Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Ο Γερμανός κομμουνιστής OSKAR HINCKEL για το ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ στο ΝΤΑΧΑΟΥ


ΟΣΚΑΡ ΧΙΝΚΕΛ: «τον θεωρούσαμε αυθεντία. Ιδεολογικά και πολιτικά ήταν ο πιο ικανός. Έκανε προσπάθεια να ξεκαθαριστούν οι αρχές του μαρξισμού-λενινισμού».
«Τον σεβόμουνα πολύ. Γι' αυτό έδωσα το όνομά του στο γιο μου»
«Για μένα ήταν υπόδειγμα» (1967)

Τώρα γνωρίζουμε - μετά από έρευνα της Οργάνωσης - πρώτο, ότι πράγματι ο γερμανός κομμουνιστής Όσκαρ Χίνκελ υπήρξε συγκρατούμενος (αριθμός κρατουμένου 362) του Νίκου Ζαχαριάδη στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου και δεύτερο, ότι έδωσε το όνομα "ΝΙΚΟΣ" στο γιο του όταν τελείωσε ο πόλεμος και παντρεύτηκε (ο γιος του γεννήθηκε το 1953), προς τιμή του Νίκου Ζαχαριάδη, όπως ο ίδιος αναφέρει στην κατάθεση του (9 Μάη 1967) στη διαβόητη χρουστσοφική "Επιτροπή" της τότε ενωμένης σοσιαλδημοκρατικής προδοτικής κλίκας των Κολιγιάννη – Παρτσαλίδη – Δημητρίου – Φλωράκη - Τσολάκη, κλπ. που συγκροτήθηκε με υπόδειξη του αποστάτη αντικομμουνιστή Ν. Χρουστσόφ και ως κεντρική επιδίωξη είχε την κατασυκοφάντηση και πολιτική εξόντωση του Νίκου Ζαχαριάδη.
Δίνουμε παρακάτω λίγα στοιχεία της δράσης του γερμανού κομμουνιστή.
O Oscar Hinkel γεννήθηκε στο Freiburg/Br. της Γερμανίας το 1912. Σε νεαρή ηλικία οργανώθηκε στη νεολαία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας, την ΚJDV, και αργότερα στο Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (ΚΡD). Δεν ήταν ακόμα καλά-καλά 21 χρονών όπως αναφέρει ο ίδιος σ' ένα κείμενο του με τίτλο "από νεαρός κομμουνιστής σε αντιφασίστα δάσκαλο" (Φλεβάρης 1985), όταν κατέλαβαν την εξουσία οι χιτλερικοί φασίστες. "Ο δρόμος ενός νέου κομμουνιστή, δηλαδή από μέλος της KJVD και του ΚDΡ σε δάσκαλο της Αντιφασιστικής Σχολής στο Σταλίνο (Stalino), το σημερινό Donezk, δεν ήταν εύκολος".
Ο Oscar Hinckel δούλεψε παράνομα στη Γερμανία κατά την περίοδο του ναζισμού και, ανάμεσα στ' άλλα, ήταν από εκείνους που μετέφεραν παράνομα από την Ελβετία (Βασιλεία) την "Baseler Rundschau" και άλλα κομμουνιστικά έντυπα, μέσω των ελβετικών συνόρων του Loerrach, 63 χιλιόμετρα από την πόλη στην οποία γεννήθηκε, μια πολύ επικίνδυνη δουλειά-δράση.
Στις 28 Σεπτέμβρη 1933 τον συνέλαβε η Γκεστάπο και τον φυλάκισε για μισό χρόνο και σοβιετικό στρατό. Έτσι το Δεκέμβρη του 1944 βρέθηκε στο μέτωπο της Βουδαπέστης όπου μαζί με άλλους 400 γερμανούς αντιφασίστες πέρασε στον Κόκκινο Στρατό και έζησε την 8η Μάη 1945 σ' ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων στο Donbass της Σοβιετικής Ένωσης. Μετά την παρακολούθηση της αντιφασιστικής Σχολής του Κιέβου, ανέλαβε τη διαφώτιση και τη διεύθυνση της αντιφασιστικής Σχολής του Stalino Αφού εκπαίδευσε και άλλους βοηθούς δασκάλους αντιφασίστες, επέστρεψε τον Απρίλη του 1949 στην Ανατολική Γερμανία (DDR), όπου έζησε όλα τα χρόνια και έδρασε απ' τις γραμμές του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας (SED) και δούλεψε αργότερα ως καθηγητής της ιστορίας του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Πέθανε στο Βερολίνο στις 3 Μάρτη 1988, όπως προκύπτει και από την αγγελία θανάτου, και κηδεύτηκε στο κεντρικό νεκροταφείο του Βερολίνου (Berlin-Friedrichsfelde), φωτοτυπία της οποίας αναδημοσιεύουμε παρακάτω: Απ' τα ονόματα της αγγελίας, θανάτου για τον Όσκαρ Χίνκελ ο αναγνώστης διαπιστώνει ότι πράγματι έδωσε στο γιο του το όνομα "ΝΙΚΟΛΑΟΣ": Famille Nikolaus Hinckel (οικογένεια Νικολάου Χίνκελ), τρίτη σειρά από πάνω προς τα κάτω στον κατάλογο των ονομάτων.
Παρακάτω αναδημοσιεύουμε (πρώτη δημοσίευση "ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ" Νο,72/15-31 Οχτώβρη 1999) τη γνώμη-κατάθεση του Όσκαρ Χίνκελ για το Νίκο Ζαχαριάδη στη χρουστσοφική "Επιτροπή", που όπως θα διαπιστώσουν οι αγωνιστές είναι καταπέλτης για τους άθλιους λασπολόγους χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές και τους άλλους οπορτουνιστές αντιζαχαριαδικούς*. Επιπλέον πρέπει εδώ να σημειωθεί το απαράμιλλο κομμουνιστικό ήθος και η πολύ θαρραλέα στάση του γερμανού κομμουνιστή Όσκαρ Χίνκελ σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο κατά την οποία:
α) οι χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές ήθελαν πάση θυσία να ενοχοποιήσουν καν εξοντώσουν πολιτικά αλλά και φυσικά το μεγάλο επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη, κρατώντας τον εξόριστο σε εξοντωτικές συνθήκες στο Σουργκούτ της Σιβηρίας, και
β) ο γερμανός κομμουνιστής ζει σε μια απ' τις πιο υποτακτικές χώρες, τη ΛΔΓ (DDR), της χρουστσο-μπρεζνιεφικής Σοβιετικής Ένωσης.
Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΟΣΚΑΡ ΧΙΝΚΕΛ ΓΙΑ ΤΟΝ Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
"Ήρθε από τη Βιέννη. Ήταν γνωστός σε πολλούς. Ήξερε λίγο Γερμανικό, Τα έμαθε όμως πολύ γρήγορα. Ήταν πολύ δραστήριος. Είχε στενή σύνδεση με τους Σοβιετικούς. Ήξερε καλλίτερα απ' όλους τα ρούσικα. Οι άλλοι Γερμανοί, Αυστριακοί δεν ήξεραν τα ρούσικα. Ανάμεσα στους Αυστριακούς και σ' αυτόν υπήρχαν διαφορές. Δεν μπορώ να κρίνω ποιος είχε δίκιο. Γενικά δεν μπορώ να πω τίποτα το ιδιαίτερο. Πάντως τον θεωρούσαμε αυθεντία. Ιδεολογικά και πολιτικά ήταν ο πιο ικανός. Έκανε μεγάλη προσπάθεια να ξεκαθαρισθούν οι αρχές Μαρξισμού-Λενινισμού. Είχε εξοικονομήσει ένα τόμο του Λένιν. Έκανε μεγάλη προσπάθεια να μας κάνει γνωστό τι ήταν το αντιδραστικό καθεστώς του Μεταξά.
Όταν ήρθε βάδιζε άσκημα. Η μέση του έδειχνε ότι ήταν πιασμένη. Απ' ότι θυμάμαι το αποδίδαμε στο ότι τον είχαν χτυπήσει. Τον γνώρισα προσωπικά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τον σεβόμουνα πολύ. Για αυτό έδωσα και το όνομα του στον γιο μου. Να προσθέσω κάτι ακόμα. Είναι αλήθεια ότι οι Αυστριακοί ήταν πολιτικό καλά κατατοπισμένοι. Αλλά είχαν τη γνώμη ότι όλη μας η δραστηριότητα έπρεπε να περιορίζεται στην ιδεολογική πολιτική δουλειά. Να παρακολουθούμε και να εξηγούμε τις ενέργειες του φασισμού. Ενώ αυτός είχε τη γνώμη ότι δεν έπρεπε να περιορισθούμε μόνο σ' αυτό. Χρειαζόταν να κάνουμε και πραχτική δράση έστω και την ελάχιστη εναντίον του φασισμού. Στην ανάγκη να εξοικονομήσουμε αν ήταν δυνατό και όπλα. Στην τελευταία περίοδο τον πήραν και τον πήγαν σε άλλη ομάδα εργασίας και μου ήταν αδύνατο πια να επικοινωνώ μαζί του. Πρέπει να προσθέσω ότι βέβαια δεν μπορώ να γίνω κήνσορας, αλλά μπορώ να πω ότι στους Αυστριακούς υπήρχε αντισοβιετισμός, που τον περνούσε ο Φίσερ (πρόκειται για τον γνωστό και σε σας Φίσερ που τελευταία έγραψε ένα ντροπιαστικό βιβλίο που το έκαναν σημαία στη Δυτική Γερμανία για την ιδεολογική συνύπαρξη). Τίποτε δεν μπορώ να πω άλλο να σας πω λέω ακόμα μια φορά ότι για μένα τότε ήταν υπόδειγμα*.
Σημείωση: Τα παραπάνω τα είπε σε μένα και τον Ν.Κ. Ήμασταν και οι δυο.......μαζί και τα έλεγε σε ρυθμό σχεδόν υπαγόρευσης. Είναι δηλ. Σχεδόν.
9 Μάη 1967 Ζ. Ζωγράφος 
* Σημείωση της εφημερίδας Ανασύνταξη:
Το Νίκο Ζαχαριάδη δεν κατασυκοφάντησαν μόνο οι προδότες χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές - για την περίοδο της κράτησης του στο Νταχάου και όχι μόνο - αλλά και άλλοι δεξιοί οπορτουνιστές, όπως το αντιζαχαριαδικό "δίδυμο" των εκδοτών των περιοδικών "ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΝΕΥΜΑ" - "ΣΤΑΛΙΝ" με τη δημοσίευση μιας άθλιας και πρωτοφανούς αισχρότητας υποτιθέμενης "μαρτυρίας"-λασπολογίας κάποιου ονόματι Γιάννη Παγράτιου στο "Ελεύθερο Πνεύμα"(Νο 50) και από εκεί σ' όλο τον αντιδραστικό αστικό και φασιστικό τύπο.
Ομως η μαρτυρία-καταπέλτης του γερμανού κομμουνιστή Οσκαρ Χίνκελ και η πιο πρόσφατη του αντιστασιακού και κρατούμενου στο Νταχάου Βαγγέλη Παπανίκου στο βιβλίο του "Ο Νίκος Ζαχαριάδης στο Νταχάου", εκδόσεις "Φιλίστωρ", Αθήνα 1999, διαψεύδουν τις πρωτοφανείς αθλιότητες των διαφόρων αισχρών συκοφαντών-λασπολόγων του μεγάλου κομμουνιστή ηγέτη. (Σκόπιμα οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του "Κ"ΚΕ συνεχίζοντας τις συκοφαντίες δε δημοσιεύουν στον πρόσφατο (2002) 9° τόμο (1961-67) με τίτλο "Το ΚΚΕ επίσημα κείμενα", τη γνώμη-κατάθεση του γερμανού κομμουνιστή Όσκαρ Χινκελ και δημοσιεύουν στη σελίδα 854 μόνο το γράμμα (27.7.62) κάποιου αυστριακού, που παρουσιάζει, χωρίς να έχει τίποτε το επιβαρυντικό για το Ζαχαριάδη, μια διαστρεβλωμένη εικόνα της πολιτικής γραμμής της παράνομης Κομμουνιστικής Οργάνωσης του στρατοπέδου Νταχάου). Επιπλέον οι αντιζαχαριαδικοί δεξιοί οπορτουνιστές της νέας παραλλαγής του σύγχρονου ρεβιζιονισμού (με τη μορφή της αντισταλινικής "λαθολογίας") εκδότες των εφημερίδων-περιοδικών "Προλεταριακή Σημαία" - "Λαϊκός Δρόμος" - "Αριστερά" - περιοδικό "ΣΤΑΛΙΝ" αποδέχονται- συντηρούν- διαδίδουν-υπερασπίζουν και τη λάσπη -πελώριο ιστορικό ψεύδος - της δεξιάς οπορτουνιστικής ομάδας των ΠΟΛ. ΔΑΝΙΗΛΙΔΗ - ΓΑΒΡ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, κλπ. - πρακτόρων των σοβιετικών ρεβιζιονιστών - ηγετών της διαβόητης ΠΚΕ (Ρουμανία), γνωστού "πρακτορείου τον αντεπαναστατικού ρεβιζιονισμού" (ΣΟΦΙΑΝΟΣ: Γράμμα 6.1.68), σύμφωνα με την οποία ο Ζαχαριάδης όταν ήταν εξόριστος στο Σουργκούτ της Σιβηρίας έγινε τάχα "αποστάτης"(!) και "προσχώρησε στο χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό" (!), είχε αφεθεί τάχα "ελεύθερος" και "έκανε βόλτα στη Μόσχα" (άρθρο ενάντια στο Ζαχαριάδη με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Όταν οι αποστάτες απολογούνται", στο: "ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ", Σεπτέμβρης 1969, Ρουμανία, και "ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕ ΤΗΣ ΟΜΛΕ ΓΙΑ ΤΑ 56 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ", σελ. 47-53, "Ιστορικές εκδόσεις", Αθήνα 1975)

"Ανασύνταξη", Αρ. Φύλ. 145 1-15 Νοέμβρη 2002

πρώτη δημοσίευση "ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ" Αρ. Φύλ. 72 15-31 Οχτώβρη 1999

Δεν υπάρχουν σχόλια: