Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ανασύνταξη σε 4 συνέχειες: Αρ. Φύλ. 139-140 1-31 Αυγούστου 2002, Αρ. Φύλ. 142 15-30 Σεπτέμβρη 2002, Αρ. Φύλ. 143 1-15 Οχτώβρη 2002, Αρ. Φύλ. 145 1-15 Νοέμβρη 2002
Α. Πρωτοφανής και ακραίας αστικής μορφής ηθικός εκτραχηλισμός
Η τελευταία προσπάθεια-"επιχείρηση" της ηγεσίας του "Κ"ΚΕ να παρουσιάσει το Νίκο Ζαχαριάδη ως "σύντροφό"(!) της δηλ. ως χρουτσοφικό ρεβιζιονιστή συνιστά, ανάμεσα στ' άλλα - με δεδομένο ότι οι χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές (έλληνες-σοβιετικοί χρουστσομπρεζνιεφικοί) υπήρξαν απηνείς διώκτες και τελικά στυγεροί δολοφόνοι του -πρωτοφανή και χωρίς έναν προηγούμενο ηθικό εκτραχηλισμό της πιο ακραίας αστικής μορφής που επιπλέον αποτελεί την πιο βάναυση προσβολή της μνήμης του μεγάλου επαναστάτη μπολσεβίκου κομμουνιστή ηγέτη Νίκου Ζαχαριάδη, αρχηγού του ένδοξου ΚΚΕ 1918-55 για 25 ολόκληρα χρόνια και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της 3ης Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Το μέγεθος του αστικού ηθικού εκτραχηλισμού της σημερινής ηγεσίας του "Κ"ΚΕ στην περίπτωση του Ζαχαριάδη είναι ανά— λόγο του μεγέθους της προδοσίας αυτής της αποστάτριας ρεβιζιονιστικής κλίκας που αρχίζει το 1956 με την πλήρη εγκατάλειψη του μαρξισμού-λενινισμού). την προδοσία της προλεταριακής επανάστασης και του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, συνεχίζεται με την επαίσχυντη Δήλωση Φλωράκη (2 Οχτώβρη 1974 στον Άρειο Πάγο) υποταγής στα ντόπια μονοπώλια, φτάνει στη συνεργασία με το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ (κυβερνήσεις Τζανετάκη-Ζολώτα 1989) -μοναδική ως τώρα περίπτωση στη δράση του διεθνούς χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού - τη συμμετοχή γενικά στις αστικές κυβερνήσεις και κορυφώνεται στην ανοιχτή συγχώνευση με τον εθνικισμό-"νεοορθοδοξία" (Κανέλλο-Ζουράρηδες) και τη συνεργασία με το αντιδραστικό φεουδο-αστικό ιερατείο του χουντοΧριστόδουλο και την απεμπόληση των γνωστών αστικών αιτημάτων (θρήσκευμα στις ταυτότητες, πολιτικός γάμος, κηδεία κ.λπ. κ.λπ.), μ' αποτέλεσμα όχι μόνο οι "ευρωκομμουνιστές" του Συνασπισμού αλλά και η μεγαλοαστική κυβέρνηση Σημίτη να τους "βγαίνει", σ' αυτά τα ζητήματα, απ' τα αριστερά.
Παρόμοιος ηθικός εκτραχηλισμός - που αποτελεί τη χειρότερη και προκλητικότερη προσβολή της μνήμης του Ζαχαριάδη - δεν είναι γνωστός στην ως τώρα ιστορία του διεθνούς εργατικού κινήματος στα 150 και πλέον χρόνια της ύπαρξης του. Αποτελεί τη μοναδική και πιο ακραία περίπτωση στην ιστορία του: γιατί ακόμα και η προδοτική γερμανική σοσιαλδημοκρατία που δολοφόνησε τους Καρλ Λίμπκνεχτ - Ρόζα Λούξεμπουργκ ποτέ δεν αποτόλμησε, όσο είναι γνωστό, να παρουσιάσει τους δυο μεγάλους γερμανούς επαναστάτες σαν "δικούς" της και μάλιστα "συντρόφους" της. Έτσι η χρουστσοφική σοσιαλδημοκρατική ηγεσία των Φλωράκη-Παπαρήγα ξεπερνά και τους δασκάλους της αντεπαναστάτες της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας.
Ο συντάκτης του σημειώματος του "Ριζοσπάστη" για να "τεκμηριώσει" το αβάσιμο και ψευδή ισχυρισμό ότι ο Ν. Ζαχαριάδη υπήρξε μετά το 1956 - και σήμερα - "σύντροφος" του χρουστσοφικού "Κ"ΚΕ παραθέτει ένα απόσπασμα απ' το "τελευταίο, όπως λέει γράμμα της ζωής του". Καταρχήν ας παρατηρήσουμε πως το γράμμα αυτό δεν είναι του Ζαχαριάδη αλλά κατασκεύασμα των χρουστσοφικών-μπρεζνιεφικών ρεβιζιονιστών για να προσδοθεί αληθοφάνεια στον ψευδή ισχυρισμό της KGB ότι ο Ν. Ζαχαριάδης "αυτοκτόνησε"(!) - δεύτερη ψευδής εκδοχή των χρουστσοφικών για το θάνατο του - και να συγκαλυφθεί το έγκλημα της δολοφονίας του εκ μέρους της. Ας θυμίσουμε ότι το 1973 είχε παρουσιάσει μία άλλη, την πρώτη ψευδή εκδοχή: εκείνη του "θανάτου από καρδιά"(!). Πρόκειται προφανώς για αλληλοαναιρούμενες και αλληλοσυγκρουόμενες εκδοχές-
Αλλά ακόμα κι αν δεχτεί κανείς τη "γνησιότητα" (=ότι δηλ γράφτηκε απ' το Ζαχαριάδη) αυτού του γράμματος, στο οποίο αναφέρεται ότι "το ΚΚΕ ήταν και παραμένει το κόμμα μου", σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί ο Ζαχαριάδης να εννοεί το χρουστσοφικό "Κ"ΚΕ, όπως ισχυρίζεται η ηγεσία των Φλωράκη-Παπαρήγα, γιατί τότε γεννιέται το ερώτημα με ποιόν άραγε διαφωνούσε; Μήπως με το "άγιο πνεύμα";!!!
Επιπλέον σ' αυτή την περίπτωση με την ονομασία "ΚΚΕ" ο Ν. Ζαχαριάδης δεν μπορεί παρά να εννοεί το παλιό ένδοξο ΚΚΕ 1918-55 και όχι το μετά το' 56 χρουστσοφικό "Κ"ΚΕ, γιατί είναι πασίγνωστο ότι όχι μόνο διαφώνησε με το προδοτικό αντεπαναστατικό ρεύμα του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού μα ήταν και ο πρώτος σφοδρός αντίπαλος και πολέμιος του στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, διεξάγοντας οξύτατη πάλη εναντίον του. Και ακριβώς γι' αυτό καθαιρέθηκε βίαια, συνελήφθηκε και κρατήθηκε 17 ολόκληρα χρόνια εξορία και τελικά δολοφονήθηκε απ' τους χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές στον τόπο της εξορίας Σουργκούτ της Σιβηρίας τον Αύγουστο του 1973.
Β. Ψευδολογίες-παραποιήσεις-διαστρεβλώσεις των διωκτών, αισχρών συκοφαντών και δολοφόνων του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
Αμέσως απ' τις πρώτες κιόλας 12 εισαγωγικές γραμμές του "Ριζοσπάστη" αρχίζουν οι διαστρεβλώσεις της χρουστσοφικής ηγεσίας του "Κ"ΚΕ. Σ' αυτές αναφέρεται: α) "έπαψε να χτυπάει η καρδιά του Ν. Ζαχαριάδη"(!), αποσιωπώντας σκόπιμα τις δυο αλληλοσυγκρουόμενες- αλληλοαναιρούμενες και προφανώς ψευδείς εκδοχές του θανάτου του: από "καρδιά"- "αυτοκτονία” β) "μικρό αφιέρωμα στο σύντροφο" δηλ ο Ν. Ζαχαριάδης εμφανίζεται στο δημοσίευμα ως "σύντροφος" (!) των προδοτών χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών τους οποίους καταπολέμησε και απ' τους οποίους καταδιώχτηκε-δολοφονήθηκε ("Ρ". 18.8.2002). Με το α) θα ασχοληθούμε προς το τέλος του σημειώματος.
1. Νίκος Ζαχαριάδης "σύντροφος" (!) της χρουστσοφικής ηγεσίας του "Κ"ΚΕ;
Τα περί "συντρόφου" (!) στο ιδεολογικο-πολιτικό πεδίο της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του "Κ"ΚΕ για τον Ν. Ζαχαριάδη δεν είναι παρά μυθεύματα, υποκρισία, δημαγωγία και αποτελούν, πέρα απ' τον αστικό ηθικό εκτραχηλισμό, πολιτική απάτη ολκής των ντόπιων χρουστσοφικών ρεβιζιονιοτών. Κι αυτό επειδή:
α) ο Νίκος Ζαχαριάδης αλλά και το ΚΚΕ 1918-55, γραμματέας του οποίου υπήρξε 25 ολόκληρα χρόνια, καθοδηγούνταν στη δράση τους απ' την επιστημονική κοσμοθεωρία του επαναστατικού μαρξισμού δηλ. το Λενινισμό-Σταλινισμό ή αλλιώς, όπως έγραφε ο Ζαχαριάδης: "το ΚΚΕ στέκει ατράνταχτα πιστό στο πνεύμα του παγκόσμιου κομμουνισμού, στο πνεύμα των Μαρξ- Λένιν- Ενγκελς-Στάλιν" (Ν. Ζαχαριάδης*: "ο σταλινισμός είναι ο μαρξισμός-λενινισμός της εποχής του σοσιαλισμού" (1939), Δ. Γληνός**: "μαρξισμός- λενινισμός- σταλινισμός" "ΚΟΜΕΠ" Ιούνης και Ιούλης 1943) ενώ,
β) αντίθετα η σημερινή ηγεσία του αστικορεβιζιονιστικού "Κ"ΚΕ καθοδηγείται απ' την αντεπαναστατική ιδεολογία του χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού (παραλλαγή της αστικής ιδεολογίας), όπως αυτή εκφράστηκε στη σοσιαλδημοκρατική γραμμή του 20ου Συνεδρίου και στα μετέπειτα συνέδρια του ΚΚΣΕ (ρεφορμιστική γραμμή: "ειρηνικός δρόμος", διατήρηση του αστικού κράτους, κλπ, και γραμμή κατεδάφισης του σοσιαλισμού -παλινόρθωση του καπιταλισμού μετά το '56 στη Σοβ. Ένωση)
Ασφαλώς για λόγους εξαπάτησης των κομμουνιστών η σημερινή ηγεσία του "Κ"ΚΕ διατείνεται ότι καθοδηγείται απ' τους Μαρξ-Ενγκελς- Λένιν με τις απόψεις των οποίων η ρεφορμιστική γραμμή της δεν έχει βέβαια καμία απολύτως σχέση: αποτελεί ευθέως άρνηση τους. Τη χρουστσοφική γραμμή, που δεν είναι παρά η πασίγνωστη αντεπαναστατική γραμμή της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας, εξακολουθεί και σήμερα να υποστηρίζει η ηγεσία του "Κ"ΚΕ (ποτέ ως τώρα δεν καταδίκασε την αντεπαναστατική γραμμή του 20ου-22ου συνεδρίου της χρουστσο-μπρεζνιεφικής κλίκας-).
Ακριβώς μ' αυτή την αντεπαναστατική προδοτική γραμμή των χρουστσοφικών ήρθε σε πλήρη ρήξη και οξύτατη αντιπαράθεση-σύγκρουση ο μεγάλος επαναστάτης κομμουνιστής ηγέτης Νίκος Ζαχαριάδης και εξ' αιτίας της απόρριψης και καταπολέμησης της διώχτηκε, κατασυκοφαντήθηκε όσο κανένας άλλος, και εξορίστηκε στο Σουργκούτ της Σιβηρίας όπου και τελικά δολοφονήθηκε τον Αύγουστο του 1973.
Επομένως ιδεολογικο-πολιτικά δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ο επαναστάτης μπολσεβίκος σταλινιστής Νίκος Ζαχαριάδης "σύντροφος"(!) της σημερινής σοσιαλδημοκρατικής χρουστσοφικής ηγεσίας του "Κ"ΚΕ των Φλωράκη-Παπαρήγα. Επίσης ούτε οργανωτικά είναι "σύντροφος" τους επειδή ακριβώς τον διέγραψαν το 1957 ή μήπως τον "αποκατέστησαν" και δεν το ξέρουμε; (τυχόν "αποκατάσταση" του θάχει αποκλειστικά και μόνο, διατηρούμενης της χρουστσοφικής γραμμής, δημαγωγικό χαρακτήρα για εξαπάτηση των κομμουνιστών). Ας προσέξουν οι κομμουνιστές την "αξιοπιστία" και τη "σοβαρότητα" της χρουστσοφικής ηγεσίας των Φλωράκη-Παπαρήγα: τον καταδίωξαν, κατασυκοφάντησαν, τον εξόρισαν 17 ολόκληρα χρόνια και τελικά τον δολοφόνησαν τον Αύγουστο του 73 και κράτησαν ακόμα και τη σωρό του άλλα 18 χρόνια στον τόπο της εξορίας (απαγόρευαν τη μεταφορά του στην πατρίδα) και τώρα αντί να δώσουν στη δημοσιότητα όλα όσα αφορούν τις διώξεις και τη δολοφονία του Ν. Ζαχαριάδη, εξακολουθούν να τον κρατούν έτσι. σε πολιτική ομηρία σχεδόν μισό αιώνα, ακόμα και τόσα χρόνια μετά το θάνατο του, και συνάμα επιδίδονται με περισσό θράσος στη διάδοση-προπαγάνδιση "πρωταπριλιάτικων αστείων". Να, λοιπόν, το κακόγουστο και προκλητικό "πρωταπριλιάτικο-αυγουστιάτικο αστείο" που διηγείται στους κομμουνιστές ο «Ριζοσπάστης»: ο Ζαχαριάδης "σύντροφος" των διωκτών, συκοφαντών και δολοφόνων του!!!
* Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ: 4. Αν ο λενινισμός εκφράζει το πέρασμα από τον ιμπεριαλισμό στην επανάσταση και τη δικτατορία του προλεταριάτου, ο σταλινισμός εκφράζει το πέρασμα στο σοσιαλισμό κάτω από τη δικτατορία του προλεταριάτου. Ο σταλινισμός θεωρητικά φώτισε το δρόμο του σοσιαλισμού και πραχτικά τον πραγματοποίησε.
7. Τι είναι λοιπόν ο σταλινισμός; Σταλινισμός είναι ο μαρξισμός-λενινισμός της εποχής του σοσιαλισμού. Η νίκη του σοσιαλισμού στο ένα έκτο του κόσμου, στην Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, αποτελεί το βασικό κίνητρο, δημιούργησε το βάθρο για τη νίκη της παγκόσμιας επανάστασης.
9.... Το οικοδόμημα του παγκόσμιου κομμουνισμού στηρίζεται σε τέσσερα ακλόνητα βάθρα: Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν, Στάλιν. Είναι τέσσερις προβολείς που εκφράζουν την ίδια θέληση, την ίδια δύναμη, την ίδια αποστολή-θέληση, δύναμη και ιστορική αποστολή του παγκόσμιου προλεταριάτου. Ανοίγουν και φωτίζουν τον ίδιο δρόμο ολοένα και πιο πέρα με τελικό σκοπό τον παγκόσμιο κομμουνισμό. Το ΚΚΕ στέκει ατράνταχτα πιστό στο πνεύμα του παγκόσμιου κομμουνισμού, στο πνεύμα του των Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν, Στάλιν. (Ν. Ζαχαριάδης: "Συλλογή έργων" σελ. 39-44, 1953).
** Δ. ΓΛΗΝΟΣ: "Ο Στάλιν στην εποχή της οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας στις συνθήκες της πάλης με τον αντιδραστικό φασισμό, πλούτισε τον Μαρξισμό-Λενινισμό με πλήθος στοιχεία που αναπτύχθηκαν στις καινούργιες κοινωνικές συνθήκες. Ο μαρξισμός κοσμοθεωρία και ζωντανή μέθοδος του προλεταριάτου και του κομμουνιστικού κόμματος αναπτυγμένες σε λενινισμό-σταλινισμό δίνει τη μοναδική σωστή γνώση του κόσμου και το δρόμο δράσης για την αλλαγή του προς το συμφέρον της κοινωνικής προόδου.*
Η τωρινή κοινωνική πραγματικότητα με την φοβερή πολεμική σύρραξη που βγήκε απ' τις εσωτερικές αντιθέσεις του καπιταλισμού και επιβλήθηκε από το φασισμό αποτελεί περίτρανη απόδειξη για την ορθότητα του Μαρξισμού-Λενινισμού-Σταλινισμού". (Δ. Γληνός: Μαρξισμός-Λενινισμός- Σταλινισμός, "ΚΟΜΕΠ" Ιούνης 1943, σελ. 392).
"Απάνω στην ίδια σωστή βάση στηρίχτηκε και ο μεγαλοφυής συνεργάτης του Λένιν, Στάλιν, και με σιδερένιο χέρι και με ατράνταχτη θαυμαστή θεωρητική σύλληψη της διαλεχτικής πορείας της επανάστασης οδήγησε και τη Σοβιετική Ένωση και την Τρίτη Διεθνή στους σωστούς δρόμους που οδηγούνε στη νίκη του σοσιαλισμού. Έτσι η μαρξιστική-λενινιστική-σταλινική κοσμοθεωρία αγκαλιάζει όλα τα επίπεδα της ζωής". (Δ. Γληνός: Ο μαρξισμός-λενινισμός και τα νεοελληνικά προβλήματα, "ΚΟΜΕΠ", Σεπτέμβρης 1943, σελ.492)
2. Ανοιχτό Γράμμα του Ζαχαριάδη του Οχτώβρη 1940.
Το γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη δεν καθόριζε α) μόνο σωστά το χαρακτήρα του πολέμου και 3) "δεν αποτέλεσε μόνο καθοδηγητικό ντοκουμέντο για το ΚΚΕ για την οργάνωση της εθνικής αντίστασης", αλλά γ) έθετε επιπλέον και ζήτημα πολιτικής εξουσίας -και ακριβώς αυτό αποσιωπούν οι σημερινοί χρουστσοφικοί ηγέτες του "Κ"ΚΕ -: "έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για τον σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ' ένα πραγματικό παλλαϊκό πολιτισμό".
Αυτή ακριβώς την εξαιρετικής σημασίας για την τύχη του κινήματος θέση του γράμματος - επειδή ακριβώς έθετε θέμα κατάληψης πολιτικής εξουσίας - εγκατέλειψε η δεξιά οπορτουνιστική ηγεσία της κατοχής με επικεφαλής τον πράκτορα της Ιντέλιτζενς Σέρβις Σιάντο, προδίνοντας και υποτάσσοντας έτσι το μεγαλειώδες κίνημα της Αντίστασης στους άγγλους ιμπεριαλιστές και τους ντόπιους μοναρχοφασίστες.
Ακριβώς αυτό το "ιστορικό", πανευρωπαϊκής σημασίας "γράμμα" - τίτλος τιμής για τους κομμουνιστές - κατασυκοφάντησαν οι μετά το '56 χρουστσοφικές ηγεσίες του "Κ"ΚΕ. Κι αυτό ακριβώς αποσιωπά ο συντάκτης του σημειώματος του "Ριζοσπάστη".
Στο "Γράμμα της ΚΕ του ΚΚΕ" (Απρίλης 1956) διαβάζουμε σχετικά:
"στο γράμμα όμως κάνει ένα χοντροκομμένο πολιτικό λάθος γράφοντας ότι "στον πόλεμο αυτόν που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, εμείς (δηλαδή οι έλληνες κομμουνιστές) πρέπει να δώσουμε ανεπιφύλαχτα όλες μας τις δυνάμεις"... Η υπόδειξη για ανεπιφύλακτη υποστήριξη του φασίστα δικτάτορα Μεταξά δεν μπορούσε να μην δημιουργήσει συγχύσεις για το ρόλο της μοναρχοφασιστικής δικτατορίας του Μεταξά και 'κείνων πού βρίσκονται πίσω τους" ("Σαράντα χρόνια του ΚΚΕ 1918-1958, επιλογή ντοκουμέντων", σελ.644 "πολιτικές και λογοτεχνικές εκδόσεις" 1958).
Δυο παρατηρήσεις: πρόκειται α) για αδίστακτη και εντελώς εξόφθαλμη διαστρέβλωση και β) διαστρεβλώνοντας αυτό το σημείο του γράμματος αποδεικνύονται επιπλέον και αγράμματοι οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του "Κ"ΚΕ, επειδή το "ανεπιφύλακτα" αναφέρεται στον πόλεμο και όχι στο "φασίστα δικτάτορα Μεταξά", όπως λασπολογώντας ισχυρίζονται οι πολιτικοί νάνοι ντόπιοι χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές, που αν συγκρίνει κανείς μια ολόκληρη στρατιά από δαύτους, "παίρνοντας" τους όλους μαζί, δεν φτάνουν, όσον αφορά τις πολιτικές ικανότητες, ούτε στο ύψος του αστράγαλου του Νίκου Ζαχαριάδη. Βέβαια δεν μπορεί να γίνει καμιά σύγκριση μεταξύ των ιδεολογικοπολιτικών απόψεων του Ν. Ζαχαριάδη και των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών ηγετών που είναι διαμετρικά αντίθετες: επαναστατική κοσμοθεωρία του μαρξισμού-λενινισμού- σταλινισμού και χρουστσοφικός ρεβιζιονισμός (παραλλαγή της αστικής ιδεολογίας).
3. Στρατόπεδο Νταχάου.
Ο συντάκτης του "Ριζοσπάστη" στο σημείωμα του αναφέρεται στην κράτηση του Νίκου Ζαχαριάδη στο εξοντωτικό αυτό στρατόπεδο των χιτλερικών, όμως αποσιωπά σκόπιμα ότι οι χρουστσοφικές ηγεσίες του "Κ"ΚΕ έριξαν τόνους λάσπης σε βάρος του παρόλο που η δράση του εκεί ήταν γνωστή σ' όλους του κομμουνιστές και αντιφασίστες κρατούμενους, έλληνες και ξένους, και βέβαια και στη χρουστσοφική ηγεσία, αυτή το 1957 συγκρότησε "Επιτροπή" για να ερευνήσει τη "στάση" του στο στρατόπεδο. Στόχος των προδοτών χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών ήταν η πολιτική εξόντωση του Ν. Ζαχαριάδη.
Αφού προφανώς, δεκαετίες ολόκληρες δεν βρήκαν τίποτε, αποφεύγουν ακόμα κι ως τα σήμερα να δώσουν στη δημοσιότητα το πόρισμα της διαβόητης "Επιτροπής" αλλά και τις καταθέσεις σ' αυτή των κομμουνιστών άλλων χωρών για τη στάση-δράση του Ν. Ζαχαριάδη στο Νταχάου, μεταξύ των οποίων και του γερμανού κομμουνιστή Οσκαρ Χίνκελ, που ανάμεσα στ' άλλα, κατέθεσε στην «Επιτροπή»: "τον θεωρούσαμε αυθεντία. Ιδεολογικά και πολιτικά ήταν ο πιο ικανός Έκανε μεγάλη προσπάθεια να ξεκαθαριστούν οι αρχές του μαρξισμού-λενινισμού... Τον σεβόμουνα πολύ. ΓΓ αυτό έδωσα και το όνομα στον γιο μου... Για μένα ήταν υπόδειγμα" (1967).
Μία "γεύση" του οχετού λάσπης και των βρωμερών συκοφαντιών των προδοτών και πρακτόρων της αντιδραστικής αστικής τάξης χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών σε βάρος του μεγάλου κομμουνιστή ηγέτη μπορεί να πάρει ο κάθε αγωνιστής απ' τα πρακτικά των ολομελειών της ΚΕ του χρουστσοφικού "Κ"ΚΕ, μέρος των οποίων εκδόθηκε απ' τις εκδόσεις "Φιλίστωρ" με τίτλο: "Υπόθεση Ζαχαριάδη", Αθήνα 2001 (Για τον Ν. Ζαχαριάδη στο Νταχάου έχει εκδοθεί το βιβλίο του Βαγγέλη Παπανίκου: "Ο Νίκος Ζαχαριάδης στο Νταχάου", Αθήνα 1999 (εκδ. "Φιλίστωρ") που αποτελεί και την πρώτη ιστορική μαρτυρία.
Τώρα γνωρίζουμε - μετά από έρευνα της Οργάνωσης - πρώτο, ότι πράγματι ο γερμανός κομμουνιστής Όσκαρ Χίνκελ υπήρξε συγκρατούμενος (αριθμός κρατουμένου 362) του Νίκου Ζαχαριάδη στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου και δεύτερο, ότι έδωσε το όνομα "ΝΙΚΟΣ" στο γιο του όταν τελείωσε ο πόλεμος και παντρεύτηκε (ο γιος του γεννήθηκε το 1953), προς τιμή του Νίκου Ζαχαριάδη, όπως ο ίδιος αναφέρει στην κατάθεση του (9 Μάη 1967) στη διαβόητη χρουστσοφική "Επιτροπή" της τότε ενωμένης σοσιαλδημοκρατικής προδοτικής κλίκας των Κολιγιάννη – Παρτσαλίδη – Δημητρίου – Φλωράκη - Τσολάκη, κλπ. που συγκροτήθηκε με υπόδειξη του αποστάτη αντικομμουνιστή Ν. Χρουστσόφ και ως κεντρική επιδίωξη είχε την κατασυκοφάντηση και πολιτική εξόντωση του Νίκου Ζαχαριάδη.
Δίνουμε παρακάτω λίγα στοιχεία της δράσης του γερμανού κομμουνιστή.
O Oscar Hinkel γεννήθηκε στο Freiburg/Br. της Γερμανίας το 1912. Σε νεαρή ηλικία οργανώθηκε στη νεολαία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας, την ΚJDV, και αργότερα στο Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (ΚΡD). Δεν ήταν ακόμα καλά-καλά 21 χρονών όπως αναφέρει ο ίδιος σ' ένα κείμενο του με τίτλο "από νεαρός κομμουνιστής σε αντιφασίστα δάσκαλο" (Φλεβάρης 1985), όταν κατέλαβαν την εξουσία οι χιτλερικοί φασίστες. "Ο δρόμος ενός νέου κομμουνιστή, δηλαδή από μέλος της KJVD και του ΚDΡ σε δάσκαλο της Αντιφασιστικής Σχολής στο Σταλίνο (Stalino), το σημερινό Donezk, δεν ήταν εύκολος".
Ο Oscar Hinckel δούλεψε παράνομα στη Γερμανία κατά την περίοδο του ναζισμού και, ανάμεσα στ' άλλα, ήταν από εκείνους που μετέφεραν παράνομα από την Ελβετία (Βασιλεία) την "Baseler Rundschau" και άλλα κομμουνιστικά έντυπα, μέσω των ελβετικών συνόρων του Loerrach, 63 χιλιόμετρα από την πόλη στην οποία γεννήθηκε, μια πολύ επικίνδυνη δουλειά-δράση.
Στις 28 Σεπτέμβρη 1933 τον συνέλαβε η Γκεστάπο και τον φυλάκισε για μισό χρόνο και σοβιετικό στρατό. Έτσι το Δεκέμβρη του 1944 βρέθηκε στο μέτωπο της Βουδαπέστης όπου μαζί με άλλους 400 γερμανούς αντιφασίστες πέρασε στον Κόκκινο Στρατό και έζησε την 8η Μάη 1945 σ' ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων στο Donbass της Σοβιετικής Ένωσης. Μετά την παρακολούθηση της αντιφασιστικής Σχολής του Κιέβου, ανέλαβε τη διαφώτιση και τη διεύθυνση της αντιφασιστικής Σχολής του Stalino Αφού εκπαίδευσε και άλλους βοηθούς δασκάλους αντιφασίστες, επέστρεψε τον Απρίλη του 1949 στην Ανατολική Γερμανία (DDR), όπου έζησε όλα τα χρόνια και έδρασε απ' τις γραμμές του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας (SED) και δούλεψε αργότερα ως καθηγητής της ιστορίας του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Πέθανε στο Βερολίνο στις 3 Μάρτη 1988, όπως προκύπτει και από την αγγελία θανάτου, και κηδεύτηκε στο κεντρικό νεκροταφείο του Βερολίνου (Berlin-Friedrichsfelde), φωτοτυπία της οποίας αναδημοσιεύουμε παρακάτω: Απ' τα ονόματα της αγγελίας, θανάτου για τον Όσκαρ Χίνκελ ο αναγνώστης διαπιστώνει ότι πράγματι έδωσε στο γιο του το όνομα "ΝΙΚΟΛΑΟΣ": Famille Nikolaus Hinckel (οικογένεια Νικολάου Χίνκελ), τρίτη σειρά από πάνω προς τα κάτω στον κατάλογο των ονομάτων.
Παρακάτω αναδημοσιεύουμε (πρώτη δημοσίευση "ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ" Νο,72/15-31 Οχτώβρη 1999) τη γνώμη-κατάθεση του Όσκαρ Χίνκελ για το Νίκο Ζαχαριάδη στη χρουστσοφική "Επιτροπή", που όπως θα διαπιστώσουν οι αγωνιστές είναι καταπέλτης για τους άθλιους λασπολόγους χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές και τους άλλους οπορτουνιστές αντιζαχαριαδικούς*. Επιπλέον πρέπει εδώ να σημειωθεί το απαράμιλλο κομμουνιστικό ήθος και η πολύ θαρραλέα στάση του γερμανού κομμουνιστή Όσκαρ Χίνκελ σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο κατά την οποία:
α) οι χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές ήθελαν πάση θυσία να ενοχοποιήσουν καν εξοντώσουν πολιτικά αλλά και φυσικά το μεγάλο επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη, κρατώντας τον εξόριστο σε εξοντωτικές συνθήκες στο Σουργκούτ της Σιβηρίας, και
β) ο γερμανός κομμουνιστής ζει σε μια απ' τις πιο υποτακτικές χώρες, τη ΛΔΓ (DDR), της χρουστσο-μπρεζνιεφικής Σοβιετικής Ένωσης.
Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΟΣΚΑΡ ΧΙΝΚΕΛ ΓΙΑ ΤΟΝ Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
"Ήρθε από τη Βιέννη. Ήταν γνωστός σε πολλούς. Ήξερε λίγο Γερμανικό, Τα έμαθε όμως πολύ γρήγορα. Ήταν πολύ δραστήριος. Είχε στενή σύνδεση με τους Σοβιετικούς. Ήξερε καλλίτερα απ' όλους τα ρούσικα. Οι άλλοι Γερμανοί, Αυστριακοί δεν ήξεραν τα ρούσικα. Ανάμεσα στους Αυστριακούς και σ' αυτόν υπήρχαν διαφορές. Δεν μπορώ να κρίνω ποιος είχε δίκιο. Γενικά δεν μπορώ να πω τίποτα το ιδιαίτερο. Πάντως τον θεωρούσαμε αυθεντία. Ιδεολογικά και πολιτικά ήταν ο πιο ικανός. Έκανε μεγάλη προσπάθεια να ξεκαθαρισθούν οι αρχές Μαρξισμού-Λενινισμού. Είχε εξοικονομήσει ένα τόμο του Λένιν. Έκανε μεγάλη προσπάθεια να μας κάνει γνωστό τι ήταν το αντιδραστικό καθεστώς του Μεταξά.
Όταν ήρθε βάδιζε άσκημα. Η μέση του έδειχνε ότι ήταν πιασμένη. Απ' ότι θυμάμαι το αποδίδαμε στο ότι τον είχαν χτυπήσει. Τον γνώρισα προσωπικά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τον σεβόμουνα πολύ. Για αυτό έδωσα και το όνομα του στον γιο μου. Να προσθέσω κάτι ακόμα. Είναι αλήθεια ότι οι Αυστριακοί ήταν πολιτικό καλά κατατοπισμένοι. Αλλά είχαν τη γνώμη ότι όλη μας η δραστηριότητα έπρεπε να περιορίζεται στην ιδεολογική πολιτική δουλειά. Να παρακολουθούμε και να εξηγούμε τις ενέργειες του φασισμού. Ενώ αυτός είχε τη γνώμη ότι δεν έπρεπε να περιορισθούμε μόνο σ' αυτό. Χρειαζόταν να κάνουμε και πραχτική δράση έστω και την ελάχιστη εναντίον του φασισμού. Στην ανάγκη να εξοικονομήσουμε αν ήταν δυνατό και όπλα. Στην τελευταία περίοδο τον πήραν και τον πήγαν σε άλλη ομάδα εργασίας και μου ήταν αδύνατο πια να επικοινωνώ μαζί του. Πρέπει να προσθέσω ότι βέβαια δεν μπορώ να γίνω κήνσορας, αλλά μπορώ να πω ότι στους Αυστριακούς υπήρχε αντισοβιετισμός, που τον περνούσε ο Φίσερ (πρόκειται για τον γνωστό και σε σας Φίσερ που τελευταία έγραψε ένα ντροπιαστικό βιβλίο που το έκαναν σημαία στη Δυτική Γερμανία για την ιδεολογική συνύπαρξη). Τίποτε δεν μπορώ να πω άλλο να σας πω λέω ακόμα μια φορά ότι για μένα τότε ήταν υπόδειγμα*.
Σημείωση: Τα παραπάνω τα είπε σε μένα και τον Ν.Κ. Ήμασταν και οι δυο.......μαζί και τα έλεγε σε ρυθμό σχεδόν υπαγόρευσης. Είναι δηλ. Σχεδόν.
9 Μάη 1967 Ζ. Ζωγράφος
* Σημείωση της εφημερίδας Ανασύνταξη:
Το Νίκο Ζαχαριάδη δεν κατασυκοφάντησαν μόνο οι προδότες χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές - για την περίοδο της κράτησης του στο Νταχάου και όχι μόνο - αλλά και άλλοι δεξιοί οπορτουνιστές, όπως το αντιζαχαριαδικό "δίδυμο" των εκδοτών των περιοδικών "ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΝΕΥΜΑ" - "ΣΤΑΛΙΝ" με τη δημοσίευση μιας άθλιας και πρωτοφανούς αισχρότητας υποτιθέμενης "μαρτυρίας"-λασπολογίας κάποιου ονόματι Γιάννη Παγράτιου στο "Ελεύθερο Πνεύμα"(Νο 50) και από εκεί σ' όλο τον αντιδραστικό αστικό και φασιστικό τύπο.
Ομως η μαρτυρία-καταπέλτης του γερμανού κομμουνιστή Οσκαρ Χίνκελ και η πιο πρόσφατη του αντιστασιακού και κρατούμενου στο Νταχάου Βαγγέλη Παπανίκου στο βιβλίο του "Ο Νίκος Ζαχαριάδης στο Νταχάου", εκδόσεις "Φιλίστωρ", Αθήνα 1999, διαψεύδουν τις πρωτοφανείς αθλιότητες των διαφόρων αισχρών συκοφαντών-λασπολόγων του μεγάλου κομμουνιστή ηγέτη. (Σκόπιμα οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του "Κ"ΚΕ συνεχίζοντας τις συκοφαντίες δε δημοσιεύουν στον πρόσφατο (2002) 9° τόμο (1961-67) με τίτλο "Το ΚΚΕ επίσημα κείμενα", τη γνώμη-κατάθεση του γερμανού κομμουνιστή Όσκαρ Χινκελ και δημοσιεύουν στη σελίδα 854 μόνο το γράμμα (27.7.62) κάποιου αυστριακού, που παρουσιάζει, χωρίς να έχει τίποτε το επιβαρυντικό για το Ζαχαριάδη, μια διαστρεβλωμένη εικόνα της πολιτικής γραμμής της παράνομης Κομμουνιστικής Οργάνωσης του στρατοπέδου Νταχάου). Επιπλέον οι αντιζαχαριαδικοί δεξιοί οπορτουνιστές της νέας παραλλαγής του σύγχρονου ρεβιζιονισμού (με τη μορφή της αντισταλινικής "λαθολογίας") εκδότες των εφημερίδων-περιοδικών "Προλεταριακή Σημαία" - "Λαϊκός Δρόμος" - "Αριστερά" - περιοδικό "ΣΤΑΛΙΝ" αποδέχονται- συντηρούν- διαδίδουν-υπερασπίζουν και τη λάσπη -πελώριο ιστορικό ψεύδος - της δεξιάς οπορτουνιστικής ομάδας των ΠΟΛ. ΔΑΝΙΗΛΙΔΗ - ΓΑΒΡ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, κλπ. - πρακτόρων των σοβιετικών ρεβιζιονιστών - ηγετών της διαβόητης ΠΚΕ (Ρουμανία), γνωστού "πρακτορείου τον αντεπαναστατικού ρεβιζιονισμού" (ΣΟΦΙΑΝΟΣ: Γράμμα 6.1.68), σύμφωνα με την οποία ο Ζαχαριάδης όταν ήταν εξόριστος στο Σουργκούτ της Σιβηρίας έγινε τάχα "αποστάτης"(!) και "προσχώρησε στο χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό" (!), είχε αφεθεί τάχα "ελεύθερος" και "έκανε βόλτα στη Μόσχα" (άρθρο ενάντια στο Ζαχαριάδη με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Όταν οι αποστάτες απολογούνται", στο: "ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ", Σεπτέμβρης 1969, Ρουμανία, και "ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕ ΤΗΣ ΟΜΛΕ ΓΙΑ ΤΑ 56 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ", σελ. 47-53, "Ιστορικές εκδόσεις", Αθήνα 1975).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου