Χ Ρ Ε Ω Κ Ο Π Ι Α

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 20.12.1945

Χ Ρ Ε Ω Κ Ο Π Ι Α

Δε συμπληρώθηκε ακόμα μήνας απ' τη μέρα που ο αρχηγός των Φιλελευθέρων κ. Σοφούλης σχημάτισε την κυβέρνησή του. Και αν έκανε κανένας σήμερα τον απολογισμό για το κυβερνητικό έργο σ' αυτό το διάστημα, το συμπέρασμα θα έπρεπε να είναι μονάχα ένα: η κυβέρνηση παρουσιάζει όχι πια αποτυχία, μα χρεωκοπία. Χρεωκοπία γενική και σ' όλη τη γραμμή. Γιατί η κυβέρνηση του παλαιοδημοκρατικού κέντρου όχι μόνο δε διόρθωσε τίποτα απ' τις ζημίες και καταστροφές που συσσώρευσε στον τόπο η μεταδεκεμβριανή μοναρχοφασιστική ρεμούλα και πλιατσικολογία· όχι μονάχα δε σταμάτησε το κατήφορο που κατρακυλάμε, μα επιτάχυνε ακόμα πιο πολύ το προς τα κάτω κύλισμα.

Σε κανένα απόλυτα τομέα δεν έχουμε καμιά δημοκρατική βελτίωση είτε αλλαγή. Η εκλογική νοθεία συνεχίζεται και χωρίς να παίρνεται υπ' όψη η αποχή του ΕΑΜ, ο κ. πρωθυπουργός δηλώνει ότι οι εκλογές θα γίνουν, οπωσδήποτε, στις 31 το Μάρτη. Η χίτικη τρομοκρατία στις μέρες της καινούργιας κυβέρνησης δυνάμωσε ακόμα πιο πολύ.

Απέναντι στο κίνημα της Εθνικής Αντίστασης η κυβέρνηση κρατά στάση πιο αντιδραστική και απ' το Βούλγαρη, κουρελιάζει τη Βάρκιζα και χαρακτηρίζει σαν έγκλημα το μεγαλύτερο νεοελληνικό έπος.

Η τάξη δεν έχει αποκατασταθεί σε καμιά γωνιά της χώρας και διώκονται ακόμα, με τον ένα είτε τον άλλο τρόπο, διακόσιες χιλιάδες λαϊκοι αγωνιστές.

Στο στρατό, στα σώματα ασφαλείας, στη δικαιοσύνη και στον άλλο κρατικό μηχανισμό δεν έγινε καμιά ουσιαστική μεταβολή. Ο μοναρχοφασισμός παραμένει αυτού θρονιασμένος και απόλυτος αφέντης. Ο δωσιλογισμός παραμένει παντοδύναμος και αυτός ουσιαστικά κυβερνά την Ελλάδα. Και επειδή ξέρει την αποστροφή και την εχθρότητα του Λαού ζητά να βρει στήριγμα σε ξένες δυνάμεις και για αντάλλαγμα ξεπουλά χοντρικά την Ελλάδα.

Την ίδια εικόνα παρουσιάζει και η διαχείριση των εξωτερικών μας προβλημάτων. Μέχρι χθες κυριαρχούσε και αυτού απόλυτα ο ξενόδουλος δοσιλογισμός, που ακριβώς γιατί τον χαρακτηρίζει η έλλειψη κάθε ηθικής είτε εθνικής τροχοπέδης, γίνεται εύκολο κινούμενο κάθε ξένου τυχοδιωκτισμού, που έχει συμφέρον να κρατά τη Βαλκανική χερσόνησο σε αδιάκοπη αναταραχή για να πετυχαίνει τους δικούς του σκοπούς. Πριν πάνω-κάτω δυο βδομάδες, η «Βραδυνή» ομολόγησε ότι αν δεν επενέβαινε το ΚΚΕ ο μοναρχοφασισμός ήταν έτοιμος να ρίξει την Ελλάδα σε τυχοδιωκτική περιπέτεια στην Αλβανία. Αυτό ομολογείται κυνικότατα τη στιγμή μάλιστα που Αμερική και Αγγλία αναγνώρισαν την αλβανική κυβέρνηση, και αυτό δείχνει ότι η Ελλάδα του δοσίλογου μοναρχοφασισμού έχει γίνει πραγματικά κίνδυνος για την τάξη και την ειρήνη στη χερσόνησό μας, πράμα που καταρρακώνει το κύρος και το γόητρό της και τη σπρώχνει σε καινούργιες ταπεινώσεις και εξευτελισμούς σαν κι εκείνους στην εποχή του Πάγκαλου, όταν εισέβαλε στη Βουλγαρία. Και όμως ενώ τόσο εκτεθειμένοι και απομονωμένοι είμαστε απ' την πλευρά της εξωτερικής μας πολιτικής, μέχρι σήμερα η νέα κυβέρνηση δεν έκανε κανένα βήμα, κυρίως στο ζήτημα της αποκατάστασης των κανονικών σχέσεων με τις βορινές μας βαλκανικές δημοκρατίες, για να καλυτερέψει την κατάσταση αυτή.

Μα εκεί όπου τα πράματα εξελίσσονται σε λαβύρινθο και κυκεώνα είναι το οικονομικό πρόβλημα. Η κυκλοφορία αυξάνει αδιάκοπα. Η δραχμή κατρακυλά το ίδιο. Η ακρίβεια μεγαλώνει και προκαλεί ίλιγγο. Η ανεργία όχι μονάχα δεν ελαττώνεται, μα αυξάνει ακόμα πιο πολύ. Κανένα πρόγραμμα, καμιά πνοή, καμιά θετική δουλειά, καμιά σκέψη για ανοικοδόμηση. Προχειρολογία, επιπολαιότητα και μπαλώματα που, όπως είναι φυσικό, μεγαλώνουν περισσότερο την αβεβαιότητα και το χάος. Ένα μόνο «θετικό» σημείο έχει η κυβέρνηση στο οικονομικό της «πρόγραμμα»: να εξαρτά όλα απ' την εξωτερική ενίσχυση που είναι ουτοπία να την περιμένει σα σωτηρία και που αν θάρθει με την αναρχούμενη και αντιεπιστημονική οικονομική πολιτική που έχουμε, θα καταλήξει μόνο καινούργια βάρη και δεσμά να μας φορτώσει. Έτσι η κυβέρνηση παρουσιάζει ολόπλευρη και κλασσική χρεωκοπία. Και για να εξηγούμαστε: Χρεωκοπία σα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ κυβέρνηση. Γιατί για μια πραγματικά δημοκρατική κυβέρνηση πιο τραγική καταβαράθρωση και αποτυχία δε θα μπορούσε να σταθεί. Για κάθε άλλη κυβέρνηση, σαν τις προηγούμενες μεταδεκεμβριανές, η πολιτική αυτή θάτανε η πιο φυσιολογική. Και μένει τώρα το ζήτημα: που τραβάμε;

Η κυβέρνηση, που, όπως τη χαρακτήρισε κάποιος εργατικός, μοιάζει με ανοργάνωτο συλλαλητήριο, κατόρθωσε να αποξενωθεί απ' το Λάο και θ' ακολουθήσει, το θέλει είτε όχι, και περισσότερο γρήγορα παρά αργά, την τύχη που είχαν οι άλλες μεταδεκεμβριανές προκάτοχές της.

Η χώρα δε μπορεί πια να βαστάξει και άλλους ανεύθυνους αντιλαϊκούς πειραματισμούς. Δεν έχει άλλο περιθώριο. Και μια λύση μένει: να γίνει Αντιπροσωπευτική με αποφασιστική συμμετοχή του ΕΑΜ και της άλλης Εθνικής Αντίστασης.

Στον οικονομικό τομέα μια τέτοια κυβέρνηση θάχε να πάρει ορισμένα σκληρά μα αναγκαία μέτρα, που θα καλυτέρευαν την κατάσταση μέσα σε 24 ώρες.

1. Θα εξυγίαινε τα δημόσια οικονομικά φορολογώντας βάρια το μεγάλο κεφάλαιο και κατάσχοντας τις περιουσίες των δοσιλόγων και αυτών που πλούτισαν στην κατοχή δίχως καμιά εξαίρεση

2. Θα σταματούσε κάθε παραπέρα έκδοση χαρτονομίσματος.

3. Θα θεωρούσε εθνική ιδιοκτησία όλες τις πρώτες ύλες και θα τις έβαζε στη διάθεση της βιομηχανίας. Όποιος βιομήχανος θ' αρνιότανε να δουλέψει με τους όρους που θα του έβαζε η κυβέρνηση, θα έχανε για πάντα την επιχείρησή του που θα δούλευε μετά για λογαριασμό του κράτους. Όποιος έμπορος και βιομήχανος θα δούλευε τίμια και πατριωτικά θάχε απεριόριστη την κρατική υποστήριξη.

4. Θα σταθεροποιούσε τη δραχμή και τις τιμές – βιομηχανικές και αγροτικές σε μια δίκαιη σχέση – και θα έβαζε τα μεροκάματα και τους μισθούς σε επίπεδα, που να έκαναν υποφερτή τη ζωή των εργατών και μισθωτών. Όποιος θα έκρυβε τρόφιμα είτε θα έκανε μαύρη αγορά θα έχανε μια για πάντα ολόκληρη τη περιουσία του και θα εξοριζότανε σε ξερονήσι.

5. Θα ενίσχυε κάθε ατομική και ομαδική πρωτοβουλία για την οργάνωση και αύξηση της παράγωγης – αγροτικής, βιοτεχνικής, βιομηχανικής – και για το σκοπό αυτό θα διέθετε όλα τα διαθέσιμα εμπορεύματα και τις χορηγήσεις και πιστώσεις απ' το εξωτερικό.

Αυτά θάταν τα πρώτα μέτρα, μέτρα ικανά να εξασφαλίσουν την πρώτη αναγκαία ηρεμία στον οικονομικό τομέα και τις προϋποθέσεις για παραπέρα πιο παραγωγική δημιουργία. Τα μέτρα αυτά, συμπληρωμένα με σειρά από άλλα που θα εξασφάλιζαν και τη δημόσια τάξη και ασφάλεια και θα κατοχύρωναν μια ομαλή δημοκρατική εσωτερική εξέλιξη, θα πετύχαιναν 100 % γιατί θάχαν την υποστήριξη όλου του εργαζόμενου λαού. Μα τα μέτρα αυτά μπορεί να τα εφαρμόσει, με συνέπεια και δίχως κανένα απόλυτo δισταγμό, μόνο μια κυβέρνηση με αποφασιστική συμμετοχή του ΕΑΜ και της άλλης δημοκρατικής αριστεράς. Το ΕΑΜ έκανε ως τα σήμερα πολλές υποχωρήσεις. Μα η κατάσταση δε σηκώνει σήμερα καμιά άλλη υποχώρηση.

Καινούργια, λοιπόν, κυβέρνηση με πραγματική δημοκρατική πνοή. Αυτό χρειάζεται η Ελλάδα. Και αν η κυβέρνηση του παλαιοδημοκρατικού κέντρου θέλει να προσφέρει μια μοναδική μα πραγματικά δημοκρατική υπηρεσία στον τόπο, τότε πρέπει να παραιτηθεί για νάρθουν άλλοι πιο αποφασιστικοί και πιο ικανοί για δημοκρατική λαϊκή πράξη.

Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ