Ριζοσπάστης, 11/12/1945, σελ. 1 |
Το συμπέρασμα απ' την κατάσταση αυτή είναι ότι και με τη κυβέρνηση του Δημοκρατικού Κέντρου η τρομοκρατική δράση του μοναρχοφασισμού – δράση που ενισχύεται υλικά και ηθικά απ' τις ξενικές δυνάμεις κατοχής – όχι μόνο δεν πρόκειται να σταματήσει είτε να περιοριστεί, μα αντίθετα, θα δυναμώσει – δυναμώνει κιόλας πιο πολύ.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και αυτή μας επιβάλλει καθήκοντα. Οι 20 σχεδόν μέρες που περάσαν απ' το σχηματισμό της καινούργιας κυβέρνησης φτάνουν για να ξεδιαλύνουν μερικές δημοκρατικές αυταπάτες που δημιούργησε ο ερχομός της. Και σήμερα περισσότερο από πριν, δυναμώνει στις εργαζόμενες μάζες η πεποίθηση ότι μονάχα στις δικές τους δυνάμεις μπορούν και πρέπει να στηρίζονται. Αυτό σημαίνει ότι και για να αντιμετωπίσει και εκμηδενίσει και τη μαυρομετωπίτικη δολοφονική τρομοκρατία ο λαός μόνο στον εαυτό του και τις δυνάμεις τις δικές του πρέπει να υπολογίζει. Η διαπίστωση αυτή, που βγαίνει μόνη της μέσα απ' τα πράγματα μας επιβάλλει μια υποχρέωση: ο εργαζόμενος λαός ενάντια στη μαυρομετωπίτικη τρομοκρατία οργανώνει και αντιτάσσει τη Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνά του. Όπου οργανώθηκε σωστά, δηλαδή μαζικά, παλλαϊκά και έδρασε αποφασιστικά – έχοντας για πρωτοπόρο κομμάτι της τα πιο ψύχραιμα και γερά παλληκάρια, που βρίσκονται στο εργοστάσιο, στη συνοικία, στο συνοικισμό, στο χωριό – η Μ.Λ.Α έδωσε συγκεκριμένα και θετικά αποτελέσματα. Την καλή αυτή πείρα πρέπει να τη γενικεύσουμε σε όλη τη χώρα. Και τότε θα τσακίσουμε το δολοφόνο χέρι της μοναρχοφασιστικής τρομοκρατίας.
Άνδρες και γυναίκες, παλληκάρια και κορίτσια, παιδιά και γέροι, όλοι έχουν τη θέση τους στη Μ.Λ.Α. Παντού όπου η χίτικη δολοφονία ή μοναρχοφασίστας ληστής και βιαστής, παντού όπου ο μαυρομετωπίτης τρομοκράτης σηκώνει το οπλισμένο χέρι του -αδιάφορο αν κρατά όπλο, πιστόλι, μαχαίρι, σιδερογροθιά, κλομπ, βούρδουλα, ξύλο είτε πέτρα- για να χτυπήσει πρέπει το χέρι αυτό να πέφτει χάμω μαυρισμένο, σπασμένο, παράλυτο. Κάθε βιαστής οποιοσδήποτε και αν είναι, πρέπει το έγκλημά του να το πληρώνει με τη ζωή του.
Κάθε δημοκρατικός πολίτης, που δέχεται επίθεση από μοναρχοφασίστα τρομοκράτη πρέπει να δίνει την απάντηση που αξίζει. Είναι χίλιες φορές πιο αντρίκιο και δημοκρατικό να δέρνω παρά να δέχομαι καρπαζιές. Γιατί είναι χίλιες φορές πιο χρήσιμο για το λαό, την Ελλάδα, το έθνος και τη Δημοκρατία, το δολοφόνο που έρχεται να μου αφαιρέσει τη ζωή, να τον προλαβαίνω εγώ και να τον ξαπλώνω χάμω. Η άμυνα ενάντια στη δολοφόνα τρομοκρατία του μοναρχοφασισμού με τα ίδια του τα μέσα είναι το πιο άγιο, το πιο ιερό, το πιο απαραβίαστο δημοκρατικό καθήκον. Απ' την άσκηση του καθήκοντος αυτού οι άνθρωποι φαίνονται αν είναι δούλοι για λεύτεροι.
Αν τα λεύτερα έθνη στο δολοφόνο έγκλημα του χιτλεροφασισμού δεν απαντούσαν με τα ίδια και με καλύτερα μέσα, σήμερα θάταν όλα αφανισμένα.
Αυτό που ισχύει για το έθνος ισχύει και για τα άτομα. Γιατί όταν οι δημοκρατικοί πολίτες σαν άτομα ξέρουν να υπερασπίζουν τη ζωή τους τότε είναι σε θέση να σώσουν και τη λευτεριά και τη Δημοκρατία σαν έθνος.
Παντού λοιπόν Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα σαν υπέρτατη δημοκρατική υποχρέωση. Όταν οι άλλοι δε θέλουν, τότε εμείς πρέπει και μπορούμε να σωφρονίσουμε το μοναρχοφασισμό και τη δολοφονική τρομοκρατία του.
Ριζοσπάστης, 11/12/1945
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου