ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 05-05-1946

Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΑΙ Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Ομιλία του σ. Ζαχαριάδη σε συνέλευση στελεχών

της Εθνικής Αντίστασης

«... Η παραμονή των Άγγλων εδώ και η χρησιμοποίηση της Ελλάδας για αντιβαλκανική και αντιευρωπαϊκή στρατιωτική πολεμική βάση δημιουργεί τους πιο χειροπιαστούς και άμεσους κινδύνους για την εθνική μας ακεραιότητα. Μόνο απ' αυτή την πλευρά πρέπει να βλέπουμε και να εκτιμάμε και το γεγονός ότι τελευταία πληθύνονται οι εδαφικές αξιώσεις σε βάρος μας, πράγμα που θάταν αδύνατο και ακατανόητο απέναντι σε μια λαϊκοδημοκρατική Ελλάδα».

Σε συνέλευση στελεχών της Εθνικής Αντίστασης, την περασμένη Παρασκευή 3 του Μάη, ο σ. Ζαχαριάδης έκανε την παρακάτω ομιλία:

Σύντροφοι,

Μια ανασκόπηση πάνω στη παγκόσμια κατάσταση όπως παρουσιάζεται σήμερα, ένα ξακαθάρισμα πάνω στην εξωτερική θέση της χώρας και μια ανάλυση για τις εσωτερικές μας εξελίξεις μας χρειάζεται σήμερα για να καθορίσουμε και τη θέση τη δική μας. Και αυτό επιβάλλει, κάθε φορά, να διευκρινίζουμε και μεις τις απόψεις μας και την πράξη.

1. - Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Η εικόνα, που σε διεθνή κλίμακα έχουμε ματαπολεμικά, ύστερα απ' τη στρατιωτική συντριβή του φασισμού στην Ευρώπη και του γιαπωνέζικου ιμπεριαλισμού στην Άπω Ανατολή, χαρακτηρίζεται βασικά από τούτο το γεγονός: Η παγκόσμια αντίδραση κινητοποιεί όλες τις δυνάμεις της για ν' αξιοποιήσει προς όφελός της τους καρπούς της νίκης. Το κύριο χτύπημά της κατευθύνεται εδώ ενάντια στη συνεργασία των δυνάμεων, που νίκησαν στρατιωτικά το φασισμό. Θέλει να χαλάσει το συνασπισμό αυτό, να εξασθενίσει έτσι το παγκόσμιο μέτωπο της Δημοκρατίας και του αντιφασισμού. Για να μπορέσει μετά να επιδοθεί πιο απερίσπαστα στα ιμπεριαλιστικά σχέδιά της.

Οι βλέψεις της συγκεντρώνονται εδώ στις πρώτες ύλες και στις αγορές για τα εμπορεύματα. Ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός τείνει εδώ σε μια όσο χωρεί απεριόριστη οικονομική και πολιτική επικράτηση. Με άλλα λόγια, στην πρώτη γραμμή βιομηχανική και εμπορική [κυριαρχία], που σημαίνει για τους άλλους λαούς οικονομική και κατά συνέπεια πολίτικη υποταγή και εξάρτηση. Δηλαδή σημαίνει να χάσουν οι λαοί τη δυνατότητα να δουλεύουν και να παράγουν για τον εαυτό τους, να χτίζουν μια ζωή στηριγμένη στις εσωτερικές τους δυνατότητες και στη λεύτερη, ισότιμη συνεργασία και ανταλλαγή, μια ανοικοδόμηση, δηλαδή, που θα ξεκινά απ' το συμφέρον του Λαού και όχι των λίγων, των εκμεταλλευτών.

Πρέπει εδώ να τονισθεί ότι στο πέρασμα απ' την πολεμική παραγωγή στην ειρηνική παραγωγική αναπροσαρμογή, οι κεφαλαιοκρατικές χώρες αντιμετωπίζουν δυσκολίες που ολοένα αυξαίνουν και που φέρνουν με μαθηματική ακρίβεια σε μια μεγάλη οικονομική κρίση, κρίση υπερπαραγωγής.

Τον κίνδυνο αυτόν παν να τον υπερνικήσουν είτε να τον μειώσουν, όσο χωρά, με την οικονομική επεκτατική πολιτική σε βάρος των άλλων λαών.

Η αλήθεια είναι πως για τον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό μια ομαλή αναπροσαρμογή στις ειρηνικές συνθήκες είναι σχεδόν αδύνατη και πιο φυσιολογική κατάσταση γι' αυτόν είναι η «ανώμαλη». Δηλαδή η προκλητική, η επιθετική εξωτερική πολιτική, ο ανοιχτός παρεμβατισμός στις υποθέσεις των άλλων, η διατήρηση στρατών και εξοπλισμών σε πολύ υψηλό επίπεδο, η ουσιαστική συνέχιση με άλλες μορφές τώρα της πολεμικής ζωής.

Αυτό αναγκάζει τους άλλους λαούς, που ανοικοδομούν λαϊκοδημοκρατικά την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή τους, σε άμυνα.

Από αυτού πηγάζει και η βασική αντίθεση, που χαρακτηρίζει μεταπολεμικά τη διεθνή κατάσταση. Είναι η αντίθεση, πρώτ' απ' όλα και κυρίως για ότι αφορά την Ευρώπη, ανάμεσα στη Λαϊκή Δημοκρατία και τον ιμπεριαλισμό.

Όπως είναι φυσικό η αντίθεση αυτή παρουσιάζεται με μεγαλύτερη ένταση στις χώρες εκείνες όπου η κατάσταση δεν έχει ακόμα ξεκαθαριστεί και κυρίως γιατί αυτού η ξενική ιμπεριαλιστική επέμβαση υποστηρίζει πιο αποτελεσματικά, με τον ένα είτε τον άλλο τρόπο στην κάθε μια χώρα, της εσωτερική αντιλαϊκή και αντιδημοκρατική αντίδραση. Όταν, δηλαδή, προσπαθεί να εξασφαλίσει τις καλύτερες δυνατές προς όφελός της θέσεις. Τόσο εσωτερικά στην κάθε μια χώρα, όσο και σαν αφετηρία , για μια παραπέρα εξόρμηση. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι παραιτήθηκε απ' το παιχνίδι στις χώρες όπου έχει επικρατήσει η λαϊκή θέληση και η Λαϊκή Δημοκρατία. Και στις χώρες αυτές η ιμπεριαλιστική πολιτική κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει την εσωτερική αντίδραση και για να υπονομεύσει το λαϊκό καθεστώς. Μα εδώ συναντά μια οργανωμένη και αποτελεσματική αντίπραξη.

Μια από τις χώρες όπου, για λόγους τόσο οικονομικοπολιτικούς όσο και στρατηγικούς, η ιμπεριαλιστική και πριν απ' όλα η αγγλική επέμβαση πήρε έναν ξεδιάντροπο χαρακτήρα είναι και η Ελλάδα. Το γεγονός ότι στη Ν.Α. Ευρώπη είναι σχεδόν ο μοναδικός τόπος, που αποτελεί εξαίρεση στη λαϊκοδημοκρατική ανάταση, δηλαδή, που βρίσκεται στα χέρια αυτών, που υπονομεύουν τη Λαϊκή Δημοκρατία, την ξεχωρίζει ακόμα πιο πολύ ανάμεσα στις χώρες εκείνες όπου ο ιμπεριαλισμός δημιουργεί βάσεις και αφετηρίες. Το πρώτο λοιπόν συμπέρασμά μας πρέπει νάναι ότι μόνον όταν σωστά δούμε και τοποθετήσουμε την Ελλάδα μέσα στην παγκόσμια αντίθεση, όπως συγκεκριμένα παρουσιάζεται στην Ευρώπη και ακόμα πιο ειδικά στη Ν.Α. και στα Βαλκάνια, θα μπορέσουμε να δούμε σωστά και το καθαυτό ελληνικό πρόβλημα, τόσο στη σχέση του προς τα έξω όσο και εσωτερικά. Μόνο τότε θα μπορέσουμε νάχουμε μια σωστή ανάλυση και εκτίμηση της κατάστασής μας.

2. - Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η διεθνής θέση της Ελλάδας είναι σήμερα δισυπόστατη. Αυτό δεν καθορίζεται τόσο από γεωγραφικούς λόγους, γιατί στο κάτω – κάτω Βαλκανική Χερσόνησος και Ανατολική Μεσόγειος αποτελούν ένα γεωγραφικό σύνολο, μια αλληλοσυμπλήρωση.

Το δισυπόστατο οφείλεται βασικά σε οικονομικοπολιτικούς λόγους, που εντάθηκαν ακόμα πιο πολύ ύστερα απ' τις κοινωνικοοικονομικές μεταβολές, που μεταπολεμικά έχουμε στη Ν.Α. Ευρώπη.

Και αν θελήσουμε να ψάξουμε να βρούμε τους λόγους για την τόσο αδύνατη και επισφαλή διεθνή μας θέση, που για βασικό χαρακτηριστικό της έχει το ότι εμείς οι Έλληνες, από τότε που υπάρχει το νεοελληνικό κράτος, βρισκόμαστε κάτω από μια αδιάκοπη ξενική οικονομική και πολίτικη εξάρτηση και αν τώρα ........... χάσαμε ουσιαστικά και την εθνική μας ανεξαρτησία, μιαν από τις πρωταρχικές για τούτο δω αίτιες πρέπει να τη βρούμε στο γεγονός ότι λόγοι οικονομικοπολιτικοί, ξένοι προς το πραγματικό ελληνικό – εθνικό και λαϊκό – συμφέρον μας καθόρισαν ένα μονόπλευρο, αφύσικο, [εκτρωματικό] εξωτερικό οικονομικοπολιτικό προσανατολισμό που σα φυσική συνέπεια είχε την οικονομικοπολιτική εξάρτησή μας από τους ξένους, την κατάσταση, που απ' την πλευρά της εξωτερικής πολιτικής παρουσιάζουμε σήμερα.

Φυσιολογικά εμείς ανήκουμε στη Ν.Α. Ευρώπη, γενικά και στα Βαλκάνια ειδικότερα. Αυτού στη Ν.Α. Ευρώπη βρίσκουμε το φυσικό μας αγροτικοβιομηχανικό αλληλοσυμπλήρωμα. Ο γεωγραφικός μας προορισμός είναι νάμαστε όχι φράγμα, μα γέφυρα, φυσιολογική προέκταση για τη Ν.Α. Ευρώπη προς τη φυσική θαλασσινή διέξοδό της στη Μεσόγειο. Η πολιτική που πάει να μας αποκόψει απ' το φυσικό οικονομικογεωγραφικό κορμό μας, τη Ν.Α. Ευρώπη, αυτή η ίδια μας καταδικάζει σε αφύσικες αναζητήσεις προς ξένες κατευθύνσεις, που προδικάζουν κιόλας και την εθνική υποδούλωσή μας. Αυτό γίνεται σήμερα ακόμα πιο φανερό όταν απ' τη μια μεριά έχουμε στη Ν.Α. Ευρώπη ένα λαϊκοδημοκρατικό καθεστώς, που επιζητεί μια ισότιμη οικονομικοπολιτική συνεννόηση και συνεργασία και από την άλλη πιο έκδηλες και επίμονες τις ιμπεριαλιστικές απαιτήσεις και επεμβάσεις.

Προς τη Μεσόγειο έχουμε σήμερα αναμφισβήτητες υποχρεώσεις. Αυτές απορρέουν απ' το γεγονός ότι γεωγραφικά στεκόμαστε σ' ένα σταυροδρόμι απ' όπου περνάν δρόμοι που εξυπηρετούν συμφέροντα μιας μεγάλης εξωμεσογειακής δύναμης. Αυτή την πραγματικότητα δε μπορούμε να την αγνοήσουμε ούτε την αγνοήσαμε. Και όπως είναι γνωστό στην κατεύθυνση αυτή κάναμε όλα όσα περνούσαν απ' το χέρι μας. Μέχρι παρεξήγηση μάλιστα γιατί την επιμονή μας αυτή την πήραν για αδυναμία και για διάθεση υποταγής. Στην πραγματικότητα όμως αυτή δε μπορούμε και να υποταχθούμε εθνικά όπως θέλουν οι ιμπεριαλιστικοί κύκλοι της δύναμης αυτής και όπως την υποταγή αυτή πρόθυμα την [πραγματώνουν] οι ντόπιοι πράχτορές της. Αντίθετα την πραγματικότητα αυτή μόνον εθνικά μπορούμε εμείς να την αντικρίσουμε, απ' τις επάλξεις μιας ανεξάρτητης εθνικής ελληνικής πολιτικής. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνον όταν στέρεα, οικονομικοπολιτικά [κρατάμε] προσκολλημένοι στο φυσιολογικό μας κορμό, τη Ν.Α. Ευρώπη, γιατί έτσι μπορούμε να διαπραγματευθούμε πραγματικά ανεξάρτητα και προς τη μεσογειακή κατεύθυνση.

Έτσι το 2ο συμπέρασμά μας πρέπει νάναι: Μόνο σε μια στενή σύνδεση και συνεργασία με τη φυσική ενδοχώρα μας, τη Βαλκανική και τη Ν.Α. Ευρώπη, μπορούμε να έχουμε μια ανεξάρτητη εθνική πολιτική και εθνικά επίσης να αντικρίσουμε και την ιδιομορφία που προβάλλει απ' το γεγονός ότι γεωγραφικά στεκόμαστε πάνω στους αυτοκρατορικούς δρόμους της Μεγάλης Βρετανίας.

3ο – ΑΓΓΛΙΚΟΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ

Μα τα βάρη που μας επιβάλλει η γεωγραφική μας θέση στη Μεσόγειο δεν εξαντλούνται με τα πιο πάνω. Απ' το Δεκέμβρη του 1944 βρισκόμαστε κάτω από αγγλική στρατιωτική κατοχή, που επιβλήθηκε με τη βια των όπλων από βρετανικές δυνάμεις που αποσπάστηκαν απ' το μέτωπο της Ιταλίας για να χτυπήσουν τις δυνάμεις του αντιφασισμού και της Λ.Δ. στην Ελλάδα. Δυο βασικά επιδιώξεις έχει η αγγλική κατοχή. Η μια είναι να κάνει τη χώρα μας ιμπεριαλιστικό προγεφύρωμα ενάντια στη Λ.Δ. και το σοσιαλισμό στα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Για το σκοπό αυτό συγκεντρώνει στρατιωτικές δυνάμεις και κάνει στρατιωτικά έργα στην Ελλάδα. Αυτό είναι το πρώτο. Το δεύτερο είναι ότι κάνει τη χώρα μας τόπο όπου μαζεύει όλα τα υπόλοιπα απ' τη βαλκανική φασιστική αντίδραση, τα περιποιείται, τα οργανώνει και τα χρησιμοποιεί ενάντια στους βορεινούς γείτονές μας. Το τρίτο είναι ότι κάνει την Ελλάδα κέντρο για διαταραχές και μηχανορραφίες και χαλκείο για συκοφαντίες και παραποιήσεις ενάντια στην ησυχία και την ειρήνη κυρίως στη Βαλκανική. Ο ξένος ιμπεριαλισμός ποντάρει κυρίως πάνω στη παλιά βαλκανική «αδυναμία», το εθνικό ζήτημα και θέλει να το κάνει βάση, αφετηρία για να πετύχει τους σκοπούς του. Μα εδώ ουσιαστικά βρισκόμαστε μπροστά σε μια κλασική, πραγματική αδυναμία της αγγλικής πολιτικής, που πάει με παλιά, απαρχαιωμένα μέσα να πετύχει σε μια καινούργια κατάσταση, στα νέα Βαλκάνια, που δημιουργήθηκαν ύστερ' απ' τον παγκόσμιο πόλεμο, με εξαίρεση, για την ώρα, την Ελλάδα. Η Αγγλία υποδαυλίζει με τα όργανά της σε όλες τις βαλκανικές χώρες όλες τις διεκδικήσεις της μιας χώρας ενάντια στην άλλη με κύριο πράκτορά της την αντιδραστική και μοναρχοφασιστική Ελλάδα γιατί σ' αυτήν έχει τη κύρια βάση. Η Αγγλία υποθάλπει παντού τον πιο φθοροποιό και αντιλαϊκό σωβινισμό γιατί αυτό είναι, όπως νομίζει, το πιο γερο κόζι της. Και την Ελλάδα, από συνδετικό κρίκο, που φυσιολογικά είναι, την κάνει φράγμα και βάση πολιτικοστρατιωτική ενάντια στα Βαλκάνια και τη Ν.Α. Ευρώπη, πράγμα που καταργεί ουσιαστικά την πολιτική, οικονομική και εθνική ανεξαρτησία μας. Εμείς, χωρίς ούτε ένα λεπτό να εγκαταλείπουμε τη θέση μας της εθνικής ακεραιότητας, βασικά έχουμε να υπερασπίσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία απ' την Αγγλία. Αυτό σημαίνει ότι πρωταρχικό εθνικό αίτημα είναι και παραμένει ως τη πραγματοποίησή του να φύγουν οι Άγγλοι απ' την Ελλάδα. Αυτό το αίτημα είναι εθνικό όχι μόνο απ' την πλευρά ότι πρέπει εσωτερικά να γίνουμε ολόπλευρα αφέντες στον τόπο μας δίχως ξενικούς παρεμβατισμούς και αποικιακά συμφέροντα μα και απ' την πλευρά ότι η παραμονή των Άγγλων εδώ και η χρησιμοποίηση της Ελλάδας για αντιβαλκανική και αντιευρωπαϊκή στρατιωτικοπολεμική βάση δημιουργεί τους πιο χειροπιαστούς και άμεσους κίνδυνους για την εθνική μας ακεραιότητα. ΜΟΝΟ ΑΠ' ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΤΙΜΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΛΗΘΥΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΔΑΦΙΚΕΣ ΑΞΙΩΣΕΙΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΜΑΣ. ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΘΑΤΑΝ ΑΔΥΝΑΤΟ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΜΙΑ ΛΑΪΚΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ. Μην ξεχνάμε πως οι βαλκανικοί λαοί δε μπορούν με αδιαφορία να βλέπουν τις προκλήσεις και τις προετοιμασίες τόσο απ' το μοναρχοφασισμό όσο και απ' τον αγγλοσαξονικό ιμπεριαλισμό στην Ελλάδα. Και αν εμείς δεν παρασυρθήκαμε και δεν πρόκειται να παρασυρθούμε απ' το ντόπιο σοβινιστικό ανεμοστρόβιλο είναι και για το πρόσθετο ακόμα λόγο ότι θέλουμε να διαφυλάξουμε άσπιλο και αμόλυντο το πιο πολύτιμο ηθικό κεφάλαιο που διαθέτει ο Λάος μας σ' όλον τον κόσμο, στην Ευρώπη και στα Βαλκάνια. Το κεφάλαιο αυτό είναι η Εθνική μας Αντίσταση, το ΕΑΜ, η λαϊκοδημοκρατική Ελλάδα. Είναι αυτό που περισσότερο από κάθε τι άλλο σέβονται και εκτιμούν σε μας όλοι οι δημοκρατικοί λαοί. Αλίμονο για την Ελλάδα αν η Αγγλία, ο μοναρχοφασισμός και ο σοβινισμός κατόρθωναν να φθείρουν το κεφάλαιό μας αυτό.

Έτσι το τρίτο συμπέρασμα που πρέπει να βγάλουμε είναι τούτο: Υψίστη εθνική ανάγκη, που η πραγματοποίησή της απαιτεί ολόπλευρη παλλαϊκή πάλη, είναι να φύγουν οι Άγγλοι απ' την Ελλάδα. Να μην επιτρέψουμε, με όλα τα μέσα που διαθέτουμε, να γίνει η Ελλάδα ιμπεριαλιστικό προγεφύρωμα ενάντια στη Λ.Δ. και το σοσιαλισμό στη Ν.Α. Ευρώπη και ολόκληρη την Ευρώπη. ΚΑΘΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΑΥΤΕΣ ΘΑ ΜΑΣ ΕΥΡΙΣΚΕ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ, ΑΝΕΙΡΗΝΕΥΤΟ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ. Γιατί κάθε τέτοια επιχείρηση θα σήμαινε τον όλεθρο της Ελλάδας. Μια λαϊκοδημοκρατική Ελλάδα θα έλυε φιλικά, ειρηνικά, δημοκρατικά όλες τις βαλκανικές διαφορές της και τα οικονομικά της προβλήματα με τις χώρες της Ν.Α. Ευρώπης γρήγορα, αποτελεσματικά. ΔΙΧΩΣ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΘΝΙΚΗ ΖΗΜΙΑ με μεγάλα οικονομικά οφέλη για τον τόπο και το Λαό.

4ο – Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Το μεταδεκεμβριανό αντιλαϊκό καθεστώς, που μας επίβαλε με τη βία των όπλων η αγγλική επέμβαση το Δεκέμβρη του 1944, ολοκληρώνεται ύστερα απ' τις αγγλικές εκλογές του κ. Μπέβιν στις 31 του Μάρτη. Αυτή ήταν η δεύτερη βασική επιδίωξη της αγγλικής κατοχής στην Ελλάδα. Έτσι τσαλαπατιέται ένας Λαός και θάταν πολύ απλοϊκός όποιος έφερνε και στη θύμησή του ακόμα την αγγλοαμερικανική χάρτα του Ατλαντικού. Για την εσωτερική τάξη, ησυχία και ανοικοδόμηση δεν πρόκειται να γίνει τίποτε. Το ομολογεί σήμερα έμμεσα και ο κ. Χέλμης. Αντίθετα, οικονομικά δε μπορεί παρά να πηγαίνουμε ολοένα και χειρότερα, που πάει να πει η οικονομική κατάσταση του Λαού όλο και θα χειροτερεύει. Έτσι ξενική κατοχή και πλουτοκρατική εκμετάλλευση φέρνουν τη χώρα και το Λαό στο οικονομικό αδιέξοδο. Η Ελλάδα είναι η μοναδική νικήτρια χώρα που αντί για ανοικοδόμηση συσσωρεύει καινούργια ερείπια. Για να κατοχυρώσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα ντόπιοι και ξένοι πλουτοκράτες εφαρμόζουν ένα πρωτοφανέρωτο στη χώρα μας καθεστώς φασιστικής τρομοκρατίας και δολοφονίας. Άγγλοι, πλουτοκρατικό κράτος και μοναρχοφασιστικές συμμορίες συνεργάζονται εδώ στον ίδιο σκοπό που είναι το οικονομικό ξεζούμισμα, ο πολίτικος εξανδραποδισμός και το εθνικό ξεπούλημα στον ξένο ιμπεριαλισμό. Και επειδή το Κόμμα μας, όπως πάντα έτσι και τώρα, πρωτοστατεί στο λαϊκό αγώνα για ψωμί, λευτεριά και ανεξαρτησία, ο εχθρός, ντόπιος και ξένος, τα κύριά του πυρά τα συγκεντρώνει πρώτ' απ' όλα ενάντια στο ΚΚΕ και φυσικά ενάντια στο ΕΑΜ. Οι δολοφονίες και η τρομοκρατία χτυπάν πρώτ' απ' όλα το ΚΚΕ.

Και επειδή ξέρουν απ' την πείρα ότι έτσι όχι μόνο δε θα μας θίξουν μα θα μας τονώσουν ακόμα πιο πολύ μαζικά ξαπόλησαν ενάντιά μας μια λυσσασμένη ιδεολογική επίθεση με βάση τις «εθνικές διεκδικήσεις» κλπ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην επίθεση αυτή που οργάνωσαν οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές, πρωτοστατούν και οι πουλημένοι κονδυλοφόροι απ' τη χρυσή αντίσταση και ότι κρατάν τον ίσο και οι σκελδικοί σοσιαλιστές. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα το εκπληκτικό. Θάταν μόνον ανόητος εκείνος, που θάπεφτε σ' αυτή την ιμπεριαλιστική σοβινιστική παγίδα.

Εμάς δεν πρόκειται να μας παρασύρουν. Όποιος σήμερα δε βλέπει είτε κάνει πως δε βλέπει τον αφανισμό του Λαού και το ξεπούλημα του τόπου, όποιος δεν προβάλει σαν ύψιστο εθνικό αίτημα να φύγουν οι Άγγλοι απ' την Ελλάδα και δεν παλεύει έμπραχτα για την εθνική ανεξαρτησία αυτός ΠΡΟΔΙΔΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Στην εθνική αυτή προδοσία δεν πρόκειται να γίνουμε συνεργάτες, αντίθετα θα την πολεμήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Είμαστε έτοιμοι να συναγωνιστούμε και με τον πιο φανατικό μοναρχικό ακόμα για να φύγουν οι Άγγλοι και για ν' αποκατασταθεί η εθνική αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία. Και όταν το πετύχουμε αυτό, που είναι το πρωταρχικό, γιατί δίχως αυτό δε μπορεί να υπάρξει καν Ελλάδα και Ελληνικός Λάος, τότε θα συμφωνήσουμε να διεκδικήσουμε για τη χώρα μας και το Βόρειο Πόλο ακόμα. Μέχρι τότε όμως ο κάθε Έλληνας μόνο σ' ένα πράγμα στον τομέα της εθνικής μας υπόστασης πρέπει ν' απαντήσει: ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΡΙΤΕ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ; Αυτού χωρίζει η ήρα απ' το στάρι. Αυτού φαίνεται ο πραγματικός Έλληνας πατριώτης. Όλα τ' άλλα πριν και έξω απ' αυτό δεν είναι παρά πατριδοκαπηλία και άπατη και εμπαιγμός. Και αν τώρα κάνουν τον υπερπατριώτη και διεκδικούν τη μισή Βαλκανική αυτοί που παράδιναν ολόκληρες επαρχίες και σώματα στρατού σ' αυτούς που σήμερα ονομάζουν προαιώνιους εχθρούς. Αυτοί, που έφεραν εδώ και βοήθησαν όσο μπορούσαν τον καταχτητή. Αυτοί που βγάλαν σήμερα στο σφυρί και πουλάν στην Αγγλία ολόκληρη την Ελλάδα. Αν αυτοί κάνουν τώρα τον υπερεθνικόφρονα, χαμένος ο κόπος τους. Να ξεγελάσουν πολλούς δε θα μπορέσουν. Τους έμαθε ο Λαός. Τους ξέρει και τους παρομοιάζει με τους «θεοφοβούμενους» εκείνους που άναβαν τ' αγίου δυο κεριά και του διαβόλου πέντε. Δηλαδή πέντε κεριά στην Αγγλία και δυο για τα «εθνικά» τους δίκαια. Όσο για τους σκελδικούς σοσιαλιστές μας έχουν συνηθίσει τόσο σε «ανεξήγητες» μεταστροφές και μεταπτώσεις που δεν πρόκειται να μας ξαφνιάσουν με τίποτε. Ένα είναι βέβαιο· και τούτη τη φορά τραβάν το στραβό κουπί και φαίνεται πως έχουν το τιμόνι στη πλώρη.

ΤΟ 4ο ΛΟΙΠΟΝ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑΝΑΙ: Ο μοναρχοφασισμός, πιστό εκτελεστικό όργανο του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού, ολοκληρώνει το εσωτερικό μας ξεχαρβάλωμα και τη νεοφασιστική αναστήλωση και σπρώχνει την Ελλάδα και σε τραγικές τυχοδιωκτικές εξωτερικές περιπέτειες. Η μοναδική διέξοδος, λαϊκή και εθνική, παραμένει η Λαϊκή Δημοκρατία που σημαίνει λαϊκή επιβίωση, ανοικοδόμηση, λευτεριά, Δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία. Η πραγματοποίησή της απαιτεί λαϊκή ενότητα, συνασπισμό απ' όλες τις λαϊκές και δημοκρατικές δυνάμεις. Καμιά θυσία, όσο μεγάλη κι αν είναι, που θα βοηθούσε να πραγματοποιηθεί η ενότητα αυτή, δε θα πήγαινε χαμένη.

Εδώ θα πρέπει να προστεθεί κάτι, που ενδιαφέρει κάπως πιο ειδικά τη σημερινή μας συνέλευση.

Η Αγγλία και ο μοναρχοφασισμός δεν πρόκειται και ούτε μπορούν να φτιάσουν εθνικό στρατό. Δεν πρόκειται, γιατί ένα τέτοιο στρατό τον φοβούνται. Και δε μπορούν γιατί δεν έχουν το Λαό μαζί τους. Το αλληλοφάγωμα και η αποσύνθεση που παρουσιάζει ο στρατός τους τις τελευταίες μέρες, η αλληλοεξόντωση που βάζουν μπρος οι διάφορες κλίκες, δείχνουν και στον τομέα αυτόν τα χάλια τόσο του μοναρχοφασισμού όσο και των Άγγλων.

Εθνικό στρατό στην Ελλάδα μόνο η Λαϊκή Δημοκρατία θα φτιάσει. Όπως πρώτης τάξεως στρατό έφτιασε η Λ.Δ. στη Γιουγκοσλαβία και στη Τσεχοσλοβακία. Στρατούς που μπορούμε να τους ζηλεύουμε. Στρατούς όπου σε μια κοινή προσπάθεια συνεργάζονται και δημιουργούν παλιά και καινούργια στελέχη, δημοκρατικοί αξιωματικοί απ' το παλιό στρατό και λαϊκοι αγωνιστές απ' την Εθνική Αντίσταση.

5. - ΤΡΕΧΟΝΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

Δε χωρά καμιά αμφιβολία πως η αγγλική κατοχή στην Ελλάδα και ο μοναρχοφασιστικός αφηνιασμός που η κατοχή αυτή οργανώνει, [τρέφει] και συντηρεί, δημιουργούν μια σειρά από δυσκολίες, που σε ορισμένους προκαλούν αμφιταλαντεύσεις και δισταγμούς και αμφιβολίες. Τα συγκεντρωμένα πυρά που η πολυκέφαλη ύδρα της αντίδρασης [κατευθύνει] κυρίως ενάντια στο ΚΚΕ αφήνουν βεβαία ανεπηρέαστους τους λαϊκούς όγκους. Οι όγκοι αυτοί πιο .............. , όπως τόδειξε και η Πρωτομαγιά της Αθήνας και του Πειραιά, συγκεντρώνονται και οργανώνονται για τους αγώνες που ξεσπάν, που γοργά ωριμάζουν και που τους κάνει αναπότρεπτους η πλουτοκρατική εκμεταλλευτική αποχαλίνωση. Όμως βρίσκονται και ορισμένοι κύκλοι, που είτε η υπερεθνικιστική προπαγανδιστική πίεση είτε το ξεφάντωμα που παρουσιάζει τελευταία η τρομοκρατία, τους επηρεάζει είτε τους κάνει να χάσουν τη ψυχραιμία τους.

Μην ξεχνάμε ακόμα τούτο δω που περισσότερο από κάθε άλλο πρώτα μέσα στο κόμμα εσείς πρέπει να το προσέχετε. Ενάντια στο κόμμα μας δουλεύουν και όλες οι ιμπεριαλιστικές κατασκοπείες με τα πολιτικά τους πρακτορεία απ' τους χίτες τρομοκράτες μέχρι τους τροτσκιστές προβοκάτορες. Την ιδιαίτερη προσοχή τους οι κατασκοπείες αυτές τη συγκεντρώνουν πάνω σε σας και γενικά πάνω στα πρώην στελέχη και άνδρες του ΕΛΑΣ. Είναι αδύνατο να φαντασθείτε τα κόλπα και τα τερτίπια και τις μέθοδες που χρησιμοποιούν για να πετύχουν, είτε για να μας βλάψουν. Θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα απ' τον αγγλικό στρατό. Εκεί ήτονε ένας λοχίας, Άγγλος φυσικά και μέλος του ΚΚ Αγγλίας. Ο σύντροφος αυτός βρισκότανε σε επαφή με το Λαό μας. Λοιπόν πρώτα τον καθαίρεσαν από λοχία και τον μετέφεραν σε άλλη δουλειά. Και πριν λίγες μέρες βρέθηκε σκοτωμένος με τραύμα εξ επαφής. Η σφαίρα μπήκε από το ινιακό κόκκαλο και βγήκε από το μέτωπο. Περισσότερες λεπτομέρειες δε μαθεύτηκαν. Ας έρθουμε τώρα στα δικά μας. Κάνουν μια οργανωμένη διαλυτική προσπάθεια που αφορά κυρίως τους αξιωματικούς και άνδρες του ΕΛΑΣ. Σας είναι γνωστή η παρέα του μεγαλοεπιχειρηματία Πετσόπουλου όπου ανήκουν και πράκτορες της εγγλέζικης και αμερικάνικης κατασκοπείας. Με την παρέα αυτή έχουν επαφή και αξιωματικοί, καπεταναίοι και άνδρες του ΕΛΑΣ, άλλοι παρασυρμένοι και άλλοι όχι. Όπως και γενικότερα, τα πυρά και απ' την παρέα αυτή συγκεντρώνονται ενάντια στο ΚΚΕ και τη καθοδήγησή του. Αυτό θέλουν κυρίως να υποσκάψουν και δυσφημίσουν. Εδώ πρέπει να προσεχτεί ότι την ίδια δουλειά κάνουν και όλοι οι άλλοι εχθροί και «φίλοι», απ' τη μοναρχοφασιστική δεξιά μέχρι ορισμένους άσπονδους φίλους, τους τροτσκιστές και την πιο πάνω παρέα μας.

Στη υπονομευτική αυτή προσπάθεια πέφτουν θύματα και καλοί σύντροφοι. Και ανάμεσά τους βρίσκονται ορισμένοι που παρασέρνονται και μιλάν κι αυτοί για το ότι «μας διευθύνουν σήμερα οι άκαπνοι», οι «παλιοί και αποτυχημένοι». Λεν ακόμα ότι εμείς σήμερα κατηγορούμε αυτούς, ...... κατηγορούμε για χαφιέδες την προσωρινή διοίκηση, που δεν ήτανε κλπ. Φυσικά όποιος έτσι κρίνει την πολιτική του Κόμματος, αυτός φανερώνει το λιγότερο την άγνοια και την απλοϊκότητά του.

Γιατί αναφέρονται αυτά εδώ; Αναφέρονται ακριβώς γιατί στις δύσκολες στιγμές που περνάμε είναι λίγο «φυσικό» να παρουσιάζονται και δισταγμοί και νευρικότητες. Όλα αυτά όμως πρέπει να ξεπερνιούνται κομματικά. Αλλιώτικα, έτσι είτε αλλιώς, το θέλουμε είτε όχι, εξελίσσονται σε καρκινώματα που μόνον τους εχθρούς του Λαού ωφελούν. Κρητική μπορεί και πρέπει να γίνεται. Να γίνεται όμως κομματικά. Και όταν ένας δε σύμφωνα με τη γραμμή του Κόμματος, κανένας δεν το κρατά με το στανιό. Όταν όμως μένει εθελοντικά στο Κόμμα πρέπει και εθελοντικά να κράτα την κομματική πειθαρχία. Και να προσπαθεί και αυτός κομματικά να διορθώνει τα στραβά που βλέπει, που υπάρχουν στο Κόμμα και να αναπτύσσει και αυτός τη δουλειά του κόμματος. Η συνειδητή, μα σιδερένια κομματική πειθαρχία μας χρειάζεται σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Γιατί και οι απαιτήσεις που προβάλλει η περίοδος που περνάμε είναι πιο δύσκολες και πιο περίπλοκες από πριν. Μας χρειάζεται η πειθαρχία αυτή ακόμα πιο πολύ σε κείνους που από παράδοση έχουν κλίση προς πρωτόκολλα και κινήματα. Υπάρχουν ορισμένοι που στο παρελθόν πήραν μέρος σε κινήματα, που οι ξένοι τα λεν [αβαντούρες]. Οι νεοέλληνες τη μεταφράζουν αυτή τη λέξη με τυχοδιωκτισμό (φυσικά εδώ στην πολιτική του έννοια) μα, που σωστά αποδίδεται με το περιπέτεια. Για πολλούς μια περιπέτεια, είτε ένα κίνημα παρακάτω για παραπάνω δεν έπαιζε και τόσο ρόλο. Εμείς φυσικά δε μπορούμε να επιδοθούμε σε τέτοιες περιπέτειες. Πρώτο, γιατί ο εχθρός θάθελε να μας παρασύρει σε τέτοιες. Είναι γνωστό ότι ορισμένοι απ' την παρέα που μιλήσαμε πιο πάνω μιλάν και κινούνται κιόλας προς τέτοιες περιπέτειες. Και δεύτερο, γιατί οι σοβαροί αγώνες που διεξάγει ο Λαός στο οικονομικό πεδίο, στον πολίτικο τομέα, για την αυτοάμυνά του, τη Δημοκρατία και την ανεξαρτησία του είναι τόσο σοβαροί ώστε ν' αποκλείουν και τη σκέψη ακόμα για περιπέτεια. Αντίθετα, απαιτούν μεγάλη πολιτική υπευθυνότητα και ανώτατη πειθαρχία. Το γενικό πρόσταγμα εδώ μπορεί να τόχει μόνο η υπεύθυνη πολιτική καθοδήγηση.

ΕΤΣΙ, ΤΟ 5ο ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑΝΑΙ: Για τους αγώνες του Λαού, που ξεσπούν και που φουντώνουν πιο μεγάλοι ακόμα, χρειάζεται περισσότερη ενότητα και περισσότερη πειθαρχία γύρω απ' το Κόμμα και την πολιτική του γραμμή. Και ταυτόχρονα ξεσκέπασμα και απομόνωση κάθε ξένου και ύποπτου στοιχείου, που υπονομεύει την ενότητα και πειθαρχία αυτή.

Έτσι θα προχωρήσουμε με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις. Και πρέπει νάμαστε αισιόδοξοι. Τόσο γιατί ο Λαός μας αλύγιστος και ολοένα πιο ενωμένος προχωρεί και αγωνίζεται. Όσο και γιατί σήμερα, το παγκόσμιο δημοκρατικό κίνημα προωθείται και ευθυγραμμίζεται με μας και τώρα δεν είμαστε εμείς τόσο προχωρημένοι και απομονωμένοι απ' τον κύριο όγκο όσο το Δεκέμβρη του 1944.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 19-04-1946

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

(Το πολιτικό μέρος απ' την εισήγηση του σ. Ν. Ζαχαριάδη στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε. στις 17-18 του Απρίλη 1946)

Σύντροφοι και συντρόφισσες.

Το βασικό γνώρισμα που κυριαρχεί σήμερα στην εσωτερική μας εξέλιξη είναι η αντίθεση ανάμεσα στο λαό απ' τη μια και την ξένη κατοχή με τους ντόπιους πράκτορες, το μοναρχοφασισμό και Σία απ' την άλλη.

Γιατί η αντίθεση αυτή που κυριαρχούσε στην εσωτερική μας ζωή απ' τον Δεκέμβρη και ύστερα, δηλαδή ύστερα απ' την βίαιη αναστολή που οι Άγγλοι με τα όπλα επέβαλαν πάνω στη δημοκρατική μας ανάπτυξη, προβάλει ξανά σήμερα με τέτοια οξύτητα; Γιατί αυτό που δεν έλυσε το ένοπλο πραξικόπημα του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού το Δεκέμβρη του 1944 δεν έλυσαν ούτε οι εκλογές του κ. Μπέβιν στις 31 του Μάρτη. Οι εκλογές αυτές πήγαν να κατοχυρώσουν και εκλογικά τη μοναρχοφασιστική και δωσίλογη νεκρανάσταση, που επιχείρησε ένοπλα ο Τσώρτσιλ το Δεκέμβρη του 1944.

Η αντίθεση αυτή ποτέ δε μπορούσε να λυθεί με τη βία των όπλων που χρησιμοποίησε μια δεύτερη κατοχή. Την αντίθεση αυτή βασικά ο λαός την είχε λύσει με τον εθνικοαπελευθερωτικό του αγώνα πολεμώντας και διώχνοντας τον καταχτητή και λυγίζοντας και απομονώνοντας την εσωτερική αντίδραση που συνεργάζονταν μαζί του. Και θα ολοκλήρωνε τη λύση αυτή με τη λαϊκοδημοκρατική ανοικοδόμηση της καινούργιας ζωής του αν δεν είχαμε την ένοπλη αγγλική επέμβαση. Για την Ελλάδα έξω απ' αυτό δεν υπάρχει εθνική λαϊκή προκοπή. Έξω απ' αυτό υπάρχει μόνο αναρχία, χάος, εθνική υποδούλωση. Οι εκλογές της 31 του Μάρτη θα μπορούσαν να λύσουν την αντίθεση αυτή ειρηνικά με την προϋπόθεση ότι θα γινόντουσαν λεύτερα και δίχως ξένες επεμβάσεις. Γιατί ο λαός με λεύτερες εκλογές θα μπορούσε να επιβάλλει τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του.

Οι «εκλογές» όμως έγιναν για να εξασφαλίσουν ακριβώς το αντίθετο, τη νομιμοφανή επιβολή του μοναρχοφασισμού και των συνεργατών του κατακτητή.

Και έτσι η εσωτερική μας αντίθεση μένει άλυτη. Και όχι μόνον αυτό. Πυργώνεται ύστερα απ' το εκλογικό πραξικόπημα πιο κατακόρυφα, πιο ενισχυμένη, όπως τοποθετείται μέσα στις επιπλοκές που εμφανίζει μεταπολεμικά και ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες η διεθνής κατάσταση, με την παγκόσμια αντίθεση που παρουσιάζει ανάμεσα στη Δημοκρατία απ' τη μια και την ιμπεριαλιστική αντίδραση απ' την άλλη. Και αν κάτω απ' αυτό το φως εξετάσουμε σήμερα αυτό, που οι διάφοροι καλοθελητές μας παρουσιάζουν σαν «δυτική δημοκρατία» και «δυτικό σοσιαλισμό», θα δούμε ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για τον πιο επιθετικό και τον πιο ξετσίπωτο δυτικό ιμπεριαλισμό.

Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ

Κάτω από το πρίσμα αυτό πρέπει να βλέπουμε, μέσα και σ' αυτά τα πλαίσια πρέπει να τοποθετούμε και την εσωτερική μας αντίθεση. Η αντίθεση αυτή σήμερα, στις μετεκλογικές συνθήκες, με την πραξικοπηματική επικράτηση του μοναρχοφασισμού με όλες τις συνέπειές του, θα ψάξει να βρει και θα βρει καινούργιους δρόμους και νέους προσανατολισμούς για τη λύση της. Γιατί εδώ δεν πρέπει νάχουμε αυταπάτες. Ο μοναρχοφασισμός θα πάει να ολοκληρώσει την επικράτησή του με τη μοναρχική παλινόρθωση, με μια τέτοια τεταρτοαυγουστιανή και χιτλεροραλλική αναβίωση, που θα κάνει να ωχριά το έργο του Μεταξά και του Μανιαδάκη. Δεν πρέπει να μας διαφύγη ότι τόσο ο Μεταξάς όσο και οι Τσολάκογλου και Ράλληδες βγήκαν απ' τους κόλπους του μοναρχοφασισμού και του Λαϊκού Κόμματος. Και ότι το κόμμα αυτό εμπλουτισμένο απ' τη συνεργασία των αδελφών του απ' το Μαύρο Μέτωπο και την ΕΠΕ και καθοδηγημένο απ' τη δυτικοιμπεριαλιστική πολιτική, μόνο χειρότερα, τρισχειρότερα μπορεί να δώσει απ' το κακό που συσσώρευσε στην Ελλάδα, από τότε που υπάρχει. Και αν τόσο το μοναρχοφασισμό όσο και τις ξενικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην Ελλάδα τις ενισχύουν και ορισμένοι «δημοκρατικοί» κύκλοι απ' το πλουτοκρατικό Κέντρο, αυτό αποκαλύπτει ακόμα πιο έντονα την εσωτερική μας αντίθεση, αντίθεση που είναι απόλυτη ανάμεσα στο λαό απ' τη μια και την πλουτοκρατική ολιγαρχία και τους ξένους πάτρωνές της απ' την άλλη. Μην ξεχνάμε ότι και στο κοντινό παρελθόν, για να μην πάμε πιο μακρυά, δηλαδή και όταν ο Κονδύλης σκάρωνε στα 1935 τη μοναρχική παλινόρθωση και όταν ο Μεταξάς προετοίμαζε και πραγματοποιούσε την τεταρτοαυγουστιανή μοναρχοφασιστική δικτατορία του, και στην περίοδο όταν είχαμε τη χιτλεροφασιστική κατοχή και τους ταγματαλήτες και το Δεκέμβρη και μεταδεκεμβριανά οι «δημοκρατικοί» αυτοί κύκλοι πάντα πήραν το μέρος και βοήθησαν το έργο των εχθρών του λαού. Η εσωτερική μας αντίθεση απ' αυτή την κοινωνικοοικονομική [της] προέλευση είναι ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ.

Είναι αντίθεση ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ανάμεσα στο πλούτο και στη φτώχεια, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ανάμεσα στο μοναρχοφασισμό και τη Δημοκρατία, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ανάμεσα στην πλουτοκρατία και τον εργαζόμενο λαό, ΕΘΝΙΚΗ ανάμεσά στην ξενική υποδούλωση και εθνική προδοσία απ' τη μια και την εθνική τιμή και αξιοπρέπεια απ' την άλλη, ΗΘΙΚΗ ανάμεσα στη διαφθορά και τον εκφυλισμό απ' τη μια και τη λαϊκή αναγέννηση και εθνική εξυγίανση απ' την άλλη. Πρέπει να προκαλέσουν συναγερμό αυτά, που καταγγέλθηκαν εδώ σχετικά με την συστηματική προσπάθεια, που γίνεται όχι πια μόνο στις μεγάλες πόλεις, μα και στις επαρχίες για να διαδοθεί στο Λαό η χρήση του χασίς και των άλλων ναρκωτικών και που φωτίζουν κάποιες αποικιακοιμπεριαλιστικές μέθοδες λαϊκής αποσύνθεσης στην Κίνα, Αίγυπτο, Ινδίες και αλλού. Οι κομμουνιστές πρέπει και εδώ ν' αναλάβουν τη σταυροφορία ενάντια στο εγκληματικό και εθνοφθόρο αυτό έργο.

Είναι ακόμα αντίθεση ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ανάμεσα στην πισωδρόμηση και καθυστέρηση και την πρόοδο και ανάπτυξη. Όταν ακούς, λόγου χάρη, το γιουγκοσλάβικο ραδιόφωνο σε ξεσηκώνει και σε παρασέρνει μια ανώτερη πνοή και ορμή για δράση και δημιουργία, που ξεπετιέται πανίσχυρη απ' τα τραγούδια της Νέας Γιουγκοσλαβίας του Τίτο. Και όταν ακούς το ραδιοσταθμό της Αθήνας σε πνίγει η αρρωστιάρικη ρομαντική νοσταλγία, που πάει να σου μεταδώσει, για να σε καθηλώσει στο παρελθόν. Πνίγουν τη ζωογόνα ψυχή, που προβάλλει απ' την Εθνική μας Αντίσταση και έτσι αφαιρούν, θέλουν ν' αφαιρέσουν τον αέρα που πρέπει ν' αναπνέει ο Λαός μας για να ζήσει και δημιουργήσει.

Η ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

Η ριζική εσωτερική μας αντίθεση έφερε και στη βαθιά κρίση – οικονομικοκοινωνική, πολιτική και ηθικοπνευματική – που μας παραδέρνει μεταδεκεμβριανά. Μετεκλογικά η κρίση αυτή παίρνει καινούργια οξύτητα ακριβώς γιατί οι «εκλογές» φέραν την εσωτερική μας αντίθεση μπροστά σε ένα νέο αδιέξοδο. Ποιους δρόμους θα ακολουθήσει η εσωτερική μας πορεία, συνεχίζοντας την επίμοχθη προσπάθειά της για μια λαϊκή εθνική λύση; Το στρατόπεδο του μοναρχοφασισμού παρουσιάζει κιόλας κρίση, αποσύνθεση και τρομοκρατική εκμεταλλευτική αποχαλίνωση. Αυτό δείχνει την κλασσική ανικανότητά του για μια ακόμα φορά και την αποτυχία της αγγλικής πολιτικής στην Ελλάδα. Εδώ και τώρα και στο κοντινό μέλλον θάχουμε αντίδραση και αφύπνιση απ' τη μάζα του Λαϊκού Κόμματος πράμα που δημιουργεί πρόσθετες ευνοϊκές δυνατότητες για να πλαταίνει η λαϊκή ενότητα.

Το Δημοκρατικό Κέντρο και κυρίως το κόμμα του κ. Σοφούλη βγαίνει σήμερα ακόμα πιο μειωμένο και απογυμνωμένο. Το πείραμα για μια «τρίτη κατάσταση», όπως ήταν φυσικό, απότυχε γιατί ουσιαστικά αρνιότανε και πρόδινε τη Δημοκρατία. Και εδώ στη βάση δυναμώνει η θέληση για ενιαία δημοκρατική εμφάνιση και δράση.

Έτσι περισσότερο από κάθε άλλη φορά είναι σήμερα οι εσωτερικές μας συνθήκες ευνοϊκές και ώριμες για την παλλαϊκή ενότητα με βάση τη λαϊκή επιβίωση, τη Δημοκρατία και την Ανεξαρτησία. Και προς την κατεύθυνση αυτή πρέπει εμείς να συγκεντρώσουμε παραπέρα τις προσπάθειές μας. Η αποχή ήταν μια μάχη πάνω σ' αυτή τη βάση. Αυτού βρίσκεται και η απόλυτη δικαίωσή της γιατί μια συμμετοχή στις αγγλικές εκλογές θα σήμαινε για τη δημοκρατική αριστερά σύμπραξη στο ξεπούλημα του λαού και της χώρας, θα σήμαινε προδοσία. Με την αποχή του ο λαός δικαίωσε απόλυτα τη θέση και στάση της δημοκρατικής αριστεράς, την περιβάλλει με την εμπιστοσύνη του και την ακολουθεί και στους σημερινούς αγώνες που τον καθοδηγεί.

Που πρέπει να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας σήμερα:

1. ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΣΕ ΞΑΘΕ ΧΩΡΙΟ. Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει ν' αναπτύξουμε παραπέρα σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι η συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων που πραγματοποίησαν την αποχή πρέπει να δυναμώσει και να πλαταίνει ακόμα πιο πολύ με βάση την κοινή πάλη:
   Ενάντια στη μοναρχία και την παλινόρθωση του Γκλύξμπουργκ.
   Για να σχηματισθεί κυβέρνηση [ευρείας] δημοκρατικής συνεργασίας.
   Να διαλυθεί η Βουλή και να γίνουν λεύτερες εκλογές.
   Για την ομαλότητα, τη Δημοκρατία, την Ανεξαρτησία.
   Εδώ ας ανοίξουμε μια παρένθεση. Προχθές οι συνεργαζόμενοι [αρχειομαρξιστές] και τροτσκιστές έκαναν μια πρόταση προς το ΚΚΕ και το ΣΚ-ΕΛΔ για πολιτική συνεργασία. Στη βάση της πρότασης αυτής κρύβεται η αντι........... επιδίωξη να σπάσει, να [χαλάσει] το ΕΑΜ και η συνεργασία της Δημοκρατικής αριστεράς. Αυτό ξεσκεπάζει την αγγλική προέλευση της πρότασης αυτής, που για μας είναι απαράδεκτη. Για τη βάση, για τους παρασυρμένους από τον αρχειομαρξισμό και τον τροτσκισμό υπάρχει πάντα θέση στις γραμμές της πάλης του Λαού ενάντια στην αγγλική κατοχή, το μοναρχοφασισμό, την πλουτοκρατική ολιγαρχία. Για τις [ηγεσίες] τα πράματα μπαίνουν κάπως αλλιώς. Μόνο μια ριζική και απόλυτη άρνηση και ξέκομμα με την πολιτική και πράξη στο παρελθόν τους θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για μια συνεννόηση μαζί τους. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Ο τροτσκισμός στις ποικιλόμορφες εκδηλώσεις έπαψε από καιρό να είναι πολιτική οντότητα και στη χώρα μας. Και παραμένει πρακτορείο της αντίδρασης για χαφιεδισμό, προβοκάτσια και διάσπαση ενάντια στο λαϊκοδημοκρατικό κίνημα γενικά και το ΚΚΕ ιδιαίτερα. Σαν τέτοιος πρέπει να ξεσκεπάζεται και να πολεμιέται αμείλικτα.
2. Η πλουτοκρατική ολιγαρχία, στηριγμένη στο μοναρχοφασισμό, ξαπολύει μια καινούργια επίθεση ενάντια στο βιοτικό επίπεδο του εργαζόμενου Λαού και ενάντια στις οργανώσεις του. Η πάλη για το ψωμί, την επιβίωση και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες θα [γίνει] ζωτική ..... ....... για ολόκληρο το Λαό και πρέπει νάχει και πάλι τους κομμουνιστές πρωτοπόρους. Θάναι πιο σκληρή και πιο δύσκολη από πριν και αυτό πρέπει να το ξέρουμε.
   
   
   
   Η ΜΑΖΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ
   
3. Η δολοφονική τρομοκρατία απ' τα κρατικά όργανα και τις μοναρχοφασιστικές συμμορίες ολοκληρώνεται. Ολοκληρωτική θα πρέπει νάναι και αντιμετώπισή της. Εδώ θα πρέπει από μέρους μας να λείψει η διάσπαση ανάμεσα στα λόγια και στα έργα. Η Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα πρέπει να γίνει μια πανελλαδική παλλαϊκή πραγματικότητα. Ορισμένα καλά παραδείγματα πρέπει να γίνουν πρότυπο και παράδειγμα για όλο το Λαό. Κανένα χτύπημα δε θα πρέπει να μείνει δίχως απάντηση. Και όχι μόνον αυτό. Η απάντηση θα πρέπει πάντα νάναι πιο αποτελεσματική και αποστομωτική. Οργανώνουν και πραγματοποιούν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις. Και σ' αυτό φυσικά πρωτοστατούν οι Άγγλοι. Μπορούν να δοκιμάσουν. Εμείς ένα πράμα έχουμε να πούμε: Διαθέτουν ένα μοναδικό μέσο να μας ανακόψουν. Το μέσο αυτό είναι να σταματήσουν ριζικά τη δολοφονική τους δράση, ν' αφοπλίσουν τις συμμορίες τους, να περιμαζέψουν τα κρατικά τους όργανα. Όσο δε γίνεται αυτό δε θα τους ωφελήσει τίποτε άλλο. Ο λαός θ' αμυνθεί για να ζήσει. Και θα γελάσει καλά όποιος γελάσει τελευταίος. Η κατάσταση επιβάλλει στον κάθε κομμουνιστή έμπραχτα, υποδειγματικά, με το προσωπικό του παράδειγμα να πραγματοποιεί παντού όπου χρειάζεται τη Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα. Αυτό είναι το πρώτιστο που επιβάλλει σήμερα η ιδιότητα του μέλους του ΚΚΕ. Η δολοφονία του Προέδρου του Εργατικού Κέντρου της Νάουσας σ. Γιώργου Βουτυρά είναι για μας μια ακόμα προειδοποίηση.
   
   
   
   Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΙΜΗΣ
   
4. Ο μοναρχοφασισμός ολοκληρώνει το ξεπούλημα της Ελλάδας στον αγγλοσαξονικό ιμπεριαλισμό. Πρέπει πιο θαρραλέα και αποφασιστικά να σηκώσουμε τη σημαία της πάλης για την Εθνική Τιμή και Ανεξαρτησία ενώνοντας, στο ύψιστο αυτό για κάθε Έλληνα καθήκον, όλους τους πατριώτες, απ' τους αριστερούς δημοκρατικούς μέχρι και τους μοναρχικούς, που το συμφέρον της Ελλάδας το βάζουν πάνω απ' όλα. Η πάλη για τη Δημοκρατία και την Ανεξαρτησία στην Ελλάδα αυτόματα συγχωνεύεται, συνενώνεται με τη λαϊκοδημοκρατική προσπάθεια και πραγματοποίηση στα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, όπου και ανήκουμε φυσιολογικά.
   Η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Αυτός είναι και ο λόγος, που κάθε εκδήλωση για συνεργασία και συνεννόηση με τους βορεινούς γείτονές μας και τις χώρες της Ν.Α. Ευρώπης ανταμώνει μια τόσο λυσσασμένη πολεμική απ' τους ανοιχτούς και σκεπασμένους αντιπάλους μας. Τελευταία τη σχετική πρωτοβουλία την πήρε η ....... «Ελευθερία» στο φύλλο της της 16 του Απρίλη. Γιατί το αγγλοκίνητο αυτό όργανο διαστρεβλώνει και πάλι την αλήθεια, όπως έγραφε και ανοιχτά ψέματα, όταν έβαζε στο στόμα του Παλμίρο Τολιάτι πράματα, που ποτέ δεν είπε για τους Έλληνες κομμουνιστές. Φαίνεται ότι στο αντικουκουέδικο αφήνιασμα μόνο στα ψέματα και στη διαστρέβλωση βρίσκει πηγές και κατανόηση.

Το όργανο αυτό δεν ξέρει, είτε κάνει πως δεν ξέρει τα πράματα, όταν ισχυρίζεται ότι απ' τη Ν.Α. Ευρώπη δε μπορούμε να τάχουμε όλα. Πρώτα στενεύει τη γεωγραφική έννοια για τη Ν.Α. Ευρώπη, που είναι πολύ βαθιά και πλατιά απ' ότι μπορεί να φαντασθεί. Και δεύτερο όλα απόλυτα μπορούμε να τάχουμε απ' εκεί όσα χρειαζόμαστε και να διαθέσουμε ισότιμα ό,τι μας περισσεύει. Και για να μη μένουν αμφιβολίες, πρέπει να τονισθεί ότι μπορούμε νάχουμε και όλα όσα μας χρειάζονται για να αποχτήσουμε τον άρτιο και εθνικό ενιαίο βιομηχανικό εξοπλισμό, που χρειάζεται η Ελλάδα.

Μα το όργανο αυτό μιλά και για τους «Σουδίτες» και καλεί τους Έλληνες κομμουνιστές να είναι τόσον πατριώτες όσον και οι Τσέχοι και να ζητήσουν να φύγουν απ' την Ελλάδα. Εννοεί τους Σλαβομακεδόνες μας.

Εδώ η πλαστογραφία φτάνει στο απόγειό της. Οι Σουδίτες της Τσεχοσλοβακίας στάθηκαν οι φορείς του χιτλερισμού και της χιτλερικής κακοδαιμονίας για τη Τσεχοσλοβακία. Είχαν καταντήσει γάγγραινα και οι Τσέχοι κομμουνιστές πολύ σωστά πέτυχαν ν' απομακρύνουν τη γάγγραινα αυτή.

Με τους Σλαβομακεδόνες σε μας η κατάσταση είναι ακριβώς η αντίθετη. Οι Σλαβομακεδόνες στάθηκαν μαζί με τους άλλους τους Έλληνες αντιφασίστες, πρωτοπόροι στον αγώνα ενάντια στο Μεταξά και τον Γκλύξμπουργκ. Πολέμησαν σαν ήρωες στην Αλβανία. Πρωταγωνίσθηκαν και αυτοί στην Εθνική Αντίσταση ενάντια στο χιτλεροφασίστα καταχτητή και τους ντόπιους προδότες. Στους αγώνες αυτούς δώσαν άπειρα θύματα. Σήμερα τόδειξε και η Αποχή, στέκουν πάλι στην πρώτη γραμμή της πάλης για τη Δημοκρατία, ενάντια στο μοναρχοφασισμό. Έτσι έχουν τα πράματα. Στην Τσεχοσλοβακία, η απομάκρυνση των Σουδιτών ήταν μια νίκη της Δημοκρατίας. Εδώ η απομάκρυνση των Σλαβομακεδόνων θάταν μια νίκη του μοναρχοφασισμού. Γι' αυτό και είμαστε απόλυτα αντίθετοι σε μια πολιτική, που θα επιδίωκε την απομάκρυνσή τους. Και όπως μαζί, Έλληνες και Σλαβομακεδόνες, πολεμήσαμε το Μεταξά, στην Αλβανία, τον καταχτητή, έτσι και παραπέρα μαζί θα πολεμήσουμε το μοναρχοφασισμό, για τη Λαϊκή Δημοκρατία.

ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΞΕΝΟΙ ΠΕΜΠΤΟΦΑΛΑΓΓΙΤΕΣ

Μα όταν η «Ελευθερία» μιλά για Σουδίτες στην Ελλάδα ξεχνά τους πραγματικούς ξένους πεμπτοφαλαγγίτες. Υπάρχει μια τέτοια μειονότητα, πιο ανατολικά όμως, που ακούει ότι της λένε οι ξένοι πρόξενοι και γίνεται έτσι όργανο που εξυπηρετεί ξενικούς, αντιελληνικούς και αντιλαϊκούς σκοπούς. Η δουλειά του Τούρκου προξένου είναι αντεθνική και άθελά του θυμάται κανείς ένα υπόμνημα που είχε καταρτίσει στα 1937 ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος και όπου έλεγε πως οι Τούρκοι διατηρούν την μειονότητά τους στην Ελληνική Θράκη και την επεξεργάζονται εθνικιστικά για να θέσουν στην κατάλληλη στιγμή το ζήτημα να πάρουν πίσω την περιοχή εκείνη μέχρι το Νέστο. Αυτός ο κίνδυνος υπάρχει και σήμερα. Σήμερα μάλιστα πιο έντονος από πριν. Γι' αυτό, αν χρειασθεί, θα πρέπει το ζήτημα αυτό να το αντιμετωπίσουμε πιο ριζικά.

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Βλέπουμε λοιπόν ότι η πολεμική που μας κάνουν οι αντίπαλοί μας και στην περίπτωσή μας η εφημερίδα που μας απασχολεί, εξυπηρετεί όχι ελληνικά – λαϊκά μα ξένα και πλουτοκρατικά συμφέροντα και σαν τέτοια πρέπει και να την ξεσκεπάζουμε.

Το γενικό συμπέρασμά μας απ' την εξέταση της κατάστασης στην Ελλάδα πρέπει νάναι τούτο. Το λαϊκό κύρος της Δημοκρατίας δεν ήταν ποτέ τόσο μεγάλο. Η θέληση του λαού να την υπερασπίσει και να τη επιβάλλει το ίδιο. Οι δημοκρατικές ηγετικές δυνάμεις ενωμένες στο μεγαλύτερό τους μέρος. Χρειάζεται τώρα περισσότερη ενότητα, αποφασιστικότητα, δουλειά. Οι κομμουνιστές θα ξανακάνουν μέχρι τέλους το καθήκον τους. Μαζί τους όλοι οι δημοκράτες. Και η Δημοκρατία θα νικήσει τελικά ενάντια σε κάθε αντίδραση.

Η ΑΠΗΧΗΣΗ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ σ. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 16-04-1946

Η ΑΠΗΧΗΣΗ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ σ. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

ΛΟΔΙΝΟ, 15. (Ιδ. ...) - Ο διπλωματικός συνεργάτης του Ρώητερ ........ σχολιάζοντας την ομιλία του σ. Ζαχαριάδη στη Θεσσαλονίκη γράφει : «Η πιο ενδιαφέρουσα νέα [«εξόρμηση»] στην ομιλία της Θεσσαλονίκης είναι το ότι ο Ζαχαριάδης τόνισε την πολιτική εξέλιξη στις βαλκανικές χώρες και το ότι βεβαιώνει ότι το σημερινό πολιτικό καθεστώς στην Ελλάδα απομόνωσε τη χώρα οικονομικά απ' τους φυσικούς εμπορικούς της εταίρους και την έθεσε στη διάθεση ξένων δυνάμεων»

ΛΟΝΔΙΝΟ, 15. (Του ανταποκριτή μας) – Ο ανταποκριτής των «Τάϊμς» στην Αθήνα τηλεγραφεί τα εξής σχετικά με την ομιλία του σ. Ζαχαριάδη στη Θεσσαλονίκη: «Ενδιαφέρον προκάλεσε η ομιλία του Γεν. Γραμματέα του ΚΚΕ κ. Ζαχαριάδη στη Θεσσαλονίκη, που εξύμνησε τις συνθήκες που επικρατούν στους βόρειους γείτονες της Ελλάδας και είπε πως στις χώρες αυτές άρχισε νέα ζωή». Ο ανταποκριτής δίνει κατόπιν περικοπές της ομιλίας αναφορικά με την αναδημιουργική προσπάθεια στις δημοκρατικές βαλκανικές χώρες καθώς και τη δήλωση του σ. Ζαχαριάδη ότι η Τουρκία είναι μαύρη κηλίδα που πάντα υπήρξε εχθρός της Ελλάδας, που εγκατέλειψε τους συμμάχους στον τελευταίο πόλεμο και που πρέπει να φύγει από την Ευρώπη.

Εξ άλλου το «Μάντζεστερ Γκουάρντιαν» δημοσιεύει απόσπασμα από την ομιλία του σ. Ζαχαριάδη στο οποίο τονίζεται πως δεν πρέπει νάχουμε την αυταπάτη πως οι Άγγλοι θα εγκαταλείψουν την Ελλάδα από μόνοι τους. «Υπάρχουν όμως πολλοί τρόποι να τους αναγκάσουμε με την πάλη μας να φύγουν. Τους τρόπους αυτούς πρέπει να χρησιμοποιήσουμε προοδευτικά ώστε να τους κάνουμε εδώ το βίο αβίωτο».