Ο Σ. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΡΗΤΙΚΟ ΛΑΟ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 8-11-1945

Ο Σ. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΡΗΤΙΚΟ ΛΑΟ

Ο σ. Ζαχαριάδης, με τη ευκαιρία της επετείου του ολοκαυτώματος του Αρκαδίου, έστειλε το παρακάτω χαιρετιστήριο στον κρητικό λαό μέσον της κρητικής εφημερίδας «Κρήτη».

Αξιότιμο Διευθυντή κρητικής εφημερίδας «ΚΡΗΤΗ»

Ε ν τ α ύ θ α

Με τη ευκαιρία της επετείου του ολοκαυτώματος του Αρκαδίου, σας παρακαλώ να διαβιβάσετε στον ηρωϊκό κρητικό λαό τους πιο θερμούς μου χαιρετισμούς.

Το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου είναι ο φωτεινός οδηγός που φωτίζει τον κρητικό λαό και ολόκληρο τον ελληνικό λαό στο δύσκολο δρόμο των θυσιών και αγώνων του για τη Λευτεριά, την εθνική ανεξαρτησία, για τη δημοκρατία.

Το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου δείχνει πόσο πολύτιμη είναι η θυσία για τα ζωτικά δίκαια ενός λαού ακόμα και όταν δεν έχει άμεσα τα αποτελέσματα, που επιδιώκει ο ίδιος ο λαός.

Το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου στην εφετινή επέτειο μας ενθυμίζει πιο ζωηρά τον μισελληνικό ρόλο, που έπαιξε η τότε αντιδραστική αγγλική κυβέρνηση κοντά στην Πύλη για να κάνει το δράμα του ξεσηκωμένου κρητικού λαού τραγικότερο και να ματαιώσει την ένωση της αγωνιζόμενης Κρήτης με την Ελεύθερη Ελλάδα.

Το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου καταδικάζει και συντρίβει στη συνείδηση όλων των Ελλήνων τη χωριστική κίνηση των ξένων πραχτόρων, που ξενόδουλα κηρύχνουν τελευταία τον αποχωρισμό της Κρήτης από την Ελλάδα.

Το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου συνδέει αδιάρρηχτα με δεσμούς αίματος τον κρητικό λαό με τον υπόλοιπο ελληνικό λαό στους κοινούς χθεσινούς και τωρινούς αγώνες για Λευτεριά, Δημοκρατία, για μια ενωμένη ευτυχισμένη Ελλάδα.

Μετά τιμής

Ν. Ζαχαριάδης

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 4-11-1945

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ

Η μεταδεκεμβριανή τραγωδία συνεχίζεται. Και κάθε μια πράξη της, που περνά, αποκορυφώνει την νεοελληνική τραγωδία. Μα παράλληλα ξεκαθαρίζει ακόμα πιο πολύ ότι ο πλουτοκρατικός δοσιλογισμός, που, απ' τον Δεκέμβρη και δω, ασχημονεί και οργιάζει σε βάρος του λαού και της Ελλάδας, χάρη στην υποστήριξη των Σκόμπυ – Λήπερ και της Σανοχίτικης τρομοκρατίας του Μαύρου Μετώπου, είναι πέρα για πέρα ανίκανος να μας εξασφαλίσει ακόμα και την πιο παραμικρή πολιτική ομαλότητα και οικονομική βιωσιμότητα.

Κάτω απ' το μεταδεκεμβριανό καθεστώς η Ελλάδα είναι αμείλιχτα καταδικασμένη να τραβά απ' το κακό ολοένα προς στο χειρότερο. Ούτε ο κ. Κανελλόπουλος μπορεί και πρόκειται ν' αλλάξει κάτι, ακόμα και το παραμικρό, στον κατήφορο που τραβάμε. Καμιά σοφία, καμιά επιστημονική διάθεση και ακόμα ούτε η πιο ειλικρινής καλή θέληση, και αν υποτεθεί ότι υπάρχει, πρόκειται εδώ να βοηθήσει. Γιατί το πράγμα είναι πολύ απλό και η λύση ακόμα πιο απλή, ώστε να μη χρειάζεται καμιά σοφία, μα ταυτόχρονη και τόσο δύσκολη, ώστε να μη βοηθά και η πιο ειλικρινής καλή θέληση.

Η απλότητα βρίσκεται σε τούτο: Με το λαό θα πας για με τη πλουτοκρατία; Με το λαό για ενάντιά του;

Και η δυσκολία είναι ότι όταν θέλεις και αποφασίσεις να πας με το λαό, θα πρέπει νάσαι αποφασισμένος και έτοιμος ν' αντιμετωπίσεις συντριπτικά την πολυκέφαλη αντίδραση, που σήμερα είναι γερά ταμπουρωμένη στις θέσεις που της εξασφάλισε η ένοπλη εξωελληνική υποστήριξη τον περασμένο Δεκέμβρη και που απ' τις θέσεις αυτές ξαπόλησε το πιο ανόσιο και τραγικό ξεφάντωμα ενάντια στο λαό και τον τόπο.

Την πρωταρχική και βασική ευθύνη για τη σημερινή μας κατάντια τη φέρνει η επίσημη αγγλικοί πολιτική στην Ελλάδα και ο προσωπικός της φορέας και ερμηνευτής κ. Λήπερ. Αυτού βρίσκεται η πηγή για τη μεταδεκεμβριανή νεοελληνική κακοδαιμονία. Η επίσημη αγγλική πολιτική στη χώρα μας, πολιτική που τη συνεχίζει αμετάβλητη και η κυβέρνηση του Εργατικού Κόμματος της Αγγλίας, θέλει να διατηρήσει τις σχέσεις αποίκου προς δούλο, που απ' το 1821 ακολουθεί και εφαρμόζει στον τόπο μας. Σήμερα, ύστερα απ' τον πεντάχρονο σχεδόν αγώνα της Εθνικής Αντίστασης, που διάπλασε και διαμόρφωσε μια καινούργια Ελλάδα και ένα ξαναγεννημένο λαό, την Ελλάδα και το λαό της Λαϊκής Δημοκρατίας, η επίσημη αυτή αγγλική πολιτική έρχεται σε αποφασιστική και ασυμφιλίωτη αντίθεση και σύγκρουση με τα πιο ιερά και άγια συναισθήματα του ελληνικού λαού. Η έννοια της νεοελληνικής ανεξαρτησίας, ελευθερίας και εθνικής αξιοπρέπειας έρχεται σε αμείλικτη και αδυσώπητη σύγκρουση, δε μπορεί να δεχτεί κανένα συμβιβασμό με την αποικιακή πολιτική που εφαρμόζει η επίσημη Αγγλία στην Ελλάδα. Η πολιτική αυτή, που και πριν ακόμα, μα ιδιαίτερα απ' το 1821 και δω, δημιούργησε στην Ελλάδα τις πιο τραγικές συμφορές, της έφερε και στη σύγκρουση του Δεκέμβρη. Από τότε οι σχέσεις ανάμεσα στον ελληνικό λαό και στην επίσημη Αγγλία έχουν σκοντάψει σε αδιέξοδο. Έχουν μεταβληθεί σε μια πληγή γιομάτη πύο και σαπίλα. Έχει δημιουργηθεί ένα χάσμα που το κρατά αγεφύρωτο η αγγλική ιμπεριαλιστική αδηφαγία με όργανά της το ντόπιο δοσιλογισμό και τους πλουτοκράτες εκμεταλλευτές, που η ιστορία τους δεν είναι τίποτα άλλο παρά ιστορία από χοντρικό ξεπούλημα της Ελλάδας και του λαού της, φτάνει μονάχα να εξασφάλιζαν κι αυτοί μερικά υπόλοιπα απ' το ξεζούμισμα που εφάρμοζαν οι ξένοι λαογδάρτες.

Δεν έχουμε κανένα δισταγμό να πούμε τα πράγματα έτσι όπως έχουν. Η αιτία του κακού βρίσκεται στην Αγγλία. Στην επίσημη πολιτική της, που εφαρμόζει στην Ελλάδα. Αν έλειπε η αγγλική ένοπλη παρέμβαση τον περασμένο Δεκέμβρη, η Ελλάδα θάχε από καιρό λύσει τα βασικά εσωτερικά προβλήματά της, και θα βρισκόταν σήμερα σε ένα οργασμό ανοικοδόμησης, απαλλαγμένη απ' την πολιτική αναρχία και το οικονομικό χάος. Αν σήμερα ακόμα έλειπε η αγγλική κατοχή, θα μπορούσαμε μέσα σε δυο μήνες ν' αποκαταστήσουμε μια τέτοια εσωτερική λαϊκή βάση, που θα μας εξασφάλιζε τη δυνατότητα γρήγορα να γιατρέψουμε τις μεταδεκεμβριανές πληγές και να προχωρήσουμε σταθερά στο δύσκολο έργο της εσωτερικής λαϊκοδημοκρατικής ανόρθωσης.

Την αλήθεια αυτή για την πρωταρχική και μοναδική ευθύνη της επίσημης Αγγλίας πρέπει να τη γνωρίζει πρώτ' απ' όλα ο αγγλικός λαός και η δημοκρατική και σοσιαλιστική Αγγλία για να μπορέσει δίχως συγχύσεις, προκαταλήψεις και αυταπάτες να εκπληρώσει και άντικρα στη μικρή Ελλάδα το δημοκρατικό της χρέος, να ξεκαθαρίσει τις δικές της ευθύνες και να κάνει το σοσιαλιστικό της καθήκον.

Την αλήθεια αυτή πρέπει να τη βροντοφωνάμε ακούραστα και στην επίσημη Αγγλία. Ζητήσαμε και θέλουμε πάντοτε μια έντιμη, ισότιμη, δημοκρατική, αξιοπρεπή συνεννόηση μαζί της. Μα δε θα δεχθούμε ποτέ μια αποικιακή κακομεταχείριση, θα την αποκρούσουμε και θα την πολεμήσουμε με όλα τα μέσα και ας κοστίσει όσες θυσίες και όσο χρόνο θέλει. Είναι καιρός η επίσημη Αγγλία να προσπαθήσει να μας κάνει να ξεχάσουμε λίγο τη ληστεία του Έλγιν, τον αποκλεισμό του Πάρκερ, τον εκβιασμό της πείνας του 1917, τον τυχοδιωκτισμό της Ουκρανίας και της Μικρασίας, για ν' αναφέρουμε μερικά μονάχα απ' τα αχαρακτήριστα εγκλήματα που διέπραξαν σε βάρος της Ελλάδας οι διαχειριστές της Στερλίνας στον τόπο μας. Αγγλοελληνική φιλία και συνεργασία δε μπορεί ούτε σα σκέψη να σταθεί όσο θα συνεχίζεται η κακομεταχείριση της Ελλάδας απ' την επίσημη αγγλική πολιτική άσχετα αν ταγοί της πολιτικής αυτής είναι οι Τσόρτσιλ – Ήντεν είτε οι Άτλυ – Μπέβιν.

Ακόμα την αλήθεια αυτή πρέπει να την κάνουμε καθημερινή προσευχή για το κάθε τίμιο Έλληνα. Ο λαός δεν πρέπει ούτε λεπτό να ξεχνά ότι τη λευτεριά και το ξανάσασμά του δε θα το πάρει χάρισμα από κανέναν αν δεν το κερδίσει με την πάλη του. Μας έχουν μπλέξει άσχημα, μα αν δεν ξεμπλέξουμε μόνοι μας, θα μείνουμε για πάντα μπερδεμένοι. Και το ξέμπλεγμα αυτό σημαίνει να μείνουμε ενωμένοι στην πάλη. Να διεκδικήσουμε βήμα προς βήμα τη λευτεριά μας. Να αγωνισθούμε για το ψωμί και τη ζωή μας. Ν' ανοίξουμε με αγώνες το δρόμο για τη ομαλή δημοκρατική εξέλιξη τσακίζοντας κάθε αντιλαϊκή αντίδραση απ' όποια μεριά κι αν έρχεται. Να εξασφαλίσουμε μια τέτοια εσωτερική κατάσταση, όπου ο λαός λεύτερα, ανόθευτα, ανεπηρέαστα θ' αποφασίσει για την κυβέρνηση, την τύχη, το μέλλον του.

Η καινούργια κυβέρνηση του κ. Κανελλοπούλου δεν πρόκειται να καλυτερέψει την κατάσταση. Είναι ξένη προς το λαό και ξένοι είναι αυτού που την φέραν και στηρίζουν. Θα μας ρίξει ακόμα πιο βαθιά στο οικονομικό χάος και την πολιτική αναρχία. Για να πέσει και αυτή σε ένα το πολύ δυο μήνες. Και η νεοελληνική τραγωδία και κατηφοριά θα συνεχίζεται όσο δε δώσει ο λαός τη λύση που θέλει, σωφρονίζοντας τη ντόπια αντίδραση και συμμορφώνοντας τους ξένους που τη στηρίζουν.

Ο δρόμος μας δεν είναι ανθόσπαρτος. Αντίθετα, είναι πολύ δύσκολος. Και η πάλη μας πολύ τραχιά και σκληρή. Μα άλλο γιατρικό δεν υπάρχει αν θέλουμε να ζήσουμε σα λαός και σαν Ελλάδα. Οι δυσκολίες που βρισκόμαστε και οι μπόρες που θ' ανταμώσουμε ακόμα, αν κάθε μέρα μας βρίσκουν πιο ενωμένους, πιο οργανωμένους, πιο ατσαλωμένους, πιο αποφασιστικούς ν' αντιμετωπίσουμε κάθε αντίπραξη και κάθε χτύπημα από όποια μεριά κι αν έρχεται, δε μπορεί και δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία και κανένας δισταγμός ότι στο τέλος, έτσι είτε αλλιώς, νικητής θάναι ο λαός και μονάχα αυτός.

Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

ΜΕΡΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΑΣ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 21-10-1945

ΜΕΡΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΑΣ

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ Ή ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΔΡΟΜΟ

ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ σ. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΣΤΟ 7ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ

(Λόγος του σ. Ζαχαριάδη πάνω στο 4ο θέμα της ημερησίας διάταξης του 7ου Συνεδρίου : «Το πρόγραμμα του Κ.Κ.Ε.» που εισηγήθηκε ο σ. Παρτσαλίδης. Απογευματινή συνεδρίαση 5ης Οκτώβρη).

Σύντροφοι,

Συζητάμε πάνω στο προσχέδιο για το πρόγραμμα του Κ.Κ.Ε. που δημοσιεύτηκε στην «Κομέπ» και που εισηγήθηκε εδώ ο σ. Παρτσαλίδης. Είναι φανερό ότι δεν πρόκειται να καταλήξουμε τώρα στο οριστικό κείμενο και να το ψηφίσουμε. Κάναμε όμως μια αρχή που θα υποχρεωθούμε να την τελειώσουμε. Γιατί αν δε βάζαμε το ζήτημα του προγράμματος σα θέμα, θα επαναλαμβάναμε αυτό που έγινε στο 5ο Συνέδριο που άφησε το ζήτημα αυτό για το 6ο και που κι αυτό το ανέβαλε. Ενώ σήμερα έχουμε ένα προσχέδιο, το συζητάμε και θ' αναθέσουμε στην καινούργια Κεντρική Επιτροπή, παίρνοντας υπ' όψι της και τις συζητήσεις μας, να δουλέψει μαζί με ολόκληρο το Κόμμα και να δημοσιέψει το σχέδιο για το πρόγραμμα του Κ.Κ.Ε., που θάρθει για τελική έγκριση στο 8ο Συνέδριο.

Εγώ θα πιάσω εδώ μερικά μόνο ζητήματα απ' αυτά πούχουν και άμεση πολιτική επικαιρότητα. Το πρώτο ζήτημα είναι η δυνατότητα που έχουμε στην Ελλάδα για ειρηνικό πέρασμα, ειρηνική εξέλιξη στη Λαϊκή Δημοκρατία αρχικά και μετά στο Σοσιαλισμό. Μίλησαν και άλλοι, σύντροφοι, και έβαλαν το ζήτημα λίγο μονόπλευρα, όταν αναφέρθηκαν στο ειρηνικό πέρασμα. Εδώ θα πρέπει αμέσως να ξεκαθαρίσει τούτο δω, ότι πρόκειται για ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ειρηνικού περάσματος και όχι για βεβαιότητα. Ένας ισχυρισμός που θα επέμενα στο δεύτερο αυτό θάταν βασικά λαθεμένος και θα μπορούσε να οδηγήσει σε λάθη σοβαρά, σε λάθη με συνέπειες αποφασιστικές για το Κ.Κ.Ε. και ολόκληρο το κίνημα.

Πως μπορούμε να στηρίξουμε τη βεβαίωση ότι στην Ελλάδα υπάρχει η δυνατότητα για ένα ειρηνικό πέρασμα στη Λαϊκή Δημοκρατία; Πρώτ' απ' όλα στο γεγονός ότι ο Λαός όπως ξεσηκώθηκε, ενώθηκε, οργανώθηκε, πολέμησε και έδιωξε με τις ίδιες του δυνάμεις το χιτλεροφασίστα καταχτητή και κρατούσε ουσιαστικά σε ολόκληρη την Ελλάδα την εξουσία στα χέρια του και όπως είχε κιόλας αρχίσει να πραγματοποιεί τις πρώτες λαϊκοδημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, είχε κιόλας μπάσει την εξέλιξή μας στο δρόμο της ομαλής, ειρηνικής πορείας προς τη λαϊκή εξουσία, το λαϊκό κράτος, τη Λαϊκή Δημοκρατία. Οι παράγοντες οικονομικοί, πολιτικοί, κοινωνικοί, ψυχολογικοί, ιδεολογικοί, μαζικολαϊκοί όπως είχαν διαμορφωθεί στην Ελλάδα στην περίοδο της κατοχής, μέσα στις συνθήκες του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και ύστερα απ' το διώξιμο του καταχτητή μέχρι το Δεκέμβρη εξασφάλιζαν μια τέτοια πορεία. Οι συνθήκες οι ελληνικές, οι εσωτερικοί όροι και νόμοι ανάπτυξης έκαναν απόλυτα δυνατό ένα ειρηνικό πέρασμα στη Λαϊκή Δημοκρατία ύστερα απ' το διώξιμο του καταχτητή. Ο εσωελληνικός συσχετισμός των ταξικών δυνάμεων έκαναν πέρα για πέρα βάσιμη και πραγματοποιήσιμη μια τέτοια προοπτική. Τι έφταιξε τότε; Έφταιξε η ένοπλη εξωελληνική επέμβαση του περασμένου Δεκέμβρη που ανάκοψε βίαια την ομαλή δημοκρατική εσωτερική μας εξέλιξη και έμπασε την Ελλάδα στη βαθιά μεταδεκεμβριανή πολιτικοκοινωνική ανωμαλία με την αναστήλωση στην αρχή του μοναρχοφασισμού. Η Λαϊκή Δημοκρατία είχε κερδίσει το Λαό. Το εαμικό Κίνημα είχε καταχτήσει τη λαϊκή πλειοψηφία. Όμως η ένοπλη αγγλική επέμβαση υπέρ της μοναρχοφασιστικής αντίδρασης ανάκοψε προσωρινά το ειρηνικό ξετύλιγμα. Υπήρχαν στην Ελλάδα οι εσωτερικές προϋποθέσεις και δυνατότητες με ελεύθερες εκλογές να κερδίσουμε τη Λαϊκή Δημοκρατία και να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά της. Η δυνατότητα αυτή εξασφαλιζότανε πρόσθετα και απ' το γεγονός ότι μια τέτοια προσπάθεια θα είχε την υποστήριξη του λαϊκού δημοκρατικού περίγυρου, του ευρωπαϊκού λαϊκού δημοκρατικού και σοσιαλιστικού κινήματος που σε μια σειρά από χώρες έχει πάρει την εξουσία στα χεριά και έχει κιόλας, όπως στην ΕΣΣΔ, ανοικοδομήσει την αταξική σοσιαλιστική κοινωνία. Αλλά όπως ειπώθηκε αυτό ήτανε μόνο δυνατότητα και όχι βεβαιότητα, ακριβώς γιατί υπήρχε και υπάρχει ο εξωελληνικός, ο αγγλικός είτε πιο σωστά ο αγγλοσαξονικός παράγοντας που τη βεβαιότητα που μας εξασφάλιζαν οι εσωτερικές προϋποθέσεις την έκαναν μόνο δυνατότητα ειρηνικού περάσματος, δυνατότητα που όσο πάει αδυνατίζει και περισσότερο. Σήμερα μάλιστα εμείς δεν θα πρέπει τόσο να τονίζουμε ούτε τη δυνατότητα της ειρηνικής εξέλιξης γιατί όπως βλέπουμε η αντίδραση, και με τη ξενική υποστήριξη, προσπαθεί με όλα τα μέσα να παρεμβάλει εμπόδια σε μια τέτοια ειρηνική δημοκρατική εξέλιξη και θα ήταν πολύ μεγάλο λάθος αν εμείς προσανατολίζαμε το Κ. και το λαό μόνο σε μια τέτοια δυνατότητα. Εμείς θα πρέπει, τονίζοντας τη δυνατότητα μιας τέτοιας εξέλιξης, ν' αποδείχνουμε ποιος την εμποδίζει, να εξηγάμε γιατί δεν θα πάμε, ενώ η πλειοψηφία του λαού το θέλει, προς ένα ειρηνικό πέρασμα και να προετοιμάζουμε το λαό για να μπορέσει να επιβάλλει το πέρασμα αυτό, εφόσον είναι θέληση της πλειοψηφίας, με όλα τα μέσα που διαθέτει και με τη συντριβή, αν χρειαστεί, της αντίπραξης της μοναρχοφασιστικής, πλουτοκρατικής μειοψηφίας. Θα πρέπει λοιπόν σήμερα νάμαστε προσεχτικοί σε τέτοιου είδους διατυπώσεις. Δεν θα πρέπει στα ζητήματα αυτά να δημιουργείται τώρα σύγχυση.

ΛΑΪΚΗ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ένα δεύτερο ζήτημα σύντροφοι. Το ζήτημα της σχέσης της Λαϊκής Δημοκρατίας με το Σοσιαλισμό κι ακόμα πιο συγκεκριμένα όπως μπήκε εδώ μέσα το ζήτημα της σχέσης της 6ης Ολομέλειας με τη Λαϊκή Δημοκρατία και αυτής με το σοσιαλισμό.

Η 6η Ολομέλεια σκιαγράφησε, έδωσε τα βασικά χαρακτηριστικά της οικονομικής και κοινωνικής διάρθρωσης της χώρας και καθόρισε το χαρακτήρα της επερχόμενης κοινωνικής μεταβολής και τις κινητήριες δυνάμεις που θα την πραγματοποιήσουν. Η 6η Ολομέλεια (Γενάρης 1934) καθόρισε τον αστικοδημοκρατικό, στο πρώτο, αρχικό στάδιο, χαρακτήρα της μεταβολής αυτής. Η Λαϊκή Δημοκρατία στις σημερινές συνθήκες εκφράζει ακριβώς αυτή τη μεταβολή, που ωρίμασε μέσα στις νεοελληνικές συνθήκες, πραγματοποιεί τον αστικοδημοκρατικό μετασχηματισμό σαν απαραίτητο πρώτο στάδιο για το πέρασμα στη σοσιαλιστική μεταβολή. Κατά συνέπεια δεν υπάρχει, κατ' αρχήν, βασική διαφορά ανάμεσα στον αστικοδημοκρατικό μετασχηματισμό, που καθόρισε η 6η Ολομέλεια και στη Λαϊκή Δημοκρατία, γιατί ακριβώς αυτή κάτω από εργατοαγροτική, λαϊκή ηγεμονία πραγματοποιεί τον αστικοδημοκρατικό μετασχηματισμό, που η αστική τάξη δεν τον έκανε γιατί πρόδωσε την αποστολή της, βρίσκοντας καλύτερο συμφέρον στη συνεργασία και συμμαχία με τους τσιφλικάδες και το ξένο κεφάλαιο. Έτσι ο λαός είναι υποχρεωμένος να αναλάβει αυτός τη λύση των προβλημάτων αυτών για να εξασφαλίσει και κατοχυρώσει την κοινωνική του ανάπτυξη και πρόοδο.

Ο χαρακτήρας των προβλημάτων που θα λυθούν, δηλαδή α) το ξεκαθάρισμα της αγροτικής οικονομίας απ' τα μισοφεουδαρχικά κατάλοιπα και β) απαλλαγή της χώρας απ' την ξενική οικονομική και πολιτική εξάρτηση και απ' τις ξενικές επιδράσεις είναι αστικοδημοκρατικός, δηλαδή αυτά είναι καθήκοντα, που θάπρεπε να τα λύσει, είτε να παλέψει για να τα λύσει η αστική τάξη, αν έμενε συνεπής στη δημοκρατική αποστολή της. Μα η τάξη αυτή πρόδωσε και έτσι τα καθήκοντα αυτά πέφτουν σήμερα στις καινούργιες τάξεις που θα πρέπει να τα λύσουν παλεύοντας και ενάντια στην αστική τάξη. Υπάρχει όμως τώρα και μια άλλη διαφορά, διάφορα βασική, ουσιαστική, πολιτικοκοινωνική στον αστικοδημοκρατικό μετασχηματισμό, όπως πραγματοποιείται σήμερα. Ενώ η μεταβολή αυτή από τη φύση των προβλημάτων που έχει να λύσει, είναι αστικοδημοκρατική, από τις κινητήριες δυνάμεις είναι εργατοαγροτική. Αυτή είναι βασική διαφορά, γιατί αυτές οι κινητήριες δυνάμεις, προκαθορίζουν και την παραπέρα εξέλιξη αυτής της μεταβολής. Δηλαδή το γεγονός ότι οι κινητήριες δυνάμεις είναι η εργατική τάξη, η αγροτιά και οι άλλοι εργαζόμενοι προκαθορίζει το σταθμό αυτό σαν μεταβατικό προς ανώτερες κοινωνικές μεταβολές, προς το σοσιαλισμό, που τελικά θα κατοχυρώσει την πλέρια κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου λαού.

Εδώ μπαίνει το ζήτημα ακριβώς του περάσματος από τον αστικοδημοκρατικό μετασχηματισμό, απ' τη Λαϊκή Δημοκρατία στη Σοσιαλιστική δημοκρατία. Πρώτα θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως πρόκειται για δυο ριζικές επαναστατικές ας πούμε μεταβολές, χωρίς συζήτηση, άλλα όχι για δυο ένοπλες εξεγέρσεις, είτε για δυο φάσεις κατάληψης της αρχής, για ...... άνοδο στην εξουσία. Εφόσον η εξουσία περνάει στα χέρια της Λαϊκής Δημοκρατίας, το ειρηνικό μετά πέρασμα στο σοσιαλισμό βασικά εξασφαλίζεται μια και οι τάξεις αυτές που παίρνουν την εξουσία συνεχίζουν την πορεία τους προς το σοσιαλισμό με όχι βασικές ανακατατάξεις στις κοινωνικές δυνάμεις που χειρίζονται την εξουσία. Η διαφορά που χαρακτηρίζει το ένα πέρασμα, τη μια μεταβολή απ' την άλλη, βρίσκεται στο ότι το πέρασμα αυτό γίνεται με μια νέα κατάταξη των ταξικών δυνάμεων. Κι αυτό είναι ακριβώς το πέρασμα, η ανέλιξη ή η μετεξέλιξη, όπως την λένε άλλοι, απ' τη Λαϊκή Δημοκρατία που ολοκληρώνει τον αστικοδημοκρατικό μετασχηματισμό, προς το σοσιαλισμό. Στον αστικοδημοκρατικό μετασχηματισμό πάει η εργατική τάξη με όλη την αγροτιά και με τα μικροαστικά στρώματα και τη φτωχολογιά των πόλεων ενάντια στους κοτζαμπάσηδες, τα τσιφλικάδικα τζάκια, το χρηματιστικό κεφάλαιο, που συνδέεται με τα τζάκια αυτά, εναντίον της μεγαλοαστικής τάξης, ουδετεροποιώντας όσο είναι δυνατό, ένα μέρος απ' τα αστικά και τα μεσοαστικά στρώματα, μια και η Λαϊκή Δημοκρατία όχι μόνο δε θα θίξει βασικά την ατομική ιδιοκτησία, μα και θα ενισχύσει κάθε πατριωτική βιομηχανική και εμπορική ατομική πρωτοβουλία. Δεν είναι δημαγωγία μα πραγματικότητα ότι μόνο μέσα στο καθεστώς της Λαϊκής Δημοκρατίας, οι ντόπιες παραγωγικές δυνάμεις θα βρουν μια απερίσπαστη δυνατότητα ανάπτυξης, πράγμα που σημαίνει ότι και ο κάθε πατριώτης και τίμιος βιομήχανος και έμπορος θα μπορέσουν ν' αναπτυχθούν και να προκόψουν συντελώντας στη γενική ανάπτυξη και προκοπή. Κατά το πέρασμα στο σοσιαλισμό η μεσαία αγροτιά διδαγμένη απ' την πείρα και στερεωμένη στη συμμαχία της με την εργατική τάξη έρχεται ελεύθερα μαζί μας, ενώ η κεφαλαιοκρατία του χωριού ξεκόβει, γιατί πια εκεί θίγεται το ίδιο το συμφέρον της. Η μεσαία αγροτιά έρχεται μαζί μας ή συνεχίζοντας την πορεία ή με μια ουδετεροποίησή της. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για τα μικροαστικά και ένα μέρος απ' τα μεσοαστικά στρώματα στις πόλεις, που αντιμετωπίζοντας γόνιμα τα παραγωγικά τους προβλήματα με τη συνεταιριστική συνεργατική οργάνωσή τους ωριμάζουν και ιδεολογικά – ψυχολογικά και για τη σοσιαλιστική μεταβολή. Εδώ θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο και η σχετική σοβιετική και λαϊκοδημοκρατική ευρωπαϊκή πείρα. Η αλλαγή αυτή στην κοινωνική σύνθεση στις τάξεις που παν μαζί στους μετασχηματισμούς αυτούς, χαρακτηρίζει ακριβώς το πέρασμα και το χαρακτήρα του. Αυτό είναι όλο το πρόβλημα. Γιατί οι τάξεις, που φέρουν και εκφράζουν τα προβλήματα αυτά, και χρωματίζουν και το μετασχηματισμό. Έτσι θα πρέπει να βλέπουμε το πρόβλημα, κι αυτό τον προσανατολισμό να του δίνουμε.

Η δική μας πολίτικη στον αστικοδημοκρατικό μετασχηματισμό, η έννοια της πολιτικής μας είναι ότι πάμε να πάρουμε πρώτ' απ' όλα την αγροτιά μαζί μας (και όταν λέμε αγροτιά πρέπει στην πρώτη γραμμή να εννοούμε τη μεσαία αγροτιά, που αποτελεί και τον παράγοντα που κρίνει στο χωριό), να της δώσουμε ΤΗ ΓΗ, να την απαλλάξουμε από τα δεσμά της τσιφλικάδικης τοκογλυφικής εκμετάλλευσης και μετά να τη φωτίσουμε, να την πείσουμε ότι αν μείνει μόνο στο στάδιο του αστικοδημοκρατικού μετασχηματισμού χωρίς να προχωρήσει πιο πέρα, θα πέσει στην ίδια την παλιά εκμετάλλευση, θα αρχίσει πάλι η συγκέντρωση του κεφαλαίου, ο φτωχός θα χάνει το χωράφι του, θαρχίσουνε ...... τα παλιά. Έτσι θα τη διαφοροποιήσουμε, θα πείσουμε τη φτωχομεσαία αγροτιά ότι η τελική της κατοχύρωση θα έλθει με το πέρασμα σε ανώτερη μορφή κοινωνικής οργάνωσης στην πόλη και στο χωριό, με το πέρασμα στο σοσιαλισμό.

ΤΟ ΞΕΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Είναι και άλλα προβλήματα, σύντροφοι, που το πρόγραμμά μας είναι ανάγκη να τα φωτίσει ολόπλευρα, εξαντλητικά. Θα πρέπει όμως να φωτίσει κάπως καλύτερα, επιγραμματικά, ξεκαθαρισμένα και τη βασική, την πιο χαρακτηριστική ιδιομορφία της οικονομίας μας, την εξάρτησή της απ' το ξένο κεφάλαιο. Αυτό το πρόβλημα, σύντροφοι, το ξεκαθάρισε στις γενικές του γραμμές η 6η Ολομέλεια. Το φώτισε δηλαδή ελληνικά, θεωρητικά κατ' αρχήν. Και ήλθε μετά η ζωή, οι αγώνες και η πράξη και η θεωρία αυτή άρχισε να γίνεται υλική δύναμη τη στιγμή που άρχισε να καταχτά τις μάζες. Αυτό είναι το πνεύμα, που με τη φωτεινή διαφώτιση και δουλειά που έκανε το Κ.Κ.Ε., άρχισε και πριν και μετά τη μεταξική διχτατορία, μα πολύ περισσότερο με τον πόλεμο και την κατοχή, να κυριεύει το λαό και να ............... σε συνείδηση μέσα και ύστερα απ' το Δεκέμβρη. Αυτό δεν είναι αντιξενισμός αλλά ο συνειδητός λαϊκός πόθος για την απαλλαγή από την ξενική εξάρτηση και υποδούλωση. Πρέπει εμείς τώρα, έτσι να φωτίσουμε αυτό το πρόβλημα ώστε να μη φανεί ότι στην Ελλάδα ο μαρξισμός δήθεν «σπάζει τα μούτρα του», πράγμα που στην πραγματικότητα θα σήμαινε ότι όχι ο μαρξισμός μα εμείς σπάμε τα μούτρα, αν αποδεικνυόμασταν ανίκανοι να εξηγήσουμε και να λύσουμε σωστά το ζήτημα αυτό. Γιατί μια και έχουμε πια κατακτήσει την πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού, τι είναι εκείνο που μας εμποδίζει να πάρουμε την εξουσία; Αν το πράγμα εξαρτιότανε μόνο απ' τον εσωελληνικό συσχετισμό των ταξικών δυνάμεων, αυτό θάχε από καιρό λυθεί. Εδώ όμως παρεμβάλλεται η ξενική επέμβαση, που προκαθορίζεται ακριβώς από το βαθμό εξάρτησης της χώρας από το ξένο κεφάλαιο. Και η ξενική αυτή παρεμβολή ανατρέπει την εσωελληνική κατάταξη δυνάμεων προς όφελος των εχθρών της Λαϊκής Δημοκρατίας. Αν θα πρέπει να μιλάμε για σοβαρά πολιτικά λάθη μας στην περίοδο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και στο Δεκέμβρη θα πρέπει πρώτ' απ' όλα ν' αναφερόμαστε σ' αυτό ακριβώς το σημείο, στη μη σωστή εκτίμηση του εξωελληνικού αυτού παράγοντα, είτε αλλιώς, στη μη σωστή τοποθέτηση της Ελλάδας στα διεθνή πλαίσια. Κι εδώ τώρα στο πρόγραμμά μας πρέπει το πρόβλημα αυτό να το φωτίσουμε και να το λύσουμε σωστά, να το ξεκαθαρίσουμε θεωρητικά. Πρέπει η στρατηγική μας όχι μόνο να καθορίσει τη βασική κατεύθυνση που φέρνει στην κατάχτηση της πλειοψηφίας του εργαζόμενου λαού, αλλά και το δρόμο που οδηγεί στον παραμερισμό, στην εξουδετέρωση του ξενικού, εξωελληνικού αυτού παράγοντα. Το πρόβλημα αυτό, βασικό σήμερα πρόβλημα της στρατηγικής μας, που χαρακτηρίζει τη βασική νεοελληνική και οικονομικοπολιτική ιδιομορφία και πραγματικότητα, πρέπει στο πρόγραμμά μας να το φωτίσουμε θεωρητικά κατά ένα εξαντλητικό τρόπο.

ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ «ΘΕΩΡΙΑ»

Ένα ακόμα ζήτημα πρέπει να διαφωτίσουμε και ξεκαθαρίσουμε. Πρόκειται για ορισμένες θεωρίες του ελληνικού σοσιαλισμού που ισχυρίζονται ότι η θεωρία του Μαρξ – Εγκελς για τη σχετική και απολυτή εξαθλίωση έχει χρεοκοπήσει και ότι δεν πραγματοποιήθηκε και η θέση τους για την εξαφάνιση των μεσαίων τάξεων, που θάταν το αποτέλεσμα της κοινωνικής διαφοροποίησης, που γίνεται κάτω απ' την επίδραση του νομού της συγκέντρωσης του κεφαλαίου στην κεφαλαιοκρατική κοινωνία. Ο σκοπός της ελληνοσοσιαλιστικής αυτής «θεωρίας» είναι, ίσως, η προσπάθεια για θεωρητική θεμελίωση του νεοελληνικού μικροαστικού σοσιαλισμού, που θα στηριχθεί στις μεσαίες τάξεις, τις κατεξοχήν, όπως λένε, πατροπαράδοτες ελληνικές τάξεις. Με τη «θεωρία» αυτή θα θελήσουν, ίσως, παραπέρα να στηρίξουν και τη θέση ότι μια και στην Ελλάδα δεν περνά ο νόμος που διαπίστωσαν οι Μαρξ - Εγκελς για την απολυτή και σχετική εξαθλίωση του εργαζόμενου λαού, ένας ντόπιος πούρος ελληνικός σοσιαλισμός θάπρεπε να στηριχθεί κυρίως στα μεσαία στρωματά και ότι μόνο ένα κόμμα σοσιαλιστικό που στηριζότανε σ' αυτή τη στέρεη ελληνική πραγματικότητα θάταν βιώσιμο, ότι μόνο ένας τέτοιος νεοελληνικός μικροαστικός σοσιαλισμός είναι στη χώρα μας πραγματοποιήσιμος και ότι κάθε ξενική μίμηση και αντιγραφή (λόγου χάρη σαν κι αυτή που κάνει το Κ.Κ.Ε.) έξω από την ελληνική πραγματικότητα είναι αντιδραστική και καταδικασμένη σε αποτυχία. Πρέπει εδώ να τονιστεί ότι όπως εκτέθηκαν πιο πάνω με συνέπεια και ολοκληρωμένες οι ελληνοσοσιαλιστικές αυτές θεωρίες δε μας έχουν ακόμα διατυπωθεί. Εμείς όμως «τραβάμε το σχοινί» μέχρι την άκρη, γιατί στη λογική της προέκταση αυτού φέρνει η «θεωρία» ότι ο νόμος της κεφαλαιοκρατικής οικονομίας για τη συγκέντρωση του κεφαλαίου και την ταξική διαφοροποίηση που συνεπιφέρει, δεν έχει πέραση στην Ελλάδα. Εμείς πρέπει με συγκεκριμένα στοιχεία για τη συγκέντρωση του κεφαλαίου, την ταξική διαφοροποίηση και τη σχετική και απόλυτη λαϊκή εξαθλίωση, στοιχεία παρμένα απ' την τόσο πλούσια, σχετικά, ελληνική πραγματικότητα, ν' αποδείξουμε την ανεδαφικότητα της ελληνοσοσιαλιστικής αυτής «θεωρίας» με όλα τα συνακόλουθά της.

Η μαρξιστική θεωρία για τη σχετική μα και την απόλυτη λαϊκή εξαθλίωση βρήκε αποστομωτική για τους αντιπάλους της δικαίωση και μέσα στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στις συνθήκες της 4ης Αυγούστου, των πολεμικών καταστροφών, του αφανισμού της κατοχής και της μεταδεκεμβριανής νεοελληνικής πραγματικότητας, μέσα, δηλαδή, σε συνθήκες, που τη ρίζα και τη πηγή τους την έχουν στο σύστημα της κεφαλαιοκρατικής οικονομίας. Την όλη κατάσταση τη χειροτερεύει ακόμα πιο πολύ το ............... .................. εξάρτησης της χώρας μας απ' το ξένο και ειδικά απ' το αγγλικό κεφάλαιο. Τα πράγματα στην Ελλάδα δείχνουν ότι αντί ν' ανεβαίνει το βιοτικό επίπεδο των εργατών και εργαζομένων γενικά, πέφτει ολοένα, πέφτει πιο κάτω απ' ότι ήταν πριν από τον πόλεμο. Αυτή είναι η ελληνική πραγματικότητα. Πρέπει και στο πρόγραμμά μας να τη στήσουμε στα πόδια της και να αποκρούσουμε την προσπάθεια των σοσιαλιστών που παν ν' αποδείξουν τη χρεοκοπία του Μαρξ εδώ σε μας και να δικαιολογήσουν το μικροαστικό χαρακτήρα που πάνε ν' αποδώσουν στη νεοελληνική εξέλιξη και το σοσιαλισμό τους.

ΑΛΛΑ «ΜΙΚΡΟΖΗΤΗΜΑΤΑ»

Φυσικά, σύντροφοι, είναι ορισμένα ζητήματα, που δεν έχει νόημα να συζητήσουμε σήμερα. Αλλά μερικά που πιάστηκαν εδώ, όπως το ζήτημα κατά πόσο πρέπει να τονίσουμε περισσότερο το ...... κομμουνιστικό μέρος του προγράμματός μας, θα πρέπει να διευκρινιστούν. Δεν πρέπει να νομίζουμε ότι θα κάνουμε ένα πρόγραμμα που θα ισχύει για όλους τους αιώνες. Σήμερα δουλεύουμε το πρόγραμμά μας, που, φυσικά, θα πρέπει να φωτίσει όλα τα ζητήματα, καθώς και τους τελικούς μας σκοπούς, όπως και τις βασικές γραμμές της σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής κοινωνίας. Είναι φυσικό, ότι πιο διεξοδικά θα σταθεί στο πιο άμεσο μέρος, δηλαδή σ' αυτό που αφορά τη Λαϊκή Δημοκρατία. Όταν αυτό το μέρος του προγράμματος πραγματοποιηθεί, θα κάνουμε ένα άλλο, πλατύτερο, που θα ανταποκρίνεται περισσότερο στις άμεσες τότε επιδιώξεις της σοσιαλιστικής ανοικοδόμησης.

Σχετικά με την εθνικοποίηση της γης. Μπαίνει στο πρόγραμμα σαν τελική επιδίωξη και ότι τελικά θα καταλήξουμε εκεί μέσα στα πλαίσια της Λαϊκής Δημοκρατίας. Η εθνικοποίηση της γης είναι βασικά αστικοδημοκρατικό καθήκον. Στο βασικό της νόημα η εθνικοποίηση σημαίνει απαλλαγή της αγροτιάς από την απόλυτη έγγεια πρόσοδο. Με την εθνικοποίηση απαγορεύονται οι μεταπωλήσεις της γης. Δίνεται η γη στην εκμετάλλευση του αγρότη, αλλά τον απαλλάσσει απ’ το βάρος της απόλυτης έγγειας προσόδου, βάρος που δημιουργείται μόνο απ’ το γεγονός, ότι η γη που δεν είναι προϊόν εργασίας και κατά συνέπεια δεν έχει άξια, αγοράζεται, πουλιέται και νοικιάζεται ακριβώς γιατί γίνεται ατομική ιδιοκτησία, που κατοχυρώνεται με το νόμο. Φυσικά πρέπει να προσέξουμε αν θα βάλουμε τώρα στο πρόγραμμα την εθνικοποίηση της γης και πως θα τη βάλουμε. Μια φορά όμως θα καταλήξουμε στο μέτρο αυτό.

Ο σ. Πορφυρογένης είπε ότι το Κόμμα μας θα πρέπει να λέγεται όχι Κ.Κ. της Ελλάδας, άλλα Ελληνικό Κ.Κ. Θα συμφωνούσα αν θα πρότεινε να λέγεται Ελλαδικό Κ.Κ. Μέσα στο Κ.Κ.Ε. μπαίνουν και Εβραίοι και Τούρκοι και Μακεδόνες και όλες οι μειονότητες, κατά συνέπεια θάταν λάθος να το λέμε ελληνικό γιατί αυτό σημαίνει ότι ανήκει μόνο σε ένα έθνος και αποκλείει τα άλλα, πράγμα που δεν είναι σωστό. Ο όρος «Ελλαδικός» είναι γεωγραφικός και όχι εθνολογικός, κατά συνέπεια είναι πιο σωστός. Θα πρέπει, λοιπόν, το κόμμα μας να μείνει Κ.Κ.Ε., δηλαδή κόμμα των εργατών και όλων των εργαζομένων της Ελλάδας και όχι μόνον των Ελλήνων. Το Κ.Κ.Ε. είναι πατριωτικό κόμμα γιατί εκφράζει τα πιο γνήσια ελλαδικά, λαϊκά ιδανικά, που συγκινούν και ενδιαφέρουν όχι μόνο τους Έλληνες εργαζομένους, μα όλους τους εργαζομένους που κατοικούν στη χώρα μας. Επίσης το δεύτερο ζήτημα που έθιξε ο σ. Πορφυρογένης, ότι θα πρέπει να τονίσουμε το δημοκρατικό χαρακτήρα του Κ.Κ.Ε., δε στέκει γιατί αν πούμε το Κόμμα μας δημοκρατικό δε θα πηγαίναμε μπρος μα πίσω. Γιατί όταν λέμε κομμουνιστικό, ξεπερνάμε πολύ περισσότερο τα πλαίσια τα δημοκρατικά, γιατί είναι κατά πολύ πιο πλατύ, λαϊκό, προοδευτικό απ’ την έννοια του δημοκρατικού. Κατά συνέπεια είναι πολύ σωστό να μείνει Κ.Κ.Ε. Γι’ αυτό το λόγο δεν το λέμε ούτε σοσιαλιστικό γιατί διακρίνουμε τη διαφορά σοσιαλισμού – κομμουνισμού. Εμείς πάμε πολύ μακρύτερα, εκεί όπου η δημοκρατία σα μορφή κρατική και στη πιο συνεπή της μορφή, τη σοσιαλιστική, δε θάχει νόημα, γιατί το κράτος θα έχει πια καταργηθεί.

Εξάντλησα, σύντροφοι, τα «μικροζητήματα». Πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους μας ότι, σύντροφοι, πρέπει να δουλέψουμε το πρόγραμμά μας, να το δημοσιέψει η Κ.Ε. σαν πρόγραμμα του Κ.Κ.Ε. ......... ............. ......... .......... στο 8ο Συνέδριο.

ΣΤΟ ΕΔΩΛΙΟ ΟΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 24-10-1945

ΣΤΟ ΕΔΩΛΙΟ ΟΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ  ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

ΜΟΝΟ Ο ΕΛΑΣ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ ΕΠΙΔΡΟΜΕΙΣ

Οι καταθέσεις των σ. Ζαχαριάδη και Σιάντου και

των συναγ. Λούλη, Γρηγοριάδη, Μπακιρτζή, Κύρκου.

ΤΟ ΚΚΕ ΑΠΕΔΕΙΞΕ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΜΕ ΑΙΜΑ

Στην αίθουσα του Α' Τριμελούς Πλημμελειοδικείου άρχισε χθες η δίκη των διευθυντών του «Ελληνικού Αίματος» Πηνιατόγλου, Βαβολίνη και Μήλιου, που κατηγορούνται για τη δημοσίευση του πλαστού και συκοφαντικού δήθεν συμφώνου μεταξύ του σ. Ζαχαριάδη και του Ρωσογιουγκοσλάβου αξιωματικού Γαβρήλοβιτς. Η δίκη είχε αρχίσει σε προηγούμενη δικάσιμη και είχε αναβληθεί, ύστερα από αίτηση των κατηγορουμένων.

Η υπεράσπιση των κατηγορουμένων με επί κεφαλής το δοσίλογο Αβραάμ, για να καλύψει τα συκοφαντικά δημοσιεύματα των κατηγορουμένων, ανατρέχει σε γεγονότα του 1917 και του 1924 που τα πλαστογραφεί κατά το συμφέρον της. Ο κ. Πρόεδρος της παρατήρησε σε μια στιγμή ότι καλά θα κάμει να περιορίζεται στην συγκεκριμένη περίπτωση και να μην ανατρέχει σε γεγονότα του ... 1821 και του ... 1790 για να στηρίξει τα σημερινά. Προκλητικότατοι όμως και θρασύτατοι οι μοναρχικοί συνήγοροι δημιουργούν επεισόδια έχοντας τη συνδρομή και του ακροατηρίου, που απαρτίζεται στη μεγάλη του πλειοψηφία από χωροφύλακες και εγκάθετους της Χ. Βρίζουν τους συνηγόρους της Πολιτικής Αγωγής και ο κ. Πρόεδρος αντί να τους επιβάλει τιμωρία και να τους ανακαλέσει στην τάξη, περιορίζεται σε συστήσεις, που οι συνήγοροι δεν τις παίρνουν υπ' όψη τους.

Το δικαστήριο απαρτίζουν οι κ.κ. Μ........ πρόεδρος και ............ και ................. δικαστές. Εισαγγελέας είναι ο κ. Μητσόπουλος. Συνήγοροι της Πολιτικής Αγωγής είναι ο σ. Πορφυρογένης, ο συναγ. Οικονόμου και ο κ. Μ........ζης. Μάρτυρες κατηγορίας οι σ. Ζαχαριάδης, Σιάντος, Καραγιώργης και οι συναγ. Ν. Γρηγοριάδης, Ευσ. Μπακιρτζής, Μιχ. Κύρκος, Στηλ. Κρητικός, Αλκ. Λούλης, Κ. Γαβριηλίδης, Ι. Πασαλίδης και Χατζήμπεης. Την υπεράσπιση των κατηγορουμένων είχαν οι κ.κ. Αβραάμ, Κ. Τσουκαλάς, Παυσ. Λυκουρέζος, Βάλβης, Θεοφίλου κ.α. Μάρτυρες υπεράσπισης είχαν προταθεί όλοι οι αρχηγοί του μοναρχοφασιστικού Μαύρου Μετώπου. Απ' αυτούς παρουσιάστηκαν οι Στυλ. Γονατάς, Απ. Αλεξανδρής, Χ. Τσαλδάρης. Κ. Τσάτσος. Όσοι έμπαιναν υποβάλλονταν σε αυστηρότατο έλεγχο και σωματική ερεύνα.

Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΟΥ σ. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Η συνεδρίαση άρχισε στις 9 π.μ. Καλείται πρώτος μάρτυς ο σ. Ζαχαριάδης που καταθέτει ότι το δήθεν σύμφωνο είναι ψευδέστατο, πλαστό και δημοσιεύθηκε εν γνώσει της αναλήθειας, με σκοπό συκοφαντικό. Προσθέτει ότι οι κατηγορούμενοι δε δημοσίευσαν το σύμφωνο σαν πληροφορία, αλλά παρουσίασαν το κείμενο σαν αυθεντικό, κι αυτό αποδείχνει τη συκοφαντική τους πρόθεση. Η συκοφαντία αυτή αποτελεί έναν κρίκο σε μια σειρά συκοφαντικά δημοσιεύματα που είδαν το φως από την ημέρα που εκδόθηκε η εφημερίδα των κατηγορουμένων.

Πορφυρογένης (πολ. αγ.) ― Θυμάστε ένα παρόμοιο δήθεν σύμφωνο μεταξύ Ιωαννίδη – Δασκαλωφ;

Ζαχαριάδης ― Το διαβασα στο Νταχάου στο επίσημο όργανο του χιτλερισμού «Φέλκισσε Μπερμπάχτερ». Τα σύμφωνα αυτά τα χάλκευαν η Γκεστάπο και οι κύκλοι της διεθνούς αντίδρασης και οι κατηγορούμενοι εξυπηρετούσαν και εξυπηρετούν τα σχέδια των χιτλερικών και της αντίδρασης αυτής. Η συκοφαντία αυτή κατά του Κ.Κ.Ε. βλάπτει γενικότερα τα συμφέροντα της Ελλάδας και ολόκληρου του έθνους, εφόσον το Κ.Κ.Ε., που έχει αναδειχθεί σε ένα από τα μεγαλύτερα κόμματα, παρουσιάζεται να ζητάει την επέμβαση της Σοβιετικής Ένωσης και την υλική και ηθική υποστήριξη ξένων κρατών για την πραγματοποίηση των σκοπών τους οποίους το Κ.Κ.Ε. δεν έχει.

Οικονόμου (πολ. αγ.) ― Είναι γνωστό ότι ο Πολιτικός Συνασπισμός του Ε.Α.Μ., στον οποίο μετέχει και το Κ.Κ.Ε., έχει λάβει σαφή θέση επί των εθνικών διεκδικήσεων;

Ζαχαριάδης ― Αληθέστατο.

Οικονόμου ― Ξέρετε ότι μεταξύ του Αντον Τσαούς και των Βουλγάρων υπογράφηκε σύμφωνο, που στρεφόταν κατά του Κινήματος Αντιστάσεως του ελληνικού λαού;

Ζαχαριάδης ― Έχω διαβάσει το αυθεντικό κείμενο του συμφώνου.

Σύνεδρος ― Γνωρίζετε τον αξιωματικό Γαβρήλοβιτς;

Ζαχαριάδης ― Ιδέα δεν έχω.

Ο ΔΟΣΙΛΟΓΟΣ ΑΒΡΑΑΜ

Ο συνήγορος της υπεράσπισης Ν. Αβραάμ διαβάζει απόσπασμα από την «Ιστορία του Κ.Κ.Ε.» του σ. Ζαχαριάδη και προσπαθεί με προκλητικό και υβριστικότατο τόνο ν' αποδείξει ότι το Κ.Κ.Ε. είναι εξάρτημα της Κομμουνιστικής Διεθνούς και παίρνει εντολές από τη Σοβιετική Ένωση. Ξεπερνώντας μάλιστα κάθε όριο θρασύτητας, επιτίθεται προσωπικά εναντίον του συνηγόρου της πολιτικής αγωγής σ. Πορφυρογένη, που τον αποκαλεί «δολοφόνο και ένοχο εσχάτης προδοσίας»! Ο σ. Πορφυρογένης διαμαρτύρεται λέγοντας ότι δε μπορεί ένας δοσίλογος να τον αποκαλεί ένοχο εσχάτης προδοσίας και ζητεί από το δικαστήριο να απαγγείλει κατηγορία κατά του Αβραάμ. Ο πρόεδρος αρκείται στο να υποδείξει ευπρέπεια και κοσμιότητα στον αποθρασυ..... συνήγορο της υπεράσπισης.

Ζαχαριάδης ― Είναι γνωστό ότι το Κ.Κ.Ε. με τη δράση του και τα δημοσιεύματά του απόδειξε ότι είναι κόμμα πατριωτικό και εθνικό και βάζει πάνω απ' όλα την ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της χώρας. Αυτό δε μπορεί να γίνει με πολιτική που το 1940 έφερε το Χίτλερ στην Ελλάδα. Το Κ.Κ.Ε. με τη διεθνή αλληλεγγύη που επικαλείται, δε μειώνει, αλλά αναπτύσσει τα εθνικά συμφέροντα. Το 1917 μόνο ο Λένιν σηκώθηκε και διαμαρτυρήθηκε κατά του αποκλεισμού που οι Σύμμαχοι εφάρμοσαν κατά του ελληνικού λαού. Όταν επικράτησε η Επανάσταση του Οκτώβρη, το πρώτο διάταγμα που έβγαλε ο Λένιν ήταν η κατάργηση των δανείων της Ελλάδας προς τη Ρωσία και η παραίτηση από προνόμια που η Ρωσία είχε στο Άγιο Όρος. Το 1923 μονό η Σοβιετική Ένωση διαμαρτυρήθηκε για την κατάληψη της Κέρκυρας από τους Ιταλούς. Γι' αυτό το Κ.Κ.Ε. έβαλε στο πρόγραμμά του και την πολιτική φιλίας με τη Σοβιετική Ένωση.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Αβραάμ ― Όταν η σοβιετική κυβέρνηση έχει αναλάβει υπό την προστασίαν της τα προς βορράν κράτη, δεν είναι πιθανόν το Κ.Κ.Ε. να ΕΥΝΟΕΙ τυχόν βλέψεις των κρατών αυτών;

Ζαχαριάδης ― Το Κ.Κ.Ε. έχει διακηρύξει ότι θεωρεί σαν πρωταρχικό καθήκον την ακεραιότητα και ανεξαρτησία της χώρας και θεωρεί ιερά και απαραβίαστα τα σύνορα της Ελλάδας.

Λυκουρέζος (υπεράσπιση) ― Γνωρίζετε ότι το 1924 γινόταν λόγος για τριχοτόμηση της Μακεδονίας;

Ζαχαριάδης ― Το Κ.Κ.Ε. από το 1931, που εγώ είμαι στη καθοδήγησή του, αποκήρυξε το σύνθημα αυτό και διακήρυξε και διακηρύσσει την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Άλλα κόμματα παράδωσαν τη Μακεδονία στους ξένους και θα θυμάσθε το Ρούπελ, τη μεραρχία του Γκέρλιτς κλπ.

Λυκουρ. ― Το Σύμφωνο λέει να καταβληθεί προσπάθεια για την ανατροπή της κυβερνήσεως. Τι άλλο κάνετε σεις επί μήνες τώρα;

Ζαχ. ― Το Κ.Κ.Ε. δεν εζήτησε ποτέ τη βίαιη ανατροπή της κυβέρνησης. Ζήτησε πολιτική δημοκρατική κυβέρνηση, χωρίς να συμμετάσχει το ίδιο και διακήρυξε ότι θα υποστηρίξει κάθε δημοκρατική λύση.

Τσουκαλάς (υπεράσπιση) ― Τα κομμουνιστικά κόμματα των ξένων δε ζητούν από τα ραδιόφωνα της Μόσχας και άλλων ξένων χωρών την ανατροπή της ελληνικής κυβερνήσεως;

Ζαχ. ― Ποτέ δεν άκουσα από τη Μόσχα να λέει «Θεσσαλονίκη – Αθήνα!». Ενώ το ραδιόφωνο της Αθήνας είπε «Σόφια – Μόσχα».

Αβραάμ ― Δεν είπαμε Μόσχα.

Ζαχ. ― Το είπατε και το φωνάξατε όλοι του Μαύρου Μετώπου και το είδαμε και γραμμένο.

Τσουκαλάς ― Αυτά που λέτε είναι προδοσία !

Ζαχ. ― Είναι προδοσία αυτό που κάνετε σεις !

Λυκουρέζος ― Λέτε Μακεδονία του Αιγαίου.

Ζαχ. ― Η Μακεδονία είναι και θα είναι ελληνική. Το Κ.Κ.Ε. την προστάτευσε με το αίμα του, τη στιγμή που εσείς την πουλούσατε.

Αβραάμ ― Διαβάζει βιογραφία του Ζαχαριάδη που αναφέρει περιστατικά από τις διώξεις και την παράνομη ζωή του και λέει ότι είναι επαναστάτης.

Ζαχ. ― Όταν το επιβάλλει το συμφέρον της πατρίδας γίνομαι και επαναστάτης και η βιογραφία που μου διαβάσατε μου θυμίζει το παράδειγμα του αρχηγού σας Βενιζέλου που ήταν κι αυτός κάποτε επαναστάτης.

Αβραάμ ― Είπατε ότι δεν θ' ....... τον παράνομο μηχανισμό. Εννοείτε ότι θα τον διατηρήσετε;

Ζαχ. ― Μάλιστα, γιατί ένας αντισυνταγματάρχης ήρθε και μου είπε : Πάρε μέτρα Ζαχαριάδη, γιατί θα σε σκοτώσουν. Ήρθε και αυτός ο νόμος για να πάρει μέτρα ασφάλειας για τη ζωή μου.

Αβραάμ ― Στο τελευταίο σας Συνέδριο έγινε λόγος και για μέλη του κόμματός σας που ανήκουν σε ξένες μειονότητες. Έχουμε μειονότητες στην Ελλάδα;

Ζαχ. ― Γιατί, σεις το αρνείσθε; Ο Γκαλήπ μπέης δεν είναι πολιτευτής των φιλελευθέρων; Υπάρχουν οι μειονότητες των Αρμενίων, των Ελληνομακεδονων και Εβραίων που ήθελε να εξοντώσει ο Γκέρλιτς αλλά δεν το κατάφερε.

Αβραάμ ― Σας κατηγόρησε ..... ........ της ΕΛΔ ότι στο Κ.Κ.Ε. δεν υπάρχει όριο, αφού αποκηρύξατε και τον Άρη Βελουχιώτη.

Ζαχ. ― Υπάρχει όριο, το εθνικό συμφέρον. Ο Άρης δεν πειθάρχησε μετά την Βάρκιζα. Αυτό δείχνει ότι το Κ.Κ.Ε. δε διστάζει να αποκηρύξει οποιοδήποτε στέλεχός του όταν δεν πειθαρχεί στο εθνικό συμφέρον.

ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ

Στο σημείο αυτό ο συνήγορος της υπεράσπισης Βάλβης προκαλεί κι άλλο επεισόδιο. Σηκώνεται και απειλεί το σ. Πορφυρογένη που τον αποκαλεί «δολοφόνο». Η πολιτική αγωγή ζητεί από το δικαστήριο να τιμωρηθεί ο θρασύτατος υβριστής, αλλά ο κ. πρόεδρος αρκείται σε συστάσεις.

Τσουκαλάς ― Είπατε ότι όσο ακόμα είναι Άγγλοι στην Ελλάδα δε μπορεί να γίνουν ελεύθερες εκλογές.

Ζαχ. ― Το είπαμε και επικαλεσθήκαμε τη βοήθεια του αγγλικού λαού για να σταματήσουν τα έκτροπα των αγγλικών αρχών κατοχής στην Ελλάδα και να παύσει η σημερινή μεροληπτική στάση τους υπέρ της Δεξιάς.

.......................................................

Ακολουθούν οι καταθέσεις των σ. Σιάντου και των συναγ. Γρηγοριάδη και Μπακιρτζή.

.......................................................................................................................................................

.......................................................

ΜΟΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 16-10-1945

ΜΟΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Το Σάββατο, 13 Οκτώβρη, κάποιος που καταλαβαίνει από πολιτικά τερτίπια, προφήτεψε και στοιχημάτισε : Οι Άγγλοι (και εννοούσε τον κ. Λήπερ) θα χαλάσουν την προσπάθεια του κ. Σοφούλη. Αυτό, άλλωστε, είναι κι όλας γεγονός. Έτσι θ' αποδείξουν ότι πολιτική, οποιαδήποτε πολιτική κυβέρνηση, είναι αδύνατο να σχηματισθεί. Θα πρέπει, λοιπόν, να καταλήξουμε σε καινούργια υπηρεσιακή, έστω και από προσωπικότητες. Θα αναφερθούν πολλά ονόματα, μα θα προτιμηθεί πρώτος ο Τσουδερός, που εκ των προτέρων θα είναι τορπιλισμένος. Και όταν ο Τσουδερός αποτύχει, δε θα μείνει παρά πάλι ο Ναύαρχος με αντιπρόεδρο το Σοφοκλή ή ο Σοφούλης με αντιπρόεδρο το ναύαρχο.

Ο άνθρωπος που προφήτεψε και στοιχημάτισε ήξερε καλά τις δουλείες του και απ' την πρώτη στιγμή τόχε κι όλας κερδισμένο το στοίχημα, τουλάχιστον κατά 80 %.

Τι συμβαίνει; Συμβαίνει τούτο το απλούστατο: ο μοναρχοφασισμός, δηλαδή η πλουτοκρατική ολιγαρχία των εκμεταλλευτών και δοσιλόγων με τα τρομοκρατικά της όργανα Μαύρο Μέτωπο, ΣΑΝ,Χ και Σία δε θέλουν να μπει η χώρα στην ομαλότητα. Φοβούνται το λαό. Γι' αυτό θέλουν κυβέρνηση υπηρεσιακή αλά Βούλγαρη, που με τους σημερινούς εκλογικούς καταλόγους και με μια πιο μεγάλη ακόμα τρομοκρατία, θα παν για εκλογές στις 20 του Γενάρη. Θα παν, δηλαδή, για νόμιμο πραξικόπημα. Το χειρότερο είναι ότι αυτή τη λύση θέλει και αυτή τη λύση επιβάλει και ο κ. Λήπερ, που πάει να πει, η επίσημη αγγλική πολιτική στην Ελλάδα. Ποιο θάναι το αποτέλεσμα; Το αποτέλεσμα θάναι ότι η μεταδεκεμβριανή παναθλιότητα και κακοδαιμονία θα συνεχισθεί πολλαπλασιασμένη. Και λαός και τόπος θα προχωρήσει κατά διαόλου. Κανένα ζήτημα δεν πρόκειται να λυθεί. Ο πληθωρισμός θα ολοκληρωθεί, η ακρίβεια και ο μαυραγοριτισμός θα ξεφαντώσουν. Πείνα, εξαθλίωση, εξανδραποδισμό, αφανισμό, αυτά μας φέρνει ο χειμώνας που χτυπά κιόλας στις πόρτες μας. Μοναρχοφασισμός και αγγλική πολιτική μας φέραν στο γκρεμό και τώρα μας σπρώχνουν μέσα. Με ένα ανήθικο εκβιασμό – απειλούν να βγάλουν στη φόρα δυο γράμματά του που, όπως λένε, τον αποκαλύπτουν 100 % συνεργάτη των Γερμανών και δοσίλογο – κρατάν οι μαυρομετωπίτες και το Μακαριότατο υποχείριο και πειθήνιο όργανό τους. Έχουν και τους Άγγλους δικούς και έτσι φαντάζονται ότι έχουν κιόλας κερδισμένο το παιγνίδι. Μα τόχουν τόσο κερδισμένο όσο τόχαν και το Γενάρη του 1945 όταν τα κανόνια του Σκόμπυ γράφαν προσωρινά τον αιματηρό επίλογο στο δράμα της Νεοελληνικής Εθνικής Αντίστασης. Απ' το Γενάρη μάλιστα και δω αντί για μπρος πήγαν πίσω και πολύ μάλιστα. Ούτε πρόκειται να παν ποτέ μπρος γιατί είναι ανίκανοι οργανικά όχι μόνο να λύσουν μα ακόμα και να νοιώσουν έστω και ένα απ' τα ζητήματα που απασχολούν και πονάν το λαό.

Η Ελλάδα χρειάζεται πολιτική ομαλότητα για να πάει για λεύτερες εκλογές, όπου ο λαός κυριαρχικά θ' αποφασίσει για τις τύχες του. Και πολιτική ομαλότητα μπορεί σήμερα να μας δώσει, ας είναι και με πιο χλιαρή και αναιμική μορφή της, μόνο μια πολιτική δημοκρατική κυβέρνηση. Αυτού επιμένουμε απόλυτα. Γιατί σήμερα δεν υπάρχει άλλη λύση που να τη δέχεται ο λαός.

Αυτή την ελάχιστη δημοκρατική ανάγκη, που χρειάζεται ο τόπος μας για να βγει απ' τη σημερινή του πολιτική παραζάλη και αναρχία, πρέπει να την καταλάβουν και οι προστάτες μας οι Άγγλοι που είναι και οι μοναδικοί υπεύθυνοι για τα χάλια μας και την κακομοιριά μας. Αν φεύγαν και μας άφηναν μόνους, θάχαμε από καιρό τάξη, γαλήνη, ησυχία και παλλαϊκό ανοικοδομητικό οργασμό. Το αποτυχημένο παιγνίδι τους στην Ελλάδα το σπρώχνουν μέχρι παραλογισμό. Αυτοί θα πληρώσουν μια μέρα τα σπασμένα. Όσο πιο γρήγορα συνέλθουν, τόσο πιο μικρός θάναι ο λογαριασμός. Το χθεσινό ανακοινωθέν της Κ.Ε. του Συνασπισμού του ΕΑΜ τελειώνει με τη διαπίστωση ότι η συνέχιση της τακτικής του αποκλεισμού του ΕΑΜ μετατοπίζει την κρίση και πέραν της κυβερνητικής. Έτσι και είναι. Έχουμε στην Ελλάδα μια βαθειά, πρωτοφανή στην ιστορία της πολιτική, οικονομική, κοινωνική και ηθική κρίση. Ο μοναρχοφασισμός, η αντιδραστική δεξιά, δε μπορεί να τη λύσει· γιατί αυτή είναι η πηγή της, αυτή δημιουργεί, γεννά, εκκρίνει οργανικά την κρίση. Και όμως η υπερνίκησή της είναι για την Ελλάδα και το λαό της ζήτημα ζωής.

Και για τη ζωή αυτή θα παλέψει ο λαός, θα παλέψουμε εμείς μέχρις ότου νικήσουμε και ας στοιχίσει όσο θέλει. Εδώ εκλογή δεν υπάρχει. Μια μέρα θα καταλάβουν έτσι είτε αλλιώς και οι Άγγλοι πόσο κακό κάναν στον εαυτό τους με την κατάφωρη υποστήριξη του μοναρχοφασισμού και ότι άλλη λύση δεν υπάρχει απ' το σεβασμό της θέλησης του μικρού μα αδάμαστου αυτού λαού.

Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 10-10-1945

Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ

Η κυβέρνηση Βούλγαρη παραιτήθηκε. Και παραιτήθηκε γιατί δε μπορούσε να συνεχίσει τον ακόλαστο χορό της πάνω στα συντρίμμια της χώρας και τον αφανισμό του λαού. Μας είχε οδηγήσει στο χάος και κάθε καινούργια μέρα παραμονής της στην εξουσία θα ολοκλήρωνε την καταστροφή που φουντώνει με το νέο πληθωρισμό.

― Να φύγει ο Βούλγαρης !

Θάταν όμως τουλάχιστο πρόωρο ν' αφήσουμε να μας παρασύρουν οι αυταπάτες και οι αβάσιμες ελπίδες.

Μπροστά στο αδιέξοδο που δημιουργούσε Βούλγαρης και την παλλαϊκή απαίτηση να φύγει, οι σκοτεινές δυνάμεις της αντίδρασης σκεφθήκαν να παίξουν πάλι το αντιλαϊκό παιχνίδι τους. Και αυτού ακριβώς βρίσκεται ο κίνδυνος.

Δεν είναι μυστικό ― το γράφουν και οι εφημερίδες ― ότι ο Βούλγαρης παραιτήθηκε ύστερα από υπόδειξη του κ. Λήπερ, αφού πρώτα προκήρυξε τις ψευτοεκλογές για τις 20 του Γενάρη. Και σήμερα, ύστερα απ' την παραίτηση του ναυάρχου, γίνεται προσπάθεια να πετύχει μια συνεννόηση και συμφωνία, λαϊκών – φιλελευθέρων, του κ. Σοφ. Βενιζέλου και άλλων με βάση τις ψευτοεκλογές για τις 20 του Γενάρη – είτε με την αναβολή τους – και το μοίρασμα των εδρών 50% με 50%, ή κάτι παρόμοιο. Αυτός είναι ο κίνδυνος.

Ο κ. Βούλγαρης προετοίμασε το δρόμο και διώχνεται σαν αποτυχημένος. Και μαγειρεύεται τώρα στα σκοτεινά ένα κυβερνητικό κατασκεύασμα που θα πάει να ολοκληρώσει το έργο που άρχισε ο κ. Ναύαρχος. Δηλαδή να ενωθούν όλες οι αντιλαϊκές, αντιδημοκρατικές δυνάμεις. Να συμπληρωθεί η κωμωδία της ανασύνταξης των εκλογικών καταλόγων. Και να παν για τις ψευτοεκλογές αποκλείοντας ολόκληρη την αριστερά, τον εαμικό κόσμο, το Κίνημα Εθνικής Αντίστασης. Και να κυβερνήσουν μετά την Ψωροκώσταινα πάνω στη βάση μιας ανήθικης μοιρασιάς που κατεργάζεται και προδικάζει τον πλέριο αφανισμό του λαού, το ολοκληρωτικό χαντάκωμα του τόπου.

Δε μπορεί κανένας να διώξει τη σκέψη ότι ο κ. Λήπερ με τη λύση αυτή διευκολύνει κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο και τον κ. Μπέβιν κατά την τωρινή συζήτηση της Βουλής των Κοινοτήτων πάνω στο ελληνικό. Έτσι πετυχαίνει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Αυτό τουλάχιστον φαντάζεται. Γιατί με τέτοια μαγειρέματα μπορεί να διευκολύνονται δύσκολες για τους εχθρούς του λαού καταστάσεις και να εξυπηρετούνται συμφέροντα ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών.

Η Ελλάδα όμως δε βοηθιέται και ο λαός δεν ανασαίνει. Χρειάζονται άλλα μέτρα και αποφασιστικότερα βήματα.

Μια δημοκρατική αλλαγή είναι άμεσα δυνατή παρά το ότι φαίνεται να σκοντάφτει σε ανυπέρβλητες δυσκολίες. Φθάνει να θελήσουν οι δημοκρατικοί του Κέντρου και η εξωεαμική αριστερά. Να θέσουν καθαρά το πρόβλημα και ν' αναλάβουν την πρωτοβουλία και την ευθύνη της δημοκρατικής λύσης του. Μπορούν, αν θέλουν, να σχηματίσουν κυβέρνηση πολιτική δημοκρατική.

Θάχουν αμέριστη και ανεπιφύλακτη τη συνδρομή μας με τη μοναδική προϋπόθεση : Ν' αποκαταστήσουν μια τέτοια εσωτερική τάξη, ώστε να μπορέσει ο κάθε Έλληνας, χωρίς τρομοκρατία και καταδιώξεις, να ψηφίσει λεύθερα όπως αυτός θέλει.

Χρειάζεται λίγη ελληνικότητα και δημοκρατικότητα για να μεταβληθεί ο σοβαρός κίνδυνος σε βάσιμη ελπίδα.

Η ΜΗΝΥΣΗ ΤΟΥ σ. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 07-10-1945

Η ΜΗΝΥΣΗ ΤΟΥ σ. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ  ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ

ΜΕΘΑΥΡΙΟ Η ΠΡΩΤΗ ΔΙΚΗ

Μεθαύριο, την Τρίτη, στις 9 το πρωΐ, θα δικασθούν στο δεύτερο Τριμελές Πλημμελειοδικείο που συνεδριάζει στο 1ο πάτωμα του Αρσάκειου, οι τρεις διευθυντές του «Ελληνικού Αίματος» κ. κ. Πηνιατόγλου, Μήλιος και Βαβολίνης, ύστερα από τη μήνυση που τους έκανε ο σ. Ζαχαριάδης, γιατί στο φύλλο της 24 Ιουλίου δημοσίευσαν τη συκοφαντική «είδηση» ότι δήθεν ο σ. Ζαχαριάδης .... υπόγραψε ένα πανσλαβιστικό σύμφωνο κλπ. Στην ανάκριση, οι τρεις κατηγορούμενοι, δήλωσαν ότι θα εξετάσουν σαν μάρτυρες τους αρχηγούς του Μαύρου Μετώπου Γόνατά, Παπανδρέου, Αλεξανδρή, Τσαλδάρη, Κ. Τσάτσο. Ν. Ζέρβα και άλλους (ίσως ... Κουλουμβάκη). Η εισαγγελία κάλεσε για μάρτυρες κατηγορίας τους σ. Ζαχαριάδη, Σιάντο και τους συναγ. Σβώλο, Λούλη, Κύρκο.

Αμέσως μετά θα ακολουθήσει η δίκη των διευθυντών των άλλων εφημερίδων («Εμπρος», «Εθνος», «Βραδυνη» και «Ασυρματος») για τα συκοφαντικά τους δημοσιεύματα ότι δήθεν η ηγεσία του ΚΚΕ έβρισε την αγγλική κυβέρνηση και τους Συμμάχους.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΕΜΒΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 05-10-1945

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ  ΚΑΙ Ο ΠΑΡΕΜΒΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ

Από το λόγο του σ. Ζαχαριάδη

Ο σ. Ζαχαριάδης έκλεισε χθες τη συζήτηση πάνω στο εσωτερικό θέμα ημερήσιας διάταξης του Συνεδρίου. Ολόκληρο τον τελικό λόγο του θα το δημοσιεύσουμε σε άλλο φύλλο του «Ριζοσπάστη». Σήμερα δημοσιεύομε τα σημεία του τελικού λόγου του σ. Ζαχαριάδη που αναφέρονται στη σημερινή πολιτική κατάσταση της χώρας.

Λίγα λόγια για τη σημερινή πολιτική στιγμή. Εκείνο που χαρακτηρίζει τη σημερινή στιγμή, μάλλον ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά, θα μπορούσαμε να το δούμε στα χθεσινά γεγονότα της Ομόνοιας. Ξέρετε τι γίνηκε. Μια εκδήλωση απαράδεκτης δολοφονικής επέμβασης χωρίς κανένα λόγο, χωρίς καμιά αιτία, των τραμπούκων της αστυνομίας, που νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα, γιατί αυτό τους το δίνουν αυτοί που τους κυβερνούν, να ρίχνουν χειροβομβίδες και να δολοφονούν τους Έλληνες πολίτες. Φυσικά το «Ελληνικόν Αίμα» βγήκε και λέει ότι την έριξαν οι κομμουνιστές, μα αυτός ο ισχυρισμός είναι η καλύτερη απόδειξη ότι δεν το κάνανε οι κομμουνιστές, γιατί γι' αυτούς το «Ελληνικόν Αίμα» δε λέει παρά μόνο ψέματα. Έχει όμως την καλή του πλευρά το χθεσινό γεγονός, γιατί βρέθηκαν αξιωματικοί και στρατιώτες που με τα ίδια τους τα μάτια είδαν τα αίσχη αυτά, πήραν μέρος στην αντιμετώπισή τους και ταυτόχρονα πήραν ένα μάθημα. Τα γεγονότα αυτά πρέπει να είναι μια προειδοποίηση για τον κ. Ούϊκαμ που ισχυρίζεται επίσημα ότι με την αναδιοργάνωση των Σωμάτων Ασφαλείας από την αγγλική αποστολή αποκαθίσταται στην Ελλάδα η τάξη και ησυχία.

Παρακάτω, στον τομέα των πολιτικών ζυμώσεων έχουμε ένα ανάλογο γεγονός. Μια απαράδεκτη παρέμβαση για την ελληνική αξιοπρέπεια ξένων πρεσβειών σε ζυμώσεις και παζαρέματα που έχουν σκοπό να λύσουν αντιλαϊκά το ελληνικό κυβερνητικό πρόβλημα, άλυτο ουσιαστικά από το Δεκέμβρη.

Ξένοι παράγοντες ασκούνε έναν πραγματικό εκβιασμό σε πολιτικά κόμματα και πρόσωπα για να τα αναγκάσουν να έλθουν σε ένα ανήθικο χωρίς αρχές συμβιβασμό, να συμφωνήσουν πως να γελάσουν το λαό, πως θα μοιράσουν τις έδρες και να κάμουν ψευτοεκλογές και να νομιμοποιήσουν το καθεστώς της αυθαιρεσίας.

Ευτυχώς – και πρέπει να το πούμε από το βήμα αυτό – στο δημοκρατικό κέντρο, που τόσο ταλαντεύεται και τόσες φορές αλλάζει στάση και θέση, έχουμε να να διαπιστώσουμε μια ορισμένη αντίσταση μέχρι τη στιγμή, τουλάχιστον στις προσπάθειες των ξενών παραγόντων, να το τραβήξουν στα παζαρέματα και να παρουσιάσουν τη νέα κατάσταση που θέλουν να δημιουργήσουν σαν ένωση όλου του εξωεαμικού κόσμου και αυτό το αποτέλεσμα να το εμφανίσουν σ' όλο το κόσμο σα μια κατάκτηση και επιτυχία της πολιτικής τους στην Ελλάδα. Είναι ευχάριστο ότι το Κόμμα των Φιλελευθέρων ξαναθυμάται παλιές του εθνικές και λαϊκές παραδόσεις και προβάλει μια πραγματικά εθνική αντίσταση στον ελληνικό τομέα. Πρέπει να βοηθήσουμε την προσπάθεια αυτή και να την ενισχύσουμε χωρίς φυσικά να δώσουμε απεριόριστη πίστωση, αλλά με προϋποθέσεις τέτοιες που να εξασφαλίζουν την κατοχύρωση του λαϊκού συμφέροντος. Από το βήμα αυτό πρέπει να ξαναειπωθεί ότι το Κ.Κ.Ε., και στο βαθμό που μπορεί να εκπροσωπεί και το ΕΑΜ, μια και ανήκει στο συνασπισμό αυτό, είναι διατεθειμένο να κάνει όλες τις δυνατές υποχωρήσεις που να βοηθήσουν να μπει η Ελλάδα στο δρόμο της ομαλής δημοκρατικής εξέλιξης. Οι προϋποθέσεις αυτές είναι οι πιο στοιχειώδεις, ελάχιστες, που μπορεί ένα κόμμα που θέλει να μένει εθνικό λαϊκό να προβάλει. Το Κίνημα Αντίστασης πρέπει ν' αποκατασταθεί. Οι αγωνιστές να βγούνε έξω, οι καταδιώξεις να σταματήσουν για να γυρίσουν οι αγωνιστές στα σπίτια τους, που φεύγουν σήμερα εξ αίτιας της τρομοκρατίας, να διαλυθούν και αφοπλιστούν οι συμμορίες ΣΑΝ, Χ κ.α., ν' αποκατασταθούν οι συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες, οι κατάλογοι ν' ακυρωθούν και να ξαναγίνει νέα εγγραφή στους κατάλογους και να πάμε έπειτα για ελεύθερες εκλογές. Είναι ένας ελάχιστος δημοκρατικός καταστατικός χάρτης , που ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες της χώρας και στην πραγματοποίησή του εμείς θα επιμείνουμε. Εφ' όσον θα έχουμε εγγυήσεις ότι οι παρατάξεις εκείνες που αντιστέκονται σήμερα στον ανήθικο συμβιβασμό και θέλουν να βρούνε μια άλλη δημοκρατική διέξοδο, εφ' όσον θα δώσουν αυτό το ελάχιστο όριο εγγυήσεων, θα τις βοηθήσουμε και θα τις ενισχύσουμε για να πετύχουν στο έργο τους χωρίς να προβάλουμε καμιά αντίδραση στις προσπάθειές τους αυτές.

Είναι σωστή, σύντροφοι, μια τέτοια θέση; Νομίζω πως είναι. Ανταποκρίνεται στη σημερινή κατάσταση και την ουσία την κοινωνική του Κέντρου. Πολλοί σύντροφοι είπανε ότι ένα βασικό χαρακτηριστικό που χαρακτηρίζει τη σημερινή κατάταξη δυνάμεων στην Ελλάδα είναι η ύπαρξη μιας μάζας που ταλαντεύεται και δεν έχει πάρει ξεκαθαρισμένο προσανατολισμό. Καθήκον μας είναι να βοηθήσουμε αυτή τη μάζα να ξεκαθαρίσει τη θέση της, να πάρει ένα δημοκρατικό προσανατολισμό έστω και κάτω από τα φτερά του δημοκρατικού κέντρου. Ένας σύντροφος αμφισβήτησε το κοινωνικό περιεχόμενο που πήρε στις σημερινές συνθήκες το Κέντρο. Εδώ θα πρέπει να δούμε ότι το Κέντρο το σημερινό, που εκπροσωπείται από το δημοκρατικό κέντρο, έχει πάθει μια εσωτερική αλλοίωση και αυτό μας επιτρέπει να καθορίζουμε απέναντί του μια πολιτική περισσότερης ανοχής και κατανόησης. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει εμείς να χτυπάμε τα λάθη που νομίζουμε ότι κάνει, και αυτό το κάνουμε γιατί αυτό βοηθάει το διόρθωμα των λαθών. Αλλ' αυτό μας υποχρεώνει να κάνουμε ο,τι μπορούμε για να βοηθήσουμε το δημοκρατικό ξεκαθάρισμα στο Κέντρο. Προπολεμικά το Ιστορικό Κέντρο των Φιλελευθέρων εκπροσωπούσε στην Ελλάδα τις κορυφές της χρηματιστικής ολιγαρχίας. Με τις κοινωνικές όμως ανακατατάξεις που πραγματοποιήθηκαν στο διάστημα της 4ης Αυγούστου και πριν απ' αυτήν και στο διάστημα της κατοχής και μέσα στο Δεκέμβρη, οι κύριοι παράγοντες της ολιγαρχίας, βλέποντας την απειλή που φούντωνε από το σήκωμα του λαϊκού κινήματος, τράβηξαν δεξιά, προς ένα συνασπισμό της αντίδρασης προς τα δεξιά, κάτω από το πολιτικό επιστέγασμα της μοναρχίας, για να μπορέσουν μ' ενωμένες δυνάμεις ν' αντιμετωπίσουν καλύτερα τη λαϊκή απειλή. Αυτό δείχνει ότι ο Γονατάς, Παπανδρέου, Αλεξανδρής, Χατζηκυριάκος, δηλαδή παράγοντες πολίτικοι, οικονομικοί που πριν ανήκανε στους Φιλελευθέρους είτε στον αστερισμό τους, τράβηξαν δεξιά επιδιώκοντας ένα συνασπισμό των δυνάμεων της αντίδρασης. Αυτό είναι γεγονός αναμφισβήτητο και θα ήταν λάθος αν δεν το βλέπαμε, γιατί δε θα μπορούσαμε να δώσουμε σωστή εικόνα της κατάταξης των ταξικών δυνάμεων της χώρας μας. Τι έμεινε στο Κέντρο; Έμειναν μάζες, έστω και λίγες, που ύστερα από τη λιποταξία αυτή νόμισαν και νομίζουν ότι το Κέντρο αυτό εκπροσωπεί ακόμα έστω και τη χλιαρή προπολεμική δημοκρατία και συνεχίζουν ν' ακολουθούν το Κόμμα των Φιλελευθέρων. Κόμμα μεσοαστικό από ορισμένα μεσοαστικά στρωματά, εμπόρους, ανώτερους υπαλλήλους, παλιούς αξιωματικούς, διανοούμενους. Όλος αυτός ο κόσμος αποτελεί ένα τμήμα των μικρών και μεσαίων αστικών στρωμάτων, ανήκει κοινωνικά στη λαϊκή δημοκρατία και για τούτο πρέπει εμείς να κυττάξουμε να το βοηθήσουμε να προσανατολίζεται ολοένα και περισσότερο προς μια συνεπή δημοκρατία, να μας πλησιάζει όσο είναι δυνατό πιο κοντά. Αυτό δε σημαίνει ότι θα κλείσουμε τα μάτια για ο,τι γίνεται στο Κέντρο. Αυτό θα ήταν επίσης λάθος. Δεν θα πρέπει να το κάνουμε αυτό, γιατί δε θα βοηθούσε στο δημοκρατικό ξεκαθάρισμα των στρωμάτων που ακολουθούν το Κέντρο, αν κλείναμε τα μάτια στις εκδηλώσεις που παν να βοηθήσουν τη στροφή του Κέντρου προς τα δεξιά. Π.χ., ο Λεβαντής στο «Βορρά» (της Θεσσαλονίκης) παίρνει μια θέση που φυσικά εμείς δεν πρέπει να την αφήσουμε ασχολίαστη. Στην εφημερίδα του γράφει: «Είναι ουτοπία να λέμε ότι τα μικρά κράτη μπορούν να ζήσουν ανεξάρτητα. Έχουν ανάγκη όπλων και όπλα μπορούν να μας δώσουν μόνον οι Άγγλοι. Έχουμε ανάγκη από ψωμί και ψωμί μόνον οι Άγγλοι μπορούν να μας δώσουν». Μ' αυτή τη θέση ο Λεβαντής, που προσανατολίζεται προς το Μαύρο Μέτωπο χωρίς να προσχωρεί οριστικά σ' αυτό, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να λέει του Λήπερ: «Έχεις δίκιο ν' ανακατεύεσαι τόσο ανοιχτά στα εσωτερικά μας ζητήματα και να κάνεις αυτά που κάνεις».

Πάντως ξανατονίζω από το βήμα τούτο ότι το Κέντρο προβάλει μια αντίσταση κατά των εξωελληνικών παρεμβατισμών. Είναι ένα γεγονός κάλο, ενθαρρυντικό και πρέπει εμείς να καταβάλουμε όλες τις προσπάθειες που μπορούμε για να το ενισχύσουμε. Και ο βασικός λόγος είναι ότι ένα νέο συγκρότημα κομμάτων σήμερα αντιστέκεται κατά της προσπάθειας των Άγγλων στην Ελλάδα να βάζουν παντού και πάντοτε την αντιλαϊκή τους σφραγίδα. Αυτόν τον αγγλικό παρεμβατισμό, που δεν συμβιβάζεται με το αίσθημα της εθνικής μας ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας, πρέπει να τον καταγγέλλουμε, να τον ξεσκεπάζουμε πάντα, να μην τον αφήνουμε να πιάνει ρίζα. Νομίζω ότι το Συνέδριο πρέπει ν' αποφασίσει να βγάλει το Κόμμα μια μαύρη βίβλο του αγγλικού παρεμβατισμού, οπού να δείχνεται η συνεργασία και βοήθεια που έδωσαν οι αγγλικές πολίτικες και στρατιωτικές αρχές κατοχής στην Ελλάδα, στην τρομοκρατία. Πάντως τα παζαρέματα και οι προσπάθειες συνεχίζονται και δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι μόνο ο λαϊκός μαζικός αγώνας μπορεί να χαλάσει τα σχέδια αυτά. Έχουμε μια απόδειξη τρανή : Η συγκέντρωση του Σταδίου έχει εξασκήσει μια σοβαρή επίδραση στη διαμόρφωση της εσωτερικής μας κατάστασης, γιατί, ενώ πριν ήταν αποφασισμένοι να πάνε ανοιχτά και ξετσίπωτα για εκλογές το Δεκέμβρη, άρχισαν να σκέφτονται, να καταφεύγουν σε άλλες μανούβρες, και αυτή η συγκέντρωση έχει το ρόλο της στις ταλαντεύσεις του δημοκρατικού κέντρου προς τ' αριστερά. Η κατάσταση μένει όμως σοβαρή. Αυτοί πάνε να επιβάλουν αυτό το νόμιμο πραξικόπημα. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Και επίσης να μη ξεχνάμε ότι όταν ξέρουμε να κάνουμε τη δουλειά μας όπως συμφέρει στο λαό μελετημένα, ψύχραιμα, μα και αποφασιστικά - και όχι όπως παν να μας τραβήξουν ρίχνοντάς μας πεπονόφλουδα – μπορούμε σιγά – σιγά, δύσκολα μα αποφασιστικά, να επιβάλουμε με τις μαζικές λαϊκές εκδηλώσεις μια πορεία όλο προς τ' αριστερά δηλαδή προς μια ομαλή εσωτερική δημοκρατική εξέλιξη. Παράλληλα θα πρέπει να μη ξεχνάμε ότι αν χρειασθεί θ' ακολουθήσουμε το σύνθημα που μας έδωσε ο πρώτος στρατηγός της Ελλάδας, ο στρατηγός Οθωναίος, όταν δήλωσε, εκδηλώνοντας την αγανάκτηση που πηγαία βγαίνει από τα στήθη κάθε Έλληνα, ότι αν συνεχισθούν αυτά τα χάλια και έλθει ο Γκλύξμπουργκ, θα αναγκασθεί κάθε Έλληνας να πάρει τα βουνά.

ΔΙΑΚΟΣΙΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΛΑΟΥ ΓΙΟΡΤΑΣΑΝ ΧΘΕΣ θριαμβευτικά τα 4ΧΡΟΝΑ του ΕΑΜ στο Στάδιο

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 28-09-1945

ΔΙΑΚΟΣΙΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΛΑΟΥ ΓΙΟΡΤΑΣΑΝ ΧΘΕΣ  θριαμβευτικά τα 4ΧΡΟΝΑ του ΕΑΜ στο Στάδιο

Να φύγουν ο Βούλγαρης και ο Αντιβασιλέας. – Αντιπροσωπευτική. - Αποκατάσταση του Κινήματος Εθνικής Αντίστασης. - Γενική πολιτική αμνηστία – Ελεύθερες δημοκρατικές εκλογές- Να διαλυθούν ο ΣΑΝ και η Χ.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΙ ΤΗΝ ΠΛΕΙΨΗΦΙΑ

ΔΙΑΛΑΛΕΙ Η ΜΟΣΧΑ

« .... Η κυβέρνηση της Ελλάδας, που είναι κυβέρνηση μειοψηφίας καταπιέζει την καταπληκτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού .... »

(Από τη χθεσινή «Ισβέστια»)

Ο λόγος του σ. Ζαχαριάδη

Όταν ο εκφωνητής είπε στο μικρόφωνο: «Θα μιλήσει ο Αρχηγός του Κ.Κ.Ε. Ζαχαριάδης», ολόκληρη η ανθρωποθάλασσα ξέσπασε σε μυριόστομες ζητωκραυγές και θυελλώδη χειροκροτήματα. Επί αρκετά λεπτά ολόκληρο το Στάδιο σείονταν απ' τις πρωτοφανείς εκδηλώσεις των εκατοντάδων χιλιάδων λαού. Σ' όλη τη διάρκεια του λόγου ο σ. Ζαχαριάδης διακόπτονταν συνεχώς με συγκινητικές εκδηλώσεις επιδοκιμασίας και οι βασικές γραμμές του λόγου του μετατρέπονταν αμέσως σε συνθήματα ολόκληρης της μάζας.

Λαέ της Αθήνας,

Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες,

Η 4η επέτειος του ΕΑΜ μας βρίσκει σε μια κρίσιμη για την Ελλάδα στιγμή. Δεν συμπληρώθηκε ακόμα χρόνος που ο λαός με πρωταγωνιστή το ένοπλο κομμάτι του, τον ηρωϊκό ΕΛΑΣ, έδιωχνε τον καταχτητή. Και όμως η χώρα στέκει μπροστά στο γκρεμό και την καταστροφή.

Την αιτία την γνωρίζετε όλοι σας. Η ένοπλη εξωελληνική επέμβαση του Δεκέμβρη ανάκοψε το έργο του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Η αποκατάσταση της εθνικής ανεξαρτησίας και λευτεριάς δεν ολοκληρώθηκε. Η βίαιη εκείνη επέμβαση δεν άφησε το λαό μας να καταπιαστεί με το έργο της δημιουργικής ανοικοδόμησης. Με το χτίσιμο της Λαϊκής Δημοκρατίας. Ενάντια στη θέληση του λαού έφερε ξανά στην αρχή την κλίκα του δωσιλογισμού. Τους προδότες συνεργάτες του χιτλεροφασίστα καταχτητή. Τη χούφτα των μεγαλοκαρχαριών του πλούτου που γδέρνει το λαό και ξεπουλά τον τόπο.

Η κλίκα αυτή, που θέλει να φορτώσει όλα τα σπασμένα στην πλάτη του λαού και που δεν έχει το λαό μαζί της, εφαρμόζει για να κρατηθεί την πιο άγρια δολοφονική τρομοκρατία σ' όλη τη χώρα.

Και με τη βοήθεια των αγγλικών στρατιωτικών και πολιτικών αρχών κατοχής πάει να επιβάλει την αντιλαϊκή της θέληση. Αυτή η εξωελληνική επέμβαση και η αντιλαϊκή πολιτική των δοσίλογων εκμεταλλευτών του λαού είναι η μοναδική αιτία που η Ελλάδα, από το Δεκέμβρη και ύστερα, παραπαίει και βολοδέρνει σε μια βαθιά οικονομική, πολιτική και ηθική κρίση.

Η κυβέρνηση Βούλγαρη και ο Αντιβασιλέας που πραγματοποιούν τις θελήσεις της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας και υποστηρίζουν το Μαύρο Μέτωπο, το ΣΑΝ, Χ και Σία οδηγάν τη χώρα απ' το κακό στο χειρότερο.

Ούτε η καινούργια πολιτική επέμβαση των κυβερνήσεων Αγγλίας, Αμερικής και Γαλλίας, που εγκαινιάσθηκε με το ανακοινωθέν τους και που αποτελεί κατάφωρη προσβολή ενάντια στα κυριαρχικά δικαιώματα και το αίσθημα ανεξαρτησίας του ελληνικού λαού, θα διορθώσει την κατάσταση. Γιατί η καινούργια αυτή επέμβαση πάει να ολοκληρώσει πολιτικά υπέρ της μοναρχοαντιδραστικής δεξιάς το έργο που εγκαινιάσθηκε τον περασμένο Δεκέμβρη όταν η ξενική ένοπλη παρέμβαση σύντριψε τη θέληση του λαού μας να ζήσει ανεξάρτητος, αφέντης και νοικοκύρης στον τόπο του.

Ο Αντιβασιλέας, η Κυβέρνηση, το Μαύρο Μέτωπο, ο ΣΑΝ και η πλουτοκρατική ολιγαρχία με τις λοιπές πολιτικές και τρομοκρατικές οργανώσεις της, έχοντας και την κατάφωρη μεροληπτική συμπαράσταση των ξένων, παν να νοθεύσουν ολοκληρωτικά την εσωτερική μας ζωή και ανάπτυξη. Δυναμώνουν και επεκτείνουν ακόμα πιο πολύ τη δολοφονική τρομοκρατία τους. Συμπληρώνουν την πλαστογραφία των εκλογικών καταλόγων. Και ετοιμάζονται με τον τρόπο αυτό να κάνουν εκλογές μέσα στο χρόνο τούτο. Θέλουν έτσι να νομιμοποιήσουν το άνομο καθεστώς που μονάχα τον τελειωτικό χαμό του λαού και το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της Ελλάδας κατεργάζεται. Αυτές τις μέρες και ώρες ανάμεσα σε όλα τα αστικά κόμματα, μοναρχικά και «δημοκρατικά» και την κυβέρνηση γίνονται αγοροπωλησίες και παζαρέματα για να παν για εκλογές με τους «σημερινούς» καταλόγους» αποκλείοντας το ΕΑΜ. Στα παζαρέματα αυτά παίρνουν μέρος πρόσωπα και ομάδες που θέλουν να λέγονται σοσιαλιστές. Πρόκειται για πραγματικό σωματεμπόριο σε βάρος της Ελλάδας. Το καταγγέλλουμε στο λαό μαζί με την κατηγορηματική μας δήλωση: δεν πρόκειται ποτέ να μας κλονίσουν στην απόφασή μας να πάρουμε μέρος μόνο σε πραγματικά λεύτερες δημοκρατικές εκλογές.

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΓΚΡΕΜΟ

Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση βρισκόμαστε σήμερα. Η κατάσταση αυτή δεν έχει καμιά σχέση με τη Γιάλτα και τη Βάρκιζα. Και ολοκληρώνεται απ' το οικονομικό χάος που ξαπόλησε η πλουτοκρατία. Γιατί είναι ανίκανη να σηκώσει τον τόπο. Ξέρει μόνο να αρπάζει και να γδέρνει. Να καταστρέφει και να ρημάζει. Και το μόνο αποτέλεσμα είναι ότι μας έφερε μπροστά στο γκρεμό. Μια ανήκουστη τραγωδία πείνας και αφανισμού μας περιμένει τους κοντινούς μήνες αν μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Οι εκμεταλλευτές που μας έφεραν στα χάλια αυτά βλέπουν το λαϊκό φούντωμα γι' αυτό και ολοκληρώνουν την τρομοκρατική τους οργάνωση και δράση. Μα ν' αποφασίσουμε πρέπει κι εμείς. Οι αποφάσεις που θα πάρουμε εδώ σήμερα θα είναι το ίδιο αποφασιστικές και ιστορικές για το μέλλον της Ελλάδας, σαν κι εκείνες που πάρθηκαν πριν 4 ακριβώς χρόνια εδώ στην Αθήνα, όταν το εγερτήριο σάλπισμα του ΕΑΜ καλούσε το Λαό στον ένοπλο αγώνα ενάντια στο χιτλεροφασίστα κατακτητή. Αν θέλουμε να ζήσουμε πρέπει να ολοκληρώσουμε το έργο που άρχισε η Εθνική Αντίσταση. Η ολοκλήρωση αυτή λέγεται Λαϊκή Δημοκρατία.

Και όπως η εθνική απελευθέρωση έτσι και η Λαϊκή Δημοκρατία δε μπορεί να είναι παρά έργο του ίδιου του Λαού.

Και όπως το έργο εκείνο έτσι και αυτό το δεύτερο δε μπορεί να κερδηθεί παρά μονάχα με σκληρούς αγώνες και θυσίες.

Μια προϋπόθεση μονάχα μας είναι απαραίτητη : η λαϊκή ενότητα. Μονοιασμένος και ενωμένος ο Λαός νίκησε το ξένο κατακτητή.

Μονοιασμένος και ενωμένος θα νικήσει και σήμερα. Η Λαϊκή Δημοκρατία χρειάζεται ομόνοια και ενότητα. Η πλουτοκρατία, το Μαύρο Μέτωπο, ο ΣΑΝ για να ζήσουν χρειάζονται λαϊκή διχόνοια και εθνική διαίρεση. Γι' αυτό σπέρνουν και καλλιεργούν το χωρισμό και το αλληλοφάγωμα.

Εθνική ενότητα και ομόνοια είναι σήμερα υπέρτατη επιταγή της στιγμής και πανεθνική αξίωση. Σ' αυτήν πρέπει να δουλέψουμε όλοι. Σ' αυτήν να συμπεριλάβουμε όλους τους τίμιους Έλληνες χωρίς μνησικακία για το παρελθόν, ξεχνώντας και συγχωρώντας τα λάθη και τις υπερβάσεις κι απ' τις δυο μεριές μπροστά στα συμφέροντα της Ελλάδας.

Μ' αυτήν θα νικήσουμε την εσωτερική αντίδραση. Μ' αυτήν θα γίνουμε σεβαστοί στους ξένους που τελικά θα αναγκασθούν να σεβασθούν τη λαϊκή θέληση. Γιατί θα τους πείσει ότι κάθε συνέχιση του αναξιόπρεπου και προσβλητικού παρεμβατισμού στα εσωτερικά μας θα οδηγήσει σε καταστροφή.

Είναι αυτονόητο ότι ο ελληνικός Λαός δε μπορεί ν' ανεχθεί απεριόριστα το δολοφονικό τραμπουκισμό της πλουτοκρατικής αντίδρασης που βρίσκει ακόμα την υποστήριξη των Άγγλων και φέρνει σε τελειωτικό αφανισμό την Πατρίδα του. Θα ρθει μια στιγμή που αν δεν παρθούν αποφασιστικά και ριζικά μέτρα να διορθωθεί η κατάσταση αυτή θ' αναγκασθεί ο Λαός στον ένοπλο αγώνα που διεξάγει ενάντιά του η μοναρχοφασιστική δεξιά ν' απαντήσει με τα ίδια μέσα. Και τη βασική ευθύνη θα την φέρνουν πάλι εκείνοι που και το Δεκέμβρη και τώρα τόσο κατάφωρα υποστηρίζουν στην Ελλάδα τους προδότες, τους δωσίλογους και τους εκμεταλλευτές του Λαού της. Αν πρόκειται να μένουν εδώ σε μας εφαρμόζοντας με άλλες μέθοδες το ίδιο καταστρεπτικές και αντιλαϊκές, ένα δεύτερο καθεστώς κατοχής, καλό θάναι να μας αδειάσουν τη γωνιά. Δεν το λέμε αυτό από αγγλοφοβία. Ο Λαός μας δε φοβάται κανέναν, αντίθετα, θέλει μια δημοκρατική συνεννόηση με τον αγγλικό Λαό και την Κυβέρνησή του. Μια συνεννόηση τίμια, ισότιμη, αξιοπρεπή. Τέτοια που αν υποτεθεί ότι την έκανε ένας Άγγλος για την Πατρίδα του, δε θάχε τίποτα να ντραπεί. Αν η Αγγλία δε θέλει μια δημοκρατική και επιμένει στην αποικιακή μεταχείρισή μας, ας μας αφήσει μόνους. Δεν την χρειαζόμαστε. Έτσι ο Λαός ο δημοκρατικός θα μπορέσει πιο εύκολα και ανενόχλητα να κανονίσει και να εξασφαλίσει την ομαλή εσωτερική δημοκρατική εξέλιξή του και να φθάσει στο εσωτερικό καθεστώς και στην κυβέρνηση που αυτός θέλει.

Περνάμε σήμερα μια κρίσιμη καμπή που απαιτεί απ' όλους μας ψυχραιμία, σύνεση, μα όταν χρειάζεται και αποφασιστικότητα.

ΚΟΙΝΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Η μοναρχοφασιστική αντίδραση θέλει να προχωρήσει σε μέτρα που θα παν για χρόνια πολλά να της εξασφαλίσουν μια απεριόριστη τρομοκρατική εσωτερική επικράτηση.

Η Δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο. Και καλεί όλα δίχως εξαίρεση τα παιδιά της. Τα χρειάζεται όλα και κανένα δε θα πρέπει να λείψει. Ούτε οι αρχηγοί της ούτε οι στρατιώτες της. Κάθε εγωιστικό συμφέρο και ατομική φιλοδοξία θα πρέπει να υποχωρήσει και όλοι να ορθωθούμε υπερασπιστές της Δημοκρατίας εξασφαλίζοντας μια δημοκρατική κυβερνητική διέξοδο απ' το σημερινό χάος.

Στον ειρηνικό στίβο με ειρηνικό μέσα όταν παύσουν οι δολοφονικές προκλήσεις.

Με την παλλαϊκή κινητοποίηση και τη μαζική λαϊκή αυτοάμυνα ενάντια στην τρομοκρατική δράση του Μαύρου Μετώπου, ΣΑΝ, Χ και Σίας. Ενάντια στην εκλογική νοθεία με παλλαϊκή αποχή.

Με τον ίδιο ηρωϊσμό και αυτοθυσία όπως και στα ηρωϊκά χρονια της Αντίστασης, όταν δε μπει χαλινάρι στη μοναρχοφασιστική θρασύτητα και αποχαλίνωση.

Πολύ άσχημα γνωρίζουν το λαό μας αν νομίζουν ότι με τη βία θα τόνε λυγίσουν. Αυτόν που δε φοβήθηκε, πολέμησε και νίκησε το χιτλεροφασίστα ξένο καταχτητή και τους προδότες συνεργάτες του στο εσωτερικό. Αυτόν που θα παλέψει και θα νικήσει τον καθένα που επιβουλεύεται τη λευτεριά και την ανεξαρτησία του. Γιατί αυτό επιβάλει η ελληνική τιμή και αξιοπρέπεια. Κι ας κοστίσει όσες θυσίες και αίμα θελήσει. Μια είναι η ενιαία απαίτησή μας:

• Δε θέλουμε το Βούλγαρη.

• Να φύγει ο Αντιβασιλέας.

• Κυβέρνηση Δημοκρατική.

• Χαλινάρι στο Μαύρο Μέτωπο, Σαν, Χ και Σία.

• Γενική αμνηστία σ' όλους τους αγωνιστές μας.

• Λεύτερες δημοκρατικές εκλογές.

• Σαν ένας άνθρωπος όλοι με όλες τις δυνάμεις μας για το θρίαμβο της Δημοκρατίας.