Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Ο σ. Ζαχαριάδης για τους φυλακισμένους

Ο σ. Ζαχαριάδης παρακάλεσε τον κ. υπουργό της Δικαιοσύνης να του χορηγήσει άδεια να επισκεφτεί τους φυλακισμένους που βρίσκονται στις φυλακές της Αθήνας και του Πειραιά. Ο υπουργός της Δικαιοσύνης αρνήθηκε να δώσει την άδεια.

Ριζοσπάστης, Τρίτη 12/6/1945, σελ. 2

Χαιρετισμός νίκης του Κ.Κ.Ε. στο Κ.Κ.Γ.

Ο Γενικός Γραμματέας του Κ.Κ.Ε. σ. Ν. Ζαχαριάδης έστειλε στο Γενικό Γραμματέα του Κ.Κ. Γαλλίας το ακόλουθο τηλεγράφημα:

Μωρίς Τορέζ,
Γραμματέα Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας

Το Κ.Κ.Ε. στέλνει τους πιο θερμούς αδελφικούς χαιρετισμούς και στα συγχαρητήρια του στο πρρώτο Κόμμα της Γαλλίας, στο πρωοτοπόρο Κ.Κ. Γ., για τη μεγάλη εκλογική του νίκη, που είναι νίκη του γαλλικού δημοκρατικού λαού. της λαϊκή δημοκρατίας και της ειρήνης στην ευρώπη.

ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
Γραμματέας Κ.Κ.Ε

Ριζοσπάστης, Τρίτη 23/10/1945, σελ. 1

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Άρθρα και συνεντεύξεις του Νίκου Ζαχαριάδη δημοσιευμένα στο Ριζοσπάστη (1945)

ΤΟ Κ.Κ.Ε ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙΚΟ ΛΑΪΚΟ ΚΟΜΜΑ


ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ - 3.8.1950

ΤΟ Κ.Κ.Ε ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙΚΟ ΛΑΪΚΟ ΚΟΜΜΑ
ΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
ΤΟ Κ.Κ.Ε ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΝΙΚΗΤΗ ΔΥΝΑΜΗ
ΤΟ Κ.Κ.Ε. ΕΙΝΑΙ ΣΑΡΚΑ ΑΠ’ ΤΗ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΣΩΜΑ ΑΠ’ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ σ. Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΣΕ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟ ΤΗΣ «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ»

Στις 21 του Ιούνη 1950 ο σ. Νίκος Ζαχαριάδης έδωσε την παρακάτω συνέντευξή του στον απεσταλμένο της Αθηναϊκής εφημερίδας «Ακρόπολις» Ι. Καζαντζάκη που δημοσιεύτηκε στις 20/7.


ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ : 1) Υπό ποιούς όρους το Κ.Κ.Ε. θα δεχόταν να γίνει εθνική συμφιλίωση και 2) Πως νομίζει, ότι θα ήτανε δυνατή η επάνοδος του Κ.Κ.Ε. εις την νομιμότητα.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Στα δυο αυτά ερωτήματα δίνει εξαντλητική απάντηση η ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ πάνω στις δηλώσεις του στρατηγού Πλαστήρα, που έγιναν στις 7/5/1950. Η ανακοίνωση αυτή περιλαβαίνει και τα παρακάτω : «Η ειρήνευση της Ελλάδας είναι ζωτική ανάγκη για τη χώρα και ο πιο μεγάλος πόθος του εργαζόμενου λαού, γιατί απ΄ τον πόλεμο και τη λαϊκή διάσπαση μόνο οι εχθροί του κερδίζουν.
Για να ειρηνεύσει όμως ο τόπος χρειάζεται μεγάλες αποφασιστικές πράξεις. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να δοθεί γενική δίχως όρους αμνηστία για όλους τους αγωνιστές του λαού από το 1941 ως το 1950. Ο Πλαστήρας αρνείται τη γενική αμνηστία και κρατά ακόμα στα κάτεργά του τον Σαράφη, τον Γαβριηλίδη, τον Κύρκο, τον Πρωϊμάκη, δεκάδες χιλιάδες πατριώτες και τα δικαστήριά του δικάζουν ακόμα σε θάνατο. Πρέπει δεύτερο, ν’ αποκαταστηθούν πλέρια οι δημοκρατικές ελευθερίες. Το δικαίωμα του λαού για ελευθεροτυπία, οργάνωση, συγκέντρωση. Να κατοχυρωθεί η ασφάλεια των πολιτών από την μοναρχοφασιστική αστυνομική τρομοκρατία που βάζει και σήμερα την σφραγίδα της σ’ όλη την ζωή της χώρας. Δεν μπορεί να εξασφαλιστεί ισοπολιτεία που τάζει ο Πλαστήρας και να μείνουν ατιμώρητα οι φρικαλεότητες που έγιναν στο Μακρονήσι και στ' άλλα κάτεργα, η δολοφονία του Παπαρήγα. Πρέπει όλες οι δημοκρατικές οργανώσεις και τα κόμματα να έχουν ελευθερία λειτουργίας και δράσης. Ιδιαίτερα να καταργηθεί η φασιστική μέθοδος των διορισμών στις διοικήσεις, στα εργατοϋπαλληλικά σωματεία, στους γεωργικούς συνεταιρισμούς και σε όλες τις μαζικές οργανώσεις. Να αποκατασταθούν οι συνδικαλιστικές ελευθερίες, να καθαρίσουν τα συνδικάτα και οι οργανώσεις από τους εργατοκάπηλους, τους καταχραστές και τους τραμπούκους, για να μπορούν οι εργατοϋπάλληλοι και οι άλλοι εργαζόμενοι να ταχτοποιήσουν τα σωματεία τις οργανώσεις τους και τα ασφαλιστικά των ταμεία όπως θέλουν οι ίδιοι δίχως επέμβαση απ' έξω.
Πρέπει τρίτο να αποστρατευθούν τα παιδιά του λαού, να διαλυθούν οι μοναρχοφασιστικές συμμορίες, να χαλιναγωγηθούν τα χαφιεδικά σώματα, να παύσει η εμπόλεμη κατάσταση που αδικαιολόγητα και τεχνητά διατηρεί ο Παπάγος και η στρατοκρατική παλατιανή κλίκα για να διατηρούν το στρατό στα χέρια τους και να μπορούν έτσι ανενόχλητα να συνωμοτούν στα σκοτεινά ενάντια στην ασφάλεια και την ειρήνη ....
Μάνο κάτω απ' αυτές τις ελάχιστες προϋποθέσεις μπορεί να αποκατασταθεί η εσωτερική ειρήνευση. Μόνο έτσι θα μπορέσει ο λαός και οργανώσεις του λεύτερα να συνεχίσουν την πάλη τους για τον εκδημοκρατισμό της χώρας, για την απαλλαγή της Ελλάδας από τον πλουτοκρατικό αφανισμό και απ' την αμερικανοκρατία, την κύρια σήμερα αιτία για τα βάσανα του λαού και την κακοδαιμονία της Ελλάδας. Μόνο έτσι μπορεί ο λαός να ξεσηκωθεί κι αυτός μαζί με όλους τους λαούς της γης για να κατοχυρώσει το πρώτιστο αγαθό του την ειρήνη που τόσο ξετσίπωτα υπονομεύουν οι αμερικανοάγγλοι ιμπεριαλιστές και οι ντόπιοι εμπρηστές.
Η επάνοδος του ΚΚΕ στην νομιμότητα δεν μπορεί νάναι ζήτημα παζαρέματος και διαπραγματεύσεων στο προσκήνιο. Το ΚΚΕ είναι μαζικό λαϊκό κόμμα. Η δίωξή του σημαίνει δίωξη του λαού. Η συμμετοχή του στην πολιτική ζωή της χώρας είναι ύψιστη εθνική ανάγκη και ανταποκρίνεται στα πιο ζωτικά συμφέροντα του λαού. Με το ΚΚΕ εκτός νόμου δεν μπορεί να υπάρξει στην Ελλάδα, λεύτερη δημοκρατική ζωή, κίνηση και πάλη του λαού για το ψωμί του, για τη δημοκρατία, για την εθνική ανεξαρτησία, για την ειρήνη. Με το ΚΚΕ εκτός νόμου κυριαρχεί στον τόπο ανεξέλεγκτα η κεφαλαιοκρατία, η αμερικανοκρατία, η παλατιανή στρατοκρατική κλίκα του Βεντήρη-Παπάγου. Αυτό σημαίνει για τον λαό πείνα, ανεργία, τρομοκρατία, σκλαβιά και πόλεμο. Να γιατί η λεύτερη πολιτική ύπαρξη και δράση του ΚΚΕ είναι ύψιστο συμφέρον για την Ελλάδα και το λαό. Εννοείται ότι η διατήρηση του ΚΚΕ εκτός του μοναρχοφασιστικού και τρουμανικού νόμου δεν εμποδίζει σε καμιά περίπτωση το ΚΚΕ να κάνει το χρέος του προς το λαό και την πατρίδα γιατί δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο, που να μπορεί να εξαναγκάσει το ΚΚΕ σε πολιτικό μαρασμό και απραξία. Είδαμε τι δείξαν οι εκλογές ύστερα από τον τετράχρονο αιματηρό αφηνιασμό της αντίδρασης παρά τις συνθήκες αποκλεισμού κάθε ελευθερίας που έγιναν.
Το ΚΚΕ είναι τεράστια και ακατανίκητη δύναμη. Όσο υπάρχει εργατική τάξη, όσο υπάρχει αγροτιά, όσο υπάρχουν εργαζόμενες μάζες και λαός, αυτά δεν μπορούν ποτέ να εκμηδενιστούν, θα υπάρχει και θα δρα το ΚΚΕ. Γιατί το ΚΚΕ είναι σάρκα απ’ τη σάρκα και σώμα απ’ το σώμα του λαού.

ΕΡΩΤΗΜΑ: 3) Στην περίπτωση αυτή εννοείτε το ΚΚΕ θα εκήρυσσε τον τερματισμό του πολέμου;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Το ΚΚΕ ούτε άρχισε, ούτε συνεχίζει τώρα τον εμφύλιο πόλεμο. Στο τελευταίο αυτό ζήτημα η 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ τον Οχτώβρη του 1949 πήρε ξεκάθαρη θέση εγκρίνοντας προηγούμενη θέση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Να τι λέει σχετικά στην απόφασή της η 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ: «Να σταματήσει σήμερα τον ένοπλο αγώνα αφήνοντας μόνο μικρά παρτιζάνικα τμήματα σαν μέσο πίεσης για όσο το δυνατό περισσότερο εκδημοκρατισμό της πολιτικής ζωής του τόπου με βάση τις προτάσεις της ΣΕ και σαν μορφή άμυνας εναντίον του δολοφονικού οργίου των κρατικών και παρακρατικών οργάνων του μοναρχοφασισμού». Έτσι η θέση της 6ης Ολομέλειας είναι καθαρή. Το ΚΚΕ διατηρεί βασικά άθικτες τις δυνάμεις του μέσα στη χώρα. Και αν θα ειρηνεύσει πραγματικά ο τόπος ή θα αναγκαστεί πάλι ο λαός να υπερασπιστεί τη ζωή, την τιμή, την περιουσία, με τα ίδια μέσα που του τα επιβουλεύονται οι εχθροί, οι εκμεταλλευτές, οι δυνάστες του ντόπιοι και ξένοι είναι ένα ζήτημα που εξαρτάται από το αν θα γίνει όσο γίνει και πότε θα γίνει ο εκδημοκρατισμός της χωράς για να αποχτήσει ο λαός την δυνατότητα να φροντίσει για το ψωμί του, για το σπίτι του, για τη ζωή, για την πατρίδα του και για την ειρήνη και την ησυχία του.

ΕΡΩΤΗΜΑ: 4) Να καθορισθεί το κατώτατο όριο των υποχωρήσεων του ΚΚΕ στα ζητήματα της εξωτερικής πολίτικης της χώρας, στις σχέσεις της Ελλάδας με την Αμερική και τους Βόρειους γείτονες για την διείσδυση του Δυτικού κεφαλαίου και σχετικά με την κοινωνική πολίτικη.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Δεν μπαίνει ζήτημα υποχωρήσεων του ΚΚΕ στα ζητήματα της εξωτερικής πολίτικης της χώρας, στις σχέσεις με την Αμερική κλπ. Το ζήτημα που μπαίνει είναι ο καθορισμός εθνικής λαϊκής εξωτερικής πολίτικης. Η κακοδαιμονία της Ελλάδας και του λαού μας τα τελευταία πέντε χρόνια οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην αμερικανοαγγλική ιμπεριαλιστική επέμβαση και ανάμιξη στα εσωτερικά μας. Για να λείψει η κακοδαιμονία αυτή πρέπει να λείψει ολοκληρωτικά, απόλυτα, ολόπλευρα αυτή η επέμβαση και ανάμιξη. Οι αμερικάνοι και άγγλοι πρέπει να φύγουν απτήν Ελλάδα μ’ όλες τις αποστολές, τις επιτροπές, τους σύμβουλους και γκαουλάϊτέρ τους. Κάτω απ’ αυτήν την προϋπόθεση θα μπορέσει ο λαός λεύτερα και κυριαρχικά να καθορίσει και την εθνική εξωτερική πολιτική του. Αυτή μπορεί να στηριχθεί πάνω στον απόλυτο σεβασμό της ανεξαρτησίας μας, της ακεραιότητάς μας, των κυριάρχων δικαιωμάτων μας. Μόνο πάνω στη βάση του αλληλοσεβασμού και της πλέριας ισοτιμίας μπορούν και πρέπει να ανοικοδομηθούν οι σχέσεις μας, διπλωματικές, πολιτικές, οικονομικές, εμπορικές, εκπολιτιστικές μ’ όλες τις χώρες. Υποχώρηση στο κεφάλαιο αυτό σημαίνει αποικοποίηση, σκλαβιά, χρησιμοποίηση του ελληνικού αίματος για τα ξένα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, όλες δηλαδή τις συμφορές που μας έφερε η αμερικανοκρατία. Το ύψιστο λαϊκό και εθνικό συμφέρον, απαιτεί στενή συνεργασία και φιλία με την ομόδοξη μεγάλη δύναμη, τη Σοβιετική Ρωσία, την Άγια Ρωσία, που πάντα αιώνες ολόκληρους στάθηκε φίλος, προστάτης, συμπαραστάτης και υπερασπιστής της χώρας και του λαού. Το ίδιο συμφέρον επιβάλλει αδελφική φιλία και συνεργασία με τις γειτονικές μας Λαϊκές Δημοκρατίες. Αντί για μια τέτοια λαϊκή, εθνική εξωτερική πολιτική ο μοναρχοφασισμός, η αμερικανοκρατία και το τωρινό όργανό τους η κυβέρνηση του κέντρου του στρατηγού Πλαστήρα, εφαρμόζουν μια έξαλλη θανάσιμη για την Ελλάδα και το λαό αντισοβιετική και αντιλαϊκοδημοκρατική εξωτερική πολίτικη. Και σφυρηλατούν τώρα με τον τυχοδιώκτη Τίτο τον άξονα Αθηνά-Βαλιγραδι σαν το στρατιωτικοπολεμικό όργανο της περιοχής αυτής. Έτσι βαδίζουμε κατά γκρεμού. Γι' αυτό διακαής πόθος του λαού είναι η ειρήνη. Αυτοί όμως ετοιμάζουν την σφαγή του, τον πόλεμο. Εμείς δηλώνουμε καθαρά, κοφτά, σταράτα. Γελοιοποιούνται όσοι πιστεύουν, ότι μπορούν να στρέψουν το λαό μας ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και τις Λαϊκές Δημοκρατίες. Το δοκιμάσαν αυτό οι Ράλληδες, οι Τσολάκογλου, οι Γονατάδες, μαζί με το Χίτλερ. Σπάσανε όμως τα μούτρα τους. Ο λαός της Ελλάδας καμιά φορά δεν θα πολεμήσει ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και τις Λαϊκές Δημοκρατίες. Τάφος, νέος τάφος θα είναι αυτό για όποιον το θελήσει.

ΕΡΩΤΗΜΑ: 5) Το ΚΚΕ νομίζει σκόπιμο ή απαραίτητο να γίνουν νέες εκλογές και κάτω από ποιους όρους θα κατήρχετο και η ηγεσία του ΚΚΕ στην Ελλάδα για να πάρει μέρος στις νέες αυτές εκλογές;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Όταν θα πραγματοποιούνταν οι προϋποθέσεις που βάζει η ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ πάνω στις δηλώσεις του στρατηγού Πλαστήρα στις 7 Μάη 1950, θα μπορούσαν μέσα σε τρεις με τέσσερεις μήνες να γίνουν λεύτερες και αδιάβλητες εκλογές με αναλογική. Στις εκλογές αυτές το ΚΚΕ θα έπαιρνε μέρος. Θα έπαιρνε μέρος στις εκλογές και η ηγεσία του ΚΚΕ. Λάθος τοποθετείται το ζήτημα, αν θα κατήρχετο και η ηγεσία του ΚΚΕ στην Ελλάδα, γιατί ανεξάρτητα από το που βρίσκονται κάθε φορά ορισμένα πρόσωπα, η ηγεσία του ΚΚΕ βρίσκεται και ασκείται πάντα στην Ελλάδα
21-6-1950

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Έρανος τιμής

Η Κεντρική Επιτροπή του ΕΑΜ κάνει έρανο για τους φυλακισμένους και τις οικογένειες των θυμάτων του αγώνα της Εθνικής Αντίστασης. Το ποσό που καθορίζει πως πρέπει να μαζευτεί ως τα Θεοφάνεια, είναι 100 εκατομμύρια δραχμές.

Πρέπεια να ειπωθεί αμέσως ότι σήμερα, που μπαίνουμε στο χειμώνα, δεν υπάρχει για τους έλληνες πιο άγιος σκοπός απ' την φροντίδα αυτή και πιο Ιερή υποχρέωση απ' τη συμμετοχή στο έρνατο αυτόν. Εκατο εκατομμύρια για τα πιο τιμημένα παιδιά της η Ελλάδα θα τα δώσει διπλά. Κάθε πόλη θα πρέπει να ορίσει μόνη της το ποσό που θα μάσει. Όταν ο κάθε ενήλικος δώσει σαν κατότατο όριο εκατό δραχμές ο κάθε νέος πενήντα και το κάθε αητόπουλο δέκα. Όταν για τα μικρά κορίτσια, τις κοπέλες και τις γυναίκες μας πούμε ότι θα μπορούσαν να δώσουν τα μισά απ' την αντίστοιχη κατηγορία ανδρών, δεν πρέπει να υπάρξει καμία αμφιβολία ότι οι φυλακισμένοι μας, οι οικογένειες των αγωνιστών μας θα ανασάνουν, ας είναι και λίγα.

Όλοι λοιπόν τον οβολό μας για τον έρανο τιμής. Κανένας φυλακισμένος και καδιωκόμενος, κανένα παιδί, γυναίκα, μάνα και αδελφή αγωνιστή μας δε θα πρέπει να μείνει χωρίς ενίσχυση, περίθαλψη, νομική προστασία. Κανένας δε θα πρέπει να κοιμάται με το παράπονο ότι δίπλα στον κατατρεγμό του μεταδεκεμβριανού Κράτους τους ξεχάσαμε και μεις.

Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

Ριζοσπάστης, Σάββατο 27 Οκτώβρη 1945, σελ. 1

Ενώ το Μαύρο Μέτωπο περνά στην αντεπίθεση

Ριζοσπάστης, Σάββατο 1 Δεκέμβρη 1945, σελ. 1

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 01.12.1945

ΕΝΩ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ ΠΕΡΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Παρά την κυβερνητική μεταβολή, το Μαύρο Μέτωπο διατηρεί ακέραιες και άθικτες ακόμα όλες του τις θέσεις. Έχει τον Αντιβασιλέα υποχείριό του. Κρατά όλους τους διευθυντικούς μοχλούς στο στρατό και στα σώματα ασφαλείας. Οι τρομοκρατικές του οργανώσεις: Χ, ΒΕΝ, ληστοσυμμορίες και Σία μένουν και τώρα απρόσβλητες. Ο υπόλοιπος κρατικός μηχανισμός, με επικεφαλής τη μεταδεκεμβριανή δικαιοσύνη, υπακούει ακόμα πρόθυμα και πειθαρχικά στις εντολές που παίρνει απ' τη μαυρομετωπική αντίδραση. Οι αποφασιστικές θέσεις σε ολόκληρο τον οικονομικό οργανισμό της χώρας επηρεάζονται απολυτά απ' τους μαυρομετωπίτες μεγαλοκαρχαρίες. Όλες οι ενδείξεις πείθουν ότι το Μαύρο Μέτωπο συνέρχεται γρήγορα απ' τον κλονισμό που του έφερε το γεγονός ότι η αγγλική πολιτική απόσυρε απ' αυτό το χρίσμα και το έδωσε στο παλαιοδημοκρατικό κέντρο. Αναπτύσσει γοργά τις δυνάμεις του. Προσαρμόζεται στις καινούργιες συνθήκες. ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ. ΠΕΡΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ. Το σχέδιό του είναι απλό: ξέρει πολύ καλά την αναποφασιστικότητα που χαρακτηρίζει τις παρατάξεις που συγκροτούν τη σημερινή κυβέρνηση και την εκμεταλλεύεται μαστορικά. Οργανώνει και προβάλλει δυσκολίες σε όλους τους τομείς όπου ................ η κυβερνητική δικαιοδοσία και δράση. Προετοιμάζει και βάζει σε εφαρμογή αντιλαϊκά και οικονομικά μέτρα, που έχουν για σκοπό να μεγαλώνουν την αγανάκτηση και το ξεσήκωμα των εργαζομένων. Τις δυνάμεις του στο στρατό και στα σώματα ασφαλείας τις αναπροσαρμόζει και συγκεντρώνει στα νευραλγικά σημεία τα «εκλεκτά» ένοπλα σώματά του απ' τις δοκιμασμένες συμμορίες της Χ και τις ληστοσυμμορίες απ' την ύπαιθρο. Σε μια ένταση της κρίσης, που την προετοιμάζει αυτό το Μαύρο Μέτωπο και την υποθάλπει η κυβερνητική αναποφασιστικότητα θα ξαναπαρουσιασθεί πάνοπλο και πανέτοιμο στο προσκήνιο για να πείσει τους εξωελληνικούς παράγοντες, τους Αγγλοσάξονες, ότι άλλη διέξοδος δεν υπάρχει παρά να πάρει αυτό την εξουσία, αν θέλουν να «σώσουν» την Ελλάδα απ' την εαμοκομμουνιστική αναρχία ! Αυτό είναι το στρατηγικό σχέδιο που κατάστρωσε το Μαύρο Μέτωπο και που έβαλε κιόλας σ' εφαρμογή.

Στο μεταξύ τι κάνει η κυβέρνηση; Η προχθεσινή δήλωση του κ. Σοφούλη ότι «ούτε το κράτος ούτε η κυβέρνηση κινδυνεύει από τας αταξίας ολίγων ταραχοποιών» είναι χαρακτηριστική. Όταν κανένας γίνει λίγο ενοχλητικός και ρωτήσει πιο επίμονα, μα τι κάνει επί τέλους η κυβέρνηση; παίρνει τη στερεότυπη απάντηση: Μα σε τόσες λίγες μέρες τι θέλετε να κάνει; Και βρίσκονται πολλοί απλοϊκοί που το πρόσχημα αυτό το παραδέχονται για σωστό και βασικό. Ξεχνούν ότι στην πολιτική πρώτ' απ' όλα και κυρίως σε στιγμές τέτοιες, που αντιδραστικοί παράγοντες συνέρχονται γρήγορα απ' τον κλονισμό και περνούν στην αντεπίθεση η αρχή: βάρα το σίδερο όσο είναι ζεστό, είναι η μονή σωστή, γιατί όσο κρυώνει το μέταλλο τόσο πιο δύσκολα μπορείς να το δουλέψεις.

Η αβεβαιότητα στην κατάσταση – κανένας δεν ξέρει προς τα που πάει η κυβέρνηση -που τόσο ξεθαρρεύει το μοναρχοφασισμό, χρωστιέται, βασικά και κύρια, στην κυβερνητική αναποφασιστικότητα. Και η αναποφασιστικότητα αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι το παλαιοδημοκρατικό κέντρο ταλαντεύεται ανάμεσα στους παλιούς και νέους πλουτοκρατικούς δεσμούς του προς τη Δεξιά και τις λαϊκές απαιτήσεις που ζητάν αποφασιστική πορεία προς τ' αριστερά και δεν ξεκαθαρίζει την πορεία του. Στο βάθος της αναποφασιστικότητας αυτής φωλιάζει ένας παλαιοκομματικός φαυλοκρατικός, θα μπορούσε να πει κανένας, υπολογισμός. Τούτος δω: Μια και έχω την επίσημη εγγλέζικη υποστήριξη δημιουργώ μια «τρίτη κατάσταση», κατάσταση ισορροπίας ανάμεσα στη μοναρχοφασιστική αντίδραση και τη λαϊκοδημοκρατική αριστερά, προχωρώ σιγά-σιγά στερεώνοντας τις δικές μου θέσεις σε βάρος των δυο άλλων και φτάνω στις εκλογές έτσι όπως θέλω εγώ, όποτε και δημιουργώ τις προϋποθέσεις για να «διαιωνίσω» την «τρίτη κατάσταση» ισορροπίας !

Είναι δυνατή σήμερα η δημιουργία «τρίτης κατάστασης»; Η ουτοπία αυτή είναι σήμερα λιγότερο πραγματοποιήσιμη απ' ότι ήταν προπολεμικά. Παρουσιάσθηκαν και σε μας αμέσως ύστερα από το Δεκέμβρη πολιτικοί, που θεώρησαν τη στιγμή κατάλληλη για να φτιάσουν τρίτη, γερή, μαζική κατάσταση. Το αποτέλεσμα ήταν ότι χάσαν και αυτά που είχαν. Αν ακόμα θέλουμε να εξηγήσουμε την απογύμνωση του παλαιοδημοκρατισμού από τις μεγάλες λαϊκές μάζες, θα δούμε ότι αυτή χρωστιέται στο γεγονός ότι ο παλαιοδημοκρατισμός και κατά την 4η Αυγούστου και στον καιρό της κατοχής και ύστερα κράτησε πάντα μια τριτοκαταστασιακή θέση. Γι' αυτό και παρουσίασε σε όλο αυτό το δεκάχρονο πολιτικό διάστημα μια κλασική πολιτική αποτυχία που έφτασε μέχρι τον πολιτικό εκμηδενισμό.

Μια «τρίτη κατάσταση» στην Ελλάδα, σήμερα κυρίως, είναι αδύνατη γιατί δε μπορεί να εξασφαλίσει ένα οικονομικό βάθρο. Δηλαδή στην Ελλάδα σήμερα δε μπορεί να σταθεί μια τριτοκαταστασιακή οικονομική πολιτική γιατί υπάρχουν μονάχα δυο: δοσίλογη, πλουτοκρατική, μεταδεκεμβριανή. Είτε δημοκρατική, λαϊκή. Μια παρά φύση ένωση αυτών των δυο θα γεννούσε ένα θνησιγενές έκτρωμα. Ανάμεσα σ' αυτές τις δυο θα διαλέξει και η κυβέρνηση του κ. Σοφούλη. Το ζήτημα δεν είναι τι λόγια λέει, μα τι έργα κάνει, ποιον εξυπηρετεί. Και μέσα στις συνθήκες, που το Μαύρο Μέτωπο περνά σε ολομέτωπη αντεπίθεση, η αναποφασιστικότητα που χαρακτηρίζει την καινούρια κυβέρνηση μόνο αυτό το Μαύρο Μέτωπο και την πλουτοκρατία εξυπηρετεί και τους ξένους που στην ανεμοζάλη χαίρονται.

Έτσι στέκουν σήμερα τα πράματα. Ίσως να βρεθούν ορισμένοι που να σκέφτονται: τους κουκουέδες θα τους τυλίξουμε και σήμερα όπως τους τυλίξαμε τότε με το σύμφωνο Σοφούλη -Σκλάβαινα. Όσοι σκέφτονται έτσι θα είναι πάλι ανόητοι. Γιατί τα γεγονότα απ' το 1936 και δω δείχνουν ποιος τότε ήταν ο έξυπνος και ποιος ο κουτός. Και επιτρέπουν ακόμα να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι αν το Κόμμα των Φιλελευθέρων και ο αρχηγός του ακολουθούσε απ' το 1936 με συνέπεια τη γραμμή του συμφώνου εκείνου και μια ξεκαθαρισμένη και θαρραλέα λαϊκοδημοκρατική στάση στο διάστημα της κατοχής, δε θα μπορούσε να υπάρξει καμιά αμφιβολία, ότι το Κόμμα αυτό θάταν σήμερα ο αναμφισβήτητος κυρίαρχος και παλλαϊκός εκπρόσωπος στην πολιτική μας ζωή, χωρίς να έχει ανάγκη από τέτοια -τόσο ταπεινωτική στο βάθος -εξωελληνική κηδεμονία και συμπαράσταση και δίχως να παραπαίει στη σημερινή εξωλαϊκή ασημότητά του.

Δεν θα εξετάσουμε εδώ τους λόγους γιατί το Κόμμα των Φιλελευθέρων και μαζί του η πλειάς των δορυφόρων του, που συγκροτούν το παλαιοδημοκρατικό κέντρο, κράτησαν μια τέτοια στάση στα τελευταία δέκα χρόνια.

Ένα είναι γεγονός σήμερα: ότι αυτή τη στιγμή παρουσιάζεται για το δημοκρατικό κέντρο μια ευνοϊκή ιστορική ευκαιρία: να ξανακερδίσει, με το παραπάνω, όλα όσα έχασε τα τελευταία 10-15 χρονια. Και η ιστορική ευκαιρία επιτάσσει όχι «τρίτη κατάσταση», γιατί αυτή μοιραία θάχει σα συνεπεία το παλαιοδημοκρατικό κέντρο να αποκαταστήσει το Μαύρο Μέτωπο. Ούτε στροφή προς τα δεξιά, γιατί το αποτέλεσμα θάναι να συνεχισθεί και να ολοκληρωθεί η μεταδεκεμβριανή κακοδαιμονία, το χάος, η αναρχία, το αδιέξοδο, η καταστροφή.

Εκείνο που μένει είναι ν' ακολουθήσει η κυβέρνηση του παλαιοδημοκρατικού κέντρου με συνέπεια και αποφασιστικότητα το δρόμο της δημοκρατικής ανασυγκρότησης της Ελλάδας. Να στηριχθεί δηλαδή, στο λαό. Έτσι θα αποκτήσει στέρεο βάθρο. Θ' απαλλαγεί απ' την ξενική κηδεμονία, που τόσο τη μειώνει, γιατί ακριβώς δεν εξυπηρετεί τα πραγματικά εθνικά συμφέροντα, πληγώνει την αξιοπρέπειά μας, βλάπτει τη ανεξαρτησία μας. Και θα ωφελήσει ανυπολόγιστα τόσο το στενό κομματικό της συμφέρον, και αυτό μας αφήνει αδιάφορους, όσο και την Ελλάδα και το λαό της, και αυτό είναι για μας το πρωταρχικό, το βασικό, το μοναδικό.

Είναι αναμφισβήτητο ότι μέσα στην κυβέρνηση υπάρχουν δημοκρατικά στοιχεία με ειλικρινείς δημοκρατικές διαθέσεις. Τα εμπόδια είναι πρώτον, η κυβερνητική αναποφασιστικότητα που εξηγήσαμε πιο πάνω. Και δεύτερο, το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν έχει, ούτε θ αποκτήσει, έτσι, δικό της λαϊκό έρεισμα, πράγμα που την αναγκάζει να το ζητά σε ξένους, εξωελληνικούς παράγοντες που, φυσικά, πρώτ' απ' όλα το δικό τους συμφέρον κοιτάζουν και εξυπηρετούν. Χρειάζεται, λοιπόν, η κυβέρνηση ν' αποχτήσει περισσότερη δημοκρατική συνέπεια και αποφασιστικότητα και να εξασφαλίσει δικό της, λαϊκό δημοκρατικό έρεισμα. Η ανάγκη αυτή, που απορρέει απ' την υποχρέωση που έχουμε όλοι να βγάλουμε τον τόπο απ' το χάος, την καταστροφή και το αδιέξοδο, επιβάλλει, σήμερα, τη διεύρυνση της κυβέρνησης και τη συμμετοχή σ' αυτή του ΕΑΜ. Έτσι η κυβέρνηση θα λύσει όλες τις σημερινές μοιραίες αδυναμίες της: Θ' αποκτήσει λαϊκό έρεισμα, αποφασιστικότητα, την αναγκαία δημοκρατική συνέπεια και γοργότητα. Και τις σχέσεις της προς τους ξένους θα τις τοποθετήσει πάνω στη βάση που ανταποκρίνεται στην εθνική αξιοπρέπεια και τη δημοκρατική ισοτιμία.

Η σημερινή, λοιπόν, πολιτική στιγμή αυτό το αίτημα προβάλλει σαν επιτακτική εθνική ανάγκη: διεύρυνση της κυβέρνησης με συμμετοχή του ΕΑΜ. Αλλιώς αντί να πάμε μπρος, θα πάμε πίσω και η κυβέρνηση του παλαιοδημοκρατικού κέντρου θα βρεθεί πολύ γρήγορα μπροστά σε αδιέξοδο, όποτε και το Μαύρο Μέτωπο θα θελήσει να δώσει το αποφασιστικό του χτύπημα, που απ' τα τώρα ετοιμάζει για να κυριαρχήσει απόλυτα.

Έτσι βλέπουμε εμείς τα πράγματα. Και συσταίνουμε στο λαό χωρίς αυταπάτες και επιπολαιότητες να παρακολουθεί άγρυπνα και τα μέτρα της κυβέρνησης για να εξασφαλίζει με τον όγκο του και την οργάνωσή του τα συμφέροντά του. Και τις κινήσεις του Μαύρου Μετώπου για να τις συντρίψει όταν εκδηλωθούν με όλη την αποφασιστικότητα που απαιτεί η ησυχία και το συμφέρον της Ελλάδας.

Ν. Ζαχαριάδης

Με ανοιχτά χαρτιά, αν θέλουμε να προχωρήσουμε

Ριζοσπάστης, Σάββατο 24 Νοέμβρη 1945, σελ. 1

Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα - Ο σ. Ν. Ζαχαριάδης συσταίνει στους πολίτες


Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα


Ο σ. Ν. Ζαχαριάδης συσταίνει στους πολίτες

Παντού όπου η χίτικη δολοφονία ή μοναρχοφασίστας ληστής και βιαστής, παντού όπου ο μαυρομετωπίτης τρομοκράτης σηκώνει το οπλισμένο χέρι του -αδιάφορο αν κρατά όπλο, πιστόλι, μαχαίρι, σιδερογροθιά, κλομπ, βούρδουλα, ξύλο είτε πέτρα- για να χτυπήσει πρέπει το χέρι αυτό να πέφτει χάμω μαυρισμένο, σπασμένο, παράλυτο. Κάθε βιαστής οποιοσδήποτε και αν είναι, πρέπει το έγκλημά του να το πληρώνει με τη ζωή του.

Κάθε δημοκρατικός πολίτης, που δέχεται επίθεση από μοναρχοφασίστα τρομοκράτη πρέπει να δίνει την απάντηση που αξίζει.

Ριζοσπάστης, Τετάρτη 12/12/1945, σελ. 1

(αποτελεί απόσπασμα από άρθρο που δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη την Τρίτη 11/12/1945)