Εισήγηση του σ. Ζαχαριάδη στη 2η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε. (12-2-1946)

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 24-02-1946

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ

Εισήγηση του σ. Ζαχαριάδη στη 2η Ολομέλεια της
Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε. (12-2-1946)

Σύντροφοι,

Πριν μπω στο κύριο θέμα θα ήθελα να πω δυο λόγια για το που θα πρέπει να συγκεντρωθεί η προσοχή της Ολομέλειας. Δεν θα πρέπει να γίνει η Ολομέλεια ένα σώμα απολογισμού των Γραμματέων Περιοχής και των μελών της Κ.Ε. για τη δουλειά που έγινε στις οργανώσεις τους απ' το 7ο Συνέδριο. Ο βασικός σκοπός της Ολομέλειας είναι τα μέλη της Κ.Ε., που έρχονται από τη βάση με τον πλούτο και την πείρα της καθημερινής δουλειάς και επαφής με τις μάζες, να συντελούν με τις παρατηρήσεις τους στη διάπλαση, στη διαμόρφωση της κομματικής γραμμής. Φυσικά εδώ θα δώσουμε και την πρακτική πείρα μας, αλλά μόνο για τον πλουτισμό της γραμμής μας και όχι κυρίως σαν απολογισμό για τη δουλειά μας. Όταν το Π.Γ. θέλει να κατατοπιστεί στην κατάσταση που υπάρχει στις οργανώσεις, μπορεί και πρέπει να πηγαίνει σ' αυτές και να βλέπει πως τα πράγματα έχουν επιτόπια. Έτσι την Ολομέλεια δεν πρέπει να τη μετατρέπουμε σε ένα όργανο απολογισμού της κάθε μιας οργάνωσης αλλά σε σώμα για τη μελέτη και λύση των προβλημάτων, που κάθε φορά μπαίνουν μπροστά μας, σε όργανο έλεγχου της καθοδήγησης του Κ.Κ.Ε.

Μπαίνω τώρα στο καθαυτό θέμα μας.

Η ΒΑΡΚΙΖΑ ΗΤΑΝ ΣΩΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ

Σε ποια στιγμή συνέρχεται η Ολομέλειά μας; Μπορούμε τώρα να κάνουμε τον απολογισμό ενός χρόνου δουλειάς και ενός χρόνου πάλης απ' τη Βάρκιζα μέχρι τώρα. Σήμερα ακριβώς κλείνει ένας χρόνος απ' τη μέρα που στη Βάρκιζα πραγματοποιήθηκε η γνωστή συμφωνία με αντικειμενικό από μέρους μας σκοπό να μπει η Ελλάδα στο δρόμο μιας ομαλής δημοκρατικής εξέλιξης, που θα εξασφάλιζε την ελεύθερη εκδήλωση του λαού σε ελεύθερες εκλογές για να μπορέσει έτσι και η χώρα μας να μπει στο δρόμο της ηρεμίας και ανοικοδόμησης. Αυτή ήταν η πρόθεση και ο σκοπός μας. Ήταν σωστή αυτή η πρόθεση; Χωρίς καμιά αμφιβολία, θα πρέπει σήμερα να το πούμε για μια ακόμα φορά ότι η συμφωνία της Βάρκιζας ήταν σωστή γιατί ανταποκρινότανε απόλυτα στα εθνικά δημοκρατικά και λαϊκά συμφέροντα. Και παρ' όλα όσα μεσολάβησαν με την προδοσία και παρασπονδία, που Άγγλοι εγγυητές και ντόπιοι πουλημένοι πράκτορές τους, έκαναν προς τη συμφωνία αυτή, τα αποτελέσματα του χρόνου που πέρασε είναι προς όφελος της χώρας, του λαϊκού κινήματος και σε βάρος της αντίδρασης. Αυτό και μόνο το γεγονός δείχνει πόσο σωστή ήταν και η πρωταρχική μας θέση μας, το ότι δηλαδή πήγαμε και υπογράψαμε τη Βάρκιζα. Η υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας ήταν το μόνο σωστό βήμα, που μπορούσε να γίνει μέσα σε κείνες τις συνθήκες. Το δίλημμα που έμπαινε τότε μπροστά μας ήταν: Είτε να συνεχίσουμε την ένοπλη πάλη που έφερνε σε αδιέξοδο είτε, προσαρμοσμένοι στις νέες συνθήκες, να κοιτάζαμε να παλέψουμε με μέσα πολιτικά για να εξασφαλίσουμε και να ανοίξουμε επίμονα, σιγά το δρόμο προς τις ομαλές πολιτικές εξελίξεις. Ν' ακολουθήσουμε, δηλαδή, τους δρόμους που θα μας επέτρεπαν, μέσα σ' αυτή τη πάλη, να ξανακατακτήσουμε τις θέσεις που είχαμε χάσει σαν αποτέλεσμα της ήττας Δεκέμβρη για να μπορέσουμε, αναδιοργανώνοντας και ανασυντάσσοντας τις λαϊκές δυνάμεις, ν' αντιμετωπίσουμε τις καινούργιες καταστάσεις. Υπήρχε, σύντροφοι, μέσα στο Κόμμα σ' ορισμένους η γνώμη ότι με τη Βάρκιζα θα τελείωναν όλα. Γι' αυτό και την καταψήφισαν. Το Κόμμα, όμως, έβλεπε ότι η Βάρκιζα ήταν ένας εξαναγκασμός, μα ήταν το καλύτερο που, μέσα στη συγκεκριμένη στιγμή, μπορούσε να γίνει. Και ασφαλώς στην ίδια γνώμη πρέπει να καταλήξουμε και σήμερα ύστερα από ένα χρόνο σκληρής δουλειάς και πλούσιας πείρας.

Ο χειρισμός στη Βάρκιζα ήταν απόλυτα σωστός και προβάλει σήμερα απόλυτα δικαιωμένος. Ήταν μια πολύ δύσκολη μα ταυτόχρονα ψύχραιμη και μελετημένη απόφαση βασισμένη στα πράγματα.

Οικονομικό ξεπούλημα,εσωτερικός φασισμός, υποδούλωση

Ποιο συμπέρασμα θα πρέπει να βγάλουμε σήμερα, ένα χρόνο μετά τη Βάρκιζα, από την πολιτική εξέλιξη της χώρας μας;

ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ: Ότι οι Άγγλοι, οι δυνάμεις του Μαύρου Μετώπου και ακόμα, τους τελευταίους μήνες και το Δημοκρατικό Κέντρο, ενεργά πια, δηλαδή όλη η δωσίλογη πλουτοκρατική ολιγαρχία του τόπου και τα κόμματά της κουρέλιασαν τη Βάρκιζα, την εφάρμοσαν μονόπλευρα και δημιούργησαν ένα καθεστώς που και τη Δημοκρατία χαντάκωσε και το βιοτικό επίπεδο του λαού το έριξε πολύ πιο χαμηλά απ' ότι ήταν το Δεκέμβρη και την εποχή της Βάρκιζας και ακόμα καταβαράθρωσαν και αυτή την εθνική Ανεξαρτησία της χώρας. Η περίοδος από τη Βάρκιζα μέχρι σήμερα, αυτό που λέμε εμείς μεταδεκεμβριανό καθεστώς, είναι εποχή λαϊκής απαθλίωσις και ξεπουλήματος της Δημοκρατίας και της Ανεξαρτησίας. Περίοδος που φορτώνει κάθε μέρα και περισσότερο όλα τα βάρη της πλουτοκρατικής εκμεταλλευτικής πολιτικής και όλες τις συνέπειες της πολιτικής αυτής στο λαό. Όλα τα βάρη απ' τη περίοδο της κατοχής και του Δεκέμβρη, αλλά και από πριν ακόμα, απ' την 4η Αυγούστου μέχρι σήμερα, μ' αυτή την πολιτική πάνε να βρουν μια διέξοδο από το αδιέξοδο και την καταστροφή.

Το αποκορύφωμα στο οικονομικό χαντάκωμα και ξεπούλημα του τόπου ήταν η συμφωνία του Λονδίνου που ολοκληρώνει το δέσιμο το οικονομικό το δικό μας στο άρμα του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού. Την ευθύνη για τη συμφωνία του Λονδίνου τη φέρνουν όλα τα αντιλαϊκά κόμματα, ολόκληρη η ξενόδουλη και δωσίλογη πλουτοκρατία. Το Δημοκρατικό Κέντρο έκανε αυτή τη συμφωνία. Μα και το Μαύρο Μέτωπο, με το δικό του τρόπο, είναι άμεσα υπεύθυνο για την οικονομική καταβαράθρωση. Όχι μόνο γιατί αυτό κυβέρνησε και χαντάκωσε μεταδεκεμβριανά τον τόπο. Μα και για τη θέση που παίρνει τώρα με τις οικονομικές συμφωνίες του Λονδίνου.

Να ένα παράδειγμα για την πλουτοκρατική δουλική πολιτική του:

Στην «Ελλάδα» (28.1.46) του γνωστού σαλτιμπάγκου της πολιτικής Παπανδρέα ο κ. Πέτρος Γαρουφαλιάς γράφει: «Δεν έχομεν επίσης καμμίαν αμφιβολίαν ότι και η δήλωσις ότι η βρετανική κυβέρνηση είναι έτοιμη, εν συνεννοήσει μετά της γαλλικής κυβερνήσεως, να προσέλθη εις διαπραγματεύσεις μετά της Ελλάδας με σκοπό την κατάργησιν του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, υπονοεί την οριστικήν διαγραφήν του εξωτερικού μας χρέους ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΟΝ ΚΥΡΙΩΣ ΕΚ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ Ή ΔΑΝΕΙΩΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ, ΑΠΕΔΕΙΧΘΗ ΗΔΗ ΠΡΟ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΩΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΥΣΒΑΣΤΑΚΤΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ».

Ο κ. Βερροιόπουλος στο όνομα του Λαϊκού Κόμματος στον «Ασύρματο» (4.11.45) απαντά στον κ. Π. Γαρουφαλιά : «Δεν γνωρίζομεν αν αι σκέψεις αυταί περί διαγραφής του εξωτερικού δημοσίου χρέους αποτελούν γνώμας του γράψαντος ή απόψεις της δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, εν πάση περιπτώσει όμως, είτε το εν συμβαίνει είτε το έτερον, είναι ανάγκη να τονισθή ότι μια τοιαύτη πολιτική προς διαγραφήν του εξωτερικού Δημοσίου Χρέους, καταφέρει καίριον πλέον πλήγμα κατά της πίστεως του Κράτους μετά την διαγραφήν του εσωτερικού Δημοσίου χρέους, κατά της οποίας σαφή θέσιν έλαβεν έκτοτε το Λαϊκόν Κόμμα υποσχεθέν την εκ νέου εξυπηρέτησιν αυτού δια των ληφθησομένων επανορθώσεων».

Και πιο κάτω: «Αν λοιπόν, υπό τας ενεστώτας οικονομικάς και δημοσιονομικάς συνθήκας της χώρας μας, η εξυπηρέτησις του ούτω πως μειωθέντος εξωτερικού χρέους μας είναι ακόμα δυσβάσταχτος, λόγω της πτώσεως της δραχμής μας, ήτις είναι πολύ ανωτέρα της υποτιμήσεως των ξένων νομισμάτων, δεν έπεται όμως εκ τούτου, αντί πάσης άλλης λύσεως, ότι πρέπει να επιζητείται η διαγραφή αυτού, όταν μάλιστα το μεγαλύτερον μέρος των ομολογιών ευρίσκεται εις ημεδαπάς χείρας και δη των ευαγών και πιστωτικών ιδρυμάτων και αποτελεί, μετά την εγκληματικήν διαγραφήν του εσωτερικού μας χρέους και των τραπεζιτικών καταθέσεων, το μόνον εναπομένον ενεργητικόν εις διάθεσιν των Ελλήνων και το τελευταίον έρεισμα της τόσο τρωθείσης κρατικής πίστεως .....»

Εδώ μια εξήγηση: το μεγαλύτερο μέρος από τις ομολογίες του εξωτερικού μας χρέους τόχουν πραγματικά «Έλληνες» πλουτοκράτες, που τις κρατούν στο Λονδίνο για να μπορούν να εισπράττουν τα κουπόνια σε χρυσό και νάχουν και την προστασία της Αγγλίας. Όπως είναι γνωστό ο Ώστεν Γκαμπελαίν ήταν ο πρόεδρος της Ένωσης, εκείνων που κρατούσαν ομολογίες απ' τα εθνικά μας δάνεια και που είχαν οργανωθεί (Άγγλοι και Έλληνες ομολογιούχοι) για να προστατέψουν τα δίκαιά τους ενάντια στην Ελλάδα και το Λαό της.

Προχωρούμε: Απ' τον ίδιο «Ασύρματο» (6.11.45) άπαντα τώρα ο κ. Π. Γαρουφαλιάς και υποστηρίζει:

«Διότι δέσμευσις της Ελλάδος θα εσήμαινεν υποχρέωσιν της χώρας να ρίψη την εξυπηρέτησιν του εξωτερικού χρέους αποκλειστικώς επί του τακτικού προϋπολογισμού, ενώ θα έπρεπε να αφεθή ελευθέρα η Ελληνική Κυβέρνησις να διακανονίση τούτο όπως αύτη νομίζει καλύτερον σύμφωνα με τας διανορφωθη..... συνθήκας».

Έτσι ο δημοκράτης – σοσιαλιστής υπαναχωρεί και οι δυο μαζί, δημοκράτης – σοσιαλιστής και Λαϊκός – Μαύρο Μέτωπο αδελφοί, συμφωνώντας στη βάση - «διαφωνούντες» στον τρόπο – ότι το εξωτερικό μας χρέος πρέπει να το πληρώσουμε !

Θάταν απλοϊκό και ανόητο να περιμένει κανένας άλλη θέση απ' τους εκμεταλλευτές του Λαού.

Όλη τους η πολιτική σημαίνει: οικονομικό χαντάκωμα και ξεπούλημα Λαού και Χώρας για να τσεπώσουν αυτοί και οι ξένοι αφέντες τους.

Το οικονομικό μας πρόβλημα η μεταδεκεμβριανή δωσίλογη πλουτοκρατική πολιτική είναι αδύνατο να το λύσει. Τα καταβαραθρώνει μόνο ολοένα και πιο πολύ.

Ένα δείγμα για το πως πάνε να λύσουν το πρόβλημα μας και το «Βήμα» (6 Φλεβάρη 1946) στο κύριο άρθρο του:

«Είδαμε προ ολίγων ημερών εις τας ανακοινώσεις των Άγγλων επισήμων που ωμίλησαν δια την παροχήν ........ εις την Ελλάδα να αναφέρεται ότι ένας από τους σημαντικούς όρους που βάζουν οι Σύμμαχοι είναι η ΕΛΑΤΤΩΣΙΣ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΗΣ και των μεγάλων πόλεων».

Τι θα βγει απ' την ελάττωση αυτή μας το λέει το ίδιο το «Βήμα» στο ίδιο του άρθρο όταν ομολογεί ότι «... 250.000 τουλάχιστον οικογενειών αι οποίαι είναι εντελώς άστεγαι ή στεγάζονται κατά τον χειρότερον τρόπον, εις την «ελληνικήν ύπαιθρον» μόνο ...... χιλιάδες στέγαστρα κατασκευάσθησαν από το τέλος του καλοκαιριού έως σήμερον»! Είναι λοιπόν ολοφάνερο ότι με την ελάττωση του πληθυσμού στις μεγάλες πόλεις, που οι Άγγλοι επίσημοι βάζουν σαν όρο, δεν πρόκειται να ενισχυθεί η ανοικοδόμηση στο χωριό μια και εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες μένουν εκεί άστεγες. Πρόκειται ολοφάνερα για πολιτικό μέτρο ενάντια στους εργαζόμενους των πόλεων, που σκοπό έχει να εκμηδενίσει την πολιτική τους συνοχή και ενότητα, τη Λαϊκοδημοκρατική αντίστασή τους ενάντια στην ολοκληρωμένη οικονομική και πολιτική υποδούλωσή τους».

Μα και η «Βραδυνή» (5 Φλεβάρη 1946) ξεσκεπάζει μια άλλη γωνιά απ' το πραγματικό νόημα, που έχουν οι συμφωνίες του Λονδίνου. Να μερικά σημεία απ' αυτά που γράφει η «Βραδυνή»:

«Κατά τις υπάρχουσες πληροφορίες ολόκληρος ο αγγλοσαξονικός κόσμος προσαρμόζεται σήμερα προς την κατεύθυνσιν της αποκαταστάσεως απολύτου ελευθερίας εις το διεθνές εμπόριον. Εις την κίνησιν ταύτην πρωτοστατούν οι Ηνωμέναι Πολιτείαι της Αμερικής. Ούτω το συνερχόμενον το προσεχές θέρος εις τας Ηνωμένας Πολιτείας Διεθνές συνέδριον εμπορίου πρόκειται να εξετάσει το ζήτημα των δασμών.

Το μέτρον τούτο αποτελεί το σοβαρότερων βήμα δια την αποκατάστασιν της πλήρους ελευθερίας του εμπορίου. Κυρίως οι λεγόμενοι προστατευτικοί δασμοί πρόκειται να παραμερισθούν δια να επιτευχθή η ισοζύγησις των διεθνών τιμών.

Των κατευθύνσεων αυτών έλαβε πλήρως γνώσιν η υπό του κ. Τσουδερόν εις Λονδίνον οικονομική μας αποστολή, συνέπεια δε τούτων είναι η έκδηλος μεταβολή της οικονομικής πολιτικής της σημερινής Κυβερνήσεως.

Ως πρώτον μέτρον της νέας οικονομικής κατευθύνσεως θεωρείται η πλήρης ελευθεριά, ήτις παρέχεται εις το εισαγωγικόν μας εμπόριον δια της χθεσινής αποφάσεως του Κυβερνητικού Οικονομικού Συμβουλίου.

Και εις το ζήτημα επίσης της επιτάξεως και έλεγχου των εργοστασίων, η κυβερνητική οικονομική πολιτική υφίσταται, μετά τας συνομιλίας του Λονδίνου, έκδηλον μεταβολήν. Ό,τι οι υπουργοί της σημερινής κυβερνήσεως εδήλωσαν κατά καιρούς περί αυξήσεως της παραγωγής των υπό επίταξιν ή κρατικόν ελέγχον εργοστασίων, μειώσεως του κόστους παραγωγής κλπ αποτελεί χονδροειδή δημοκοπικήν προσπάθειαν και πλήρη διαστρέβλωσις της πραγματικότητος. Κατ' ασφαλείς πληροφορίας, συμφώνως με τα υποβληθέντα εις την κυβέρνησιν επίσημα στοιχεία, όχι μόνον δεν επήλθεν οιαδήποτε βελτίωσις εις τα επιταχθέντα εργοστάσια αλλά τουναντίον ενώ ο αριθμός των εργαζομένων ηύξησε κατά εκατοντάδας, η παραγωγή ηλαττώθη αισθητώς και το κόστος των παραγομένων ειδών ανήλθε σημαντικώς. Η πλήρης αδυναμία του Κράτους να διαχειρισθή επιτυχώς οιανδήποτε επιχείρησιν ..... ....., ...... ...... ...... ......, ώστε να θεωρείται βέβαιον ότι η πολιτική του παρεμβατισμού την οποίαν απλώς ....... ...... διεφήμισε τόσον η σημερινή Κυβέρνησις τερματίζεται οριστικώς.

Και η πολιτική των ....... επίσης εγκαταλείπεται ως αποδώσασα μέχρι τούδε αρνητικά αποτελέσματα και ως αποτελέσασα μέσον εις ............ κρατικά όργανα δια παντοίους εις βάρος του κοινού και μάλιστα εις βάρος των παραγωγών εκβιασμούς. Τα προϊόντα τα παραγόμενα εις το εσωτερικόν όσον και τα είδη άτινα θα εισαχθούν εκ του εξωτερικού, θα πωλώνται ελευθέρως. Και εις τον τομέα δηλαδή τούτον η Κυβέρνησις εγκατέλειψε τον παρεμβατισμόν και προσαρμόζεται προς τον οικονομικον φιλελευθερισμόν.

Ως προς το ζήτημα της ενισχύσεως της προσπάθειας δια την εισαγωγήν εκ του εξωτερικού ειδών εις την χώραν πληροφορούμεθα ότι τόσον οι επισκεφθέντες τελευταίως ξένας χώρας και κυρίως την Αμερικήν, όσον και οι εκεί μόνιμοι εκπρόσωποί μας, συνιστούν εις την κυβέρνησιν να επιτρέψει την ελευθέραν και άνευ δασμών εισαγωγήν παντός είδους, ανεξαρτήτως εάν είναι πρώτης ανάγκης ή μη και εις οιανδήποτε ποσότητα.

Έτερον επίσης ζήτημα σχετιζομένων με την προσπάθειαν της πτώσεως των τιμών και την μείωσιν της επιβαρύνσεως των εισαγομένων εκ του εξωτερικού ειδών και το οποίον απασχολεί την κυβέρνησιν είναι η επικρατούσα κατάστασις εις τον λιμένα του Πειραιώς. Έχουν σημειωθεί περιπτώσεις κατά τας οποίας η αγορά ενός είδους και η μεταφορά του από το εξωτερικόν εστοίχισεν ολιγότερων από τα έξοδα εκφορτώσεώς του εις τον λιμένα του Πειραιώς και τας ζημίας τας οποίας υπέστη κατά την εκφόρτωσιν. Διότι όχι μόνον τα εκφορτώμενα είδη επιβαρύνονται με αφαντάστως μεγάλα έξοδα (είναι γνωστόν ότι μόνον το επίσημον ημερομίσθιον των λιμενεργατών υπερβαίνει τας 40.000 δρχ.) αλλά και η καταστροφή την οποίαν υφίστανται είναι πρωτοφανής από την σκόπιμον, εις ορισμένας περιπτώσεις, αμέλειαν των εκφορτωτών».

Τι σημαίνουν στην πραγματικότητα όλα αυτά είναι εύκολο να το βγάλει κανένας. Παραχωρ...... απόλυτη ασυδοσία στους ξένους και ντόπιους εκμεταλλευτές ν' αλωνίζουν όσο θέλουν στην οικονομική ζωή και κίνηση του τόπου. Ξεπουλιέται με την κατάργηση των δασμών και αυτή η αναιμική βιομηχανία μας. Και τα σπασμένα θα τα πληρώσει ο Λαός και οι εργάτες, που πληρώνονται με υψηλά μεροκάματα και καταστρέφουν και σκόπιμα τα εισαγόμενα εμπορεύματα !

Η «Βραδυνή» του Λαϊκού Κόμματος υπερασπίζει το Δημοκρατικό Κέντρο στο ξεπούλημα του τόπου. Και τα δυο μαζί, ολόκληρη η εκμεταλλευτική πλουτοκρατία και τα κόμματά της αλυσοδενούν χειροπόδαρα το Λαό και τον τόπο και τους παραδίνουν στους ξένους ιμπεριαλιστές.

Αυτήν την εικόνα μας παρουσιάζει η οικονομική κατάσταση και η οικονομική πολιτική του δωσιλογισμού σήμερα, ένα χρόνο ύστερα απ' τη Βάρκιζα.

Πρόκειται δηλαδή για μια ιμπεριαλιστική διείσδυση που την υποβοηθεί το γεγονός ότι η χώρα μας βρίσκεται πολιτικά και οικονομικά εξαρτημένη απ' το ξένο κεφάλαιο. Όλη αυτή η πολιτική σημαίνει ξεπούλημα της χώρας στο ξένο κεφάλαιο και ταυτόχρονα εξασφάλιση των συμφερόντων της ντόπιας πλουτοκρατίας. Συνεχίζεται έτσι η παλιά αστικοτσιφλικάδικη πολιτική. Η πολιτική των μεταδεκεμβριανών Κυβερνήσεων μετά τη Βάρκιζα που μας έφερε στο χάος και την αναρχία.

Όταν εξετάσουμε την πολιτική κατάσταση θα πρέπει να διαπιστώσουμε πως κάτω απ' την κηδεμονία και καθοδήγηση των Άγγλων οι μεταδεκεμβριανές κυβερνήσεις, με την εσωτερική τους πολιτική, κάναν την Ελλάδα το πρώτο νεοφασιστικό Κράτος μεταπολεμικά στην Ευρώπη. Και παράλληλα, πως με το νόμιμο πραξικόπημα, την προετοιμασία των εκλογών με τον τρόπο που αυτοί προχωρούν να τις κάνουν, πάνε να εξασφαλισθούν, όπως πιστεύουν, 100 %. Σήμερα τα «Καθημερινά Νέα», όργανο του Καφαντάρη, λέει: Η αποχή του Κομμουνιστικού Κόμματος από τις εκλογές σημαίνει είσοδο σε πολιτικές ανωμαλίες δηλ. λένε ότι το Κόμμα μας ζητάει ανώμαλες εξελίξεις. Μ' αυτό πάνε να φορτώσουν σε ξένες πλάτες τις αμαρτίες τις δίκες τους. Σκεπάζουν αυτά που κάνουν και πάνε να μετατοπίσουν το ζήτημα στο ότι η αποχή μας ανοίγει μια περίοδο ανώμαλης εξέλιξης. Φυσικά τα παλαιοκομματικά αυτά κόλπα δεν πρόκειται να πιάσουν.

Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής: Η μεταδεκεμβριανή πολιτική έφερε στη διαπίστωση, που έγινε στην αρχή. Ουσιαστικά σήμερα δεν υπάρχει εθνική ανεξαρτησία και λευτεριά, η Ελλάδα είναι απομονωμένη απ' όλο το δημοκρατικό κόσμο, εστία από ανωμαλίες και διαταραχές και ιμπεριαλιστικό προγεφύρωμα ενάντια στη Δημοκρατία και την Ειρήνη.

Έτσι, αυτά τα τρία συμπεράσματα βγαίνουν απ' τη μεταδεκεμβριανή εξέλιξη, που επιβλήθηκε με την ένοπλη επέμβαση της Αγγλίας το Δεκέμβρη του 1944

* * *

ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ, Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ. Όλα μαζί και πρώτ' απ' όλα τα δυο τελευταία δημιουργούν στην Ελλάδα μια εστία άμεσης απειλής της ειρήνης και στην πρώτη γραμμή στα Βαλκάνια γιατί ο εγγλέζικος ιμπεριαλισμός προετοιμάζει την Ελλάδα σαν ορμητήριό του. Αυτή η κατάσταση είναι εκείνη, που κυρίως έφερε και το ελληνικό ζήτημα μπροστά στη παγκόσμια κοινή γνώμη.

Το πρώτο ελληνικό πρόβλημα: Να φύγουν οι Άγγλοι

Κι αν θέλουμε να δούμε το όφελος που έχουμε απ' αυτή τη συζήτηση θα πρέπει να πούμε ότι η βασική και ζωτική υπηρεσία, που η σοβιετική επέμβαση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΕΕ πρόσφερε στην Ελλάδα, βρίσκεται στο γεγονός ότι ξεσκεπάστηκε μπροστά στη παγκόσμια κοινή γνώμη η προσπάθεια που έκανε ο αγγλικός ιμπεριαλισμός – προσπάθεια που στηρίζονταν και στην απεριόριστη και προδοτική συγκατάθεση και συμπαράσταση που του έδινε η ντόπια πλουτοκρατική κυβέρνηση Σοφούλη, το Μαύρο Μέτωπο και ολόκληρος ο δωσίλογος και ξενόδουλος πολιτικός κόσμος μέσα στη χώρα – να μετατρέψει την Ελλάδα σε αποικία του, σε προτεκτοράτο του. Σήμερα η πρόθεση αυτή έχει ξεσκεπαστεί και έργο και καθήκον του ελληνικού λαού είναι να τη ματαιώσει τελειωτικά και ολοκληρωτικά. Κανενός άλλος δε θα επιτελέσει για λογαριασμό του το καθήκον αυτό. Αν περιμέναμε τέτοιο πράγμα θα κάναμε θανάσιμο ολίσθημα, θα διαιωνίζαμε την αγγλική κατοχή και θα δείχναμε ότι είμαστε άξιοι της τύχης και προορισμένοι να ζούμε σκλάβοι. Μόνον όταν εμείς παλέψουμε θα μπορέσει και η παγκόσμια προοδευτική και δημοκρατική συμπάθεια και βοήθεια να μας σταθεί ενισχυτική και καρποφόρα. Την υπόθεση της εθνικής μας ανεξαρτησίας θα τη σώσουμε εμείς, ο ελληνικός λαός. Αυτό είναι βασικά και κύρια υπόθεση της πάλης του ελληνικού λαού.

Έτσι έχουν τα πράγματα από την πλευρά της εσωτερικής εξέλι ..................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................... ........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................ ........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
Κατηγόρησε ιδιαίτερα εμάς τους κομμουνιστές ότι τον βρίζουμε. Δε λέει την αλήθεια. Τον χτυπάμε μόνο πολιτικά και ασκούμε ενάντιά του μια δημοκρατική κριτική. Χτυπάμε τα έργα του και την πολιτική του στην Ελλάδα, που δεν έχουν καμιά σχέση με τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό και που αντίθετα είναι προδοσία στη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό.

Η πολιτική του κ. Μπέβιν για την Ελλάδα παρουσιάζει μια ανυπέρβλητη ασυνέπεια. Ο κ. Μπέβιν ήταν απ' τα πρωτεύοντα μέλη της κυβέρνησης Τσώρτσιλ όταν έγινε η ένοπλη αγγλική επέμβαση στην Ελλάδα το Δεκέμβρη του 1944. Και είναι εκείνος, που, όπως ομολόγησε ο ίδιος όταν μιλούσε στη Βουλή των Κοινοτήτων στις 23 του Νοέμβρη 1945, δε θέλησε να σχηματισθεί στην Ελλάδα αντιπροσωπευτική κυβέρνηση. Έτσι, είναι φανερό ότι ο κ. Μπέβιν και σαν καθοδηγητικό μέλος της κυβέρνησης Τσώρτσιλ και κατοπινά σαν υπουργός των εξωτερικών δε φάνηκε συνεπής προς το χάρτη του Ατλαντικού και τις αποφάσεις της Τεχεράνης και της Γιάλτας, που αναγνώριζαν τα κυριαρχικά διακαιώματα του λαού και την ανάγκη ν' αντιμετωπισθούν στις απελευθερωμένες χώρες τα άμεσα προβλήματα με αντιπροσωπευτικές κυβερνήσεις ωσότου αποφανθεί ο λαός κυριαρχικά με λεύτερες εκλογές.

Ο κ. Μπέβιν είναι ακόμα απ' τα ηγετικά στελέχη στο αγγλικό Εργατικό Κόμμα. Στο συνέδριό του το Δεκέμβρη του 1944 το Εργατικό κόμμα έβγαλε το παρακάτω ψήφισμα για την Ελλάδα:

«Το Συνέδριο εκφράζει τη βαθειά του λύπη για την τραγική κατάσταση που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα. Καλεί τη βρετανική κυβέρνηση να πάρει σύντομα όλα τα μέτρα για τη σύναψη ανακωχής και την ειρήνευση του τόπου. Να ............. η επανάληψη των συζητήσεων για την εξεύρεση λύσης. Στις συζητήσεις αυτές να πάρουν μέρος και τα κόμματα και οι οργανώσεις που αντιστάθηκαν στους φασίστες εισβολείς. Να σχηματισθεί κυβέρνηση που να είναι αποδεκτή από όλα τα τμήματα του λαού για να μπορέσει ο Λαός με ελεύθερες εκλογές να εκφράσει τη θέλησή του. Το συνέδριο αναμένει τη σύσταση ισχυρού δημοκρατικού συστήματος».

Αυτό ήταν το ψήφισμα του Συνεδρίου. Με την πολιτική του στην Ελλάδα ο κ. Μπέβιν έκανε όλα όσα μπορούσε για να ενισχύσει και στηρίξει την αντίδραση και να κουρελιάσει το ψήφισμα του Συνεδρίου το κόμματός του. Έτσι ο κ. Μπέβιν στάθηκε ασυνεπής και προς το ίδιο του το κόμμα.

Ο κ. Μπέβιν ήταν μέλος της αγγλικής κυβέρνησης και εγγυήθηκε τη συμφωνία της Βάρκιζας και την επικαλέσθηκε και ο ίδιος στο λόγο του στη Βουλή των Κοινοτήτων στις 20 Αυγούστου 1945, όταν πρωτομίλησε για το ελληνικό ζήτημα. Όλη η πολιτική του κ. Μπέβιν στην Ελλάδα είναι κουρέλιασμα της συμφωνίας της Βάρκιζας και της εγγύησης που έδωσε η αγγλική κυβέρνηση για την εφαρμογή της. Έτσι ο κ. Μπέβιν στάθηκε ασυνεπής και προς την ίδια του κυβέρνηση και δεν τίμησε την εγγύησή της. Στο λόγο του στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΕΕ στις 1 του Φλεβάρη 1946 ο κ. Μπέβιν, επαναλαμβάνοντας τις γνώστες συκοφαντίες του κ. Σιτρίν, είπε ότι «τα στρατεύματα του ΕΛΑΣ δεν ασχολήθηκαν με την καταδίωξη των υποχωρούντων Γερμανών, αλλά προωθήθηκαν προς την αντίθετη κατεύθυνση με αντικειμενικό σκοπό να καταλάβουν την εξουσία στην Αθήνα».

Ας δούμε τώρα μερικές από τις επίσημες αγγλικές πηγές:

Στις .... του Οκτώβρη όταν άρχισε να απελευθερώνεται η Πελοπόννησος. Το Λονδίνο μετέδιδε την εξής επίσημη ανακοίνωση: «Εις την μάχην των Πατρών έλαβον μέρος αντάρτες του ΕΛΑΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΣΥΝΕΚΡΟΥΟΝΤΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥ ΑΚΟΜΑ ΦΘΑΣΟΥΝ ΤΑ ΣΥΜΜΑΧΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ. Τα Τάγματα Ασφαλείας έλαβον μέρος εις την μάχην παρά το πλευρόν των Γερμανών και εναντίον των Άγγλων. Η συμβολή των ανταρτών του ΕΛΑΣ ΥΠΗΡΞΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ δια την απόδοσιν των συμμαχικών δυνάμεων. Ο ΕΛΑΣ βοήθησε τους συμμάχους στρατιώτες κατασκευάζοντας πεδίο προσγειώσεως».

Στις 9 του Οκτώβρη 1944 το Λονδίνο ανάγγειλε: «Οι Γερμανοί εγκαταλείπουν την Κόρινθο και υποχωρούν προς βορράν. Οι αντάρτες όμως του ΕΛΑΣ τους χτυπούν αποτελεσματικά. Η γραμμή Αθηνών – Θεσσαλονίκης έχει σχεδόν αχρηστευθεί από τους αντάρτες. Η γραμμή Θεσσαλονίκης – Γευγελής εις την κοιλάδα του Αξιού, που είναι ζωτικότατο σημείο ........... των Γερμανών χτυπιέται από τον ΕΛΑΣ».

Στις 14 του Οκτώβρη 1944 από το Λονδίνο μεταδινόταν η εξής ανακοίνωση: «Ο ανταρτικός στρατός του ΕΛΑΣ και η βρετανική αεροπορία κτυπούν αλύπητα τα γερμανικά υπολείμματα που έμειναν στην Ελλάδα. Στη Θεσσαλία ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΕΙΣ ΤΑ ΥΠΟΧΩΡΟΥΝΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ. Μεταξύ Τρικάλων και Λαρίσης οι αντάρτες υπονόμευσαν τον αυτοκινητόδρομο και κατέστρεψαν πολλά οχήματα. Άλλες δυνάμεις του ΕΛΑΣ εξετροχίασαν πλησίον της Λαμίας μια αμαξοστοιχίαν πλήρη γερμανικού στρατού. Αι απώλειαι των Γερμανών είναι μεγάλαι».

Στις 21 του Οκτώβρη 1944 το υπ' αριθ. 4 ανακοινωθέν του βρετανικού στρατηγείου αναφέρει: «Η υποχώρησις των γερμανικών στρατευμάτων εκ της νοτίου Ελλάδος συνεχίζεται με αύξουσαν ταχύτητα ΥΠΟ ΤΗΝ ΠΙΕΣΗΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΝΤΑΡΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ».

Στις .... του Οκτώβρη το Λονδίνο ανήγγειλε οτι σύμφωνα με ανακοίνωση του στρατηγείου της Μεσογείου ελευθερώθηκε η Λάμια. «Τμήματα του ΕΛΑΣ έσωσαν την πόλιν από ανατινάξεις που είχαν προετοιμάσει οι Γερμανοί».

Στις 26 του Οκτώβρη το στρατηγείο των βρετανικών δυνάμεων στην Ελλάδα ανακοίνωσε: «Αι περίπολοί μας εισήλθον εις τον Δομοκόν. Ο Βόλος εξεκενώθει υπό των Γερμανών οι οποίοι ΥΠΕΣΤΗΣΑΝ ΒΑΡΕΙΑΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑΣ ΑΝΤΑΡΤΙΚΑΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ».

Αυτά έλεγαν οι Άγγλοι «απελευθερωτές» όταν ήλθαν στην Ελλάδα και «κυρίευσαν» τις πόλεις ΠΟΥ ΜΕΡΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΕΙΧΕ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ Ο ΕΛΑΣ δίνοντας σκληρές μάχες ..... τους Γερμανούς. Και αυτά είναι η αλήθεια.

Έτσι βλέπουμε ότι ο κ. Μπέβιν είναι ασυνεπής και προς τα επίσημα αγγλικά κείμενα και τους Άγγλους στρατιωτικούς ηγέτες.

Ακόμα ο κ. Μπέβιν στους δυο λόγους του στη Βουλή των Κοινοτήτων, που αναφερθήκαν πιο πάνω, μίλησε για δημοκρατικές ελευθερίες, για αμνηστία που «να δοθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα» (20.....1945). Μίλησε ότι πρέπει ν' αποκατασταθεί ησυχία και τάξη για να γίνει δυνατό να διεξαχθούν οι γενικές εκλογές στην Ελλάδα.

Και είπε ακόμα:

«Το μόνο πράγμα για το οποίο ανέλαβα υποχρέωση είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να πάρει τα ενδεδειγμένα μέτρα για την τίμια διεξαγωγή των γενικών εκλογών». (29.11.45)

Στο λόγο του στις 20 Αυγούστου 1945 είχε πει ακόμα:

«Ανασκοπήσαμε την κατάσταση και κατά πρώτο λόγο δεν είδαμε το λόγο για τον οποίο θα υποστηρίζαμε την εγκατάσταση νέας κυβέρνησης πριν τις εκλογές. Επομένως η άποψή μας είναι όπως η κυβέρνηση Βούλγαρη παραμείνει στην αρχή μέχρις ότου γίνουν οι εκλογές».

Τίποτα από τα πιο πάνω δεν κράτησε ο κ. Μπέβιν και ακόμα έδιωξε το Βούλγαρη και άλλαξε τρεις φορές για την ώρα την κυβέρνηση πριν γίνουν εκλογές.

Έτσι ο Άγγλος υπουργός των Εξωτερικών δεν είναι συνεπής ούτε με τον ίδιο τον εαυτό του.

Το συμπέρασμα είναι ότι τα ίδια τα έργα και λόγια του κ. Μπέβιν τον βρίζουν και όχι εμείς οι Έλληνες κομμουνιστές.

Έτσι έχουν τα πράγματα και τα γεγονότα. Και αυτά επίμονα, πεισματάρικα ένα πράγμα ......... και τονίζουν: η πολιτική του κ. Μπέβιν, η επίσημη αγγλική πολιτική στην Ελλάδα είναι η πρωταρχική και μοναδική πηγή για την κακοδαιμονία στη χώρα μας. Και ότι πρωταρχικός και απαραίτητος ορός για να λείψει η κακοδαιμονία αυτή και να βρει και η Ελλάδα την τάξη και τη σειρά της έτσι όπως το θέλει ο λαός της είναι να φύγουν οι Άγγλοι από τη χώρα μας, να λείψουν οι επεμβάσεις και παρεμβάσεις τους στην πολιτική και τη ζωή μας.

Απόλυτη, αδιαίρετη η Εθνική Ανεξαρτησία

Και με την ευκαιρία ας σταθούμε και στο ζήτημα της σχέσης μας απέναντι στην Αγγλία.

Με τον αγγλικό λαό, με την προοδευτική Αγγλία της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού δε μας χωρίζει τίποτε. Αντίθετα, τα γεγονότα δείχνουν ότι παίρνουμε την ίδια θέση στο ελληνικό εσωτερικό ζήτημα και παλεύουμε μαζί χέρι με χέρι.

Η βοήθεια που δίνουν στο λαό μας είναι σημαντική και πολύτιμη. Τους χρωστάμε ευγνωμοσύνη και τη διακηρύττουμε ανοιχτά και δημόσια. Το έργο τους είναι η θετική και αποτελεσματική συμβολή στην κοινή προσπάθεια να ανοικοδομηθούν οι αγγλοελληνικές σχέσεις πάνω σε στέρεο δημοκρατικό βάθρο, πάνω στην αρχή αμοιβαίας κατανόησης, φιλίας και ισοτιμίας, που θα κατοχυρώνει και θα εξασφαλίζει τα πραγματικά συμφέροντα των δυο χωρών και των δυο λαών. Με την προοδευτική Αγγλία θα προχωρήσουμε και παραπέρα, μπροστά ενωμένοι στην κοινή προσπάθεια. Κάναμε και θα κάνουμε όσα μπορούμε για να ευκολύνουμε το φιλελληνικό της έργο στην Αγγλία.

Μα και στην επίσημη Αγγλία προσφέραμε πολλές φορές το χέρι για μια ισότιμη δημοκρατική συνεννόηση, που δε θάθιγε την ελληνική Ανεξαρτησία και την εθνική αξιοπρέπεια του Λαού μας.

Αυτό το θεώρησαν αδυναμία. Νόμισαν ότι θα δέσουν και μας όπως έχουν δεμένους τους άλλους. Εδώ πέσαν έξω.

Για την Αγγλία με την ελληνική δημοκρατία υπάρχει μόνον ένας δρόμος για συνεννόηση:

Δημοκρατική ισοτιμία με απεριόριστη και ανεπιφύλακτη αναγνώριση της εθνικής μας Ανεξαρτησίας.

Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Ο άλλος δρόμος που θέλει να περάσει πάνω απ' το πτώμα της λευτεριάς μας, οδηγά στη σύγκρουση και στην καταστροφή και θάχει πρώτα να μετρηθεί με την πανελλαδική παλλαϊκή εθνική αντίσταση.

Σήμερα η πλειοψηφία του λαού έχει πεισθεί πως για ό,τι γίνεται τώρα στην Ελλάδα φταιν οι Άγγλοι. Και για ό,τι θα γίνει θα φταιν πάλι αυτοί. Εκτός αν προτιμήσουν τη διέξοδο που λέει: Δημοκρατία και Ανεξαρτησία.

Εμείς δε ζητιανεύουμε. Και είμαστε έτοιμοι να εκτελέσουμε το καθήκον, που μας επιβάλει η λαϊκή και εθνική τιμή.

Έτσι μπαίνει το ζήτημα των σχέσεών μας με την Αγγλία. Και επειδή θυμώνουν ορισμένοι καλοθελητές και λένε πως η θέση μας αυτή είναι μονόπλευρη, δε διστάζουμε να πούμε κάτι, που έχουμε κιόλας ξαναπεί: Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΗ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΗ. Δεν επιδέχεται μείωση και περιορισμό προς καμιά πλευρά. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Όπως ξεκάθαρο είναι και το υπέρτατο συμφέρον του τόπου να βλέπουμε συγκεκριμένα και με τα μάτια δέκα τέσσερα από που έρχεται η απειλή και ο κίνδυνος και να τους αντιμετωπίζουμε θετικά και ψύχραιμα, στηριζόμενοι στους δοκιμασμένους φίλους, που σταθερά στάθηκαν στο πλευρό του λαού συμπαραστάτες, βοηθοί και υπερασπιστές. Όποιος συγχύζει τα απλά αυτά πράγματα, αυτός επιτελεί μια ακόμα εθνική προδοσία.

Μπορούμε τώρα να καταλήξουμε:

Αν έλειπε η αγγλική ανάμιξη στα εσωτερικά μας, τα πράγματα στην Ελλάδα θα πήγαιναν καλά. Γι' αυτό η πρώτη εθνική απαίτηση είναι ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΑΝΑΜΙΞΗ ΑΥΤΗ. ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ.

Αφέντες και δούλοι

Όσοι αρνούνται ότι οι Άγγλοι επεμβαίνουν, αυτοί θέλουν τη σκλαβιά και βοηθούν τους Άγγλους, τους καλύπτουν. Και κάνουν πάλι εθνική προδοσία. Είναι οι ίδιοι, που πρόδιναν και πουλούσαν την Ελλάδα όταν προσκυνούσαν και δούλευαν στους Γερμανοιταλούς κατακτητές.

Οι πιο πιστοί λακέδες των Άγγλων είναι οι μαυρομετωπίτες. Ας πάρουμε την «Εστία». Ξεσχίζεται ότι οι Άγγλοι βρίσκονται εδώ για να προστατεύσουν και για την τάξη και υποστηρίζει ότι δεν ανακατεύονται στα εσωτερικά μας. Και όμως η ξετσιπωσιά της δεν έχει το ταίρι της. Πάρτε το φύλλο της 4 του Φλεβάρη 1946 και θα διαβάστε:

«Το νομοθέτημα της αναθεωρήσεως του Πίνακα Β' δεν θα συζητηθεί καθ' όσον ο αρχηγός της στρατιωτικής οργανωτικής αποστολής του στρατού στρατηγός Ρόλλιγκς εξακολουθεί να έχει αντίθετον γνώμην επ' αυτού».

Θα πρέπει ακόμα να προστεθεί ότι ο στρατηγός Ρόλλιγκς βρίσκεται παράνομα στην Ελλάδα, γιατί όπως δήλωσε ο κ. Μανέττας δεν υπάρχει νόμος, που να επιτρέπει την αγγλική στρατιωτική αποστολή στην Ελλάδα». Μα η «Εστία» δεν καταλαβαίνει τέτοια «μικροπράγματα». Αυτό όμως δεν την εμποδίζει, όταν θέλει να κάνει προσωπική πολεμική και δημαγωγία για να ξεσκεπάζει κάπως «τσουχτερά» τους ξένους πάτρωνές της όπως κάνει με ένα «Κόσμο» της στις 2 του Φλεβάρη 1946:

«Απαραίτητος διευκρίνιση,

Και τα μεν 11 εκατομμύρια λιρών που εδανείσαμεν εις τους Άγγλους συμμάχους μας, τα εχάρισεν ο κ. Τσουδερός δια του θριαμβευτικού συμψηφισμού του Σπαλλάτη μας!

Εκείνο όμως που δεν ελέχθη καθόλου, είναι πως θα πληρώνονται του λοιπού αι δαπάναι συντηρήσεως των ενταύθα αγγλικών στρατευμάτων: Θα αρχίσουν οι Άγγλοι να πληρώνονται επί τόπου εις λίρας μητροπολιτικάς ή και χρυσάς ακόμη – τούθ' όπερ θ' αποτελεί μιαν σημαντικήν οικονομίαν δια τους Άγγλους, αλλά και σημαντικήν επίσης ανακούφισιν της χρηματαγοράς των Αθηνών, συντελούσαν τα μέγιστα εις την σταθεροποίησιν της δραχμής: Ή ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩΜΕΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΖΩΜΕΝ κατά το ωραίον σύστημα Βαρβαρέσου 25 χιλιάδες λίρας – ήγουν 600 εκατομμύρια δραχμών, προστιθέμενα ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ εις το κυκλοφορούν χαρτονόμισμα;

Επί του σπουδαιοτάτου αυτού θέματος είναι, νομίζωμεν, απαραίτητος μια επίσημος διασάφησις».

Φυσικά, όλα αυτά είναι για την «Εστία» πατρικό ενδιαφέρον και αυτοθυσία των Άγγλων υπέρ της φτωχής Ελλάδας!

Και για να εξαντλήσουμε το θέμα για το ΝΟΜΙΜΟ της Αγγλικής παρουσίας στην Ελλάδα ας υπενθυμίσουμε το άρθρο 99 του Συντάγματος του 1911, που ισχύει και τώρα, που λέει:

«Άνευ νόμου στρατός ξένος δεν είναι δεκτός εις την ελληνικήν υπηρεσίαν, ούτε δύναται να διαμένει εις το κράτος ή να διέλθει δι' αυτού».

Φυσικά και αυτά είναι «μικροπράγματα» και η Αγγλία πολύ μεγάλη για να τα λογαριάζει. Μα πιο μικροί ακόμα είναι οι μαυρομετωπίτες και οι όμοιοί τους δούλοι της Αγγλίας, που τσακίζονται, για να μας πείσουν ότι οι Άγγλοι μένουν εδώ μόνο για το συμφέρον και το καλό μας, από μεγαλοψυχία και αφιλοκέρδεια. Μα εμείς πιστεύουμε πιο πολύ τον αφέντη παρά το δούλο. Στις δηλώσεις του, στις 10 του Γενάρη, ο κ. Μακ Νηλ δε χρειάστηκε να κρύψει τίποτε:

«Έχομεν καθήκον να βοηθήσωμεν την Ελλάδα, διότι ευρίσκεται εις την Μεσόγειον, η οποία ενδιαφέρει πάντοτε την Αγγλικήν Αυτοκρατορίαν. Η Ελλάς ευρίσκεται στο μεταίχμιον δύο νοοτροπιών. Διότι αν χάσωμεν την Ελλάδα, θα χάσωμεν τόσον την Ιταλίαν όσον και την Τουρκίαν».

Αν χρειαζόμαστε ύστερα απ' τον κ. Μακ Νηλ και άλλη απόδειξη για την «αφιλοκέρδεια» και τη «μη ανάμιξη» της Αγγλίας στα εσωτερικά θα τη βρούμε στο Συμβούλιο Επικρατείας. Ο κ. Αλ. Βαμβέτσος, στο επιστημονικό περιοδικό «Νέον Δίκαιον», μας δίνει περίληψη της απόφασης υπ. αριθμ. 515/1945 του Συμβουλίου Επικρατείας. Η περίληψη λέει:

«Αναχώρησις Έλληνος εις αλολοδαπήν. Άδεια αστυνομίας. Άρνησις λόγω αξιώσεως αγγλικών αρχών. Παράνομος. Ανάγκη ερεύνης υπό αρμοδίων ημεδαπών αρχών ενεργουσών κατ' οικείαν και ελευθέραν κρίσιν». Το Συμβούλιο Επικρατείας πήρε την απόφαση αυτή γιατί το υπουργείο των Εσωτερικών του ανακοίνωσε ότι:

«Η μη έγκρισις της αδείας ωφείλετο εις άρνησιν προς τούτο των αρμοδίων αγγλικών αρχών, αίτινες ουδέν μας ανακοίνωσαν περί των λόγων της τοιαύτης αρνήσεώς των».

Φυσικά πρόκειται πάλι για «μικροπράγματα» που δε μπορούν να απασχολήσουν τους μαυρομετωπίτες υπερπατριώτες.

Για το λαό όμως είναι σήματα κινδύνου, που τον καλούν σε συναγερμό, αν δε θέλει αύριο να ξαναβρεθεί δούλος δεμένος χειροπόδαρα.

Η αγγλική κατοχή και η προδοσία του δωσιλογισμού και της πλουτοκρατίας βάζουν σαν πρώτο ελληνικό πρόβλημα, δίπλα στην επιβίωση του λαού, το πρόβλημα της Δημοκρατίας και της Ανεξαρτησίας. Αυτό δεσπόζει σήμερα και κυριαρχεί στη ζωή του τόπου. Γύρω απ' αυτό το βασικό εθνικό πρόβλημα πραγματοποιείται σήμερα και η κύρια κατάταξη και διαχωρισμός των δυνάμεων στη χώρα μας.

Δυο βασικά μέτωπα διαμορφώνονται σήμερα στην Ελλάδα.

ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ Της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Στο μέτωπο της προδοσίας ανήκει ο παλιός κόσμος, που δούλεψε με τον καταχτητή και που σήμερα το ίδιο ξεπουλάει την εθνική υπόθεση, την Εθνική Ανεξαρτησία. Στο Μέτωπο της Ανεξαρτησίας και της Δημοκρατίας στέκει ο ελληνικός λαός με τις δοκιμασμένες του δυνάμεις, που παίρνει ξανά στα γερά χέρια του την υπόθεση αυτή.

Η αγγλική παρέμβαση, με τις αποικιακές επιδιώξεις της και η προδοσία των πλουτοκρατικών κομμάτων και όλης της δωσίλογης πλουτοκρατίας βάζει σε πρώτη γραμμή σήμερα, το θέλουμε είτε όχι, σαν πρώτο εθνικό αίτημα την πάλη για την εθνική Ανεξαρτησία και λευτεριά. Και όταν θελήσουμε σήμερα να κάνουμε μια ανάλυση του συσχετισμού των δυνάμεων στη χώρα μας γύρω απ' αυτό το βασικό ζήτημα, χωρίς κανένα δισταγμό θα μπορούμε να πούμε ότι το στρατόπεδο της προδοσίας αποτελείται από λίγους εκμεταλλευτές πλουτοκράτες, τα όργανά τους τα πληρωμένα και μια ορισμένη μερίδα του λαού, που αναμφισβήτητα παρασύρονται και απ' την άλλη μεριά ο μεγάλος όγκος του Λαού, που πάλεψε για τη λευτεριά του, που παλεύει και θα παλέψει και σήμερα για να την ολοκληρώσει. Έτσι ξεχωρίζουν τα δυο Μέτωπα, Μαύρο και Λαϊκό.

Είναι ακόμα χαρακτηριστικό ότι σ' αυτή την προδοσία όλοι οι εκμεταλλευτές μόνοιασαν καλύτερα από κάθε άλλη φορά και όταν μπήκε διεθνώς το ζήτημα αποφασιστικά, αναγκάστηκαν να ξεσκεπαστούν και να δείξουν το ξεπούλημά τους στον εγγλέζικο ιμπεριαλισμό. Και δω βρίσκουμε και το δημοκρατικό Κέντρο, που προδίδοντας την εθνική υπόθεση, προδίδει για μια ακόμα φορά και τη Δημοκρατία, γιατί το ένα με το άλλο είναι αχώριστα, είναι δεμένα γιατί ουσιαστικά δε μπορεί να υπάρξει εσωτερική δημοκρατική ζωή και ανάπτυξη χωρίς εθνική Ανεξαρτησία και τ' αντίθετο.

Αυτό είναι το ενωμένο στρατόπεδο της προδοσίας. Και το γεγονός ότι πάνω σ' ένα τέτοιο ζήτημα πραγματοποίησαν την ενότητα της προδοσίας τους ξεσκέπασε, τους ξεγύμνωσε ακόμα πιο πολύ που μπορούμε σήμερα να πούμε ότι σαν αποτέλεσμα παρατηρείται μια ακόμα πιο ξεκάθαρη διαφοροποίηση μέσα στα στρώματα του λαού, που επηρεάζουν ακόμα, για τη Δημοκρατία και την εθνική Ανεξαρτησία.

Το παλλαϊκό μέτωπο της Ανεξαρτησίας

Τα φαινόμενα αυτά είναι καθημερινά και παρατηριόνται σε όλες τις γωνιές της χώρας. Και στην Αθήνα και στην Πελοπόννησο (Πύργο, Αμαλιάδα, Λακωνία) και στη Δράμα και τη Δυτική Μακεδονία έχουμε χίτες και χθεσινούς αντιπάλους μας, που παρά και ενάντια στη δολοφονική τρομοκρατία του Μαύρου Μετώπου μας πλησιάζουν για συναδέλφωση και συνεργασία. Έχουμε ακόμα και τέτοιες περιπτώσεις όπως το συν/ρχη σε αποστρατεία κ. Σταμ. Μαντιδάκη, που ανήκε στον ΕΔΕΣ και που τώρα προσχώρησε στο ΕΑΜ. Τέτοιες χειρονομίες απ' τα πάνω έχουμε τελευταία και από το μέρος της δεξιάς και απ' το παλαιοδημοκρατικό κέντρο. Έχουμε ακόμα τέτοιες εκδηλώσεις όπως η τελευταία συγκέντρωση του Παναθηναϊκού που έδειξε αναμφισβήτητα μια παραπέρα συγκέντρωση των δημοκρατικών δυνάμεων. Έχουμε τις παλλαϊκές απεργίες ενάντια στις δολοφονίες και τις παλλαϊκές κηδείες, όπου σφυρηλατείται παραπέρα η λαϊκή ενότητα. Είναι έξω από κάθε αμφιβολία σήμερα ότι υπάρχουν και ωριμάζουν ακόμα πιο πολύ οι οικονομικές – πολιτικές – εθνικές – ηθικοπατριωτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις για την πιο πλατιά λαϊκή ενότητα. Με επίκεντρο το ΕΑΜ και τα κόμματα που συνεργάζονται μαζί του δημιουργείται ένας αποφασιστικός μαγνητικός πόλος, ένα παλλαϊκό πανδημοκρατικό κίνημα, μέτωπο που στη σημαία του γράφει ΛΑΙΚΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.

Στο κίνημα αυτό συγκεντρώνεται ο κόσμος εκείνος που θέλει να φτιάξει μια Ελλάδα δημοκρατική, ελεύθερη, δυνατή και που θα είναι σεβαστή και εσωτερικά και εξωτερικά και στους φίλους και στους εχθρούς.

Έτσι όπως διαμορφώνεται η πολιτική κατάσταση προβάλει σήμερα σαν πραγματοποιήσιμη πολιτική η επιδίωξη να συνενωθούν σε ένα παλλαϊκό μέτωπο όλοι όσοι δε συμφωνούν με την προδοσία. Κανένας ταγματασφαλίτης, χίτης παρασυρμένος που προέρχεται και ανήκει στο Λαό και που σήμερα θέλει να παλέψει μαζί του ενάντια στους εκμεταλλευτές, ντόπιους και ξένους, δεν είναι αντίπαλος, δεν είναι εχθρός, μα φίλος. Αυτό πρέπει να το νοιώσουμε και να το εφαρμόσουμε. Στην αντίδραση, στο Μαύρο Μέτωπο – ΣΑΝ – Χ - Σία πρέπει να μείνει μόνον η μικρή εκείνη μερίδα από πουλημένους και πληρωμένους, οι επαγγελματίες δολοφόνοι και πλιατσικολόγοι, που, όπως καυχιόνται οι χρηματοδότες τους, σκοτώνουν για ένα πακέτο τσιγάρα. Όλοι εκείνοι που τους κρατάν με την υπόσχεση ότι όταν θα πραγματοποιηθούν οι διωγμοί και οι σφαγές ενάντια στο δημοκρατικό λαό θα βρουν ευκαιρία να κλέψουν, ν' αρπάξουν, να κάνουν τη μπάζα τους.

Στο σημείο αυτό που αφορά τη λαϊκή ενότητα πρέπει να επιμείνουμε όσο μπορούμε. Οι ευθύνες που πέφτουν πάνω μας είναι πραγματικά εξαιρετικές . Επαναλαμβάνω, όπως διαμορφώθηκαν οι συνθήκες σήμερα στην Ελλάδα η παλλαϊκή ενότητα είναι πραγματοποιήσιμη και η πραγματοποίηση αυτή δε μπορεί παρά νάναι πρώτ' απ' όλα δικό μας έργο.

Η ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΛΟΤΗΤΑ

Το ατράνταχτο βάθρο για να ανοικοδομηθεί η ενότητα αυτή είναι η τάξη, η ησυχία, η ομαλότητα, η συμφιλίωση, η ειρηνική δουλειά και ανοικοδόμηση. Όλα αυτά προϋποθέτουν ομαλή δημοκρατική εσωτερική εξέλιξη. Αυτό είναι το πιο βαθύ συμφέρον του Λαού, της Δημοκρατίας, της Ελλάδας. Και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο η ενωμένη αντίδραση και οι Εγγλέζοι, που την πατρονάρουν, πολεμάν τόσο λυσσασμένα την τάξη και την ομαλότητα, κατεργάζονται παντού το χάος και την αναρχία. Μόνο μέσα σε καθεστώς αταξίας και ταραχών, μόνο μέσα σε συνθήκες ανωμαλίας μπορούν να ελπίζουν ότι θα πετύχουν στα σκοτεινά τους σχέδια και στην ύποπτη συνωμοσία τους ενάντια στην Δημοκρατία και την ειρήνη. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο ανατίναξαν στον αέρα τη δυνατότητα για ομαλή δημοκρατική εξέλιξη, που πήγε να εξασφαλίσει η Βάρκιζα. Άγγλοι και Μαύρο Μέτωπο ξέρουν πολύ καλά ότι μέσα σε μια ομαλή εσωτερική εξέλιξη χαντακώνονται, χάνονται κυριολεκτικά και γι ' αυτό και δε φοβούνται τίποτα περισσότερο απ' τη Δημοκρατία και την ομαλότητα. Δε μπορούν ν' ακολουθήσουν παρά μόνο το δρόμο της τρομοκρατίας και των πραξικοπημάτων, που εφαρμόζουν επιχρυσωμένα με τη νομιμοφάνεια, με τον τύπο μόνο της Γιάλτας και του μεταπολεμικού πνεύματος. Και θέλουν να κάνουν εκλογές για πάρουν την αρχή ψευτονόμιμα και να λένε ύστερα στην παγκόσμια κοινή γνώμη ότι βρισκόμαστε και μεις μέσα στο γενικό μεταπολεμικό πνεύμα. Αυτό όμως είναι ουτοπία, γιατί η ίδια τους η πολιτική τους αφαιρεί τη δυνατότητα μιας τέτοιας νομιμότητας. Θα παν να επικρατήσουν με όλα τα μέσα γιατί αλλιώς χάθηκαν. Οι Άγγλοι μάλιστα έχουν έναν πρόσθετο λόγο να το επιδιώκουν αυτό. Στην με όλα τα μέσα «εκλογική» επικράτηση των οργάνων τους θα παν εκ των ύστερων να εκδώσουν επιδοκιμασία απ' τον ελληνικό Λαό της πολιτικής τους στην Ελλάδα.

Είναι ολοφάνερο το πρωταρχικό καθήκον, που προβάλει απ' εδώ για το δημοκρατικό κόσμο: όσο αυτοί αναγκάζονται να καταφεύγουν στη δολοφονία και στην αναρχία, τόσο εμείς πρωτοστατούμε στην πάλη για την ομαλότητα και ησυχία. Και όσο πιο επίμονα, σταθερά και ακούραστα μένουμε εμείς προσηλωμένοι στην ιδέα και στην πράξη της ησυχίας και της ομαλότητας, τόσο περισσότερο τους στριμώχνουμε, τους ξεγυμνώνουμε και τους απομονώνουμε. Η θανάσιμή τους αδυναμία βρίσκεται στο γεγονός ότι είναι καταδικασμένοι, να μη μπορούν να σταθούν παρά μόνο για την προδοσία και τη δολοφονία. Αυτό προδικάζει και το[ολικό]τους χαντάκωμα. Και η ανυπέρβλητη υπεροχή μας συνιστάται στο ότι η δύναμή μας βρίσκεται στην ομαλότητα, την τάξη και την ειρηνική δημιουργία, πράγμα που ταυτίζεται απόλυτα με το ύψιστο συμφέρον της Ελλάδας. Εδώ είμαστε ακατανίκητοι. Και όσο πιο θετικά, απλά, χειροπιαστά αποδείχνουμε στον πολύ κόσμο με γεγονότα και έργα το πραγματικό πρόσωπο και τις αληθινές προθέσεις που έχουν οι Άγγλοι και μαυρομετωπίτες, χωριστά ο καθένας τους και ενωμένοι και οι δυο τους, γινόμαστε πιο γεροί και ακατανίκητοι. Όσο χτυπάμε τους Άγγλους τόσο αδυνατίζουμε το Μαύρο Μέτωπο και Σία. Και όσο ξεσκεπάζουμε και στριμώχνουμε το Μαύρο Μέτωπο τόσο εξασθενίζουμε τους Άγγλους.

Απ' τα πιο πάνω βγαίνει και το φυσικό συμπέρασμα: η κύρια προσπάθεια των αντιπάλων μας στρέφεται στο να μας αφαιρέσει τη δύναμή μας αυτή, παρασύροντάς μας σε στραβοπατήματα. Θέλουν να μας αναγκάσουν να χάσουμε τη ψυχραιμία μας για να μας χτυπήσουν κατακέφαλα. Από μας και μόνον από μας εξαρτάται να ματαιώσουμε τα καταχθόνια αυτά σχέδια των εχθρών μας και να τα στρέψουμε ενάντιά τους.

Είναι έξω από κάθε αμφιβολία ότι πολιτικά απ' τις ατράνταχτες θέσεις μας της πάλης μας για τη Λαϊκή Επιβίωση, τη Δημοκρατία και την Εθνική Ανεξαρτησία, καθημερινά πιέζουμε και απογυμνώνουμε περισσότερο τους αντιπάλους μας. Η βασική επιδίωξη του καθημερινού χειρισμού στον τομέα της τακτικής είναι να μην αφήνουμε στον αντίπαλο ούτε λεπτό χωρίς να τον ξεσκεπάζουμε σα βασικό φορέα της ανωμαλίας και της αναρχίας στον τόπο. Δίχως να παύουμε να δείχνουμε ότι μαζί του ησυχία, ομαλότητα και ανασυγκρότηση δε μπορούν να νοηθούν. Όσο για τους Άγγλους επιμένω ότι το ζήτημα είναι τούτο: κάθε μέρα και πιο επίμονα και ακαταμάχητα να τους παρουσιάζουμε με το πραγματικό τους πρόσωπο, να δείχνουμε αδιάψευστα ότι αυτοί είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για όλα και έτσι να τους ζημιώνουμε πολιτικά τόσο τοπικά όσο και διεθνώς και να τους κάνουμε εδώ σε μας πολιτικά το βίο αβίωτο όπως λένε, έτσι, που σε τελευταία ανάλυση η ζημιά να τους βγαίνει μεγαλύτερη απ' το κέρδος. Και παράλληλα και ταυτόχρονα να οργανώνουμε τη μαζική λαϊκή οργάνωση, κινητοποίηση και πάλη ενάντια στην αγγλική κατοχή, τις καθημερινές συγκεκριμένες εκδηλώσεις και συνέπειές της. Ενάντια στην αγγλική πολιτική αποικοποίηση της Ελλάδας.

Το πρόβλημα είναι ύστερα από κάθε πολιτική πάλη είτε σύγκρουση, ο απολογισμός νάναι προς όφελός μας, να βγαίνουμε με προωθημένες τις θέσεις μας, είτε, στη χειρότερη περίπτωση, καμιά φορά και με ισόπαλο αποτέλεσμα είτε με μικρή ζημιά, που γρήγορα θα πρέπει να διορθώσουμε. Δεν πρόκειται μόνο και τόσο στο να συγκρατούμε και δένουμε τις μάζες που μας ακολουθούν. Το πιο αναγκαίο και χρήσιμο είναι να αφυπνίζουμε, να πλησιάζουμε, να πείθουμε και να καταχτάμε πάνω στη βάση της ίδιας τους της πείρας των γεγονότων και της ζωής και τις άλλες μάζες που ταλαντεύονται είτε σαν αρχίζουν να ταλαντεύονται, που ακούν ακόμα τους αντιπάλους μας, που διστάζουν και είναι ακόμα επιφυλακτικές απέναντί μας μα που η ζωή και η πάλη και το παράδειγμα και η πολιτική μας τις φέρνει ολοένα πιο κοντά σε μας.

Όλα αυτά είναι πραγματοποιήσιμα και κατορθωτά γιατί στεκόμαστε σε στέρεο έδαφος, ενώ ο αντίπαλος πατά τη σάπια σανίδα. Και, ξαναλέω, το κύριο ζήτημά μας εδώ είναι να μη πέφτουμε στις παγίδες και στους λάκκους, που μας ανοίγει.

Φτάνει να προσέχουμε και να διατηρούμε τη ψυχραιμία μας και μπορούμε εδώ να εκμηδενίζουμε τις επιδιώξεις των αντιπάλων μας και να πετυχαίνουμε κάθε φορά τους αντικειμενικούς σκοπούς μας.

ΛΑΪΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ

Αυτή η φρονιμάδα φυσικά σε καμία περίπτωση δε μπορεί να σημαίνει ότι θα τα βάλουμε κάτω και θα αποδεχθούμε το «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω». Αντίθετα η φρονιμάδα αυτή έχει σα βασικό συστατικό μέρος της την αποφασιστική μαζική λαϊκή πάλη για την επιβίωση, τη δημοκρατία και την Ανεξαρτησία και είναι πρωταρχικό και επιβεβλημένο καθήκον για το λαό, αν δε θέλει να αλυσοδεθεί σα σκλάβος.

Η ατράνταχτη εμμονή στην ύψιστη λαϊκή και εθνική ανάγκη για ομαλή δημοκρατική εσωτερική ζωή και εξέλιξη προϋποθέτει αποφασιστική μαζική λαϊκή πάλη ενάντια σε όλες τις δυνάμεις που κατεργάζονται την αναρχία και το χάος.

Με τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις του ο λαός θα υπερασπίσει το ψωμί και την ύπαρξή του.

Με τη μαζική παλλαϊκή απεργία και τη Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα ο Λαός υπερασπίζει και με τα ίδια μέσα που χρησιμοποιούν οι δολοφόνοι του, τη ζωή, τις ελευθερίες και τη δημοκρατία του. Με τον παλλαϊκό, πανδημοκρατικό αγώνα, που μπορεί να φτάσει και μέχρι τη γενική απεργία και την ένοπλη αντίσταση, ο Λαρς υπερασπίζεται την εθνική του Ανεξαρτησία και τιμή ενάντια σε κάθε επιβουλή από οποιαδήποτε πλευρά κι αν έρχεται.

Είναι έξω από οποιαδήποτε αμφισβήτηση ότι δε θέλουμε ανωμαλίες, ότι η ομαλή εσωτερική ζωή και ανάπτυξη ανταποκρίνεται απόλυτα στις λαϊκές και εθνικές ανάγκες και συμφέροντα. Μα όσο εμείς θέλουμε ομαλότητα, τόσο ο μοναρχοφασισμός και ολόκληρη η αντιδραστική Δεξιά χρησιμοποιούν τη βία και την τρομοκρατική δολοφονία. Ύστερα από τη Βάρκιζα δε μπόρεσαν παρά μόνον αυτού να βρουν στήριγμα. Αυτό επιβάλλει σε μας να υπερασπίσουμε, με τα ίδια μέσα που χρησιμοποιούν οι αντίπαλοί μας, την τάξη και την ομαλότητα. Εδώ δεν επιτρέπεται καμιά ταλάντευση και δισταγμός. Μόνο με τον αποφασιστικό μαζικό αγώνα, με μια γερή Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα ο λαός μπορεί να επιβάλλει το δίκιο του, να προφυλάξει τη ζωή του, την τιμή, την περιουσία, την ησυχία και τη δουλειά του απ' την τρομοκρατική επίβουλη της πλουτοκρατίας και των ξένων αφεντικών της. Γι' αυτό επιτακτικό καθήκον της στιγμής προβάλει να οργανώσουμε παντού τη λαϊκή αυτή πάλη και αντίσταση και πρώτ' απ' όλα τη Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα. Κανένα χτύπημα του εχθρού δεν πρέπει να μένει χωρίς την ανάλογη απάντηση. Και παράλληλα πρέπει να πάρουμε και όλα τα πρόσθετα μέτρα, που θα μας επιτρέψουν, όταν χρειαστεί, όταν μας το επιβάλλουν οι Άγγλοι και οι μισθοφόροι τους να υπερασπίσουμε με τον ίδιο ηρωισμό, αποφασιστικότητα και αυτοθυσία όπως και στα 1940-45 την εθνική υπόθεση, την τιμή και Ανεξαρτησία της Ελλάδας.

Δεν θα αναγνωρίσουμε τις αποικιακές εκλογές

Και στο σημείο αυτό δεν πρέπει να μας μπερδεύουν αυταπάτες και ψευτοελπίδες. Η βασική και κύρια αγγλική προσπάθεια, από τότε που πάτησαν οι Άγγλοι το πόδι τους στην Ελλάδα, αφού ο ΕΛΑΣ έδιωξε τους Γερμανούς, μέσα απ' το Δεκέμβρη και κατοπινά μέχρι σήμερα, συγκεντρώνεται στο να εξασφαλίσουν στην Ελλάδα ένα καθεστώς που θα τους εξυπηρετεί απόλυτα τις αποικιακές και ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις τους. Και μια και αυτό δε μπορούν να το πετύχουν μαζί με το Λαό, το συνωμοτούν και το σκαρώνουν ενάντιά του. Στην ίδια κατεύθυνση τραβά και η εκλογική κωμωδία που ετοιμάζουν. Ούτε και σκέφθηκαν να εξασφαλίσουν λεύτερες εκλογές. Θέλουν μόνο να παρουσιάσουν τις εκλογές με το μανδύα της νομιμότητας, να τους δώσουν μια νομιμοφάνεια για να σώσουν διεθνώς τα προσχήματα. Όλη τους η φροντίδα συγκεντρώνεται στο πως να εξασφαλίσουν την επικράτηση της Δεξιάς. Και φαίνεται ότι εδώ η κυβέρνηση του παλαιοδημοκρατικού Κέντρου τους εξυπηρετεί κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έτσι οι Άγγλοι, που αφήνουν την τρομοκρατία και τη δολοφονία να οργιάζουν και την καλπονόθευση να επιβάλλεται απόλυτα, κρατάν την κυβέρνηση του κ. Σοφούλη στην εξουσία για να κάνει αυτή τις εκλογές όπου αναμφισβήτητα, έτσι όπως γίνονται, θα επιπλεύσει το Μαύρο Μέτωπο και θάρθουν μετά να πουν: «Είδατε τι ιδανικό δημοκρατικό καθεστώς επικρατεί στην Ελλάδα; Στις εκλογές δε νίκησε η κυβέρνηση μα η αντιπολίτευση».

Αυτό είναι το εγγλέζικο σχέδιο. Το «νόμιμο», το εκλογικό πραξικόπημα. Που το συγκροτούν οι δολοφονίες, τα επί μέρους τοπικά πραξικοπήματα, ο κρατικός εκφασισμός, τα όργια των χιτών και όλα τα άλλα προϊόντα, που μας δίνει ο υπό αγγλική καλλιέργεια νεοελληνικός νεοφασιστικός παράδεισος.

Φυσικά, χωρίς ούτε μια στιγμή να χάσουμε την ελευθερία στις κινήσεις μας, σε μια τέτοια κωμωδία και σκευωρία δεν πρόκειται να βοηθήσουμε με κανένα τρόπο. Προκαταβολικά, ρητά και κατηγορηματικά δηλώνουμε ότι δεν πρόκειται ποτέ ν' αναγνωρίσουμε το αποτέλεσμα που θα δώσουν τέτοιες αποικιακές εκλογές. Ούτε μπορούν εδώ να μας τρομάξουν οι φωνασκίες ότι αποχή από τις εκλογές σημαίνει ανταρσία και καλλιέργεια της ανωμαλίας. Το τερτίπι αυτό δεν πρόκειται να περάσει ακόμα και όταν το καλλιεργεί και ένα «δημοκρατικό» φύλλο, όπως το γνωστό έντυπο του αγύρτη ευνοούμενου του πρώτου αντιπροέδρου της κυβέρνησης. Την ανωμαλία, την αναρχία και το χάος τα δημιούργησαν και τα προάγουν αυτοί και οι αφέντες τους. Σε καμιά περίπτωση και με κανένα τρόπο δε θα γίνουμε συνεργοί στην προσπάθεια που καταβάλλουν οι Άγγλοι και οι ντόπιοι πράκτορές τους να μεταβάλλουν τις εκλογές, ένα απ' τα πιο σοβαρά μέτρα για ν' αποκατασταθεί η ομαλότητα και η τάξη και η λαϊκή κυριαρχία, σε μέσο νομιμοποίησης και διαιώνισης της ανωμαλίας, της αταξίας και της λαϊκής υποδούλωσης. Σε τέτοια κωμωδία δεν πρόκειται να πάρουμε μέρος. Και θα βρούμε, κάτω και απ' τις πιο δύσκολες και περίπλοκες συνθήκες, πάντα τον τρόπο να πείσουμε και ν' αποδείξουμε στη ντόπια και στην παγκόσμια κοινή γνώμη ποιος δημιουργεί την ανωμαλία και ποιος αγωνίζεται για την ομαλότητα. Την πεποίθηση αυτή μας τη δίνει το δίκιο μας. Η αυταπάτη εδώ μπορεί να ξεφυτρώσει με την αντίληψη ότι όσο πιο υποχωρητικοί δειχνόμαστε τόσο το καλύτερο. Το σωστό είναι ότι, βασισμένοι στην αδιάσειστη θέση μας, που είναι η ακούραστη και ολόπλευρη πάλη μας για την ησυχία και την ομαλότητα, για τη λαϊκή επιβίωση, τη Δημοκρατία και την Ανεξαρτησία, τόσο πιο πολύ θα πετυχαίνουμε όσο είμαστε πιο γεροί, πιο αποφασισμένοι, πιο ολόπλευρα προετοιμασμένοι να υπερασπίσουμε με όλα τα μέσα τη λαϊκή υπόθεση, αυτή την ύπαρξη του Λαού και του τόπου.

Ξεκινώντας απ' αυτή την προϋπόθεση και χωρίς να τη χάνουμε ποτέ από μπροστά μας, πρέπει να κάνουμε όλα όσα περνάν απ' το χέρι μας, όλες τις παραχωρήσεις και υποχωρήσεις που είναι δημοκρατικά δυνατές και νοητές για να στηρίξουμε την υπόθεσή μας, για να προαγάγουμε το λαϊκό συμφέρον, το συμφέρον της Ελλάδας

Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

Το αποφασιστικό εδώ είναι το ακούραστο και παραπέρα σφυρηλάτημα μέσα στις μάζες και μέσα στην πάλη της λαϊκής δημοκρατικής ενότητας. Μια καινούργια πρωτοβουλία έρχεται εδώ να ενισχύσει τη δημοκρατική προσπάθεια. Οι Δημοκρατικοί Σύλλογοι της Αθήνας και του Πειραιά, που επιτελούν ένα τόσο άξιο δημοκρατικό έργο, προκήρυξαν ένα Πανελλαδικό Πανδημοκρατικό Συνέδριο. Σχετικά προτείνω να κάνει η Ολομέλειά μας την παρακάτω δήλωση, που μπορεί να συμπεριληφθεί και στο σχέδιο απόφασης, που όλοι έχετε και θα συζητήσουμε: «Σχετικά με το Πανδημοκρατικό Συνέδριο, το Κ.Κ.Ε., από δική του πλευρά δηλώνει: Δίχως καμιά επιφύλαξη, δίχως καμιά αξίωση, δίχως καμιά κομματική είτε προσωπική φιλοδοξία θα υποστηρίξει με όλες του τις δυνάμεις, χωρίς να λογαριάζει κόπους και θυσίες, κάθε προσπάθεια από οποιαδήποτε πλευρά, που θα απόβλεπε να συγκεντρώσει όλες τις λαϊκές δυνάμεις στο έργο για μια ήσυχη, αδελφωμένη, δημοκρατική Ελλάδα».

Μια τέτοια δήλωση μονό να βοηθήσει μπορεί τη δημοκρατική συγκέντρωση δυνάμεων, τη λαϊκή ενότητα. Και αυτό είναι το σημαντικό και βασικό. Μη ξεχνάμε ότι για να αντιταχθούμε στον εξευτελισμό, την ταπείνωση και την υποδούλωση πρέπει να κινήσουμε όλο το λαό. Ν' απομονώσουμε την προδοσία. Αυτή είναι η καλύτερη εγγύηση για να πετύχει ο αγώνας μας κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και με οποιαδήποτε μορφή και αν μας υποχρεώσει ο αντίπαλος να τη διεξάγουμε. Μη ξεχνάμε ακόμα και τούτο, ότι όσο πιο ενωμένο έχουμε το Λαό, και όσο πιο πανέτοιμοι είμαστε για κάθε ενδεχομενο, τόσο αυξαίνουν οι πιθανότητες να υποχρεώσουμε τον κατακτητή και τα μισθωμένα όργανά του να σεβαστούν έτσι είτε αλλιώς τη λαϊκή θέληση.

ΕΤΣΙ ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΚΑΙ Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΟΥ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΛΑΪΚΟΙ ΜΑΖΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΚΑΘΑΡΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΝΤΑΙ ΔΥΟ ΚΥΡΙΑ ΜΕΤΩΠΑ: ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Είναι δύσκολο, ουσιαστικά αδύνατο, να μπορέσει οποιοσδήποτε Έλληνας είτε πολιτική παράταξη είτε ρεύμα στον τόπο αυτό να τοποθετηθεί έξω απ' τα μέτωπα αυτά. Αυτό θα σήμαινε προσπάθεια για τοποθέτηση στο κενό, έξω απ' την ελληνική πραγματικότητα, έξω απ' τον ελληνικό λαό. Ένα τέτοιο πράγμα είναι, φυσικά, αδύνατο.

Ο ρόλος και η αποστολή της ΣΚ - ΕΛΔ

Τι εκπροσωπεί μέσα σ' αυτή την παράταξη των δυνάμεων η παράταξη της ΣΚ-ΕΛΔ;

Αντικειμενικά, το θέλουν είτε όχι, οι σκελδικοί παράγοντες αντιπροσωπεύουν την προσπάθεια να διασπαστεί η λαϊκο–δημοκρατική ενότητα και δράση στο όνομα του «σοσιαλισμού» και της δημοκρατίας. Αυτήν την εκτίμηση δίνουν τα γεγονότα, η αντικειμενικοί πραγματικότητα για τη δράση, που κάνει το κόμμα αυτό.

Μας κατηγορεί η ΣΚ-ΕΛΔ ότι αποβλέπουμε στο πολιτικό μονοπώλιο του αριστερού κινήματος και δεν τους αφήνουμε να ζήσουν.

Η εαμικοί πραγματικότητα ανατρέπει απ' τα θεμέλια τον ισχυρισμού αυτό, γιατί η πραγματικότητα αυτή δείχνει ότι όλα τα εαμικά κόμματα ανδρώνουν και αναπτύσσονται σε μια στενή δημοκρατική συνεργασία που καθημερινά κερδίζει πιο πολύ την εμπιστοσύνη του Λαού και γίνεται, είναι κιόλας, η πιο αποφασιστική δυναμό της χώρας.

Κάθε μέρα γίνεται και πιο φανερό ότι το πρόβλημα της Δημοκρατίας και Ανεξαρτησίας θα λυθεί στην Ελλάδα μόνο με πρωτοπόρα πολιτική και οργανωτική δύναμή το ΕΑΜ. Όποιος «σοσιαλιστής» και δημοκράτης δεν το βλέπει αυτό και έτσι είτε αλλιώς αντιδρά σ' αυτό, αυτός, το θέλει είτε όχι, προδίδει. Όπως πια σήμερα είναι φανερό ότι η αποχώρηση της ΣΚ-ΕΛΔ απ' το ΕΑΜ ήταν αντιδημοκρατική προδοσία που μόνον τους εχθρούς της Ελλάδας ωφέλησε.

Έτσι ωμά στέκει και σήμερα το ζήτημα. Και είναι ανόητο και περίεργο μια λεγόμενη «σοσιαλιστικοί» παράταξη να περιμένει την πρόοδο και ανάπτυξή της όχι από τη δικιά της πολιτική δράση, μα απ' την ανοχή και συγκατάβαση που θα δείξει ένα άλλο κόμμα προς τα αντιλαϊκά και αντιδημοκρατικά παραστρατήματά της. Αυτό δείχνει τουλάχιστον πολύ μεγάλη «αφέλεια». Η ΣΚ-ΕΛΔ φυτοζωεί και παραδέρνει σε μια αγιάτρευτη εσωτερική κρίση όχι γιατί τη χτυπά το ΚΚΕ μα γιατί αυτή δε βρήκε ακόμα το Λαϊκό δημοκρατικό παλμό, προσανατολισμό και δρόμο. Κανένα κόμμα δε μπορεί να σταθεί στη συνείδηση του λαού σα δημοκρατικό και σοσιαλιστικό όταν, έτσι είτε αλλιώς, λίγο είτε πολύ, προδίδει τη δημοκρατία και το σοσιαλισμό. Όμως αυτό είναι η ιστορία και η δράση της ΣΚ-ΕΛΔ. Ας έρθουν μαζί μας τίμια και παστρικά να συμφωνήσουμε εκεί όπου σήμερα συμφωνούν και συνεργάζονται όλες οι τίμιες, πρωτοπόρες και προοδευτικές δυνάμεις της χώρας και τότε, μόνον τότε, η ΣΚ-ΕΛΔ θα βγει σαν πραγματική λαϊκή δύναμη στο προσκήνιο της πάλης για τη Δημοκρατία και Ανεξαρτησία. Πρωταρχική προϋπόθεση γι' αυτό είναι να παύσει το κόμμα αυτό να είναι ένα περίεργο πολιτικού μωσαϊκό όπου στις κορυφές και στις τοπικός οργανώσεις διαπράττονται τόσα και τόσα αντιδημοκρατικά και αντισοσιαλιστικά και που δίνουν ραντεβού και ανταμώνουν όλα τα αντικομμουνιστικά και πολλές φορές ύποπτα στοιχεία, που για σκοπό τους βάλαν να διασπούν και υπονομεύουν την πρωτοπορία του σοσιαλισμού και της δημοκρατίας στη χώρα μας. Η ΣΚ-ΕΛΔ θέλει να παρουσιάζεται σαν κόμμα του επιστημονικού σοσιαλισμού, ..... μαρξιστικό ρεύμα και παράταξη μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα αντιμαρξιστικό συνοθύλευμα όπου όλα μπορείς να τα βρεις, εκτός απ' τον επιστημονικό σοσιαλισμό, το συνεπή μαρξισμό. Είναι ένα δημιούργημα της στιγμής, χωρίς θεμέλιο και βάση, που ανοιγοκλείνει τις κορυφές του σα φυσαρμόνικα ανάλογα με τη τέτοια είτε αλλιώτικη .......... για κυβερνητική συγκυρία. Πίστεψαν πολλοί, ότι επειδή η εποχή μας σηκώνει σοσιαλισμό, μπορούν να στεγασθούν κάτω απ' τα φτερά του παίρνοντας το χρίσμα απ' εκεί όπου ο «σοσιαλισμός», για ότι τουλάχιστον άφορα την Ελλάδα, δεν είναι παρά μια αποικιακή ιμπεριαλιστική επίδειξη. Έτσι γνωρίσαμε εμείς οι Έλληνες το «σοσιαλισμό» του κ. Μπέβιν, που δεν μας τον ξεχωρίσει όμως σχεδόν κατά τίποτα απ' τον κ. Τσώρτσιλ. Κυρίως και πρώτ' απ' όλα πάνω σ' αυτό το ζήτημα πρέπει να πάρουν θέση και να ξεκαθαρίσουν Ελληνόπρεπα, δημοκρατικά και οι σκελδικοί σοσιαλιστές σήμερα τη στάση τους.

Τότε θα πάψει και η καχυποψία μας που τόσο ενοχλεί το σ. Σβώλο. Γιατί, ας το πούμε εδώ, είμαστε πραγματικά καχύποπτοι απέναντι σε κάθε τι το αντιδημοκρατικό και αντισοσιαλιστικό. Και φυσικό δε βοηθάει στη διάλυση της «καχυποψίας» αυτής ούτε ο ίδιος ο σ. Σβώλος όταν, επιστήμονας αυτός, καταφεύγει σε ........... πολιτική. Στη «Μάχη» (3 Φλεβάρη 1946) στο κύριο άρθρο του χρησιμοποιεί «ελεύθερα» τα κείμενα του «Ριζοσπάστη» για να στηρίζει τις απόψεις του. Να τα κείμενα. Ο «Ριζοσπάστης» στις 30 Γενάρη 1946 έδωσε την παρακάτω άποψη:

«Προδοτικό στ' αλήθεια !

Όποιος δεν ξεκαθαρίζει αυτή τη στιγμή τη θέση του, θεωρητικά και μέσα στη πράξη, στο ζήτημα της βρετανικής κατοχής στην Ελλάδα, προδίδει το λαό και εξυπηρετεί τους πράκτορες του ξένου κεφαλαίου στη χώρα μας. Όποιος, αυτή τη στιγμή, που μπαίνει στον Οργανισμό Ενωμένων Εθνών το πρόβλημα της άμεσης αποχώρησης των βρετανικών στρατευμάτων, μασάει τα λόγια του, μπερδεύει, σκόπιμα και θεληματικά είτε και άθελά του, το ζήτημα, .......... την [απομάκρυνση] και από τους τρεις μεγάλους συμμάχους και βάζει – από που και ως που; – στην ίδια μοίρα τη σκανδαλώδη ένοπλη επέμβαση της Αγγλίας με την απουσία της Σοβιετικής Ένωσης από το εσωτερικό της Ελλάδας, αυτός προδίδει το λαό.

Όποιος ακόμα δεν παλεύει για να φύγουν τα βρετανικά στρατεύματα και δεν παλεύει μαζί μ' εκείνους που θέτουν ζήτημα και αγωνίζονται να φύγουν τα βρετανικό στρατεύματα από την Ελλάδα, γιατί ΕΙΝΑΙ (κι οχι «εμφανίζονται») παράγοντας ανωμαλίας μονόπλευρου εμφυλίου πολέμου και ο υποστηρικτής του δωσιλογισμού και του νεοφασισμού, αυτός προδίδει το λαό και την Ανεξαρτησία της χώρας μας «σοσιαλδημοκρατικά».

Να τώρα πως παραθέτει το ίδιο κείμενο ο σ. Σβώλος στο άρθρο του:

«Όποιος δεν ξεκαθαρίζει αυτή τη στιγμή τη θέση του, θεωρητικά και πρακτικά, στο ζήτημα της βρετανικής κατοχής στην Ελλάδα, προδίδει το λαό και εξυπηρετεί τους πράκτορες του ξένου κεφαλαίου.... Όποιος εξαρτά την απομάκρυνση και από τους τρεις Συμμάχους .... αυτός προδίνει το λαό. Όποιος δεν παλεύει για να φύγουν τα βρετανικά στρατεύματα ... αυτός προδίνει το λαό και την ανεξαρτησία της χώρας μας «σοσιαλδημοκρατικά».

Φυσικά, λογουχάρη, άλλο πράμα είναι να λέει:

«Όποιος εξάρτα την απομάκρυνση και από τους τρεις συμμάχους και βάζει – από που κι ως που; - στην ιδία μοίρα την σκανδαλώδη ένοπλη επέμβαση της Αγγλίας με την απουσία της Σοβιετικής Ένωσης από τα εσωτερικά της Ελλάδας, αυτός προδίνει το λαό».

Και άλλο να παραθέτεις το κείμενο αυτό έτσι: « Όποιος εξαρτά την απομάκρυνση και από τους τρεις συμμάχους .... αυτός προδίνει το λαό». Αυτό φυσικά δεν είναι πολεμική και πολύ περισσότερο σοσιαλιστική πολεμική, ούτε βοηθάει στη συνεργασία. Έφερα το παράδειγμα αυτό, αν και δεν είναι το πιο σημαντικό, γιατί είναι σκελδικό αντιπροσωπευτικό. Για να συνεργαστούμε χρειάζεται μεγαλύτερη ευθύτητα και ειλικρίνεια, κυρίως πράξη, δράση λαϊκή, δημοκρατική. Και το ζήτημα μπαίνει έτσι: είτε η ΣΚ-ΕΛΔ θα μας δείξει ένα καθαρό δημοκρατικό – σοσιαλιστικό, ελληνικό ντόπιο πρόσωπο αντάξιο στις σημερινές απαιτήσεις και δυσκολίες που περνά Λαός και χώρα, είτε η πολεμική και η πάλη θα συνεχισθεί. Και για το ποιος έχει δίκιο θα κρίνουν τα ίδια τα μέλη του ΣΚ-ΕΛΔ και τελειωτικά ο ίδιος ο Λαός. Για να μην κακοκαρδίσουμε τους συναγωνιστές της ΣΚ-ΕΛΔ δε λέμε ότι ο Λαός έχει κιόλας κρίνει. Τους δίνεται όμως η δυνατότητα να βελτιώσουν, με τα έργα τους, την κρίση του Λαού προς όφελός τους.

Όπως όμως και αν έχει το πράμα, η ετυμηγορία που αντικειμενικά μπορεί και πρέπει σήμερα να δοθεί για την αποστολή και τον προορισμό της ΣΚ-ΕΛΔ είναι ότι ασκώντας μια πολιτική, κριτική και δράση απ' τη σοσιαλιστική δεξιά αδυνατίζει και ......... το παλλαϊκό πανδημοκρατικό αγώνα, διασπά την ενιαία εμφάνιση και δράση του και έτσι, το θέλει είτε όχι, ωφελεί μονάχα τους εχθρούς του Λαού και της Δημοκρατίας, του Σοσιαλισμού και της Ανεξαρτησίας της χώρας, ντόπιους και ξένους.

Οι προσπάθειες όμως για ν' αδυνατίσει και διασπασθεί το Λαϊκό Δημοκρατικό κίνημα δεν γίνονται μόνο απ' την πλευρά του σκελδικού σοσιαλισμού μα και απ' την τεταρτοδιεθνική τροτσκιστική αντίδραση, που χτυπά το ίδιο κίνημα απ' τα «αριστερά». Εδώ θα πρέπει να δώσουμε μια συνδυασμένη εκτίμηση. Αντικειμενικά – για ν' αφήσουμε την υποκειμενική τοποθέτηση στην ελεύθερη διάθεση του κάθε έντιμου σοσιαλιστή και παρασυρμένου αγωνιστή – ούτε η ΣΚ-ΕΛΔ ούτε ο τροτσκιστικός τετατροδιεθνισμός, και απ' την ιστορία τους και απ' τα διδάγματα που μας δίνει η πρόσφατη ιστορία τους, ούτε και απ' τις αντικειμενικές και υποκειμενικές προϋποθέσεις μπορούν να αποβλέπουν – τουλάχιστον για τα ερχόμενα 25 χρονια – σε μια αυτοτελή άνοδο στην αρχή. Η πιο απλή και επιστημονική σοσιαλιστική λογική λέει, πως αν οι δυο αυτές παρατάξεις ακολουθούσαν μια πραγματικά εργατική – Λαϊκή δημοκρατική πολιτική θάπρεπε να συντελέσουν, έστω και διατηρώντας ένα σωρό από επιφυλάξεις, «κατά δύναμιν», στο να στερεώσει, ξαπλώσει και επιβληθεί το λαϊκό δημοκρατικό κίνημα. Αυτό ζητά το λαϊκό συμφέρον. Μα αιτώ το συμφέρον έρχεται σε αντίθεση με τις επιδιώξεις και τους σκοπούς που βάζουν οι δυο αυτές παρατάξεις. Αντικειμενικά η αποστολή τους συνιστάται στο να εξασθενίσουν απ' τα δεξιά και απ' τ' «αριστερά», ας είναι και κατά το ελάχιστο, πάντως «κατά δύναμιν» το λαϊκό δημοκρατικό κίνημα, την ενότητα, τη δύναμή του. Σ' αυτήν την κοινή επιδίωξη τα δυο «άκρα», ........ μόνον όπως και στο γεγονός ότι με την κοινή τους αυτή επιδίωξη τα δυο αυτά «άκρα» εξυπηρετούν όχι το Λαό μα τους εχθρούς και εκμεταλλευτές του, ντόπιους και ξένους. Έτσι έχουν τα πράματα, αυτά διδάσκει η ζωή.

Ο ΤΡΟΤΣΚΙΣΜΟΣ

Αν τώρα θελήσουμε να δούμε με τι μέσα ο τροτσκισμός κάνει τη δουλειά του αυτή, δεν χουμε παρά να ρίξουμε μια ματιά στο πιο βασικό ντοκουμέντο που μας έδωσε τον τελευταίο καιρό. Στην «Ειδική έκδοση» που έβγαλε στις [15] του Γεναρη [1946] το «Εργατικό Μέτωπο», όργανο της Κ.Ε. του Διεθνιστικού Επαναστατικού Κόμματος (τροτσκισμός – Ελληνικοί Τμήμα της 4ης Διεθνούς) δημοσιεύονται οι «εισηγήσεις της Κ.Ε.» για το «ενοποιητικό συνέδριο των τροτσκιστών της Ελλάδας». Δεν πρόκειται εδώ να γίνει κριτική στο γραφτό αυτό, που αποτελεί επιστημονικό εξευτελισμό του μαρξισμού και συμπυκνωμένη γελοιοποίηση και αυτο......... ιδεολογική του τροτσκισμού. Θα παραθέσουμε μονάχα μερικά κομμάτια απ' την εισήγηση, που σχεδόν τα λεν όλα για τον πουλημένο τροτσκισμό: «Δεν υπάρχει μέσα στις συνθήκες του πολέμου διαφορά ανάμεσα στη σοσιαλδημοκρατία, στον σταλινισμό, στα αστικό δημοκρατικά κόμματα και στο φασισμό» (σελ. 3, στήλη 1). «Το καθήκον του προλεταριακού κόμματος» (σημ. εννοεί τους τροτσκιστές) «μέσα στις συνθήκες της κατοχής είναι να οξύνει την πάλη του εναντίον των εθνικιστικών οργανώσεων και να προφυλάξει την εργατική τάξη απ' το αντιγερμανικό μίσος και το εθνικιστικό δηλητήριο» (σελ. 4, στήλη 2η). Εννοείται πως το ΕΑΜ, ΕΛΑΣ κλπ είναι εθνικιστικές οργανώσεις. Παρακάτω: «Το προλεταριακό κόμμα» (σημ. είναι οι τροτσκιστές) «καταδικάζει όλους τους πατριωτικούς αγώνες, οσοδήποτε μαζικό χαρακτήρα κι αν έχουν και οποιεσδήποτε μορφές και αν παίρνουν και καλεί ανοιχτά τους εργάτες ν' απέχουν απ' αυτούς» (σελ. 4, στήλη 2η). «Συμμετοχή στο «κίνημα αντίστασης», μ' οποιοδήποτε πρόσχημα και μ' οποιαδήποτε δικαιολογητικά, σημαίνει συμμετοχή στον πόλεμο. Η απόσπαση των μαζών από την επιρροή των εθνικιστικών οργανώσεων και η πάλη για τη σοσιαλιστική επανάσταση, δεν είναι δυνατή παρά έξω απ' αυτές τις οργανώσεις και με μια άγρια πάλη εναντίον τους και εναντίον της εθνικιστικής τους πολιτικής. Όλη η δράση του Ε.Α.Μ. στην Ελλάδα ήταν βαθειά αντιδραστική» (σελ. 5, στ. 1). «με τις δολοφονίες των Γερμανών εδινε (το ΕΑΜ) αφορμή και προσχήματα σε άγρια μέτρα των αρχών κατοχής εναντίον του πληθυσμού» (σ. 5, στήλη 2). «Ο ΕΛΑΣ .... και στην εσωτερική του διάρθρωση ήταν αντιδραστικός» (σ. 5, στήλη 2). «Το κίνημα του Δεκέμβρη τόκαναν γιατί η σταλινική γραφειοκρατία, τα στρατιωτικά πραιτοριανά στοιχεία, οι καπεταναίοι των ανταρτών οι δολοφόνοι ενδιαφέρονταν για την εξασφάλισή τους απ' τις αντεκδικήσεις για τα απειράριθμα κακουργήματα που διέπραξαν σ' όλη τη χώρα» (σ. 7, στήλη 1). «Ο ΕΛΑΣ όχι μόνο επεμβαίνει για να προλάβει μια ευρύτερή και ορμητικότερη ανάπτυξη του μαζικού κινήματος, αλλά συντρίβει και υποτάσσει το μαζικό κίνημα» (σ. 7, στ. 2). «Ποτέ οι εργάτες δεν γνώρισαν περισσότερη βάρβαρη τρομοκρατία από αυτή που επέβαλε το ΕΑΜ» (σ. 8, στ. 1). «Εκείνο που συγκρατεί τις μάζες, εκείνος που δεν τις αφήνει ν' αναπτύξουν όλη τους τη δραστηριότητα και όλη την ακατάβλητη μαχητικότητα τους, είναι το σταλινικό κόμμα. Αυτό το φρένο πρέπει να το σπάσουμε» (σ. 11, στ. 1).

«28. Κύρια πολιτικά μας συνθήματα στην καθημερινή μας πάλη: Ειρήνη δίχως προσαρτήσεις και αποζημιώσεις. Αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής απ' τη Γερμανία, Ιταλία κλπ». Και λίγο παρακάτω: «29. Το κόμμα μας δεν διεξάγει κανένα αγώνα εναντίον των Άγγλων και για την απομάκρυνσή τους» (σελ. 13, στ.2). «Η «Λαϊκή Δημοκρατία» είναι το τελευταίο μέσο που η αστική τάξη χρησιμοποιεί για να εμποδίσει τις μάζες να καταλάβουν την εξουσία» (σ. 14, στ. 11). «Το σταλινικό κόμμα εναντίον των επαναστατημένων μαζών χρησιμοποιεί, όπως μας το έδειξε ο Δεκέμβρης και η Ισπανική πείρα, καθαρά φασιστικές μέθοδες» (σ. 15, στ. 1-2). «Το προλεταριακό κόμμα (σημ. είναι οι τροτσκιστές) θα πρέπει ταυτόχρονα να οργανώσει ομάδες αυτοάμυνας εναντίον των σταλινικών γκάγκστερς» (σελ. 15, στ. 2). «Το ΚΚΕ δεν απειλεί το καθεστώς της ατομικής ιδιοκτησίας, αντίθετα το υπερασπίζει και είναι γι' αυτό και τυπικά και ουσιαστικά κόμμα της ελληνικός μπουρζουαζίας» (σ. 16, στ. 1).

Αυτός είναι ο «επαναστατικός» τροτσκισμός σύμφωνα με τις αυτόγραφες ομολογίες του ! Για τους ταγματασφαλίτες και το Μαύρο Μέτωπο δε θα βρείτε ούτε μια μοναδική λέξη στην περίφημη αυτή εισήγηση. Το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ ήταν αντιδραστικά γιατί δολοφονούσαν Γερμανούς. Πάλη ενάντια στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, εκμηδένιση του ΚΚΕ, αυτά είναι τα κύρια καθήκοντα των τροτσκιστών στην περίοδο της κατοχής και μετά. Ο ΕΛΑΣ συντρίβει το μαζικό κίνημα και το ΕΑΜ ασκεί φασιστική τρομοκρατία. Και ενώ ΚΥΡΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ο τροτσκισμός έχει ν' αποχωρήσουν τα στρατεύματα κατοχής απ' τη Γερμανία και Ιταλία, για την Ελλάδα και τους Άγγλους λέει: Ο τροτσκισμός «δεν διεξάγει κανένα αγώνα εναντίον των Άγγλων και για την απομάκρυνσή τους». Ύστερα απ' όλα αυτά είναι πολύ φυσικό ότι το ΚΚΕ «τυπικά και ουσιαστικά είναι κόμμα της ελληνικής μπουρζουαζίας» και ο τροτσκισμός κόμμα του Λαού και της σοσιαλιστικής επανάστασης. Παραθέσαμε μόνον ένα ελάχιστο μέρος απ' τα τροτσκιστικά μαργαριτάρια. Στο αντισοβιετικό του μίσος όμως είναι άφθαστος και ανυπέρβλητος. Μπαίνει τώρα το ερώτημα: Μα βρίσκονται άνθρωποι να μη βλέπουν τη ζωή και να πιστεύουν τέτοιες ανοησίες; Να ποιος ακριβώς είναι ο κοινωνικός ρόλος του τροτσκισμού, πληρωμένος από ύποπτες αμερικάνικες και εγγλέζικες πηγές, αποστολή του έχει να δηλητηριάζει και να διασπά το λαϊκό κίνημα από τ' «αριστερά», προσφέροντας έτσι όσο μπορεί τις υπηρεσίες του στη ντόπια πλουτοκρατία, στο Μαύρο Μέτωπο και στους από κοινού ξένους αφέντες τους. Ακούραστα και αδιάκοπα πρέπει να ξεγυμνώσουμε και να ξεσκεπάζουμε με τα ίδια του έργα και γραφτά τον τροτσκισμό, αντιλαϊκό πρακτορείο της αντίδρασης.

Οι προκλήσεις εναντίον του Κ.Κ.Ε.

Θάταν λάθος να νομίζουμε ότι η πλουτοκρατία δε χρησιμοποιεί και άλλους πράκτορες για να χτυπά και εξασθενίζει το κίνημά μας, κατά πρώτο λόγο το Κόμμα μας. Χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να υπονομεύσει και εξασθενίσει το ΚΚΕ και απ' τα μέσα. Από καιρό τώρα στον αντιδραστικό τύπο, μαυρομετωπίτικο και ψευτοδημοκρατικό, καλλιεργείται το παραμύθι για «σοβαρές διαφωνίες», «κρίση ηγεσίας» και άλλα πολλά και τρομερά, που συμβαίνουν μέσα στο ΚΚΕ χωρίς εμείς, η ΚΕ και το ΠΓ νάχουμε χαμπάρι. Θα γελούσε κανένας αν όλα αυτά τάπαιρνε για ένδειξη σχετικά με την κατατόπισή τους στην εσωκομματική .................. . Όμως το πράγμα έχει και μια άλλη πιο σοβαρή πλευρά, που θα πρέπει να προσέξουμε. Όλα όσα σχετικά γράφουν για διαφωνίες, «πολιτικές μονομαχίες» Σιάντου – Ζαχαριάδη και όλα τα άλλα που εκκολάπτονται και εμφανίζονται σε εφημερίδες όπως η«Βραδυνή», «Αίμα», «Ελευθερία», «Καθημερινά Νέα» και Σία δεν είναι παρά συνδυασμένη ενέργεια και ιδεολογική προετοιμασία για τις δολοφονίες ηγετικών στελεχών μας που προετοιμάζουν και που κατοπινά θα τις αποδώσουν στις εσωκομματικές μας διαμάχες. Στην κατηγορία αυτή ανήκει και η δολοφονική απόπειρα που έγινε ενάντια στο σ. Σιάντο.

Πρέπει εδώ να ειπωθεί ακόμα ότι ο εχθρός κατόρθωσε να συστήσει μια εξωκομματική ομάδα που έχει επικεφαλής ένα γνωστό [μεγαλοεπιχειρηματια] και που με κριτική απ' τα αριστερά: «το Δεκέμβρη έπρεπέ να συνεχισθεί η αντίσταση», «η Βάρκιζα ήταν λάθος» κλπ καλλιεργεί τη δυσπιστία και θέλει να υποσκάψει το κύρος της ηγεσίας και την ενότητα του κόμματος. Η ομάδα αυτή, που όπως είναι αποδεδειγμένο, ορισμένα τουλάχιστον από τα μέλη της συνδέονται με ξένες αντικατασκοπείες, κατορθώνει και παρασέρνει, ............ ορισμένους πρώην ελασίτες, που προσπαθεί να τους κατευθύνει αντικομματικά. Η κίνηση αυτή αξίζει να προσεχθεί κι αναφέρεται εδώ κυρίως απ' την πλευρά των μέσων και μεθόδων που χρησιμοποιεί η ντόπια και η ξένη αντίδραση για να χτυπήσει το κόμμα μας, πράγμα που επιβάλλει σε μας περισσότερη προσοχή και επαγρύπνηση.

Το περίεργο δεν είναι ότι είμαστε ο κοινός στόχος της αντίδρασης από την τροτσκιστική «αριστερά» μέχρι τους πράκτορες της Ιντέλλιτζενς Σέρβις. Περίεργο και παράξενο θάταν αν αυτό δε συνέβαινε. Γιατί είναι φυσικό και αυτονόητο ότι το πιο πρωτοπόρο και μαχητικό κόμμα του Λαού, της Λαϊκής Δημοκρατίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας συγκεντρώνει τόσο μίσος, τόση υπονομευτική επίθεση, συκοφαντία και λύσσα απ' την πλευρά των εκμεταλλευτών και εχθρών του Λαού, ξενών και ντόπιων.

Κατάπληξη μονάχα μπορεί να προκαλέσει σε πόση κουταμάρα και ανοησία μπορεί να παρασύρει κάποιον το αντικομμουνιστικό λύσσασμα, που αποκαλύπτει ταυτόχρονα και πόση «γύμνια και αδυναμία». Έχω υπ' όψη μου τη ................ «Ελευθερία» και τις συκοφαντίες της. Οι δεσμοί της με την αγγλική αντικατασκοπεία είναι γνωστοί γι' αυτό δεν πρέπει ν' απορεί κανένας όταν τόσο δηλητηριασμένα ρίχνεται ενάντια στην εαμική αντιπροσωπεία του Λονδίνου. Τον σ. Παρτσαλίδη τον λέει αφερέγγυο. Αναμφισβήτητα σωστά ο σ. Παρτσαλίδης δε μπορεί νάναι, για την πλουτοκρατία, ντόπια και ξένη και τον τύπο της, παρά μόνον απολυτά αφερέγγυος γιατί η .............. του τιμή είναι ότι στέκει απολυτά φερέγγυος για το Λαό και τους αγώνες του. Ο συναγ. Λούλης είναι απατεών. Και αυτό είναι σωστό. «Εξαπάτησε» τους πλουτοκράτες βιομηχάνους αυτός και στάθηκε πιστός στο πλευρού του Λαού. Και ο σ. Καρβούνης είναι, λέει, διανοούμενος. Πραγματικά η μεγαλύτερη τιμή για έναν διανοούμενο είναι να ακολουθήσει το παράδειγμα του σ. Καρβούνη. Ακόμα η «Ελευθερία» εμάς τους κομμουνιστές μας ονομάζει «σχιζοφρενείς». Αν τώρα τον αγώνα για την Δημοκρατία και την Εθνική Ανεξαρτησία οι .....πληρωμένοι κονδυλοφόροι τον ονομάζουν σχιζοφρένεια και το ξεπούλημα της Ελλάδας το λένε εξυπνάδα και ................. τοτε φαντάζομαι ότι ο κάθε τίμιος Έλληνας θα προτιμήσει να λέγεται σχιζοφρενής παρά νάναι προδότης.

Η μοίρα μας τόχει να ....μαστε ο γενικό στόχος στους πουλημένους, προδότες και εκμεταλλευτές ............. . Εδώ υπάρχει ένας απλός και εύκολος τρόπος να ξεκαθαρίσει το ζήτημα αυτό : λεύτερες και τίμιες εκλογές. Μα αυτό ακριβώς είναι που φοβούνται, όπως ο διάβολος το λιβάνι.

Το «αυτονομιστικό»

Και μια και με τις εκλογές δε μπορούν να μας χτυπήσουν προσπαθούν να μας βλάψουν με όλα τα άλλα μέσα. Η προτίμησή τους εδώ συγκεντρώνεται στη Μακεδονία και την «αυτονομία» της. Πιστεύει η αντίδραση ότι στο Μακεδονικό ανακάλυψε το αδύνατό μας σημείο και προσπαθεί να επιδράσει ........................... . Και τόσο αυξάνει η λύσσα και η συκοφαντία της όσο διαπιστώνει, κάθε μέρα και περισσότερο, ότι παρ' όλη την κατασυκοφάντησή μας και την πλαστογράφηση της αλήθειας που χρησιμοποιεί σε βάρος μας, η Μακεδονία στέκει η πιο πρωτοπόρα έπαλξη για τη Δημοκρατία, την Εθνική Ανεξαρτησία και ακεραιότητα. Θέλουν να φορτώσουν σε μας τις προδοσίες που αυτοί διέπραξαν επανειλημμένα σε βάρος της Μακεδονίας. Ετσι η «Βραδυνή», που διεκδικεί με επιτυχία το πρωτάθλημα της διαστρέβλωσης και στρεψοδικίας, δημοσίευσε στις 6 του Φλεβάρη ένα τηλεγράφημα από το Παρίσι και έγραφε ότι η αντιπροσωπεία του ΕΑΜ στη Μόσχα πούλησε τη Θεσσαλονίκη στη Σοβιετική Ένωση. Θα ξαναθίξω παρακάτω το ζήτημα ποιος πραγματικά πρόδωσε. Τώρα θα σταθώ στο «αυτονομιστικό». Η αλήθεια στο σημείο αυτό είναι αυτή: α) Οι ελληνικές κρατικές αρχές ασκούν μια πραγματικά εξοντωτική πολιτική σε βάρος του ντόπιοι σλαβικού πληθυσμού στην Ελληνική Μακεδονία, πράγμα που ξεσηκώνει την αγανάκτηση και τη δυσαρέσκεια του πληθυσμού, β) Αυτή τη δυσαρέσκεια εκμεταλλεύονται κυρίως Άγγλοι και αγγλόφιλοι πράκτορες και οργανώνουν την αυτονομιστική κίνηση για να διατηρούν έτσι μια ανοιχτή πληγή μέσα στην Ελλάδα και στις σχέσεις τόσο ανάμεσα στην Ελλάδα και στις βορεινές βαλκανικές Δημοκρατίες όσο κι ανάμεσα στις ίδιες αυτές Δημοκρατίες για να ......... ........ στην πληγή ............................ επιδιώξεις τους στη Βαλκανική, γ) Με τη σειρά παίρνει κι η ντόπια αντίδραση το «αυτονομιστικό» και το μετατρέπει σε κύριο όπλο της στην πάλη της ενάντια στο ΚΚΕ μια και δεν έχει άλλο καλύτερο.

Αυτή είναι η πραγματικότητα για το «αυτονομιστικό». Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ έχουν αποδείξει με έργα ότι είναι οι πρωτεργάτες στην πάλη για την Ελληνική Μακεδονία και οτι το ............ στοιχεία στο έργο τους αυτό ................ την ................. χρησιμοποίηση και αδελφική συμπεριφορά προς το σλαβόφωνο πληθυσμό που ζει στην Ελληνική Μακεδονία. Ενώ τα έργα πάλι δείχνουν ότι η προδοσία και το ξεπούλημα βρίσκονται απ' την άλλη πλευρά.

Ο μπαμπούλας του πανσλαβισμού

.................. .................. .................... ........ και στο σημείο αυτό στους Άγγλους, είναι σε σχέση και με ένα άλλο ζήτημα. Το μπαμπούλα με το ........... πανσλαβισμό που χρησιμοποιεί η αντίδραση για να δηλητηριάσει την ελληνική ........ και σπέρνει τη διχόνοια και τη διάσπαση ανάμεσα στους βαλκανικούς λαούς. Εδώ τον κύριο στόχο αποτελεί η Βουλγαρία που «τρεις φορές μας επετέθη και εισέβαλε εις την χώρα μας». Πρόκειται, στην περίπτωσή μας, για μια συνειδητή διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας, που είναι εθνικό ελληνικό συμφέρον να αποκαταστήσουμε. Όποιο μαυρομετωπίτικο έντυπο και αν ανοίξτε και κάθε μαυρομετωπίτη ρήτορα που θ' ακούστε θα τον δείτε να λέει ότι οι προαιώνιοι εχθροί Βούλγαροι μόνο στο διάστημα των τελευταίων τριάντα χρόνων μας έχουν επιτεθεί τρεις φορές κλπ. Αν τώρα ρωτήστε πιο συγκεκριμένα να μάθετε θα πάρετε την απάντηση: Η πρώτη έγινε στα 1913, η 2η στα 1916 και η 3η στα 1941. Η πραγματικότητα όμως μας λέει άλλο, που είναι σημαντικά διαφορετικό. Ας αρχίσουμε με το 1913. Ο στρατηγός Β. Δούσμανης στο έργο του «Ο συμμαχικός πόλεμος κατά των Βουλγάρων» (εκδοσή 1928) μας αποκαλύπτει την πραγματική αιτία που έφερε στο 2ο Βαλκανικό πόλεμο. Ο κ. Δούσμανης γράφει κατά λέξη:

«Ως είδομεν εν τοις προηγουμένοις, η Βουλγαρία συνήψε συνθήκην συμμαχίας μετά της Σερβίας, εξ ης ........... ο κατά της Τουρκίας βαλκανικός πόλεμος του 1912. Δια των συμφωνιών αυτών ωρίσθησαν καταλεπτώς τα σύνορα τα μεταξύ Σερβίας και Βουλγαρίας, εν η περιπτώσει ήθελον διανεμηθή τα εδάφη της Μακεδονίας. Επομένως ζήτημα διανομής εδαφών μεταξύ Σερβίας και Βουλγαρίας δεν προέκυπτεν, εάν δε ήθελε επέλθει διαφωνία τις μεταξύ αυτών των δυο κρατών, η λύσις της διαφοράς θα εγένετο δια της διαιτησίας του Τσάρου της Ρωσίας. Επομένως δια την Σερβίαν ............ και οιανδήποτε μετά της Ελλάδος συνεννόησις. Εν τούτοις βλέπομεν την Σερβίαν, μετά τα ανέλπιστα αποτελέσματα του κατά της Τουρκίας πολέμου, θεωρούσαν εαυτήν ηδικημένην εκ των όρων της μετά της συμμάχου αυτής συνθήκην διανομής και όπως προστατεύσει τα συμφέροντα αυτής κατά της Βουλγαρίας, προβαίνουσαν προς ημάς και ζητούσαν την σύναψιν συμμαχίας και επιδιώκουσαν μεθ' ημών τον καθορισμόν της διανομής των εδαφών της Μακεδονίας κατ' επωφελέστερον δι' αυτήν τρόπον προς ανατροπήν των μεταξύ Βουλγαρίας και αυτής, και εν αγνοία ημών, υφισταμένης συνθήκης διανομής. Ημείς, τουλάχιστον, προσωπικώς αναμιχθέντες ως εκ της θέσεως ημών εις τας γενομένας διαπραγματεύσεις προς σύνταξιν της Συνθήκης συμμαχίας και της Στρατιωτικής Συμβάσεως μετά της Σερβίας ομολογούμεν ότι ηγνοούμεν εντελώς την υφισταμένην Συνθήκην συμμαχίας και τους όρους τους σχετικούς προς την διανομήν των εδαφών μεταξύ Βουλγαρίας και Σερβίας. Ουδέ η τότε κυβέρνησις, δηλαδή ο Πρωθυπουργός και ο επί των Εξωτερικών Υπουργός, κατά τας μακράς μετ' αυτών συνεργασίας ημών, ανεκοίνωσαν τι σχετικόν. Αλλ' ουδέ ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος ανεκοίνωσεν ημίν τοιαύτην πληροφορίαν και συνεπώς επιτρέπεται να νομίζωμεν, ότι οι όροι της Σερβοβουλγαρικής Συνθήκης του 1912 ήσαν άγνωστοι εις την ελληνικήν κυβέρνησιν και ότι ημείς καλή τη πίστει προέβημεν εις τας μετά της Σερβίας συμφωνίας, νομίζοντες ότι και εκείνη, όπως και ημείς, είχεν αφήσει ακαθόριστον το ζήτημα της διανομής. Ενομίζομεν δ' ότι, φοβούμενα αμφότερα τα κράτη, Σερβία και Ελλάς, την βουλγαρικήν πλεονεξίαν και θέλοντα δια των μεταξύ αυτών συμφωνιών να αντιμετωπίσωσι την βουλγαρικήν βουλιμίαν, την πλειστάκις μετά την κατατρόπωσιν του τουρκικού στρατού εντοπισθείσαν, ηθέλησαν δια του όγκου της συμμαχίας να αποσοβήσωμεν την δια των όπλων λύσιν της μελλούσης ασφαλώς να προκύψει διαφοράς μεταξύ Βουλγαρίας αφ' ενός και της Σερβίας και Ελλάδος αφ' έτερου. Δεν γνωρίζομεν ποία θα ήτο η απόφασις ημών, εάν τότε εγνωρίζομεν την ύπαρξην προηγουμένων επισήμων και γραπτών συμφωνιών διανομής μεταξύ Σερβίας και Βουλγαρίας. Τότε όμως εθεωρήσαμεν ότι εξυπηρετούμεν την ειρήνην συμμαχούντες προς την Σερβίαν. Αύτη άλλως εσκέφθη και εν γνώσει των συμφωνιών αυτής μετά της Βουλγαρίας, εθεώρησεν αναγκαίαν την τροποποίησιν των συμφωνιών αυτών προς ........ όφελος αυτής και εις βάρος της Βουλγαρίας, ίσως ένεκα των μεγάλων υπηρεσιών, ας αύτη προσέφερεν εις τον βουλγαρικόν κατά της Τουρκίας αγώνα. Οπωσδήποτε ήχθημεν εις την ανάγκην της συνομολογήσεως ιδιαιτέρας Συνθήκης μετά της Σερβίας, μεθ' ης προ του κατά της Τουρκίας πολέμου δεν είχομεν συνομολογήσει ουδεμίαν συμφωνίαν και αφού δια των προς την Βουλγαρίαν συνθηκών δεν είχομεν καθορίσει το επί της τουρκικής κληρονομιάς μερίδιον ημών».

Αυτά λέει ο στρατηγός Δούσμανης.

Η αλήθεια λοιπόν για την πρώτη επίθεση είναι ότι Έλληνες και Σέρβοι παραβίασαν τις συμφωνίες που είχαν με τη Βουλγαρία σε βάρος της και έτσι προκάλεσαν το 2ο βαλκανικό πόλεμο.

Στις 29.2.1912 Βουλγαρία και Σερβία υπόγραψαν μυστική συνθήκη φιλίας και συμμαχίας. Στη συμφωνία αυτή περιέχονται οι όροι για το μοίρασμα των περιοχών που θα κατακτηθούν.

«Πάσαι αι εδαφικαί προσαυξήσεις θεωρούνται συγκυριαρχία επί των εξής βάσεων : εις Βουλγαρίαν τα ανατολικώς Ροδόπης και Στρυμόνος, εις Σερβίαν βορείως και δυτικώς του όρους ......... ....... δια τα εδάφη μεταξύ Τσάο ..... - Ροδόπη – Αιγαίον και λίμνης Οχρίδος θέλουσι ............ συμφώνως προς τους επόμενους όρους, εφ' όσον η οργάνωσις των εις αυτόνομον επαρχίαν ................ δεν θα ήτο δυνατή. Η Βουλγαρία αναλαμβάνει να μη διατυπώσει αξιώσεις πέραν της γραμμής όρος Γκολίμ – Λίμνης Οχρίδος ... ......... ......... μεταξύ Βουλγαρίας και Ελλάδος ουδεμιά συνθήκη διαφοράς εδαφών υπήρχε».

Είχε συμφωνηθεί ακόμα ότι η συνθήκη θα εγνωστοποιείτο στη Ρωσία και ορίζονταν ο Τσάρος διαιτητής σε περίπτωση που θα υπήρχαν διαφωνίες για το μοίρασμα. Με τη συνθήκη του Λονδίνου 17-5-1913 τελείωσε ο πόλεμος ανάμεσα στην Οθωμανικοί αυτοκρατορία και Βουλγάρους, Σέρβους, Έλληνες και Μαυροβουνιώτες. Με εξαίρεση την Αλβανία παραχωρούνταν στους νικητές όλες οι ......... δυτικά απ' τη γραμμή Αίνος – Μήδεια. Επειδή τότε με απαίτηση της Αυστρίας- Ιταλίας ιδρύθηκε η Αλβανία μίκραινε το μερτικό Σερβίας – Ελλάδας – Μαυροβουνίου. Η Σερβία και η Ελλάδα επωφελήθηκαν απ' τις αδυναμίες της Βουλγαρίας, που είχε υποστεί το κύριο βάρος του πολέμου ενάντια στην Τουρκιά (βουλγάρικες απώλειες 60.000 άνδρες, σέρβικες 15.000, Έλληνες 9.000) και λύσαν σε βάρος της το όλο ζήτημα. Έτσι προκλήθηκε ο πόλεμος. Είναι λοιπόν συνειδητή παραποίηση της ιστορίας όταν οι μαυρομετωπίτες ιστορικοί φορτώνουν στη Βουλγαρία την αιτία της σύγκρουσης και μιλάν για βουλγαρική εισβολή μονό και μόνο για να υποδαυλίζουν το εθνικιστικοί μίσος και τον αλληλοσπαραγμό ανάμεσα στην Ελλάδα και Βουλγαρία, εξυπηρετώντας ξένα συμφέροντα. Έτσι έχει η αλήθεια για την πρώτη «εισβολή». Η 2η «εισβολή» έγινε όταν ο σημερινός μοναρχοφασισμός παράδωσε στους Γερμανούς του Κάιζερ στα 1916 το Ρούπελ, στην Ανατ. Μακεδονία και το 4ο σώμα στρατού αμαχητί. Δεν πρόκειται πάλι για εισβολή από μέρους των Βουλγάρων μα για προδοσία που κάναν οι σημερινοί Έλληνες μαυρομετωπίτες. Η 3η «εισβολή» έγινε όταν οι χιτλερικοί φίλοι και σύμμαχοι της 4ης Αυγούστου, του μοναρχοφασισμού και ολόκληρης της πλουτοκρατικής αντίδρασης, κατάχτησαν την Ελλάδα και εκχώρησαν την Αν. Μακεδονία και Θράκη στη τότε σύμμαχό τους φασιστική Βουλγαρία. Τα γεγονότα είναι γνωστά. Τους φασίστες Βουλγάρους όπως και τους Γερμανούς τους πολέμησε τότε μόνον το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ, ενώ οι σημερινοί μαυρομετωπίτες αρχηγοί και μοναρχοφασίστες προδότες οργάνωναν μαζί με τους Γερμανούς τα τάγματα ασφαλείας για να χτυπήσουν όχι τους Βούλγαρους επιδρομείς μα το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, που πολεμούσαν τους επιδρομείς αυτούς. Είναι γνωστά τα σκάνδαλα με τη συμφωνία που υπόγραψαν, με τη μεσολάβηση των Άγγλων, Έλληνες και Βούλγαρου φασίστες. Ακόμα είναι γνώστη η ιστορία του συγκατηγορουμένου του Κάλτσεφ, Ντήμτσεφ, που βρέθηκε «μυστηριωδώς» στη Βουλγαρία όπου οργάνωσε ανατρεπτική ενάντια στο λαϊκό καθεστώς κίνηση, ενώ ο ΕΛΑΣ τον είχε παραδώσει στην ελληνικοί δικαιοσύνη και αυτή στους Άγγλους. Έτσι έχει η τρίτη «εισβολή».

Στο μεταξύ όμως οι μαυρομετωπίτες αντιδραστικοί ξεχνούν ότι η Ελλάδα εισέβαλε πραγματικά τυχοδιωκτικά και ξαφνικά στη Βουλγαρία το 1926 και έπαθε διεθνή εξευτελισμό και ταπείνωση. Και όταν μιλούν για πανσλαβίστικη απειλή ενάντιά μας ξεχνούν και μερικές άλλες ιστορικές αλήθειες. Ότι το 1914 εμείς προδώσαμε τις συμμαχικές υποχρεώσεις μας προς τη Σερβία, ενώ, αντίθετα, η Γιουγκοσλαβία στα 1941, παρά το γεγονός ότι ο Χίτλερ της πρόσφερε δελεαστικά τη Θεσσαλονίκη, ανάτρεψε με λαϊκοστρατιωτική εξέγερση την κυβέρνηση που υπόγραψε την προδοσία με το Χίτλερ και τάχθηκε και πολέμησε στο πλευρό μας. Και ενώ οι κύριοι αυτοί βλέπουν και επισείουν τον ανυπόταχτο πανσλαβίστικο μπαμπούλα εκθειάζουν και υμνούν την Τουρκία, τον πραγματικό προαιώνιο εξοντωτή του Ελληνισμού, που έχει μόνο και τώρα ακόμα εξολοθρεύσει, κυριολεκτικά τους Έλληνες της Πόλης, που όχι μόνο στον πόλεμο μας πρόδωσε και μας εγκατέλειψε μα και που έχει αξιώσεις πάνω στα ελληνικά Δωδεκάνησα και ακόμα – ακόμα και στα νησιά του Αρχιπελάγους.

Έτσι όμως καταντά κανείς όταν την αγγλοδουλεία του την προωθεί μέχρι την κατάφτυστη εθνοπροδοσία και γίνεται όργανο ξεπουλήματος της χώρας και ξένων ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων στα Βαλκάνια. Αντί για δημοκρατική και ειρηνική συνεννόηση με τους βορεινούς βαλκανικούς γείτονές μας, που θα έλυνε όλες τις διαφορές μας και που είναι πρώτ' απ' όλα για την Ελλάδα πρωταρχική πολίτικη, οικονομική και εθνική ανάγκη, οι μαυρομετωπίτες αντιδραστικοί, εξυπηρετώντας τους Άγγλους αφέντες τους, μετατρέπουν την Ελλάδα σε κέντρο αντιβαλκανικής συνωμοσίας και εστία πολεμικής πυρκαϊάς. Αλβανοί μπαλλίστες, Σέρβοι μηχαηλοβιτσικοί και Βούλγαροι φασίστες, όλοι πουλημένοι πράκτορες στους Άγγλους, χρησιμοποιούν την Ελλάδα για έδρα και ορμητήριό τους ενάντια στις βαλκανικές δημοκρατίες. Να τι λέει σχετικά μια απ' τις τελευταίες ειδήσεις: «Θεσσαλονίκη, 12 Φλεβάρη – Ειδήσεις από τη Φλώρινα αναφέρουν ότι η πόλη έγινε κέντρο συγκέντρωσης των προδοτών του Μιχαήλοβιτς που καταφθάνουν καθημερινά και βρίσκουν άσυλο από τις αρχές και την ΟΥΝΡΑ. Ένας Τουρκαλβανός ταγματασφαλίτης, ο [Σελήφ Ρίγος], πάνοπλος και με γνώση των αρχών, περνάει τακτικά το γιουγκοσλαβικό έδαφος και ξαναγυρίζει φέρνοντας μαζί του προδότες εγκληματίες των συμμοριών του Μιχαήλοβιτς».

Για να τα σκεπάσουν όλα αυτά οι μαυρομετωπίτες προδότες φωνάζουν ότι υπάρχει «αυτονομιστικός κίνδυνος» για την Ελληνική Μακεδονία. Ότι θα μας επιτεθούν οι πανέτοιμοι Γιουγκοσλάβοι και Βούλγαροι, ενώ εμείς είμαστε άοπλοι. Ότι μας απειλεί ο πανσλαβισμός και άλλα πολλά. Το αν είμαστε άοπλοι μας το λέει ο κ. Κ. Τσάτσος στον «Ασύρματο» στις 9/2/46:

«Προ [8] μηνών σχεδόν δεν είχομεν χωροφυλακήν και έχομεν σήμερον αρτίως εξοπλισμένους πλέον των 20.000 χωροφυλάκων. Είχομεν σχεδόν εις το ήμισυ της οργανικώς αναγκαίας δυνάμεως ηλαττωμένην Αστυνομίαν και έχομεν σήμερον πλήρη την αστυνομική μας δύναμιν. Είχομεν μόνον την ταξιαρχίαν του Ρίμινι και ολίγα τάγματα ασθενώς εξοπλισμένων εθνοφυλάκων και σήμερον έχομεν 80.000 εθνικού στρατού με μηχανοκίνητα και τεθωρακισμένα μέσα με συντάγματα πυροβολικού και αναγνωρίσεως και με ό,τι απαιτεί ο σύγχρονος πόλεμος. Και έχομεν και σχολάς δια να βγαίνουν όλο και καλύτερα καταρτισμένα στελέχη».

Σχετικά με την αυτονομιστική κίνηση, ο κ. Σοφούλης χαρακτηρίζει σήμερα «ως μεγαλοφυή κουταμάρα» το επιχείρημα της δεξιάς, ότι πρέπει να καθιερωθεί το πλειοψηφικοί για να μη κατορθωθεί η εκλογή αυτονομιστών υποψηφίων στη Δ. Μακεδονία. Ο κ. Σοφούλης πρόσθεσε ότι «τα συνθήματα αυτά τίθενται εις κυκλοφορίαν από τους χίτες και ότι μεταβιβάζονται εις την Μακεδονίαν από τας Αθήνας και μάλιστα από τους ίδιους κύκλους».

Όλη η σχετική αυτονομιστική και πανασλαβιστική μαυρομετωπίτικη φωνασκία ένα σκοπό έχει: να θολώνει τα νερά στο εσωτερικό και εξωτερικό και να κρύβει την αλήθεια, τον εσωτερικό νεοφασισμό, το πούλημα της χώρας στους Άγγλους και τις εξωτερικές ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις.

Και το ότι οι τροτσκιστές βοηθάν «κατά δύναμη» στο έργο αυτό είναι μέσα στα πράματα και φυσιολογικό. Έτσι δεν παραξενευόμαστε καθόλου όταν διαβάζουμε στο τροτσκιστικό λαθρόβιο, που αναφέραμε και πιο πάνω, για την «αισχρή πανασλαβιστική πολιτική της σοβιετικής κυβέρνησης» (σ. ..., στ. 2η) και για το ότι τα καθεστώτα στη Βουλγαρία, Γιουγκοσλαβία, Ρουμανία και Αλβανία είναι φασιστικά (σ. 9, στ. 1). Κάπως περίεργο είναι εδώ, ότι και η σκελδική «Μάχη» σιγοντάρει την πανασλαβιστική δημαγωγία, όταν με το άρθρο του συναγ. Τσιριμώκου στο φύλλο της της 3/2/46, αποκρούοντας το Βισίνσκυ στο ζήτημα της ελληνικής απειλής ενάντια στην Αλβανία και Βουλγαρία, εκδηλώνει έναν ακράτητο αντιβουλγαρικό σωβινισμό, όταν ισχυρίζεται ότι «η Βουλγαρική είναι πάνοπλη» και ότι η Ελλαδικά θα έπρεπε «να μετέχει στη στρατιωτικοί κατοχή της Βουλγαρίας. Θα είχε [δικαίωμα] να αξιώσει τουλάχιστον να της αφαιρέσουν τα όπλα, βαμμένα από πρόσφατο ελληνικό αίμα». Και πιο περίεργο ακόμα είναι το ότι στην περίπτωση αυτή η «Μάχη» ούτε μια λέξη λέει για τη συγκεκριμένη απειλή της «Βραδινής», για ν' αναφερθεί μόνον αυτή που είπε, ότι αν ήθελε το ΚΚΕ θάχαμε καταλάβει το καλοκαίρι την Αλβανία !

Ο σκελδικός «σοσιαλισμός» μας έχει πραγματικά συνηθίσει με τέτοιες παραξενιές, ούτε και χειρότερα πράματα ακόμα θάπρεπε να μας ξαφνιάζουν.

Παρ' όλη όμως αυτή τη συζήτηση και συμφωνία στην αντισλαβική επίδοση και καλλιέργεια, εδώ πρέπει να τονισθεί ότι η Ελλάδα από τους Σλάβικους λαούς και πρώτ' απ' όλα από τη Ρωσία, ούτε στο κοντινό και μακρύ παρελθόν, ούτε και σήμερα έχει να φοβηθεί κάτι. Αντίθετα, η αδελφική συνεργασία των Σλαβικών λαών, που μαζί τους μας συνδέουν μακρόχρονοι κοινοί αγώνες ενάντια στον κοινό δυνάστη, βοηθά εξαιρετικά στο στερέωμα της ειρήνης και τη δημοκρατική ανοικοδόμηση στα Βαλκάνια και δε μπορεί παρά ν' αποτελέσει βασικό συντελεστή για τη δημοκρατική συνεννόηση ανάμεσα σε μας και τους βορεινούς γείτονές μας. Προϋπόθεση για να πετύχει η συνεννόηση αυτή είναι να καταπολεμήσουμε τη σλαβοφοβία και να ξεσκεπάσουμε την ενωμένη αντίδραση που με το μπαμπούλα του πανσλαβισμού εξυπηρετεί αντιλαϊκά, αντιδημοκρατικά, αντιβαλκανικά, ξένα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.

Για τους Έλληνες αξιωματικούς

Η ιδεολογική αυτή ............ πρέπει με ιδιαίτερη επιμέλεια να στραφεί προς τις ένοπλες δυνάμεις και κατά πρώτο λόγο προς το σώμα των Ελλήνων αξιωματικών. Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας διάλυσε μέσα στη φωτιά της πάλης πολλές από τις προκαταλήψεις που στο παρελθόν δημιουργούσαν ένα παραπέτασμα ανάμεσα σε μας και τους αξιωματικούς του ελληνικού στρατού. Μέσα στη φωτιά της δοκιμασίας δεθήκαμε αδιάρρηκτα με πολλές εκατοντάδες από τίμιους και άξιους αξιωματικούς. Όμως υπάρχουν ακόμα πολλοί που στέκουν ακόμα διστακτικοί [απέναντί] μας. Σύγχυση εδώ τους δημιουργεί η αντίδραση με τις .............. της για τις προθέσεις μας ν' αυτονομήσουμε τη Μακεδονία και υποθάλπει τη δυσπιστία τους. Αυτός είναι και ο καλύτερος τρόπος ν' αποτραβηχθεί η προσοχή τους από το γεγονός ότι η εγγλέζικη κατοχή έχει ουσιαστικά εκμηδενίσει την Εθνική μας Ανεξαρτησία. Εδώ ακριβώς πρέπει να παρέμβουμε εμείς. Πειστικά, υπομονετικά, ακούραστα πρέπει να πλησιάσουμε και να συζητήσουμε με τους Έλληνες αξιωματικούς. Μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι μπορεί νάνε .................... και πολλοί μάλιστα τυφλωμένοι από αντικομουνισμό και αντιεαμισμό. Όμως δεν παύουν νάνε ειλικρινείς, τίμιοι και αγνοί πατριώτες. Αυτό δημιουργεί τη δυνατότητα συνεννόησης και προσέγγισης μαζί τους. Οι αξιωματικοί αυτοί βλέπουν ότι η αγγλική κατοχή έχει ουσιαστικά καταργήσει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Βλέπουν ακόμα τον κατάφωρο παρεμβατισμό των Άγγλων στο στρατό. Βλέπουν ακόμα ότι η αγγλική στρατιωτική αποστολή, ακριβώς επειδή είναι ξένη, ούτε θέλει μα ούτε και μπορεί να φτιάξει πραγματικά εθνικό ελληνικοί στρατό. Φτιάνει ένα αντιελληνικό όργανο, που για αποστολή του έχει την εσωτερική καταπίεση και την υποδούλωση της χώρας στους Άγγλους και την εξυπηρέτηση της αγγλικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής στα Βαλκάνια. Χιλιάδες Έλληνες αξιωματικοί δεν δέχονται και δεν ανέχονται τους εξευτελισμούς αυτούς, ξεσηκώνονται ενάντιά τους, δε θέλουν να δουλέψουν στους Άγγλους, μα να εξυπηρετήσουν την πατρίδα τους, την τιμή και την Ανεξαρτησία της. Οι αξιωματικοί αυτοί είναι πολύτιμο εθνικό κεφάλαιο και πρέπει να συγκεντρώσει την προσοχή που του αξίζει. Στους αγώνες που μας επιβάλλει η αγγλική κατοχή και που θάχει να διεξαγάγει ο Λαός μας για τη Λευτεριά, τη Δημοκρατία και την Ανεξαρτησία του, ο στρατός, μαζί άνδρες και αξιωματικοί, έχει να εκπληρώσει μια ιερή εθνική αποστολή. Γι' αυτό πρέπει να συγκεντρώσει την εξαιρετική προσοχή μας ο τομέας αυτός της δουλειάς μας, που σήμερα ιδιαίτερα αποκτά μια ακόμα πιο μεγάλη σπουδαιότητα. Η θέση του στρατού είναι στο Μέτωπο της Εθνικής Τιμής και Ανεξαρτησίας.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΕΤΟΙΜΟΙ

Συμπληρώνοντας έτσι το κύκλο των προβλημάτων που προβάλλουν σήμερα μπροστά μας για εξέταση, μελέτη και λύση μπορούμε να συγκεφαλαιώσουμε: Η βασική μας επιδίωξη, που ανταποκρίνεται απόλυτα στο εθνικό συμφέρον, είναι να εξασφαλίσουμε την ομαλή εσωτερική εξέλιξη προς τη λεύτερη και δημοκρατική εκδήλωση και επικράτηση της λαϊκής θέλησης. Άγγλοι και Μαύρο Μέτωπο που εκπροσωπούν τους ξένους και ντόπιους εκμεταλλευτές του Λαού, κάναν όλα όσα μπορούν και μεταχειρίζονται όλα τα μέσα για να ματαιώσουν την επικράτηση της θέλησης του Λαού. Καθήκον δικό μας είναι να τους αντικρούσομε χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα της δημοκρατικής πολιτικής πάλης, του μαζικού πολιτικού αγώνα. Εκείνο που τσαλαπατιέται και διακινδυνεύει είναι η ζωή του Λαού, η Δημοκρατία και Ανεξαρτησία της Ελλάδας. Ένα παλλαϊκό πανδημοκρατικό Μέτωπο είναι σήμερα δυνατό και πραγματοποιήσιμο γιατί είναι το μόνο που ανταποκρίνεται στο συμφέρον του Έθνους και το μόνο που μπορεί να σώσει την κατάσταση. Στον αγώνα αυτόν μας αναγκάζουν να μπούμε και ν' αμυνθούμε. Αν αφήναν το Λαό να αποφασίσει λεύθερα δε θα κάναμε βήμα. Δεν τον αφήνουν όμως, γι' αυτό μας επιβάλλουν τη πάλη. Θα παλέψουμε λοιπόν με την απεργία, για το ψωμί και την ύπαρξή μας. Με την παλλαϊκή κινητοποίηση και την παλλαϊκή απεργία και τη Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα για την Λευτεριά, τη Δημοκρατία , τη ζωή μας. Με τον παλλαϊκό συναγερμό και την πανελλαδική πανδημοκρατική ενότητα και πάλη για την Εθνική Ανεξαρτησία, αν χρειασθεί και με όλα τα μέσα.

Παλεύουμε για τη νομιμότητα και ομαλότητα. Θα ακολουθήσουμε το δρόμο αυτό εξαντλώντας και τη παραμικρή δυνατότητα. Δε θα κάνουμε τίποτα που νάρχεται σε αντίθεση με την επιδίωξη της ομαλής εξέλιξης. Μα το ίδιο αποφασιστικά και ακλόνητα δε θα παραλείψουμε τίποτα για να εξασφαλίσουμε την επικράτηση της λαϊκής θέλησης, το λαϊκό και εθνικό συμφέρον. Και όταν μπαίνει ζήτημα για την εθνική μας υπόσταση και Ανεξαρτησία εδώ ούτε να διστάσουμε ούτε να διαλέξουμε επιτρέπεται. Θα τα δώσουμε όλα για να τη εξασφαλίσουμε και να την κατοχυρώσουμε. Για να εκπληρώσουμε αυτό το κατηγορηματικό πρόσταγμα, αυτή την ύψιστη λαϊκή και εθνική επιταγή, πρέπει νάμαστε πανέτοιμοι. Ολόπλευρα και μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.

ΟΜΑΛΑ ΘΑ ΠΑΜΕ Ή ΑΝΩΜΑΛΑ;

Ένα ζήτημα χρειάζεται εδώ να διευκρινισθεί: Από παντού προβάλλει το ερώτημα: Ποιο δρόμο ακολουθεί η Ελλάδα; Τραβάμε για ομαλές είτε για ανώμαλες εξελίξεις και λύσεις; Το ζήτημα έχει μια άμεση επικαιρότητα γι' αυτό και ζητά μια άμεση και εξαντλητική απάντηση.

Η 12η Ολομέλεια και το 7ο Συνέδριο φώτισαν το πρόβλημα αυτό. Μέσα στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, πολεμώντας με τα όπλα τον ξένο χιτλεροφασίστα καταχτητή και το ντόπιο πλουτοκράτη σύνεργο του, καταχτήσαμε το Λαό και δημιουργήσαμε τις προϋποθέσεις για ένα βασικό ειρηνικό πέρασμα στην ανοικοδόμηση της Λαϊκής Δημοκρατίας.

Η ένοπλη αγγλική επέμβαση ανάκοψε την εξέλιξη αυτή. Για να συνεχισθεί πρέπει να παραμερισθεί το προσθέτω αυτό εμπόδιο. Πως όμως θα γίνει αυτό; Απ' την πλευρά του εσωτερικού συσχετισμού δυνάμεων, ύστερα απ' το διώξιμο του χιτλεροφασίστα καταχτητή και το αδυνάτισμα και χτύπημα των πρακτόρων του στο εσωτερικό, τα πράματα ήταν καθαρά: Τραβούσαμε προς την ομαλή εξέλιξη. Προς τη Λ. Δ. Παρεμβαίνει όμως η αγγλική βία και ανατρέπει προς όφελος της αντίδρασης το συσχετισμό δυνάμεων. Πως θα εξουδετερωθεί ο παράγοντάς της αγγλικής βίας; Με τη παλλαϊκή οργάνωση και πάλη. Ένα είναι βέβαιο, ότι χωρείς την υποταγή τη δική μας η αγγλική βία, όσο μεγάλη και αν είναι η ανασταλτική της επίδραση, δεν μπορεί τελικά να χαντακώσει και την υπόθεση της Λαϊκής Δημοκρατίας. Υποταγή όμως του Λαού μας δεν μπορεί να υπάρξει.

Μένει η οργάνωση της πάλης. Κάθε μέρα και κάθε ώρα, συγκεκριμένα, ακούραστα, θετικά δεν πρέπει ν' αφήνουμε τους Άγγλους σε χλωρό κλαρί. Να τους ξεσκεπάζουμε και να τους απογυμνώνουμε πολιτικά και στην Ελλάδα και στην Αγγλία και στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Να στεριώνουμε και να πλαταίνουμε αδιάκοπα τις πολίτικες και μαζικές μας θέσεις και προϋποθέσεις για τους αυριανούς αγώνες. Βασικό συστατικό στην πολιτική μας αυτή είναι ν' αποφεύγουμε τις παγίδες και τις προκλήσεις που ο αντίπαλος ασφαλώς μας στήνει για να μας παρασύρει όπου αυτός θέλει και μας χτυπήσει όπως του συμφέρει. Παράλληλα όμως δε θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να παραλείπουμε να κάνουμε στον αντίπαλο την πολιτική ζημιά που η πολιτική στιγμή επιτρέπει. Φυσικά, δεν πρέπει να καλλιεργούμε αυταπάτες ότι η Άγγλοι από φιλελληνικότητα και καλοσύνη θα παραιτηθούν απ' τα πολυποίκιλα συμφέροντά τους στην Ελλάδα. Και ότι αυτό θα γίνει δίχως αγώνα. Όσο όμως πιο δυνατοί είμαστε τόσο ο αγώνας είναι πιο εύκολος, τόσο περισσότερο μπορούμε να επιβάλλουμε στον αντίπαλο το σεβασμό προς τα αδιαμφισβήτητα δίκαια του Λαού και της χώρας μας. Μην ξεχνάμε ότι και η κατάσταση στην ίδια την Αγγλία και στην Ευρώπη και σ' όλον τον κόσμο ασκεί την επίδρασή της, επίδραση ευνοϊκή για μας μέσα στο σημερινό δημοκρατικό παγκόσμιο κλίμα. Κάτω απ' τον όρο ότι ο εξωτερικός αυτός παράγοντας είναι μόνο βοηθητικός και εφ' όσον εμείς θα παλέψουμε. Την πάλη αυτή μας την επιβάλλουν και η σημερινή διαπίστωσή μας πρέπει νάναι ότι η αγγλική κατοχή, ο αγγλικός πολιτικός παρεμβατισμός και το δολοφονικό ξεφάντωμα των ντόπιων πραχτόρων της Αγγλίας κάνει ολοένα και πιο δύσκολη την ομαλή εξέλιξη. Εμείς όμως ψύχραιμα μα και αποφασιστικά θα εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια χωρίς να ξεχνάμε ούτε στιγμή το πρωταρχικό εθνικό συμφέρον: Λευτεριά, Δημοκρατική, Ανεξάρτητη Ελλάδα.

Ο σ. Ζαχαριάδης μπαίνει μετά στα προβλήματα του ιδεολογικού μετώπου και της κομματικής ανοικοδόμησης και δουλειάς.