Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 19-04-1946

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

(Το πολιτικό μέρος απ' την εισήγηση του σ. Ν. Ζαχαριάδη στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε. στις 17-18 του Απρίλη 1946)

Σύντροφοι και συντρόφισσες.

Το βασικό γνώρισμα που κυριαρχεί σήμερα στην εσωτερική μας εξέλιξη είναι η αντίθεση ανάμεσα στο λαό απ' τη μια και την ξένη κατοχή με τους ντόπιους πράκτορες, το μοναρχοφασισμό και Σία απ' την άλλη.

Γιατί η αντίθεση αυτή που κυριαρχούσε στην εσωτερική μας ζωή απ' τον Δεκέμβρη και ύστερα, δηλαδή ύστερα απ' την βίαιη αναστολή που οι Άγγλοι με τα όπλα επέβαλαν πάνω στη δημοκρατική μας ανάπτυξη, προβάλει ξανά σήμερα με τέτοια οξύτητα; Γιατί αυτό που δεν έλυσε το ένοπλο πραξικόπημα του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού το Δεκέμβρη του 1944 δεν έλυσαν ούτε οι εκλογές του κ. Μπέβιν στις 31 του Μάρτη. Οι εκλογές αυτές πήγαν να κατοχυρώσουν και εκλογικά τη μοναρχοφασιστική και δωσίλογη νεκρανάσταση, που επιχείρησε ένοπλα ο Τσώρτσιλ το Δεκέμβρη του 1944.

Η αντίθεση αυτή ποτέ δε μπορούσε να λυθεί με τη βία των όπλων που χρησιμοποίησε μια δεύτερη κατοχή. Την αντίθεση αυτή βασικά ο λαός την είχε λύσει με τον εθνικοαπελευθερωτικό του αγώνα πολεμώντας και διώχνοντας τον καταχτητή και λυγίζοντας και απομονώνοντας την εσωτερική αντίδραση που συνεργάζονταν μαζί του. Και θα ολοκλήρωνε τη λύση αυτή με τη λαϊκοδημοκρατική ανοικοδόμηση της καινούργιας ζωής του αν δεν είχαμε την ένοπλη αγγλική επέμβαση. Για την Ελλάδα έξω απ' αυτό δεν υπάρχει εθνική λαϊκή προκοπή. Έξω απ' αυτό υπάρχει μόνο αναρχία, χάος, εθνική υποδούλωση. Οι εκλογές της 31 του Μάρτη θα μπορούσαν να λύσουν την αντίθεση αυτή ειρηνικά με την προϋπόθεση ότι θα γινόντουσαν λεύτερα και δίχως ξένες επεμβάσεις. Γιατί ο λαός με λεύτερες εκλογές θα μπορούσε να επιβάλλει τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του.

Οι «εκλογές» όμως έγιναν για να εξασφαλίσουν ακριβώς το αντίθετο, τη νομιμοφανή επιβολή του μοναρχοφασισμού και των συνεργατών του κατακτητή.

Και έτσι η εσωτερική μας αντίθεση μένει άλυτη. Και όχι μόνον αυτό. Πυργώνεται ύστερα απ' το εκλογικό πραξικόπημα πιο κατακόρυφα, πιο ενισχυμένη, όπως τοποθετείται μέσα στις επιπλοκές που εμφανίζει μεταπολεμικά και ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες η διεθνής κατάσταση, με την παγκόσμια αντίθεση που παρουσιάζει ανάμεσα στη Δημοκρατία απ' τη μια και την ιμπεριαλιστική αντίδραση απ' την άλλη. Και αν κάτω απ' αυτό το φως εξετάσουμε σήμερα αυτό, που οι διάφοροι καλοθελητές μας παρουσιάζουν σαν «δυτική δημοκρατία» και «δυτικό σοσιαλισμό», θα δούμε ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για τον πιο επιθετικό και τον πιο ξετσίπωτο δυτικό ιμπεριαλισμό.

Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ

Κάτω από το πρίσμα αυτό πρέπει να βλέπουμε, μέσα και σ' αυτά τα πλαίσια πρέπει να τοποθετούμε και την εσωτερική μας αντίθεση. Η αντίθεση αυτή σήμερα, στις μετεκλογικές συνθήκες, με την πραξικοπηματική επικράτηση του μοναρχοφασισμού με όλες τις συνέπειές του, θα ψάξει να βρει και θα βρει καινούργιους δρόμους και νέους προσανατολισμούς για τη λύση της. Γιατί εδώ δεν πρέπει νάχουμε αυταπάτες. Ο μοναρχοφασισμός θα πάει να ολοκληρώσει την επικράτησή του με τη μοναρχική παλινόρθωση, με μια τέτοια τεταρτοαυγουστιανή και χιτλεροραλλική αναβίωση, που θα κάνει να ωχριά το έργο του Μεταξά και του Μανιαδάκη. Δεν πρέπει να μας διαφύγη ότι τόσο ο Μεταξάς όσο και οι Τσολάκογλου και Ράλληδες βγήκαν απ' τους κόλπους του μοναρχοφασισμού και του Λαϊκού Κόμματος. Και ότι το κόμμα αυτό εμπλουτισμένο απ' τη συνεργασία των αδελφών του απ' το Μαύρο Μέτωπο και την ΕΠΕ και καθοδηγημένο απ' τη δυτικοιμπεριαλιστική πολιτική, μόνο χειρότερα, τρισχειρότερα μπορεί να δώσει απ' το κακό που συσσώρευσε στην Ελλάδα, από τότε που υπάρχει. Και αν τόσο το μοναρχοφασισμό όσο και τις ξενικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην Ελλάδα τις ενισχύουν και ορισμένοι «δημοκρατικοί» κύκλοι απ' το πλουτοκρατικό Κέντρο, αυτό αποκαλύπτει ακόμα πιο έντονα την εσωτερική μας αντίθεση, αντίθεση που είναι απόλυτη ανάμεσα στο λαό απ' τη μια και την πλουτοκρατική ολιγαρχία και τους ξένους πάτρωνές της απ' την άλλη. Μην ξεχνάμε ότι και στο κοντινό παρελθόν, για να μην πάμε πιο μακρυά, δηλαδή και όταν ο Κονδύλης σκάρωνε στα 1935 τη μοναρχική παλινόρθωση και όταν ο Μεταξάς προετοίμαζε και πραγματοποιούσε την τεταρτοαυγουστιανή μοναρχοφασιστική δικτατορία του, και στην περίοδο όταν είχαμε τη χιτλεροφασιστική κατοχή και τους ταγματαλήτες και το Δεκέμβρη και μεταδεκεμβριανά οι «δημοκρατικοί» αυτοί κύκλοι πάντα πήραν το μέρος και βοήθησαν το έργο των εχθρών του λαού. Η εσωτερική μας αντίθεση απ' αυτή την κοινωνικοοικονομική [της] προέλευση είναι ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ.

Είναι αντίθεση ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ανάμεσα στο πλούτο και στη φτώχεια, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ανάμεσα στο μοναρχοφασισμό και τη Δημοκρατία, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ανάμεσα στην πλουτοκρατία και τον εργαζόμενο λαό, ΕΘΝΙΚΗ ανάμεσά στην ξενική υποδούλωση και εθνική προδοσία απ' τη μια και την εθνική τιμή και αξιοπρέπεια απ' την άλλη, ΗΘΙΚΗ ανάμεσα στη διαφθορά και τον εκφυλισμό απ' τη μια και τη λαϊκή αναγέννηση και εθνική εξυγίανση απ' την άλλη. Πρέπει να προκαλέσουν συναγερμό αυτά, που καταγγέλθηκαν εδώ σχετικά με την συστηματική προσπάθεια, που γίνεται όχι πια μόνο στις μεγάλες πόλεις, μα και στις επαρχίες για να διαδοθεί στο Λαό η χρήση του χασίς και των άλλων ναρκωτικών και που φωτίζουν κάποιες αποικιακοιμπεριαλιστικές μέθοδες λαϊκής αποσύνθεσης στην Κίνα, Αίγυπτο, Ινδίες και αλλού. Οι κομμουνιστές πρέπει και εδώ ν' αναλάβουν τη σταυροφορία ενάντια στο εγκληματικό και εθνοφθόρο αυτό έργο.

Είναι ακόμα αντίθεση ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ανάμεσα στην πισωδρόμηση και καθυστέρηση και την πρόοδο και ανάπτυξη. Όταν ακούς, λόγου χάρη, το γιουγκοσλάβικο ραδιόφωνο σε ξεσηκώνει και σε παρασέρνει μια ανώτερη πνοή και ορμή για δράση και δημιουργία, που ξεπετιέται πανίσχυρη απ' τα τραγούδια της Νέας Γιουγκοσλαβίας του Τίτο. Και όταν ακούς το ραδιοσταθμό της Αθήνας σε πνίγει η αρρωστιάρικη ρομαντική νοσταλγία, που πάει να σου μεταδώσει, για να σε καθηλώσει στο παρελθόν. Πνίγουν τη ζωογόνα ψυχή, που προβάλλει απ' την Εθνική μας Αντίσταση και έτσι αφαιρούν, θέλουν ν' αφαιρέσουν τον αέρα που πρέπει ν' αναπνέει ο Λαός μας για να ζήσει και δημιουργήσει.

Η ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

Η ριζική εσωτερική μας αντίθεση έφερε και στη βαθιά κρίση – οικονομικοκοινωνική, πολιτική και ηθικοπνευματική – που μας παραδέρνει μεταδεκεμβριανά. Μετεκλογικά η κρίση αυτή παίρνει καινούργια οξύτητα ακριβώς γιατί οι «εκλογές» φέραν την εσωτερική μας αντίθεση μπροστά σε ένα νέο αδιέξοδο. Ποιους δρόμους θα ακολουθήσει η εσωτερική μας πορεία, συνεχίζοντας την επίμοχθη προσπάθειά της για μια λαϊκή εθνική λύση; Το στρατόπεδο του μοναρχοφασισμού παρουσιάζει κιόλας κρίση, αποσύνθεση και τρομοκρατική εκμεταλλευτική αποχαλίνωση. Αυτό δείχνει την κλασσική ανικανότητά του για μια ακόμα φορά και την αποτυχία της αγγλικής πολιτικής στην Ελλάδα. Εδώ και τώρα και στο κοντινό μέλλον θάχουμε αντίδραση και αφύπνιση απ' τη μάζα του Λαϊκού Κόμματος πράμα που δημιουργεί πρόσθετες ευνοϊκές δυνατότητες για να πλαταίνει η λαϊκή ενότητα.

Το Δημοκρατικό Κέντρο και κυρίως το κόμμα του κ. Σοφούλη βγαίνει σήμερα ακόμα πιο μειωμένο και απογυμνωμένο. Το πείραμα για μια «τρίτη κατάσταση», όπως ήταν φυσικό, απότυχε γιατί ουσιαστικά αρνιότανε και πρόδινε τη Δημοκρατία. Και εδώ στη βάση δυναμώνει η θέληση για ενιαία δημοκρατική εμφάνιση και δράση.

Έτσι περισσότερο από κάθε άλλη φορά είναι σήμερα οι εσωτερικές μας συνθήκες ευνοϊκές και ώριμες για την παλλαϊκή ενότητα με βάση τη λαϊκή επιβίωση, τη Δημοκρατία και την Ανεξαρτησία. Και προς την κατεύθυνση αυτή πρέπει εμείς να συγκεντρώσουμε παραπέρα τις προσπάθειές μας. Η αποχή ήταν μια μάχη πάνω σ' αυτή τη βάση. Αυτού βρίσκεται και η απόλυτη δικαίωσή της γιατί μια συμμετοχή στις αγγλικές εκλογές θα σήμαινε για τη δημοκρατική αριστερά σύμπραξη στο ξεπούλημα του λαού και της χώρας, θα σήμαινε προδοσία. Με την αποχή του ο λαός δικαίωσε απόλυτα τη θέση και στάση της δημοκρατικής αριστεράς, την περιβάλλει με την εμπιστοσύνη του και την ακολουθεί και στους σημερινούς αγώνες που τον καθοδηγεί.

Που πρέπει να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας σήμερα:

1. ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΣΕ ΞΑΘΕ ΧΩΡΙΟ. Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει ν' αναπτύξουμε παραπέρα σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι η συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων που πραγματοποίησαν την αποχή πρέπει να δυναμώσει και να πλαταίνει ακόμα πιο πολύ με βάση την κοινή πάλη:
   Ενάντια στη μοναρχία και την παλινόρθωση του Γκλύξμπουργκ.
   Για να σχηματισθεί κυβέρνηση [ευρείας] δημοκρατικής συνεργασίας.
   Να διαλυθεί η Βουλή και να γίνουν λεύτερες εκλογές.
   Για την ομαλότητα, τη Δημοκρατία, την Ανεξαρτησία.
   Εδώ ας ανοίξουμε μια παρένθεση. Προχθές οι συνεργαζόμενοι [αρχειομαρξιστές] και τροτσκιστές έκαναν μια πρόταση προς το ΚΚΕ και το ΣΚ-ΕΛΔ για πολιτική συνεργασία. Στη βάση της πρότασης αυτής κρύβεται η αντι........... επιδίωξη να σπάσει, να [χαλάσει] το ΕΑΜ και η συνεργασία της Δημοκρατικής αριστεράς. Αυτό ξεσκεπάζει την αγγλική προέλευση της πρότασης αυτής, που για μας είναι απαράδεκτη. Για τη βάση, για τους παρασυρμένους από τον αρχειομαρξισμό και τον τροτσκισμό υπάρχει πάντα θέση στις γραμμές της πάλης του Λαού ενάντια στην αγγλική κατοχή, το μοναρχοφασισμό, την πλουτοκρατική ολιγαρχία. Για τις [ηγεσίες] τα πράματα μπαίνουν κάπως αλλιώς. Μόνο μια ριζική και απόλυτη άρνηση και ξέκομμα με την πολιτική και πράξη στο παρελθόν τους θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για μια συνεννόηση μαζί τους. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Ο τροτσκισμός στις ποικιλόμορφες εκδηλώσεις έπαψε από καιρό να είναι πολιτική οντότητα και στη χώρα μας. Και παραμένει πρακτορείο της αντίδρασης για χαφιεδισμό, προβοκάτσια και διάσπαση ενάντια στο λαϊκοδημοκρατικό κίνημα γενικά και το ΚΚΕ ιδιαίτερα. Σαν τέτοιος πρέπει να ξεσκεπάζεται και να πολεμιέται αμείλικτα.
2. Η πλουτοκρατική ολιγαρχία, στηριγμένη στο μοναρχοφασισμό, ξαπολύει μια καινούργια επίθεση ενάντια στο βιοτικό επίπεδο του εργαζόμενου Λαού και ενάντια στις οργανώσεις του. Η πάλη για το ψωμί, την επιβίωση και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες θα [γίνει] ζωτική ..... ....... για ολόκληρο το Λαό και πρέπει νάχει και πάλι τους κομμουνιστές πρωτοπόρους. Θάναι πιο σκληρή και πιο δύσκολη από πριν και αυτό πρέπει να το ξέρουμε.
   
   
   
   Η ΜΑΖΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ
   
3. Η δολοφονική τρομοκρατία απ' τα κρατικά όργανα και τις μοναρχοφασιστικές συμμορίες ολοκληρώνεται. Ολοκληρωτική θα πρέπει νάναι και αντιμετώπισή της. Εδώ θα πρέπει από μέρους μας να λείψει η διάσπαση ανάμεσα στα λόγια και στα έργα. Η Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα πρέπει να γίνει μια πανελλαδική παλλαϊκή πραγματικότητα. Ορισμένα καλά παραδείγματα πρέπει να γίνουν πρότυπο και παράδειγμα για όλο το Λαό. Κανένα χτύπημα δε θα πρέπει να μείνει δίχως απάντηση. Και όχι μόνον αυτό. Η απάντηση θα πρέπει πάντα νάναι πιο αποτελεσματική και αποστομωτική. Οργανώνουν και πραγματοποιούν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις. Και σ' αυτό φυσικά πρωτοστατούν οι Άγγλοι. Μπορούν να δοκιμάσουν. Εμείς ένα πράμα έχουμε να πούμε: Διαθέτουν ένα μοναδικό μέσο να μας ανακόψουν. Το μέσο αυτό είναι να σταματήσουν ριζικά τη δολοφονική τους δράση, ν' αφοπλίσουν τις συμμορίες τους, να περιμαζέψουν τα κρατικά τους όργανα. Όσο δε γίνεται αυτό δε θα τους ωφελήσει τίποτε άλλο. Ο λαός θ' αμυνθεί για να ζήσει. Και θα γελάσει καλά όποιος γελάσει τελευταίος. Η κατάσταση επιβάλλει στον κάθε κομμουνιστή έμπραχτα, υποδειγματικά, με το προσωπικό του παράδειγμα να πραγματοποιεί παντού όπου χρειάζεται τη Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα. Αυτό είναι το πρώτιστο που επιβάλλει σήμερα η ιδιότητα του μέλους του ΚΚΕ. Η δολοφονία του Προέδρου του Εργατικού Κέντρου της Νάουσας σ. Γιώργου Βουτυρά είναι για μας μια ακόμα προειδοποίηση.
   
   
   
   Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΙΜΗΣ
   
4. Ο μοναρχοφασισμός ολοκληρώνει το ξεπούλημα της Ελλάδας στον αγγλοσαξονικό ιμπεριαλισμό. Πρέπει πιο θαρραλέα και αποφασιστικά να σηκώσουμε τη σημαία της πάλης για την Εθνική Τιμή και Ανεξαρτησία ενώνοντας, στο ύψιστο αυτό για κάθε Έλληνα καθήκον, όλους τους πατριώτες, απ' τους αριστερούς δημοκρατικούς μέχρι και τους μοναρχικούς, που το συμφέρον της Ελλάδας το βάζουν πάνω απ' όλα. Η πάλη για τη Δημοκρατία και την Ανεξαρτησία στην Ελλάδα αυτόματα συγχωνεύεται, συνενώνεται με τη λαϊκοδημοκρατική προσπάθεια και πραγματοποίηση στα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, όπου και ανήκουμε φυσιολογικά.
   Η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Αυτός είναι και ο λόγος, που κάθε εκδήλωση για συνεργασία και συνεννόηση με τους βορεινούς γείτονές μας και τις χώρες της Ν.Α. Ευρώπης ανταμώνει μια τόσο λυσσασμένη πολεμική απ' τους ανοιχτούς και σκεπασμένους αντιπάλους μας. Τελευταία τη σχετική πρωτοβουλία την πήρε η ....... «Ελευθερία» στο φύλλο της της 16 του Απρίλη. Γιατί το αγγλοκίνητο αυτό όργανο διαστρεβλώνει και πάλι την αλήθεια, όπως έγραφε και ανοιχτά ψέματα, όταν έβαζε στο στόμα του Παλμίρο Τολιάτι πράματα, που ποτέ δεν είπε για τους Έλληνες κομμουνιστές. Φαίνεται ότι στο αντικουκουέδικο αφήνιασμα μόνο στα ψέματα και στη διαστρέβλωση βρίσκει πηγές και κατανόηση.

Το όργανο αυτό δεν ξέρει, είτε κάνει πως δεν ξέρει τα πράματα, όταν ισχυρίζεται ότι απ' τη Ν.Α. Ευρώπη δε μπορούμε να τάχουμε όλα. Πρώτα στενεύει τη γεωγραφική έννοια για τη Ν.Α. Ευρώπη, που είναι πολύ βαθιά και πλατιά απ' ότι μπορεί να φαντασθεί. Και δεύτερο όλα απόλυτα μπορούμε να τάχουμε απ' εκεί όσα χρειαζόμαστε και να διαθέσουμε ισότιμα ό,τι μας περισσεύει. Και για να μη μένουν αμφιβολίες, πρέπει να τονισθεί ότι μπορούμε νάχουμε και όλα όσα μας χρειάζονται για να αποχτήσουμε τον άρτιο και εθνικό ενιαίο βιομηχανικό εξοπλισμό, που χρειάζεται η Ελλάδα.

Μα το όργανο αυτό μιλά και για τους «Σουδίτες» και καλεί τους Έλληνες κομμουνιστές να είναι τόσον πατριώτες όσον και οι Τσέχοι και να ζητήσουν να φύγουν απ' την Ελλάδα. Εννοεί τους Σλαβομακεδόνες μας.

Εδώ η πλαστογραφία φτάνει στο απόγειό της. Οι Σουδίτες της Τσεχοσλοβακίας στάθηκαν οι φορείς του χιτλερισμού και της χιτλερικής κακοδαιμονίας για τη Τσεχοσλοβακία. Είχαν καταντήσει γάγγραινα και οι Τσέχοι κομμουνιστές πολύ σωστά πέτυχαν ν' απομακρύνουν τη γάγγραινα αυτή.

Με τους Σλαβομακεδόνες σε μας η κατάσταση είναι ακριβώς η αντίθετη. Οι Σλαβομακεδόνες στάθηκαν μαζί με τους άλλους τους Έλληνες αντιφασίστες, πρωτοπόροι στον αγώνα ενάντια στο Μεταξά και τον Γκλύξμπουργκ. Πολέμησαν σαν ήρωες στην Αλβανία. Πρωταγωνίσθηκαν και αυτοί στην Εθνική Αντίσταση ενάντια στο χιτλεροφασίστα καταχτητή και τους ντόπιους προδότες. Στους αγώνες αυτούς δώσαν άπειρα θύματα. Σήμερα τόδειξε και η Αποχή, στέκουν πάλι στην πρώτη γραμμή της πάλης για τη Δημοκρατία, ενάντια στο μοναρχοφασισμό. Έτσι έχουν τα πράματα. Στην Τσεχοσλοβακία, η απομάκρυνση των Σουδιτών ήταν μια νίκη της Δημοκρατίας. Εδώ η απομάκρυνση των Σλαβομακεδόνων θάταν μια νίκη του μοναρχοφασισμού. Γι' αυτό και είμαστε απόλυτα αντίθετοι σε μια πολιτική, που θα επιδίωκε την απομάκρυνσή τους. Και όπως μαζί, Έλληνες και Σλαβομακεδόνες, πολεμήσαμε το Μεταξά, στην Αλβανία, τον καταχτητή, έτσι και παραπέρα μαζί θα πολεμήσουμε το μοναρχοφασισμό, για τη Λαϊκή Δημοκρατία.

ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΞΕΝΟΙ ΠΕΜΠΤΟΦΑΛΑΓΓΙΤΕΣ

Μα όταν η «Ελευθερία» μιλά για Σουδίτες στην Ελλάδα ξεχνά τους πραγματικούς ξένους πεμπτοφαλαγγίτες. Υπάρχει μια τέτοια μειονότητα, πιο ανατολικά όμως, που ακούει ότι της λένε οι ξένοι πρόξενοι και γίνεται έτσι όργανο που εξυπηρετεί ξενικούς, αντιελληνικούς και αντιλαϊκούς σκοπούς. Η δουλειά του Τούρκου προξένου είναι αντεθνική και άθελά του θυμάται κανείς ένα υπόμνημα που είχε καταρτίσει στα 1937 ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος και όπου έλεγε πως οι Τούρκοι διατηρούν την μειονότητά τους στην Ελληνική Θράκη και την επεξεργάζονται εθνικιστικά για να θέσουν στην κατάλληλη στιγμή το ζήτημα να πάρουν πίσω την περιοχή εκείνη μέχρι το Νέστο. Αυτός ο κίνδυνος υπάρχει και σήμερα. Σήμερα μάλιστα πιο έντονος από πριν. Γι' αυτό, αν χρειασθεί, θα πρέπει το ζήτημα αυτό να το αντιμετωπίσουμε πιο ριζικά.

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Βλέπουμε λοιπόν ότι η πολεμική που μας κάνουν οι αντίπαλοί μας και στην περίπτωσή μας η εφημερίδα που μας απασχολεί, εξυπηρετεί όχι ελληνικά – λαϊκά μα ξένα και πλουτοκρατικά συμφέροντα και σαν τέτοια πρέπει και να την ξεσκεπάζουμε.

Το γενικό συμπέρασμά μας απ' την εξέταση της κατάστασης στην Ελλάδα πρέπει νάναι τούτο. Το λαϊκό κύρος της Δημοκρατίας δεν ήταν ποτέ τόσο μεγάλο. Η θέληση του λαού να την υπερασπίσει και να τη επιβάλλει το ίδιο. Οι δημοκρατικές ηγετικές δυνάμεις ενωμένες στο μεγαλύτερό τους μέρος. Χρειάζεται τώρα περισσότερη ενότητα, αποφασιστικότητα, δουλειά. Οι κομμουνιστές θα ξανακάνουν μέχρι τέλους το καθήκον τους. Μαζί τους όλοι οι δημοκράτες. Και η Δημοκρατία θα νικήσει τελικά ενάντια σε κάθε αντίδραση.