Έλληνες πολιτικοί και ξενικές επεμβάσεις

Ριζοσπάστης, Σάββατο 8 Δεκέμβρη 1945, σελ. 1

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 08.12.1945

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΞΕΝΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ

Μια απ' τις πρωταρχικές προϋποθέσεις να προχωρήσει η Ελλάδα στην εσωτερική της ανασυγκρότηση ομαλά, δημοκρατικά -ακολουθώντας το γενικό ευρωπαϊκό ρυθμό -είναι και το ξεκαθάρισμα του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας. Πρέπει ο μοναρχοφασισμός να ξεριζωθεί και απ' τις ένοπλες δυνάμεις για να γίνουν και αυτές όργανο που εξυπηρετεί το λαό και τη χώρα και όχι πράκτορας ξεπουλήματος και χαντακώματος της Ελλάδας. Και στο σημείο ακριβώς αυτό βρίσκονται οι μεγαλύτερες δυσκολίες. Για την κυβέρνηση, φυσικά. Θάταν ανόητο να πίστευε κανένας ότι το Δημοκρατικό Κέντρο από φιλοεαμισμό είτε από φιλολαϊκότητα θα έπαιρνε με την κυβέρνησή του μετρά, που θα χτυπούσαν κατακέφαλα το μοναρχοφασισμό, που χαντακώνει τον τόπο. Τέτοιες αυταπάτες θάταν πολύ απλοϊκές και μια τέτοια ευπιστία πολύ ανόητη. Όμως το μεταδεκεμβριανό γενικό ξεχαρβάλωμα, η ολόπλευρη και βαθιά μεταδεκεμβριανή αποσύνθεση - ηθική, πνευματική, κοινωνική, πολιτική, οικονομική - έχει φουντώσει τόσο πολύ, που αποτελεί πια άμεση και αντικειμενική ανάγκη να γίνει μια σοβαρή εσωτερική αλλαγή. Αλλιώς τραβάμε σε καταστροφή.

Την ανάγκη της αλλαγής αυτής την ένοιωσε και η επίσημη αγγλική πολιτική στην Ελλάδα - ο απόλυτος κυρίαρχος στη χώρα μας ύστερα απ' την ένοπλη επιβολή της στο λαϊκοδημοκρατικό εθνικοαπελευθερωτικό μας κίνημα. Και την ένοιωσε, πρώτα, γιατί η πατροναρισμένη απ' την Αγγλία Ελλάδα αποτελεί τη μοναδική νεοφασιστική παραφωνία στον ανοικοδομητικό οργασμό της μεταπολεμικής Ευρώπης και αυτό μειώνει το αγγλικό πολιτικό γόητρο στην Ευρώπη και προκαλεί αγανάκτηση και στις ίδιες τις λαϊκές μάζες στην Αγγλία που μαζί με εμάς και αυτές πληρώνουν τα σπασμένα της μεγαλοβρετανικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Και δεύτερο γιατί η χρεοκοπία του μοναρχοφασιμού στο εσωτερικό της Ελλάδας αποδείχθηκε τόσο περίτρανα και η ανικανότητά του τόσο ολοφάνερη, ώστε οδηγούσε σε καινούργια εσωτερική έκρηξη, πράγμα που θάχε για την Αγγλία και πάλι «ενοχλητικές» συνέπειες.

Αποφάσισε, λοιπόν, η Αγγλία -την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιουμένη -ν' αλλάξει άλογο, γιατί το πρώτο δεν κρατούσε και δε σύμφερνε πια. Και έκανε την αλλαγή αυτή χωρίς όμως να θέλει να κάνει και καμιά ουσιαστική παραχώρηση. Όμως η ανάγκη της αλλαγής είναι αντικειμενική, δηλαδή ζωτική για την Ελλάδα. Πρώτ' απ' όλα γιατί αν συνεχιστεί το μεταδεκεμβριανό ξεχαρβάλωμα απειλείται και αυτή η φυσική υπόσταση του λαού, θάρθει ο αφανισμός. Και δεύτερο, γιατί όσο ανασυγκροτείται η Ευρώπη και ο βαλκανικός περίγυρός μας, τόσο μεγαλώνει η καθυστέρηση η δική μας και κατά συνέπεια και η εξάρτηση και η αδυναμία μας απέναντι σε γείτονες που μεγαλώνουν, προοδεύουν και δυναμώνουν. Αυτό πάθαμε και ύστερα απ' τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο σε σχέση με την Τουρκία. Έτσι προβάλλει ολοκάθαρα ότι η ανάγκη για μια ουσιαστική εσωτερική αλλαγή είναι κάτι το πρωταρχικό για να μπορέσουμε να ζήσουμε, να σταθούμε στα πόδια μας. Απ' την ανάγκη όμως αυτή η Αγγλία πήγε πάλι να βγάλει κέρδος. Και μια που αυτή κυριαρχεί μεταδεκεμβριανά απολυτά στον τόπο μας θέλησε την αλλαγή να την κάνει έτσι που να δημιουργείται η εντύπωση ότι κάτι γίνεται, ενώ στην ουσία δεν θ' αλλάξει τίποτε. Αυτό φυσικά είναι το συμφέρον της Αγγλίας. Και για να εξηγούμαστε, πρέπει να προσθέσουμε: Όχι το δημοκρατικό, το πραγματικό συμφέρον της, μα το ιμπεριαλιστικό. Και φυσικά η ιμπεριαλιστική Αγγλία κάνει τη δουλειά της. Την Ελλάδα τη θέλει για βάση. Σα στρατηγικό στήριγμα και ακόμα σαν προγεφύρωμα. Εσωτερικά θα στηριχθεί μονάχα στα υπάκουα τσιράκια της. Και όταν βλέπει πως το λαό τον έχει εναντίον της, γιατί αυτός ζητά φιλία ισότιμη και δημοκρατική μαζί της και όχι αποικιακή κακομεταχείριση, τότε πλειοδοτεί, η Αγγλία, σε αντιλαϊκότητα. Ούτε και συμφέρει στην ιμπεριαλιστική Αγγλία γερή, οικονομικά υγιής και εθνικά πραγματικά ανεξάρτητη Ελλάδα. Αυτό δεν συμβιβάζεται με τις αποικιακές επιδιώξεις της. Γι' αυτό είναι θανάσιμο γλίστρημα και εθνική προδοσία για τον κάθε Έλληνα που πιστεύει πως η Αγγλία από αγάπη, καλή θέληση και αλτρουισμό για την Ελλάδα θα μας κάνει καλό. Αυτή μονάχα το συμφέρον της κοιτάζει. Και καλά κάνει. Κάνουν όμως άσχημα οι Έλληνες εκείνοι που αντί να κοιτάζουν το ελληνικό συμφέρον δουλεύουν το εγγλέζικο.

Και ξαναρχόμαστε στην «αλλαγή» που κάναν οι Άγγλοι δίνοντας την αρχή στο Δημοκρατικό Κέντρο. Είναι το μεγαλύτερο βάρος που βαραίνει και πιέζει καταθλιπτικά την κυβέρνηση. Γιατί την εξουσία την πήρε απ' τους ξένους και φυσικά αυτοί θα της ζητούν να κάνει όσα τους συμφέρουν. Το πραγματικό όμως συμφέρον της χωράς απαιτεί μια ουσιαστική αλλαγή. Και η κυβέρνηση Σοφούλη, ολόκληρο το Δημοκρατικό Κέντρο, είναι υποχρεωμένο να διαλέξει. Εδώ και δεκάξι μέρες δεν κάνει παρά να παραπαίει ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΣΑΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΜΕΤΑΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ.

Όμως το Δημοκρατικό Κέντρο και η κυβέρνησή του αν θέλει και τον τόπο και το κομματικό του συμφέρον να εξυπηρετήσει πρέπει να φερθεί ελληνικά και δημοκρατικά και όχι ξενόδουλα.

Το «Εμπρός» στις 4 του Δεκέμβρη δημοσίεψε ένα, εμπνευσμένο, όπως φαίνεται, απ' τους Άγγλους στρατιωτικούς, άρθρο με τον τίτλο «Ο Στρατός», όπου υπενθυμίζεται στην κυβέρνηση ότι «δεν προήλθεν από την λαϊκήν θέλησιν, αλλά διωρίσθη ΔΗΜΟΣΙΑ (υπογράμμιση του «Εμπρός». Σημ. «Ρίζου») από τους Άγγλους»και γι' αυτό δε μπορεί να κάνει μεταβολές στο στρατό δίχως την έγκρισή τους. Μα η κυβέρνηση χωρίς την άδεια των Άγγλων δε μπορεί ούτε ένα υπαστυνόμο να μεταθέσει είτε απολύσει. Οι ξένοι δεν αφήνουν να γίνει απαρχής ανασύνταξη των εκλογικών καταλόγων, αυτοί όρισαν και τη μέρα των εκλογών και δε δέχονται συζήτηση. Υπάρχουν μάλιστα πληροφορίες ότι οι αμερικανικοί κύκλοι απειλούν με οικονομικές συνέπειες αν δε γίνουν οι εκλογές όπως και όταν αυτοί θέλουν. Ακόμα και της «αποσυμφόρησης» τις λεπτομέρειες φαίνεται ότι τις κανονίζουν οι ξένοι. Έτσι η κυβέρνηση δε μπορεί για την ώρα τίποτα να κάνει από εκείνα που αποτελούν τις πρωταρχικές προϋποθέσεις για να προχωρήσει η Ελλάδα ομαλά, δημοκρατικά στο δρόμο της εσωτερικής της ανασυγκρότησης.

Είναι, λοιπόν, ολοφάνερο ότι δεν κυβερνά μα κυβερνιέται. Και κυβερνιέται απ' τους ξένους μα και από ντόπιους, τους πλουτοκράτες. Ο κ. Παπαστράτος, λογού χάρη, σαμποτέρνει την παραγωγή τσιγάρων με τη βεβαιότητα, ίσως, ότι θα μείνει ατιμώρητος μια και είναι γνωστοί οι δεσμοί του με ισχυρό κυβερνητικό παράγοντα.

Το μόνο πεδίο όπου η κυβέρνηση παρουσιάζει πρωτοβουλία είναι τα αντιλαϊκά μέτρα, όπως ο νόμος 683 που παραδίδει τους τραπεζοϋπαλλήλους στη διάθεση των αφεντικών τους. Όπως η χίτικη τρομοκρατία που εξακολουθεί να οργιάζει ανενόχλητη. Όπως οι δηλώσεις του κ. Σοφούλη ότι για την Ήπειρο «χρειάζεται να βρει ένα δυναμικό γενικό διοικητή γιατί εκεί είναι πολύ ανεπτυγμένος ο αριστερισμός»! Όπως η αθλιότητα της πτωματολογίας του κ. Καφαντάρη.

Υπάρχουν κυβερνητικοί κύκλοι που όλα αυτά τα δικαιολογούν με το επιχείρημα: για να σταθεί το Δημοκρατικό Κέντρο κομματικά θα πρέπει ν' αποσπάσει δυνάμεις απ' τη Δεξιά. Και αυτό δε θα το πετύχει αν δείξει υπέρμετρο αριστερισμό γιατί τότε αυτοί, που πάει ν' αποσπάσει, θα μείνουν στη Δεξιά. Φυσικά, με τέτοια παλαιοκομματικά τερτίπια, που θυμίζουν φαυλοκρατία, δεν πρόκειται να γίνει εθνική ανορθωτική πολιτική.

Γι' αυτό και ο λαός λέει: Και με την καινούργια κυβέρνηση δεν πάμε καλά ! Και έχει απόλυτα δίκιο. Η κυβέρνηση Σοφούλη πήρε στραβό δρόμο. Υποτάσσεται στους ξένους δουλικά και συνθηκολογεί απροκάλυπτα προς τα δεξιά. Αυτό δείχνουν τα έργα της. Και μόνον αυτά έχουν αξία και πέραση. Και μια και τα έργα της είναι αντιλαϊκά, χάνει τον καιρό της όταν ζητά ανοχή και πίστωση χρόνου απ' το λαό και όταν θέλει να μην κάνουν απεργίες οι εργάτες γιατί δυσκολεύουν το έργο της! Για να δώσουν πίστωση οι εργάτες πρέπει να δουν χειροπιαστά αποτελέσματα. Και όσα έχουν μέχρι την ώρα τους πείθουν για το αντίθετο.

Γεγονός είναι ότι η κυβέρνηση παραπαίει αντιλαϊκά. Και όπως πάει γρήγορα θα αποχρεωκοπήσει και θα πέσει κάτω απ' το βάρος των πραγμάτων, ακολουθώντας τη θλιβερή κατάντια των προκάτοχων της. Ένα πράγμα μπορεί μονάχα να τη σώσει εθνικά και κομματικά: μια αποφασιστική στροφή προς το λαό. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνον όταν στηριχθεί γερά στο ΕΑΜ, παίρνοντας εκπρόσωπους του στους κόλπους της. Έτσι και απ' την αγγλοσαξονική κυβέρνηση θα ξεφύγει και ανορθωτικό έργο θα μπορέσει να κάνει.

Μα τι θα πουν οι Άγγλοι; Αν οι Άγγλοι διαφωνήσουν, τότε όποιος έχει ελληνική αξιοπρέπεια θα τους πετάξει την παραίτησή του. Και ας ξανάρθουν να κυβερνήσουν με τους χίτες. Για να πεισθούν τότε και οι λίγοι Έλληνες που απόμειναν, ότι η αγγλική κατοχή εξακολουθεί εδώ και ένα χρόνο, να είναι το πρωταρχικό και μοναδικό ακόμα εμπόδιο για την ανόρθωση του τόπου. Και ότι το πρώτο εθνικό αίτημα της στιγμής είναι να μας αφήσουν οι Άγγλοι και να φύγουν.

Ο ελληνικός λαός που τόσες μπόρες πέρασε και τόσες θυσίες έδωσε τα τελευταία δέκα χρονια για τη λευτεριά του, δε θα κάνει «παρά πόδα» όσο δεν εξασφαλίσει την ησυχία και το μέλλον του όπως αυτός θέλει.

Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

Η μαζική λαϊκή αυτοάμυνα

Ριζοσπάστης, 11/12/1945, σελ. 1

Απ' τη Μακεδονία και Θράκη έρχονται πυκνές συγκεκριμένες πληροφορίες ότι το Μαύρο Μέτωπο κινιέται δραστήρια, ανασυντάσσει, συγκεντρώνει, εξοπλίζει τις δυνάμεις του και δυναμώνει ακόμα πιο πολύ την τρομοκρατική δραστηριότητά του. Ζέρβας και Γρίβας συντονίζουν τις ενέργειές τους, συνδυάζοντάς τες και με τη δουλειά της χωροφυλακής και εθνοφυλακής. Φυσικά οι ξενικός δυνάμεις κατοχής δεν είναι ξένες προς όλη αυτή την πυρετώδη προσπάθεια.
Το συμπέρασμα απ' την κατάσταση αυτή είναι ότι και με τη κυβέρνηση του Δημοκρατικού Κέντρου η τρομοκρατική δράση του μοναρχοφασισμού – δράση που ενισχύεται υλικά και ηθικά απ' τις ξενικές δυνάμεις κατοχής – όχι μόνο δεν πρόκειται να σταματήσει είτε να περιοριστεί, μα αντίθετα, θα δυναμώσει – δυναμώνει κιόλας πιο πολύ.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και αυτή μας επιβάλλει καθήκοντα. Οι 20 σχεδόν μέρες που περάσαν απ' το σχηματισμό της καινούργιας κυβέρνησης φτάνουν για να ξεδιαλύνουν μερικές δημοκρατικές αυταπάτες που δημιούργησε ο ερχομός της. Και σήμερα περισσότερο από πριν, δυναμώνει στις εργαζόμενες μάζες η πεποίθηση ότι μονάχα στις δικές τους δυνάμεις μπορούν και πρέπει να στηρίζονται. Αυτό σημαίνει ότι και για να αντιμετωπίσει και εκμηδενίσει και τη μαυρομετωπίτικη δολοφονική τρομοκρατία ο λαός μόνο στον εαυτό του και τις δυνάμεις τις δικές του πρέπει να υπολογίζει. Η διαπίστωση αυτή, που βγαίνει μόνη της μέσα απ' τα πράγματα μας επιβάλλει μια υποχρέωση: ο εργαζόμενος λαός ενάντια στη μαυρομετωπίτικη τρομοκρατία οργανώνει και αντιτάσσει τη Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνά του. Όπου οργανώθηκε σωστά, δηλαδή μαζικά, παλλαϊκά και έδρασε αποφασιστικά – έχοντας για πρωτοπόρο κομμάτι της τα πιο ψύχραιμα και γερά παλληκάρια, που βρίσκονται στο εργοστάσιο, στη συνοικία, στο συνοικισμό, στο χωριό – η Μ.Λ.Α έδωσε συγκεκριμένα και θετικά αποτελέσματα. Την καλή αυτή πείρα πρέπει να τη γενικεύσουμε σε όλη τη χώρα. Και τότε θα τσακίσουμε το δολοφόνο χέρι της μοναρχοφασιστικής τρομοκρατίας.

Άνδρες και γυναίκες, παλληκάρια και κορίτσια, παιδιά και γέροι, όλοι έχουν τη θέση τους στη Μ.Λ.Α. Παντού όπου η χίτικη δολοφονία ή μοναρχοφασίστας ληστής και βιαστής, παντού όπου ο μαυρομετωπίτης τρομοκράτης σηκώνει το οπλισμένο χέρι του -αδιάφορο αν κρατά όπλο, πιστόλι, μαχαίρι, σιδερογροθιά, κλομπ, βούρδουλα, ξύλο είτε πέτρα- για να χτυπήσει πρέπει το χέρι αυτό να πέφτει χάμω μαυρισμένο, σπασμένο, παράλυτο. Κάθε βιαστής οποιοσδήποτε και αν είναι, πρέπει το έγκλημά του να το πληρώνει με τη ζωή του.

Κάθε δημοκρατικός πολίτης, που δέχεται επίθεση από μοναρχοφασίστα τρομοκράτη πρέπει να δίνει την απάντηση που αξίζει. Είναι χίλιες φορές πιο αντρίκιο και δημοκρατικό να δέρνω παρά να δέχομαι καρπαζιές. Γιατί είναι χίλιες φορές πιο χρήσιμο για το λαό, την Ελλάδα, το έθνος και τη Δημοκρατία, το δολοφόνο που έρχεται να μου αφαιρέσει τη ζωή, να τον προλαβαίνω εγώ και να τον ξαπλώνω χάμω. Η άμυνα ενάντια στη δολοφόνα τρομοκρατία του μοναρχοφασισμού με τα ίδια του τα μέσα είναι το πιο άγιο, το πιο ιερό, το πιο απαραβίαστο δημοκρατικό καθήκον. Απ' την άσκηση του καθήκοντος αυτού οι άνθρωποι φαίνονται αν είναι δούλοι για λεύτεροι.

Αν τα λεύτερα έθνη στο δολοφόνο έγκλημα του χιτλεροφασισμού δεν απαντούσαν με τα ίδια και με καλύτερα μέσα, σήμερα θάταν όλα αφανισμένα.

Αυτό που ισχύει για το έθνος ισχύει και για τα άτομα. Γιατί όταν οι δημοκρατικοί πολίτες σαν άτομα ξέρουν να υπερασπίζουν τη ζωή τους τότε είναι σε θέση να σώσουν και τη λευτεριά και τη Δημοκρατία σαν έθνος.

Παντού λοιπόν Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα σαν υπέρτατη δημοκρατική υποχρέωση. Όταν οι άλλοι δε θέλουν, τότε εμείς πρέπει και μπορούμε να σωφρονίσουμε το μοναρχοφασισμό και τη δολοφονική τρομοκρατία του.

Ριζοσπάστης, 11/12/1945

Κατευνασμός και συμφιλίωση

Ριζοσπάστης, Πέμπτη 17 Οκτώβρη 1946, σελ. 1

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΛΕΕΙ ΜΟΝΟ: ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Να φύγουν οι Αγγλοι για να βρούμε τον πραγματικό δρόμο μας

Για ν’ αποφύγουμε το λαϊκό αφανισμό και τον εθνικό χαμό: ΕΝΙΑΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΣΠΑΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ!
Μια όμως και βρισκόμαστε εδώ στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας θα πρέπει να ξεσκεπασθεί ένας ξεχωριστός τομέας απ’ την μαζική τρομοκρατία. Με ιδιαίτερη λύσσα στρέφεται αυτή ενάντια στους Σλαβομακεδόνες και τη λαϊκοδημοκρατική οργάνωσή τους, τη ΜΟΦ (Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο).
(Ο σ. Ζαχαριάδης αναφέρει σε συνέχεια ζωντανά παραδείγματα ομαδικών διώξεων και μια σειρά από δίκες ενάντια σε χωρικούς ανάμεσα στους οποίους κατηγορείται και σαν αυτονομιστής και οχρανίτης ο ανάπηρος του αλβανικού Αθ. Λιάκης που από την κατάρρευση του Μετώπου και δω νοσηλεύεται στην Αθήνα.)
Τώρα τελευταία αφήνουν λίγο την κατηγορία του αυτονομιστή και οχρανίτη, γιατί οι κατηγορούμενοι εύκολα αποδείχνουν ότι πολέμησαν τον κατακτητή και σκαρώνουν άλλη. Τώρα είναι οι «τροφοδότες ληστοσυμμοριών» ή «σύνδεσμοι του Τίτο». Έτσι τα επίσημα ελληνικά δικαστήρια απαγγέλνουν τέτοιες κατηγορίες και θίγουν τον Κυβερνήτη μιας Σύμμαχης χώρας δίχως να ιδρώνει το αυτί της κυβέρνησης. Φυσικά, όταν οι Σλαβομακεδόνες δεν αντέχουν πια την τρομοκρατία τότε οι δολοφόνοι μιλάνε για «συμμορίες-αυτονομιστές» και κάνουν πάλι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις.
Γιατί με τόση εξαιρετική προτίμηση η κρατική και μοναρχοφασιστική τρομοκρατία στρέφεται ενάντια στους Σλαβομακεδόνες;
Πρώτο, επιδιώκουν να εξοντώσουν φυσικά το σλαβομακεδονικό στοιχείο. Δεύτερο θέλουν να λυγίσουν το ακμαίο Λαϊκοδημοκρατικό φρόνημά τους. Τρίτο, θέλουν να σπείρουν τη διχόνοια ανάμεσα στους Έλληνες και Σλαβομακεδόνες και τέταρτο θέλουν να διατηρούν μια αδιάκοπη ένταση ανάμεσα στην Ελλάδα και τις Σλαβικές Λαϊκές Δημοκρατίες στα Βαλκάνια.
Μια ακόμη απόδειξη για αυτό είναι και η νέα συκοφαντική εκστρατεία που άρχισε ενάντια στη Λαϊκή Δημοκρατία του Στρατάρχη Τίτο με τις ψευτιές του ασφαλώς πληρωμένου χαφιέ Λουιζίδη. Το ότι λέει ψέματα φαίνεται και από το γεγονός ότι η κάθε φυλλάδα του κίτρινου Τύπου παρουσιάζει άλλο ως και με άλλες ημερομηνίες τις «αποκαλύψεις» του Λουιζίδη, που δε μπορεί να μην ομολογήσει ότι οι γιουγκοσλαβικές αρχές του επέτρεψαν όταν το ζήτησε να γυρίσει λεύτερος στην Ελλάδα.
Ποιον εξυπηρετεί η πολιτική αυτή; Το ντόπιο μοναρχοφασισμό και τον εγγλέζικο ιμπεριαλισμό στην προσπάθειά του να στερεώσει το αντιβαλκανικό προγεφύρωμά του. Έτσι στο σημείο αυτό σκοντάφτουμε πάλι στον ίδιο βασικό παράγοντα: Στην αγγλική ανάμειξη στα εσωτερικά μας, στην αγγλική κατοχή.
Πόσες φορές ο Μπέβιν μας διαβεβαίωσε ότι η Αγγλία δεν ανακατεύεται στα ελληνικά ζητήματα;
Χθες το ξαναεπικύρωσε αυτό. Ο Δαμασκηνός με προσωπικό μήνυμα του Αγγλου υπουργού των Εξωτερικών ξανάμεινε στη θέση του. Έτσι, σε πλήρη αντίθεση με τη δεδηλωμένη θέληση του λαού η αγγλική πολιτική παραμένει κυρίαρχη στην Ελλάδα. Αυτή η αγεφύρωτη αντίθεση καθορίζει και το πραγματικό νόημα της εσωτερικής μας κατάστασης. Και η αντίθεση αυτή μπορεί να αρθεί και να βρει η Ελλάδα τον εαυτό της και τον πραγματικό δρόμο της μόνο όταν φύγουν οι Αγγλοι από τη χώρα μας. Να γιατί στο κάτω- κάτω της γραφής σ’ αυτή την Πανεθνική και Παλλαϊκή απαίτηση συγκεντρώνεται ολόκληρο το μεταδεκεμβριανό ελληνικό πρόβλημα. Αν τώρα οι Αγγλοι συνεχίσουν ν’ αγνοούν τη λαϊκή θέληση και πάνε με τους μοναρχοφασίστες πράχτορές τους να ξαναφέρουν τον Γκλύξμπουργκ, δηλαδή να ξαναστήσουν τρισχειρότερη την 4η Αυγούστου, τότε το κρίμα στο λαιμό τους. Και ότι πάνε Κονδυλικά να ξαναφέρουν τον Γκλύξμπουργκ το δείχνει και η έκθεση των παρατηρητών. Όταν λένε ότι η αποχή ήταν 9.3% αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει ότι οι μοναρχοφασίστες στο δημοψήφισμά τους θα μπορέσουν να παρουσιάσουν ότι για το Γκλύξμπουργκ ψήφισαν 99,7% των Ελλήνων.
Το πραξικόπημα της 31 Μαρτίου άνοιξε μια καινούργια φάση στη μεταδεκεμβριανή νεοελληνική τρικυμία. Την κατάσταση θα μπορέσει να τη μαστορέψει μόνο η ενιαία και αδιάσπαστη Δημοκρατική Λαϊκή Ενότητα. Χρειάζεται φρόνηση, ψυχραιμία και αποφασιστικότητα. Η εμπιστοσύνη του λαού προς τη Δημοκρατική παράταξη αποτελεί την πιο θετική εγγύηση για το μέλλον. ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΥΤΟ ΛΕΕΙ ΜΟΝΟ ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΕΞΩ ΑΠ' ΑΥΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΛΑΪΚΟΣ ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΣ ΧΑΜΟΣ. ΚΙ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ, ΜΑ Η ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΔΙΧΩΣ ΣΚΛΗΡΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ. ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ
ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
Ριζοσπάστης, Κυριακή 14 Απρίλη 1946, σελ. 1

Οι 4 προτάσεις του σ. Ζαχαριάδη

Μαζί με το «ανοιχτό γράμμα» ο σ. Ζαχαριάδης έστειλε στο Μεταξά σημείωμα, που περιελάμβανε προτάσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος, σε μια βάση για κοινή, λαϊκή-πατριωτική-εθνική πάλη κατά της φασιστικής επιδρομής. Ο Μεταξάς φυσικά δεν απάντησε, γιατί δεν έκανε λαϊκό-εθνικό πόλεμο, μα πλουτοκρατικό-δυναστικό-ξενοκίνητο. Οι τέσσερις προτάσεις-όροι είναι οι εξής:

1) Το ΚΚΕ αναλαμβάνει τη γραμμή του «ανοιχτού γράμματος» να την κρατήσει ως το τέλος του πολέμου.

2) η Κυβέρνηση δίνει γενική αμνηστία.

3) Ξαναβγαίνει ο «Ριζοσπάστης».

4) Όποιος, μέλος του ΚΚΕ, διαφωνήσει με τη γραμμή του «ανοιχτού γράμματος», θα διαγραφεί από το ΚΚΕ.

«Ριζοσπάστης» 28.10.1945

Η πλαστογραφία της 4ης Αυγούστου

Το γράμμα του σ. Ζαχαριάδη δημοσιεύτηκε στις αθηναϊκές εφημερίδες στις 2 Νοέμβρη 1940 και σε φωτοτυπία με μια πλαστογραφία που έκανε τότε ο Μανιαδάκης. Ο σ. Ζαχαριάδης την ίδια μέρα που έστελνε το ανοιχτό γράμμα προς τον ελληνικό λαό, έγραψε και ένα άλλο για τον υφυπουργό Δημόσιας Ασφάλειας Ι. Μανιαδάκη. Με το δεύτερο αυτό γράμμα ο σ. Ζαχαριάδης καθιστούσε υπεύθυνο το Μανιαδάκη για την τύχη των φυλακισμένων στην απομόνωση της Κέρκυρας που κινδύνευαν από τους βομβαρδισμούς της φασιστικής αεροπορίας εναντίον της Κέρκυρας. Οι βομβαρδισμοί είχαν αρχίσει από την πρώτη μέρα του πολέμου. Ο σ. Ζαχαριάδης ζητούσε να σταματήσει η απομόνωση για νάχουν τη δυνατότητα οι φυλακισμένοι να προστατεύονται καλύτερα στις ώρες του συναγερμού.

Η πλαστογράφηση βρίσκεται σε τούτο δω: Ο Μανιαδάκης πήρε την επικεφαλίδα αυτού του δεύτερου γράμματος που απευθύνονταν προς τον «Υφυπουργό της Δημόσιας Ασφάλειας Κον Μανιαδάκην» και την έβαλε σαν επικεφαλίδα στο «Ανοιχτό Γράμμα» θέλοντας έτσι να δείξει ότι και αυτό σ’ αυτόν το έστελνε ο σ. Ζαχαριάδης.

«Ριζοσπάστης» 28.10.1945

Κατευνασμός!

Η κυβέρνηση αποφάσισε για « ν’ αποκαταστήσει την τάξη» κι πετύχει τον «εσωτερικό κατευνασμό» να ψηφίσει ένα νόμο που θα δίνει στους αντάρτες προθεσμία από ένα μήνα για να καταθέσουν τα όπλα, να παρουσιαστούν και να μείνουν σε μέρη που θα τους ορίσουν οι κατά τόπους εισαγγελείς. Στην αρχική διατύπωση που είχε το νομοσχέδιο αυτό προβλέπονταν ότι στο μήνα του «κατευνασμού» δεν θα ίσχυαν τα μέτρα τάξης και ακόμα ότι θα δημιουργούνταν και τριτοβάθμια επιτροπή για τις εκτοπίσεις. Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Αθήνας – επίσημος κρατικός – είχε διατυμπανίσει σε επανειλημμένες εκπομπές του το τέτοιο περιεχόμενο του νομοσχεδίου. Μα ο πρωθυπουργός σε προχθεσινοβραδυνές δηλώσεις προς τους δημοσιογράφους ξεκαθάρισε ότι κατά τον «κατευναστικό μήνα» θα ισχύουν τα μέτρα τάξης, θα συνεχίσουν και θα ενταθούν οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, τα εκτελεστικά αποσπάσματα και οι επιτροπές ασφαλείας θα εξακολουθήσουν το έργο τους. Οι δημοσιογραφικές πληροφορίες διευκρινίζουν ότι η υπαναχώρηση αυτή του κ. πρωθυπουργού και της κυβέρνησης έγινε ύστερα απ’ τις παραστάσεις που έκαναν οι πρεσβευτές Αγγλίας και Ενωμένων Πολιτειών και μετά απ’ τη σύσκεψη για τη δημόσια τάξη που πραγματοποίησαν προχθές στο σπίτι του κ. πρωθυπουργού οι αρμόδιοι υπουργοί μαζί με τον Άγγλο στρατηγό κ. Ρέλλιγκς.

Αναφέρουμε όλα τα πιο πάνω για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι τα πρώτα κυβερνητικά ημίμετρα για τον «κατευνασμό», ημίμετρα που έτσι όπως τα σκαρώνει η κυβέρνηση δεν επρόκειτο οπωσδήποτε να βελτιώσουν την κατάσταση, έρχεται να τα τορπιλίσει οριστικά η καινούρια αυθαίρετη ανάμιξη που έκαναν οι πρεσβευτές Μεγ. Βρετανίας και Ενωμένων Πολιτειών και οι αγγλικές αρχές κατοχής. Αν τώρα θελήσουμε να εξηγήσουμε τους λόγους που προκάλεσαν την τέτοια αγγλοαμερικάνικη επέμβαση, θα πρέπει να φτάσουμε στο δεύτερο συμπέρασμα μας: ότι ο αγγλοσαξονικός ιμπεριαλισμός δεν θέλει την Ελλάδα ήσυχη και μονοιασμένη, τη χωρίζει και τη ματοκυλά, διατηρεί σ’ αυτή μια άσβεστη εστία από φασιστικές και αντιειρηνικές δολοπλοκίες και πραγματοποιήσεις, γιατί αυτό ανταποκρίνεται πέρα για πέρα στα σκοτεινά του σχέδια τόσο αναφορικά με την Ελλάδα όσο και για τα Βαλκάνια και την Ευρώπη.

Μια διαπίστωση γενική και αναμφισβήτητη, που μπορεί κανένας να την κάνει σε κάθε γωνιά της χώρας μας, είναι πως ο Λαός μπροστά στη άβυσσο των ερειπίων και του αίματος, που του κόστισαν οι πόλεμοι και οι κατοχές και για να σταματήσει τον καινούριο εμφύλιο πόλεμο, που φουντώνει σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, θέλει και πραγματοποιεί το μόνοιασμα και τη συμφιλίωση. Ο παλλαϊκός αυτός πόθος βρήκε λίγο είτε πολύ την αντανάκλαση του και στη στάση που απέναντι στο ζήτημα αυτό πήραν όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα της χώρας. Και μια ξέθωρη απήχηση του βλέπουμε και στο νομοσχέδιο για τον «κατευνασμό», που η κυβέρνηση ετοίμασε να καταθέσει στη Βουλή λοταν είδε πως οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να μεγαλώνουν το κακό και όταν αισθάνθηκε έντονη την πίεση και απ’ τους ίδιους τους οπαδούς της για την συμφιλίωση. Μα για μια ακόμα φορά έρχεται ο κακός μας δαίμονας, οι άσπονδοι φίλοι μας Άγγλοι και Αμερικανοί, για να χαλάσουν και αυτήν ακόμα την κυβερνητική «κατευναστική» ψευτοπροσπάθεια.

Αν επιμένουμε στο σημείο αυτό είναι γιατί δίνεται πάλι σήμερα στον κάθε Έλληνα η ευκαιρία να ξαναδεί πιο καθαρά και αμερόληπτα ολόκληρο το πρόβλημα μας, εσωτερικό και εξωτερικό. Οικονομικά κατρακυλάμε ολοένα και πιο χαμηλά για τον απλούστατο λόγο ότι η μεταδεκεμβριανή κακοδαιμονία, στηριγμένη στην ξενική κατοχή, δε μπόρεσε ούτε και θα μπορέσει να βάλει μπρος το παραγωγικό μηχανισμό της χώρας, έτσι όπως το χρειάζεται αυτό σήμερα η Ελλάδα και ο Λαός της.

Κάτω απ’ την αγγλική κατοχή και την αγγλοαμερικάνικη κηδεμονία έχει ολοκληρωθεί ο πατροπαράδοτος νεοελληνικός παρασιτισμός πράγμα που σημαίνει ότι ξεπουλιούνται και τα τελευταία υπολείμματα οικονομικής αυτοτέλειας. Αυτό φυσικά συμφέρει στους ξένους πάτρωνες μας, γιατί έτσι μας εξανδραποδίζουν απόλυτα, οικονομικά και πολιτικά. Μα για τον ελληνικό Λαό το αποτέλεσμα είναι μια οικονομική εξαθλίωση, που δύσκολα θα ψάξει κανένας να βρει το προηγούμενο της, μπροστά σε ένα χειμώνα που προμηνά ακόμη χειρότερα. Οι απεργίες των τραπεζιτικών και δημοσίων υπαλλήλων είναι ένα μήνυμα χαρακτηριστικό και ένα σημάδι των καιρών.

Απ’ την πλευρά της εσωτερικής τάξης βρισκόμαστε κιόλας μέσα στην φωτιά του εμφυλίου πολέμου. Δεν υπάρχει ούτε ίχνος από δημοκρατικές ελευθερίες, και το πιο ξεκάθαρο σχετικό παράδειγμα μας το δίνει η κυβερνητική τακτική στο συνδικαλιστικό μας ζήτημα, τακτική στραγγαλισμού των συνδικαλιστικών ελευθεριών παρ’ όλη την πίεση που εξασκεί πάνω στον κυβερνητικό νεοφασισμό η αγγλική εργατική τάξη και το παγκόσμιο συνδικαλιστικό κίνημα. Και εξωτερικά όπως είμαστε μονόπλευρα προσκολλημένοι σα στρείδι στον αγγλοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τις καταχθόνιες επιδιώξεις του, βλέπουμε να συμπληρώνεται η απομόνωση μας και απ’ το δημοκρατικό περίγυρο μας και χαντακώνονται οι εθνικές μας διεκδικήσεις.

Αυτήν την εικόνα παρουσιάζει η Ελλάδα σήμερα. Και για τον πιο τυφλό ακόμα γίνεται ολοένα και πιο καθαρό πως μόνο με τις κοινές λαϊκές προσπάθειες για ένα δημοκρατικό εσωτερικό ξεκαθάρισμα και για μια ανεξάρτητη και ισότιμη προς όλους τους μεγάλους συμμάχους μας εξωτερική πολιτική θα μπορούσαμε να αποκαταστήσουμε τηνς εσωτερική μας ισορροπία και σκεφθούμε παραπέρα για περιμάζεμα και ανόρθωση.

Τόσο φανερά είναι όλα αυτά, ώστε τα είδε, τα διαπίστωσε και η επίσημη, απ’ όλα τα κόμματα, αγγλική κοινοβουλευτική επιτροπή που πριν λίγο καιρό επισκέφθηκε τη χώρα μας. Στην έκθεση της, όπως πληροφορεί το χθεσινό «Βήμα», η επιτροπή «συνιστά κυβέρνησιν εξ όλων των αποχρώσεων, αμνηστίαν, άρσιν των έκτακτων μέτρων και ελευθέρας εκλογάς». Εμείς έχουμε κάθε διάθεση ν’ αποδεχθούμε τα συμπεράσματα αυτά της βρετανικής κοινοβουλευτικής επιτροπής. Μα το κύριο και βασικό εμπόδιο για την πραγματοποίηση τους στέκει στη χώρα μας η επίσημη αγγλοαμερικανική πολιτική στην Ελλάδα έτσι όπως ασκείται απ’ τον Άγγλο και Αμερικανό πρεσβευτή κ. Νόρτον και κ. Μακ Βη και απ’ τις αγγλικές αρχές κατοχής. Αυτοί είναι η πέτρα του σκανδάλου. Η όλη τους πολιτεία ξανάφερε και μετά το ψευτοδημοψήφισμα της 1^ης του Σεπτέμβρη τη χώρα σε πολιτικό αδιέξοδο, που εκδηλώθηκε με την τελευταία κυβερνητική κρίση. Τρεις ολόκληρες βδομάδες βυσσοδομούσαν και μαγείρευαν οι πιο πάνω κύριοι για να κατασκευάσουν έναν αντιλαϊκό, αντιαριστερό, και αντιεαμικό κυβερνητικό συνασπισμό που θα κάλυπτε κάπως καλύτερα τα σκοτεινά σχέδια τους και θα τους έβγαζε κάπως ασπροπρόσωπους μπροστά στην εγγλέζικη, την αμερικάνικη και την παγκόσμια κοινή γνώμη. Κοιλοπόνησαν βουνό μα ξαναγέννησαν ποντίκι. Κατάληξαν πάλι στον κ. Τσαλδάρη γιατί κανένας άλλος απ’ τους πολιτικούς αρχηγούς, παρ’ όλο το μίσος που πολλοί απ’ αυτούς τρέφουν ενάντια στο ΕΑΜ, δε δέχθηκε να μπει στην κουζίνα τους, γιατί όλοι τους καταλαβαίνουν ότι ο αντιαριστερός συνασπισμός τους όχι μόνο θα χαντάκωνε οριστικά την Ελλάδα και θα ολοκλήρωνε τον εμφύλιο πόλεμο, μα θα σήμαινε και για τους ίδιους προσωπικά τον πολιτικό θάνατο και τον ατομικό εξευτελισμό.

Ενώ λοιπόν οι ξένοι προστάτες απότυχαν στην αντιαριστερή προσπάθεια τους, ματαιώνουν τώρα με την επέμβαση και αυτές ακόμα τις ξεθωριασμένες κυβερνητικές επιδείξεις ότι προσαρμόζεται στο κλίμα που η αγγλική κοινοβουλευτική επιτροπή διαπίστωσε σαν το πιο κατάλληλο για μια εσωτερική ελληνική σταθεροποίηση.

Έτσι χωρίς κανένα κίνδυνο υπερβολής μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι η επίσημη αγγλοαμερικανική πολιτική στην Ελλάδα και τα έργα της αγγλικής κατοχής έρχονται σε άμεση και κατάφωρη αντίθεση με τα συμπεράσματα της επίσημης κοινοβουλευτικής επιτροπής που αντιπροσωπεύει όλα τα κόμματα και κατά συνέπεια ολόκληρο τον αγγλικό Λαό συμπεράσματα που μόνον η δημοκρατική Ελλάδα απ’ την άκρα Δεξιά – Κέντρο – μέχρι την άκρα Αριστερά της – ΕΑΜ – δέχθηκε άμεσα είτε έμμεσα σα σωστά και ζητά την άμεση εφαρμογή και πραγματοποίηση τους. Το κατ’ ευθείαν εξαγόμενο απ’ την πιο πάνω διαπίστωση μπορεί νάνε μόνο τούτο: Όσο συνεχίζεται η αγγλοαμερικανική ανάμιξη στα εσωτερικά μας και όσο εξακολουθεί η αγγλική στρατιωτική κατοχή στην Ελλάδα – χθεσινές εφημερίδες δημοσίευσαν την πληροφορία ότι στο Παρίσι ο κ. Τσαλδαρης ζήτησε απ’ τον κ. Μπερνς να στείλει και αμερικάνικα στρατεύματα στη χώρα μας! – ησυχία, κατευνασμό, τάξη και ομόνοια ο τόπος αυτός δεν πρόκειται να βρει. Γιατί ο αγγλοαμερικάνικος ιμπεριαλισμός έχει ακριβώς τ αντίθετο συμφέρο : Θέλει μια Ελλάδα χωρισμένη, που να αλληλοτρώγεται και να ματοκυλιέται. Το παληό κατακτητικό ιμπεριαλιστικό σύμβολο: διαίρει και βασίλευε, βρίσκει στη χώρα μας την πιο κλασσική εφαρμογή του.
Τα συμπεράσματα μας πρέπει να είναι: Για να ησυχάσουμε και μονοιάσουμε, για να γίνουν οι Έλληνες οι ρυθμιστές και οι νυκοκυραίοι στον τόπο αυτόν, πρέπει να φύγουν οι Άγγλοι, να σταματήσουν οι αγγλοαμερικάνικοι παρεμβατισμοί στα εσωτερικά μας. Τότε θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να πραγματοποιηθούν όσα λέει και η έκθεση της βρετανικής κοινοβουλευτικής επιτροπής. Αυτό όμως, η πραγματοποίηση αυτή, θάνε το αποτέλεσμα μόνον των αγώνων του λαού μας. Όπως και η έκθεση και τα συμπεράσματα της βρετανικής κοινοβουλευτικής αποστολής στηρίζονται πάνω στη βεβαιότητα που αποκόμισαν τα μέλη της με την έρευνα τους, ότι αυτά θέλει ο Λαός και δεν πρόκειται να τα βάλει κάτω πριν τα πετύχει.

Αυτό πρέπει νάνε το γενικό μας εξαγόμενο: Γελιόνται και οι ίδιοι και καλλιεργούν αυταπάτες όσοι πιστεύουν πώς μπορούν να γελάσουν το Λαό και να ληστέθσουν τελειωτικά τον τόπο. Ο κυβερνητικός ψευτοκατευνασμός δεν θα φέρει αποτέλεσμα γιατί δεν είναι ειλικρινής και αποβλέπει μόνο στο να δώσει στους ντόπιους μοναρχοφασίστες και στους ξένους ιμπεριαλιστές προσχήματα για να ταμπουρωθούν και να συνεχίσουν την καταστροφική για το Λαό και την Ελλάδα αδιάλλακτη, αντεθνική πολιτική τους.

Δεν πρόκειται όμως να γελάσουν κανένα. Αν πραγματικά πονάν τον τόπο, ας βάλουν στη μπάντα τον κουτοπόνηρο πολιτικαντισμό τους και ας έρθουν τίμια και ντόμπρα να τα βάλουμε κάτω, να συζητήσουμε και να συμφωνήσουμε. Τα συμπεράσματα των Άγγλων κοινοβουλευτικών παρέχουν μια γόνιμη και στέρεη βάση για συνεννόηση. Εμείς είμαστε πρόθυμοι πάνω σ’ αυτή τη βάση να συζητήσουμε. Έξω απ’ αυτή και πέρα απ’ αυτή στο δρόμο που μας υποδείχνουν ο κυβερνητικός ψευτοκατευνασμός και ο ξενικός αντιελληνικός παρεμβατισμός υπάρχει η ανειρήνευτη συνέχιση της πάλης του Λαού για τη ζωή και το δίκιο του.

Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

«Ριζοσπάστης», Κυριακή 10 Νοέμβρη 1946, σελ. 1

Άρθρα και συνεντεύξεις του Νίκου Ζαχαριάδη δημοσιευμένα στο Ριζοσπάστη (1946)

 

• Να τσακισθεί με όλα τα μέσα κάθε πραξικόπημα του μαύρου μετώπου [Δηλώσεις του σ. Ζαχαριάδη στο Ριζοσπάστη] (Σάββατο, 12/1/1946, σελ. 1)
  
• Ο λόγος του σ. Ζαχαριάδη στην παλλαϊκή συγκέντρωση του Βόλου (Τρίτη, 15/1/1946, σελ. 1-2)
  
• Η εθνική μας ανεξαρτησία (Πέμπτη, 24/1/1946, σελ.1)
  
• Εθνικό εγερτήριο σάλπισμα (Τετάρτη 30/1/1946, σελ. 1)
  

• Για την ανεξαρτησία και τη δημοκρατία (Σάββατο 2/2/1946, σελ. 1)
  
• Η σημερινή οικονομική και πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και τα προβλήματα του δημοκρατικού κινήματος και αγώνα / Η αγγλική βία δε μπορεί να υποτάξει τη Δημοκρατική Ελλάδα [Εισήγηση του σ. Ζαχαριάδη στη 2η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε. (12-2-46)] (Κυριακή, 24/2/1946, σελ. 2-4)
  
• Πανδημοκρατικό μέτωπο (Δηλώσεις του σ. Ν. Ζαχαριάδη) (Τρίτη, 26/2/1946, σελ. 1)
• Μπροστά στον κίνδυνο της Δημοκρατίας (Πέμπτη 7/3/1946, σελ. 1)
• Λόγος του σ. Ζαχαριάδη στο 8ο Πανεργατικό Συνέδριο (Κυριακή, 10/3/1946, σελ.1)
  
• Συνέντευξη του σ. Ν. Ζαχαριάδη με τον “Παρατηρητή” Λονδίνου (Τετάρτη, 27/3/1946, σελ.2)
  
• Εποχή της Λαϊκής Δημοκρατίας – Η Ν.Α. Ευρώπη και η θέση της Ελλάδας  (Σάββατο, 13/4/1946, σελ. 1)
  
• Το μέλλον για την Ελλάδα λέει μόνο: Λαϊκή Δημοκρατία (Κυριακή, 14/4/1946, σελ.1)
  
• Συνέντευξη με το σ. Ζαχαριάδη για την ομιλία του στη Θεσσαλονίκη: Η ανάγκη της αυτοάμυνας του λαού (Τρίτη, 16/4/1946, σελ. 1)
  
• Η εξέλιξη στην Ελλάδα μετά το εκλογικό πραξικόπημα και η παραπέρα προοπτική (Το πολιτικό μέρος απ’ την εισήγηση του σ. Ζαχαριάδη στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε. στις 17-18 του Απρίλη 1946) (Παρασκευή, 19/4/1946, σελ.1 & 2)
  
• Η διεθνής και η εσωτερική κατάσταση [Ομιλία του σ. Ζαχαριάδη σε συνέλευση στελεχών της Εθνικής Αντίστασης] (Κυριακή, 5/5/1946, σελ. 3)
  
• Πολιτικά και εσωκομματικά ζητήματα [Ομιλία του σ. Ζαχαριάδη στη σύσκεψη στελεχών της Κ.Ο.Α. στις 12-5-46] (Πέμπτη, 16/5/1946, σελ.3)
  
• Εκτός Νόμου; (Σάββατο, 1/6/1946, σελ. 1)
  
• Η εργατοαγροτική συμμαχία βάθρο για τη Λαϊκή Δημοκρατία [Χαιρετισμός του σ. Ζαχαριάδη στο αγροτικό συνέδριο] (Τρίτη, 4/6/1946, σελ.1)
  
• Το δεύτερο γράμμα του σ. Ζαχαριάδη (Κυριακή, 7/7/1946, σελ.2)
  
• Μπροστά σε μια νέα κρίσιμη καμπή (Τρίτη, 3/9/1946, σελ. 1)
  
• Συνέντευξη του σ. Ζαχαριάδη με τον απεσταλμένο αμερικανικής εφημερίδας (Κυριακή, 6/10/1946, σελ. 1)
  
• Κατευνασμός! (Κυριακή, 10/10/1946, σελ. 1)
  
• Κατευνασμός και συμφιλίωση (Πέμπτη, 17/10/1946, σελ. 1)
  
• H φωνή της Αγγλίας (Κυριακή, 27/10/1946, σελ.1)
  
• Συνέντευξη του σ. Ζαχαριάδη στο “Νιούς Κρόνικλ” του Λονδίνου (Σάββατο, 2/11/ 1946, σελ.1)

Γράμμα στον «Ριζοσπάστη» 11 Μάρτη 1947

 

ΤΌ ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΡΑΜΜΑ

Αγαπητέ «Ρίζο»,

Η Γενική Ασφάλεια αποφάσισε, επιτέλους (!), να δημοσιεύσει από το αρχείο της το δεύτερο γράμμα μου. Και, φυσικά, από "κακή συνήθεια" που της κατάντησε δεύτερη φύση, δεν μπορεί κι εδώ, όπως και στο πρώτο γράμμα μου, ν' αποφύγει τις πλαστογραφήσεις και παραποιήσεις. Όπως είναι κιόλας γνωστό, στο πρώτο γράμμα μου είχε κολλήσει, πλαστογραφώντας το, την επικεφαλίδα: "Προς τον κ. Μανιαδάκη κλπ." πράγμα που εγώ δεν είχα γράψει. Κάτι σχετικό γίνεται και με το 2ο γράμμα. Το γράμμα αυτό δεν το έστειλα εγώ στο Μεταξά. Το απηύθυνα τότε στην "Προσωρινή διοίκηση" του ΚΚΕ για να το στείλει αυτή. Φυσικά, η Π.Δ. δεν το 'στειλε γιατί "δε συμφωνούσε" με τη γραμμή που έβαζα. Και δε συμφωνούσε γιατί ήταν κατασκεύασμα και όργανο του Μανιαδάκη. Μάλιστα τότε οι Μανιαδάκης - Παξινός - Χαραλαμπίδης έβαλαν το "θεωρητικό" της Π.Δ. Τυρίμο και μου έγραψε μια μακρόσυρτη απάντηση για να δικαιολογήσει και θεμελιώσει "θεωρητικά" την άρνηση αυτή της Π.Δ.. Εννοείται πως ο Τυρίμος δε μου παρουσιάστηκε με το όνομά του μα αυτός ήταν ο δράστης της απάντησης εκείνης. Η απάντηση εκείνη ξεσκέπαζε τελειωτικά το χαφιεδικό ρόλο της "Προσωρινής διοίκησης". Και ένας λόγος που το δεύτερο γράμμα το 'στειλα στην "Προσωρινή διοίκηση" ήταν ακριβώς αυτός. Ήθελα να τους αναγκάσω να πάρουν ανοιχτή θέση για να ξεσκεπαστούν. Αυτό το δεύτερο και έγινε.

Η διχτατορία τότε δεν τόλμησε να δημοσιεύσει το "προδοτικό" εκείνο γράμμα και να με στείλει παράλληλα στο στρατοδικείο, αφού με κρατούσε στα χέρια της και μια και επρόκειτο για πράξη "έσχατης προδοσίας". Και δεν τα 'κανε όλα αυτά η διχτατορία τότε γιατί καταλάβαινε ότι η γραμμή που έβαζε το δεύτερο γράμμα ήταν μια εθνική - πατριωτική γραμμή, που κάλυπτε πέρα για πέρα τα εθνικά συμφέροντα και ανταποκρινόταν στη θέληση του Λαού.

Οι τεταρτοαυγουστιανοί απ' τη Γεν[ική] Ασφάλεια, με εντολή της κυβέρνησης, δημοσιεύουν, ύστερα από εξήμισι χρόνια, το γράμμα εκείνο, νομίζοντας πως έτσι θα ενισχύσουν κάπως τη σάπια προσφυγή τους στον ΟΗΕ. Θέλουν να δείξουν κυρίως στους αγγλοσάξονες αφέντες τους ότι ήσαν πάντα λακέδες τους και ότι το ΚΚΕ και τότε πάλευε ενάντια σ' οποιαδήποτε ιμπεριαλιστική υποδούλωση της Ελλάδας, ενάντια στον εγγλέζικο ιμπεριαλισμό και για την εθνική ανεξαρτησία όπως αγωνίζεται και σήμερα. Φυσικά, όπως τότε έτσι και τώρα, αυτό ήταν και είναι για το Κ.Κ.Ε. η πιο εθνική - πατριωτική αποστολή και η πιο μεγάλη τιμή. Δείχνει ακόμα αυτό την αδιάσπαστη συνέπεια και συνέχεια που έχει η αντιιμπεριαλιστική και λαϊκή πολιτική του κόμματός μας.

Όταν η Π.Δ. αρνήθηκε να δημοσιεύσει το 2ο γράμμα, αναγκάστηκα ν' αποτανθώ τότε με δικό μου μέσο που προσπάθησα να βρω μέσα απ' τα μπουντρούμια της Γεν. Ασφάλειας, μόνος μου και απευθείας, προς το κόμμα και προς το λαό. Και έδωσα άλλο γράμμα - το τρίτο αυτό - στο Λιανόπουλο. Εκεί έβαζα τη γραμμή του 2ου γράμματος και ξεσκέπαζα τη χαφιεδική Π.Δ.. Όμως και ο Λιανόπουλος, που πήρε το 3ο αυτό γράμμα, αποδείχτηκε προδότης του αγώνα μας. Έτσι ούτε αυτό έφτασε έγκαιρα στον προορισμό του.

Τώρα η Γεν. Ασφάλεια, δημοσιεύοντας το 2ο γράμμα μου προσφέρει, άθελά της βέβαια, υπηρεσίες στο Κ.Κ.Ε. που τόσο μισεί. Μια απ' αυτές είναι και το ότι ομολογεί έτσι ανοιχτά πως η Π.Δ. ήταν κατασκεύασμά της. Αυτό θα βοηθήσει ορισμένους να ξεκαθαρίσουν κάποιες συγχύσεις που ακόμα τους μπέρδευαν.

Η δημοσίευση του 2ου γράμματος πρέπει ακόμα να δώσει αφορμή σε μερικούς που πήραν μέρος "καλή τη πίστει", όπως λεν, στην κίνηση της Π.Δ., να διασαφηνίσουν τη θέση τους και το ρόλο τους τόσο γενικά όσο και ειδικότερα γύρω απ' το δεύτερο γράμμα. Ασφαλώς η Γεν. Ασφάλεια και τα όργανά της που, όπως στον καιρό του Μανιαδάκη, διευθύνουν και τώρα προσωπικά την αντικομμουνιστική δουλειά της, αποβλέπουν ακόμα στο να δώσουν "όπλα" και στους διάφορους συνεργάτες τους "αντιπολιτευόμενους του Κ.Κ.Ε." και τροτσκιστές ενάντια στο κόμμα μας. Συμφωνάμε απόλυτα με την πρόθεσή της αυτή και θα την παρακαλούσαμε να συνεχίσει και να δημοσιεύει και τ' άλλα "ντοκουμέντα" μας που κρατά στα χέρια της και που τα πήρε χάρη στην Π.Δ., το Λιανόπουλο είτε άλλους πράκτορές της.

Αθήνα, 9/3/1947

Ν. Ζ.

 

Δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη», Τρίτη 11/3/1947, σελ. 1-2

Άρθρα του Νίκου Ζαχαριάδη αναδημοσιευμένα στη “Φωνή της Αλήθειας” 1993-1996

Το ιστορικό γράμμα δημοσιεύτηκε στα φύλλα της «Φωνή της Αλήθειας»:

-Φύλλο. 4, 1-31 Οκτώβρη 1993, σελ. 1
-Φύλλο 22-23, 1-31 Οκτώβρη 1994, σελ. 4
-Φύλλο 45, 1-31 Οκτώβρη 1995, σελ. 1

Άρθρα του Νίκου Ζαχαριάδη αναδημοσιευμένα στην “Ανασύνταξη” 1996-2008

2000-97: Ιστορικό γράμμα
2001-120: Ιστορικό γράμμα
2002-131: Νίκος Μπελογιάννης – Ο εθνικός ήρωας
2002-144: Ιστορικό γράμμα
2003-155: Νίκος Μπελογιάννης – Ο εθνικός ήρωας
2003-168: Ιστορικό γράμμα
2005-207,208,211,213, 215: Θέσεις για την ιστορία του ΚΚΕ
2005-214: Ιστορικό γράμμα
2005-214: Η θέση μας στον πόλεμο
2005-214: Οι 4 προτάσεις του σ. Ζαχαριάδη
2006-237: Ιστορικό γράμμα
2007-261: Ιστορικό γράμμα
2008-285: Ιστορικό γράμμα