Δημήτρης ΠΑΝΟΣ: Χαίρε Νίκο Ζαχαριάδη!

Χαίρε Νίκο Ζαχαριάδη!

«Η υπόθεσή μας είναι δίκαιη, η νίκη θα 'ναι με το μέρος μας» Ι.Β. Στάλιν

Επαναστάτης μέγας στους αγώνες. Θα ζεις. Θα σ' αγαπάει ο λαός. Άστρο του κομμουνισμού μες στους αιώνες. Ήλιος στις καρδιές μας λαμπερός. Το Ηρωικό σου Γράμμα το Σαράντα πανεγερτήριο σάλπισμα της λεβεντιάς. Θε να φλογίζει τις ψυχές μας πάντα, καμίνι ιερό λυτρωτικής φωτιάς. Πάλι μας σήκωσες αντρειωμένα για το γενναίο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας μ' άλλους αδελφούς μαζί και μένα. Το μετερίζι μου ακόμα το κρατώ. Συ του λαού μας ήρωας προστάτης μ' απέραντη αγάπη σου χρυσή. Ο Στάλιν: «Να, ο μεγάλος επαναστάτης!» Πρώτος κατακεραύνωσες το Χρουστσόφ εσύ. Τριγύρω σου θεριά, το ξεροβόρι. Μα συ στητός στην κάθε αναποδιά. Δε σε λυγίζουνε εχθροί μοβόροι. Συ ύψωσες σαν Ντάγκο στην καρδιά. Απάν από καιρούς, πολέμους, χρόνια, Νίκο, τρεις φασισμούς ποδοπατάς. Μπουντρούμια, κάτεργα και καταφρόνια. Συ κεραυνούς του δίκιου μας κρατάς. Μα σαν τον Ρήγα το Φεραίο σένα στην Σιβηρία εκεί την παγερή σε πνίξαν δολοφόνοι, κτήνη ξένα, CIA, Χρουστσοφοδήμιοι στυγεροί. Το τρέμαν το δικό σου άγιο δίκιο, που πάλευες για το λαό σκληρά, ορθός με ηρωισμό και πνεύμα αντρίκιο, τσακίζοντας σκλαβιά και συμφορά...

Τώρα το Κόμμα μας σμπαραλιασμένο απ' τους προδότες, το χρουστσοφισμό, με το λαό στους ξένους πουλημένο βορά στο λύκο-καπιταλισμό. Δουλοφροσύνης Δήλωση Φλωράκη: «Όχι βία στους εχθρούς, υποταγή», που πρόσταξαν οι ντόπιοι, ξένοι δράκοι. Ζαχαριάδης: «Γράμμος! Μ' όπλων την κλαγγή!» Ξανά οι προλετάριοι κι' οι ξώμαχοι για το ψωμί, το φως, τη λευτεριά με λαοθάλασσες θα ξεχυθούν στη μάχη ενάντια στου κεφαλαίου τα θεριά. Στον Περισσό πορτρέτο σου κανένα. Και νιώθουν οι εχθροί καλά και γκουτ, που σ' αλυσόδεσαν φρικτά εσένα στην Κέρκυρα, Νταχάου και Σουργκούτ. Σαν μαχητής σου, Νίκο το δηλώνω: για του λαού τη λευτεριά θα πολεμώ. Οπλίζεις συ την τόλμη μας, τον πόνο να φέρουμε τον ζείδωρο σοσιαλισμό. Η Νέα Τάξη ΗΠΑ, σάπιοι θρόνοι θα σαρωθούν γοργά απ' τους λαούς. Συ, Νίκο, πλάι στον Κολοκοτρώνη θα ζεις μ' επαναστάτες μας θεούς. Σε σκότωσαν το Κόμμα ν' αφανίσουν. Τα νιάτα θα το χτίσουν πιο γερά! Εσύ λεβέντης Αρχηγός μας ήσουν. Μας δίνεις θάρρος, δύναμη, φτερά.

Δημήτρης ΠΑΝΟΣ

19.6.2001

Δημήτρης ΠΑΝΟΣ: ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

Ζει ρωμαλέος, χαμογελαστός ο Νίκος,
Αθάνατος μες στους λαού μας την ψυχή.
Χαρούμενος επαναστάτης-Μπολσεβίκος.
Αγωνιά και μάχεται, ανησυχεί
Ρομαντικός, πονόψυχος και παλικάρι.
Ιδεολόγος - μαρξιστής, μυαλό γερό.
Αντρείος, τέτοιοι να 'μαστε μακάρι.
Δεσμά δεν τον λύγισαν, κρύο παγερό.
Η πίστη του νικά τρεις φασισμούς-θηρία
Στην Κέρκυρα, Νταχάου, Σιβηρία.

Μας εμψυχώνει πάντα, μας εμπνέει
το Γράμμα του, λαμπρό, πατριωτικό
επαναστάτες, να 'μαστε γενναίοι,
κομμουνιστές με φως σταλινικό.

"ΜΠΡΟΣ ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ, μας καλεί,
Η ΝΙΚΗ ΘΑ ΝΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΤΟΥ ΛΑΟΥ"

Δημήτρης ΠΑΝΟΣ
27.2.2003

Κομσομόλσκαγια Πράβντα: Ο Μυστικός δεσμώτης του ΚΚΣΕ (9.12.1990)

ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

ΣΑΝ ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ "ΚΟΜΣΟΜΟΛΣΚΑΓΙΑ ΠΡΑΒΝΤΑ"

ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ, ΘΑΡΡΑΛΕΟΣ, ΔΥΝΑΤΟΣ, ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ

Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους χαρακτηρισμούς της εφημερίδας.

Με τον τίτλο: "Ο Μυστικός δεσμώτης του ΚΚΣΕ...", η "Κομσομόλσκαγια Πράβντα" στις 9.12.1990 δημοσίευε εκτεταμένο άρθρο, στηριζόμενη σε προηγούμενο δημοσίευμα τοπικής εφημερίδας, της "Τιουμένσκαγια Ιζβέστια" (Τιουμένικες Ειδήσεις) που πρώτη, με υπόδειξη της Μόσχας, δημοσίεψε άρθρο του αντισυνταγματάρχη της KGB Πετρούσκιν για την αυτοκτονία... του Νίκου Ζαχαριάδη. Το έναυσμα δόθηκε από το ρεβιζιονιστικό χαλκείο του Κρεμλίνου.

Για τον αστικό τύπο που περνάει αγιάτρευτη κρίση, αυτή η "είδηση" ήταν θεόπεμτο δώρο, και μη μας πούνε πως ταξίδεψαν μεσοχείμωνα στη Βόρεια Σιβηρία με τους 50 βαθμούς θερμοκρασία κάτω από το μηδέν, γιατί άξαφνα τους πήρε ο πόνος να ερευνήσουν σε βάθος τα αίτια της παράνομης κράτησης και της στυγερής δολοφονίας του Νίκου Ζαχαριάδη!!! Αν ναι, τότε γιατί δεν το έκαναν αυτό έντεκα ολόκληρα χρόνια από το 1962; Άρπαξαν λοιπόν το κελεπούρι στον αέρα, το σουλούπωσαν στα μέτρα τους, σκάρωσαν και τερατώδη τίτλο: "Η αυτοκτονία του Ν. Ζαχαριάδη", και άρχισε η γνωστή ακατάσχετη... ανούσια φλυαρία, στοχεύοντας σε δυο κατευθύνσεις: Πρώτο, στον εξευμενισμό και προβολή της "αναδόμησης" και του πατενταρισμένου αντικομμουνιστή Γκορμπατσόφ. Και δεύτερο, στην αύξηση της κυκλοφορίας των εντύπων τους, "αρπάζοντας" τα κατοστάρικα των μεροκαματιάρηδων, τα οποία σε συνέχεια, αφού μετατρέπουν σε ολοστρόγκυλα εκατομμύρια, ρέουν στις τσέπες των μεγαλοεκδοτών.

Αλλά δεν είναι μόνο οι αστικές εφημερίδες, που ανεπίτρεπτα επεμβαίνουν στα εσωκομματικά μας ζητήματα και βάναυσα κακοποιούν και παραμορφώνουν την ιστορία του επαναστατικού ΚΚΕ και του εκλεγμένου αρχηγού του που έμεινε πιστός στην ιδέα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, στην ιερή υπόθεση της εργατικής τάξης. Είναι και οι εξ αγχιστείας "συγγενείς" τους ο "Ριζοσπάστης", η θλιμένη "γεροντοκόρη" "Αυγή" και φυσικά τα δυο ρεβιζιονιστικά ΚΚ-παγίδες, ο ΣΥΝ και τα άλλα υποπροϊόντα τους, που άψογα στοιχίζονται με την αστική τάξη και τα μέσα προπαγάνδα τους, στην προσπάθεια τους να δυσφημίσουν την επαναστατική πολιτική του παλιού ΚΚΕ, να συγκαλύψουν την προδοσία τους για την τεχνητή κρίση, την πολυδιάσπαση και τη διάλυση , το 1957, τόσο του κόμματος της Εργατικής Τάξης όσο και ολόκληρου του αριστερού κινήματος, της ΕΔΑ, κλπ. και να αποφύγουν τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες για την άγρια δολοφονία του εκλεγμένου ΓΓ, της ΚΕ του ΚΚΕ σύντροφου Νίκου Ζαχαριάδη. Γι' αυτό 35 ολόκληρα χρόνια κρύβουν από τα μέλη τους και το λαό την αλήθεια.

Ακόμα και τέτοια δημοσιεύματα, φιλικών σ' αυτούς εντύπων, σαν αυτό της "Κομσομόλσκαγια Πράβντα" με την τόση άγνοια, ασάφειες και παραποιήσεις των γεγονότων δεν τόλμησαν μέχρι σήμερα να το δημοσιέψουν ολόκληρο, όπως έχει, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά πως και μέσα από αυτό το "νεφέλωμα" ξεπηδάνε και κάποιες τσεκουράτες αλήθειες που καίνε τους σοβιετικούς και έλληνες οπορτουνιστές - συνθηκολόγους, την ύπουλη αυτή εφεδρεία της αστικής τάξης.

Ξεχνάνε όμως οι παραπάνω "σύντροφοι", ότι οι έλληνες κομμουνιστές δεν είναι ούτε σοβιετικοί, ούτε πολωνοί, ούτε βούλγαροι "κομμουνιστές", αλλά ιδεολόγοι επαναστάτες και μοιάζουν πολύ με τον αδάμαστο αρχηγό τους. Δεν φοβούνται και δεν υποτάσσονται στο σοβιετικό ρεβιζιονισμό. Αντίθετα από το 1956 αντιστέκονται μαζικά, τον ξεμασκαρεύουν και οργανωμένα τον αντιπαλεύουν. Κι αυτό γιατί στηριζόμαστε στο δίκαιο, στην αλήθεια, "Σωστή πολιτική", λέει ο Λένιν, "είναι η αληθινή πολιτική", την οποία τρέμουν οι αναθεωρητές "συντηρητικοί" και "ανανεωτικοί".

Δίνουμε σήμερα σε πιστή μετάφραση το άρθρο της "Κομσομόλσκαγια Πράβντα". Και οι εργάτες, οι αδικημένοι, οι σύντροφοι, όσοι θέλουν να ξαναγεννηθεί από τη στάχτη του το παλιό, μα πάντα νέο ΚΚΕ, ο μόνος συνεπής υπερασπιστής των συμφερόντων τους Ας βγάλουν μόνοι τους τα συμπεράσματά τους.

Η μόνη "επέμβασή" μας στο άρθρο είναι να κάνουμε ορισμένες διευκρινίσεις και επεξηγήσεις τις οποίες ίσως από άγνοια αποσιωπάει ή παραποιεί ο ανταποκριτής της κ. Φ. Σίζιϊ.

***

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΚΚΣΕ

ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ "ΑΔΕΛΦΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ"

ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ "ΚΟΜΣΟΜΟΛΣΚΑΓΙΑ ΠΡΑΒΝΤΑ"

Η πολιτική τους στέρησε τα παιδικά τους χρόνια. Και τους αφαίρεσε την Πατρίδα. Η πολιτική τους έκλεψε τα ονοματεπώνυμα. Ο Αλέξης¹ (Ιωσήφ) έγραφε στη μάνα του γράμματα στη φυλακή "άλλης χώρας". Η Όλγα* συναντήθηκε με τον πατέρα της ύστερα από επίσημη άδεια της ΚΕ του ΚΚΣΕ μια μοναδική φορά στη ζωή της. Τον 13χρονο Παύλο³ (Κόρο) κρυφά τον έστειλαν στην Ελλάδα στο ΔΣΕ όπου και τραυματίστηκε. Τους έκαναν σωματική έρευνα. Τους ανέκριναν⁴. Αυτά ήταν όχι μόνο τόσο παιδιά παράνομων κομμουνιστών, όσο παιδιά της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ⁵. Ήταν ιδιόμορφα παιδιά, χωρίς παιδική ηλικία. Αυτά υποθέτω, νωρίτερα από κάθε άλλον συνομήλικό τους γνώρισαν τι θα πει υποκρισία.

Ίσως γι' αυτό, κάποια στιγμή λυπημένος ο θρυλικός πατέρας τους παρατήρησε: "Υπάρχει ένα βρώμικο πράγμα στη ζωή - η πολιτική". Ο Νίκος Ζαχαριάδης ο ίδιος ανήκε μόνο στην πολιτική. Ολοκληρωτικά. Και η πολιτική τον πλήρωσε με το παραπάνω. Εθελοντικά αρνήθηκε όλες τις απολαύσεις της ζωής - εκτός από την ιδέα της οικοδόμησης του κομμουνισμού.

Πρώην Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, επιφανής παράγοντας της Κομμουνιστικής Διεθνούς πιστός συναγωνιστής του Στάλιν. Ο άνθρωπος που έπαιξε σημαντικό ρόλο όχι μόνο στην νεότατη ιστορία της Ελλάδας αλλά και στο διεθνές κίνημα. Ο Νίκος Ζαχαριάδης αργά πέθαινε στον Τιουμένικο Βορρά, στο Σούργκουτ, εγκατελειμένος σε μια ξύλινη συνοικία. Κάτω από την άγρυπνη παρακολούθηση της τοπικής KGB⁶ Νο 1, που βρίσκονταν δίπλα στο σπίτι.

Ο Νίκος Ζαχαρώδης πέρασε από τα βασανιστήρια της Γκεστάπο, τα στρατόπεδα των ναζιστών, τις φυλακές της πατρίδας του⁷. Στάθηκε τιμητική φρουρά στη σωρό του Στάλιν. Παραβρέθηκε στην κηδεία του Λένιν το 1924.

Με το όνομα του Νίκου Ζαχαριάδη πολεμούσαν και πέθαιναν οι έλληνες πατριώτες Στην αρχή ενάντια στους ντόπιους διχτάτορες και αργότερα ενάντια στους φασίστες επιδρομείς.

Είναι υπόθεση των ιστορικών να ερευνήσουν τις αιτίες της ήττας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας το 1949. Όμως όπως θυμάται ο Παύλος το 1946 στην Αθήνα συγκεντρώνονταν πάνω από 200 χιλιάδες λαού. Σήμερα από ορισμένους ερμηνεύονται διαφορετικά αυτά τα γεγονότα του σαραντάχρονου παρελθόντος Όμως το γεγονός που παραμένει είναι ότι, ο ,Νίκος Ζαχαριάδης από το βήμα του 19ου Συνεδρίου του ΚΚ(μπ) της ΕΣΣΔ το 1952, με οργή στιγμάτισε την προδοτική κλίκα του Τίτο.

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς·του 1950, ο Στάλιν κάλεσε το Νίκο Ζαχαριάδη στο εξοχικό σπίτι στην Πιτσούντα⁸, εκεί ο Στάλιν καθησύχαζε τον πιστό σύντροφό του: " Ότι η ήττα του ΔΣΕ είναι προσωρινή. Ότι οι έλληνες κομμουνιστές οπωσδήποτε θα νικήσουν. Μόνο λίγο αργότερα".

Επιστρέφοντας ο Νίκος Ζαχαρώδης από την Πιτσούντα έδωσε στη γυναίκα του ένα μεγάλο αχλάδι: "Ορίστε είναι από τον ίδιο τον Στάλιν"⁹.

Όμως ο Στάλιν πέθανε. Τον Ζαχαριάδη στην πατρίδα του τον είχαν καταδικάσει ερήμην σε θάνατο...

Στο ΚΚΕ, ανάμεσα σε πολλούς πολιτικούς πρόσφυγες¹⁰ που ζούσαν στην ΕΣΣΔ άρχισαν διαφωνίες καυγάδες υποψίες κατηγορίες. Αναμφίβολα όχι χωρίς την υποκίνηση και βοήθεια των σοβιετικών κομμουνιστών. Το Προεδρείο της ΚΕ του ΚΚΣΕ πήρε μια απόφαση "για την κατάσταση στην Κ.Ο. των πολιτικών προσφύγων της Τασκένδης"¹¹. Και οι έλληνες άρχισαν να εκπληρώνουν τις οδηγίες του "μεγάλου αδελφού κόμματος". Η πίεση αποδείχθηκε σκληρή. Αφού οι "φιλοξενούμενοι" αποτάνθηκαν για βοήθεια στον Α' Γραμματέα του ΚΚ Ουζμπεκιστάν Μουχιντίνοφ¹².

Αργότερα ορισμένα μέλη του κόμματος παρουσίασαν τον Ζαχαριάδη σαν υπεύθυνο για τα λάθη. Μια Διεθνή Επιτροπή¹³ με την αιγίδα του ΚΚΣΕ γενίκευσε τις κατηγορίες κατά του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ. Το 1956 συνήλθε μια ολομέλεια της ΚΕ του Ελληνικού Κομμουνιστικού Κόμματος και καθαίρεσαν το Νίκο Ζαχαριάδη από τα καθοδηγητικά πόστα, χαρακτηρίζοντάς τον προδότη για τον αγώνα κατά των άγγλων καταχτητών¹⁴.

-              Μπορείς να παραμείνεις μέλος της ΚΕ - του πρότειναν συγκαταβατικά και μεγαλόψυχα...

-              "Οι προδότες δεν μπορεί να είναι μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ" - τους δήλωσε ο περήφανος Νίκος

Τον διέγραψαν από το κόμμα. Και από τότε εξαφανίστηκε από τη Μόσχα.

... Ο νέος διευθυντής του Δασικού Συνεταιρισμού "Ρώσικος" - της επαρχίας Μποροβιτσί του νομού Νόβγκοροντ- Νικολάϊ Νικολάγεβιτς Νικολάεφ αγαπήθηκε αμέσως από τους εργάτες και τους συνεργάτες του. Ήξερε να δουλεύει με τους ανθρώπους. Κατείχε θαυμάσια τη ρούσικη γλώσσα γι' αυτό και δεν υποψιάζονταν. ότι ο διευθυντής τους ήταν¹⁵ ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ. Ώσπου μια μέρα πολλοί κατάλαβαν την αλήθεια και ένιωσαν μια ευχάριστη έκπληξη: Όταν ο Νικολάγεφ συνδέθηκε απευθείας τηλεφωνικά με τον αρμόδιο Υπουργό στη Μόσχα, όταν χρειάστηκε να υπερασπιστεί δυο εργάτες Τότε κατάλαβαν πως ο Νίκος δεν ήταν ένας απλός Διευθυντής.

Μαζί με το Νίκο μεγάλωνε και ο μικρότερος γιός του Αλέξης Ακριβέστερα - Ιωσήφ. Αργότερα, ο γιός συνειδητοποιώντας όλο το βάρος των εγκλημάτων του ανθρώπου, προς τιμή του οποίου τον ονόμασαν, ουσιαστικά θα αρνηθεί το "κακούργο"¹⁶ όνομα.

... Πατέρας και γιός Νικολάγεφ ασχολούνταν πολύ με τα βιβλία. Ο μεγάλος Νικολάγεφ, σαν άτομο χωρίς υπηκοότητα¹⁷, χωρίς πατρίδα, βρίσκονταν πάντα κάτω από την άγρυπνη παρακολούθηση της KGB. Πως ζούσε ο μικρός Νικολάγεφ, που η μάνα του, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, βρίσκονταν κρατούμενη στις ελληνικές φυλακές;

Ο μεγαλύτερος αδελφός του Αλέξη, ο Παύλος Νικολάγεβιτς Αντώνοφ (Αντώνοφ - αυθαίρετο επίθετο που του δώσαν οι ρουμάνοι), σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Μόσχας. Μετά τη διαγραφή του πατέρα του από το ΚΚΕ, το 1957, βρέθηκε στο δρόμο. Κι αυτός χωρίς υπηκοότητα και σπίτι, τον βοήθησε η Φουρτσέβα, Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΣΕ, και σ' αυτό βοήθησε μια ομαδική φωτογραφία που φαίνονταν και ο Παύλος δίπλα στη Φουρτσέβα. Ήταν ακόμα τότε 1950 που ο πατέρας του μόλις είχε επιστρέφει από την επίσκεψή του στο Στάλιν στην Πιτσούντα¹⁸. Με δυο λόγια, δώσανε στο νεαρό ζευγάρι, ένα δωμάτιο 9τμ.

Το 1962 ο Ζαχαριάδης - Νικολάγεφ κατάλαβε, ότι "προσωρινή εξορία του" στο Μποροβιτσί, ήταν μόνιμη και ισόβια. Επαναστάτησε, θέλησε να του δώσουν την πραγματική του ταυτότητα:

Νίκος Ζαχαριάδης.Το Μάη του 1962 πήγε στη Μόσχα στην Ελληνική Πρεσβεία ζητώντας διαβατήριο για την Ελλάδα.

-              Πρέσβης: Γνωρίζετε ότι σας έχουν καταδικάσει σε θάνατο...

-              Νίκος Ζαχαριάδης: Το γνωρίζω, είμαι έτοιμος να αναλάβω τις ευθύνες μου και μπροστά στο δικαστήριο...¹⁹

Ήρθε η άρνηση από την Αθήνα. Για τον Ζαχαριάδη δεν ίσχυε το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα. Όλο κι όλο ήταν ένας Νικολάγεφ Νικολάι Νικολάγεβιτς ένας άνθρωπος με ταυτότητα προσωρινής παραμονής.

Η ανυπακοή του να εγκαταλείψει τον τόπο εξορίας δυσαρέστησε την ΚΕ του ΚΚΣΕ. Ήταν η εποχή της εξομάλυνσης των σχέσεων με τον Μπροζ Τίτο και της αντισταλινικής υστερίας.²⁰

Τον Νικολάγεφ τον χώρισαν από τον γιό του Αλέξη και κατεπείγον τον έστειλαν στο Σουργκούτ²¹. Υπολογίζοντας ο Τιουμενικός Βορράς να λυγίσει τον υπέρμετρα θαρραλέο Έλληνα.

Τον τοποθέτησαν στη δουλιά. Πολύ ευχάριστο. Αυτή την ικανοποίηση δεν του τη στέρησαν. Για ένα διάστημα ο αγαπημένος του γιός Αλέξης ή Ιωσήφ δεν μπορούσε να τον επισκευθεί. Το γιό του τον έστειλαν στη Στρατιωτική Σχολή Σούβοροφ, όσο γίνεται μακρύτερα από τον πατέρα του. Αρχίζει τώρα τη "μάχη" ο μεγαλύτερος αδελφός ο Παύλος ή Κύρος που την εποχή αυτή ήταν δημοσιογράφος. Ήξερε καλά να γράφει. Μετά την πρώτη απεργία πείνας του πατέρα του το 1966 έγραφε επανηλειμένα στους Μπρέζνιεφ, Κοσίγκιν και Ποτγκόρνιϊ. Το 1977 μετά τη δεύτερη απεργία πείνας διαρκείας ο Πάβελ Αντώνοφ έγραφε: "...Σύντροφοι από το τμήμα Διεθνών Υποθέσεων της ΚΕ του ΚΚΣΕ δήλωσαν, ότι τον αδελφό μου δεν τον άφησε να πάει στο Σουργκούτ ο διευθυντής της Σχολής αυτός δεν επέτρεψε. Αρνήθηκαν στον πατέρα, την τελευταία του ίσως επιθυμία της ζωής του, να δει το γιο του. Μιλώντας για τελευταία επιθυμία δεν προσπαθώ καθόλου να υπερβάλω. Εγώ μόλις τώρα επέστρεψα από το Σουργκούτ - ο οργανισμός του πατέρα μας κλονίστηκε από την περσινή απεργία πείνας και γρήγορα χειροτερεύει. Η αδύνατη καρδιά του μπορεί να σταματήσει σε κάθε λεπτό, αφού δεν τρώει, ήδη 18η μέρα..."

Ο Ζαχαριάδης με δυσκολία αναγνώρισε το μεγαλύτερο γιό του. Μετά την ένεση γλυκόζης που του κάνανε οι γιατροί, χωρίς ο Νίκος να αισθάνεται. Συνήλθε, κρέμασε το κυνηγητικό του όπλο στο κρεβάτι και σιγανά πρόσφερε στο γιό του: "Εάν ξανάρθει ο γιατρός - εγώ θα αυτοπυροβοληθώ..."²².

Δεν τον ξαναεπισκέφθηκαν γιατροί. Μόνο τα παιδιά του έρχονταν κι αυτά με δυσκολία. Τον Αλέξη αρκετές φορές τον συνέλαβαν στο αεροδρόμιο της Μόσχας.

Μια φορά με τη δικαιολογία ότι έμοιαζε με κάποιον εγκληματία. Μετά τον ερεύνησαν εξονυχιστικά.²³

Η κόρη του Όλγα, από την Τσεχοσλοβακία, επισκέφτηκε τον πατέρα της μόνο μια φορά. Μοναδική φορά στη ζωή της είδε τον βασανισμένο μα ακατάβλητο, αδάμαστο πατέρα της Κι αυτό στις προσπάθειες και την επιμονή του μεγαλύτερου αδελφού της Παύλου. Την Όλγα, με τσεχοσλοβάκικη υπηκοότητα, κατά την επιστροφή της την κράτησαν τα όργανα της KGB, την έγδυσαν τελείως και την έκαναν εξονυχιστική έρευνα. Της βρήκαν ένα γράμμα για τους έλληνες κομμουνιστές..

Αμέσως κάλεσαν τον Παύλο στο τμήμα Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΣΕ και αυστηρά τον παρατήρησαν: Εσείς φταίτε. Μας δώσατε το λόγο ότι οι επισκέπτες δεν θα μεταφέρουν τίποτα. Θα σας διώξουμε από τη Μόσχα.

Από την άλλη μεριά ο Νίκος Ζαχαριάδης επέμεινε να φύγει απ' την εξορία. Δραπέτευε. Τον έπιαναν και σαν κλέφτη συνοδεία τον έφερναν πίσω σπίτι. Ποιό σπίτι; Ο Ζαχαριάδης απαιτούσε να του δοθεί ο τίτλος του πολιτικού πρόσφυγα. Και το 1970 πέτυχε την πρώτη νίκη. Του επιστράφηκε το πραγματικό του όνομα και επίθετο.²⁴

Επέτρεψαν να τον επισκέπτονται ορισμένοι, πολύ λίγοι σύντροφοι. Από την ΚΕ του ΚΚΣΕ του κάνανε πολύ καθοριστική πρόταση, όπως εάν σταματήσει την πολιτική του δραστηριότητα, θα του δώσουν τη δυνατότητα να μεταφερθεί στις νότιες περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης²⁵

Γιατί η ΚΕ του ΚΚΣΕ έβαζε τέτοιους όρους; Τι τους ένοιαζαν οι πολιτικές πεποιθήσεις του καθαιρεμένου έλληνα Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ; Όλα αυτά αποτελούν αινίγματα.²⁶

Αν ο Νίκος Ζαχαριάδης έμεινε παλιός δυνατός και ακατάβλητος δυνατός και μάλιστα στις συνθήκες της εξορίας στη Σιβηρία. Αδάμαστος ακόμα και σε συνθήκες του Δεσμώτη του ΚΚΣΕ.²⁷

Τον Ιούλη του 1973 τελευταία φορά συναντήθηκε με τον αγαπημένο του ,γιο Αλέξη - Ιωσήφ. Με την ευκαιρία αναφέρω ότι ο Αλέξης μέχρι το 1980 ήταν άτομο χωρίς ταυτότητα. Ο πατέρας του τον παρακάλεσε να δώσει στη μάνα του (όχι στη γυναίκα του, σημ. μεταφ.), ένα γράμμα, να το δώσει όμως μετά την 1η Αυγούστου. Ένα γράμμα διαθήκη²⁸. Την 1η Αυγούστου απαγχονίστηκε.

"...Υπάρχει ένα βρώμικο πράγμα στη ζωή - η πολιτική". Τους προειδοποίησε - αν δεν του επιτρέψουν να φύγει στην πατρίδα του θα έβαζε τέρμα στη ζωή του²⁹... Η Σοβιετική Ένωση γι αυτόν δεν ήταν ποτέ πατρίδα του³⁰.

Παρακάλεσε να μεταφέρουν τα λείψανά του στην Ελλάδα³⁰ Τώρα τα παιδιά του θέλουν να εκπληρώσουν αυτή τη θέληση του πατέρα τους.

"Κομσομόλσκαγια Πράβντα"

Κυριακή, 9 Νοέμβρη 1990

Φ. Σίζιϊ

(Του ανταποκριτή μας)

***

ΜΕΡΙΚΕΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ "ΚΟΜΣΟΜΟΛΣΚΑΓΙΑ ΠΡΑΒΝΤΑ"

Ο Νίκος Ζαχαριάδης είχε τρία παιδιά. Τον Κύρο και την Όλγα από την πρώτη του γυναίκα την Τσέχα Μαρία Νοβάκοβκ, και τον Ιωσήφ από την Κουκούλου.

1)            Αλέξης, ο ίδιος Ιωσήφ γεννήθηκε το 1950. Τον ονόμασαν Ιωσήφ προς τιμή του Ιωσήφ Στάλιν.

2)            Όλγα Ζαχαριάδη, τώρα Ντουριτσιόβα - Ζαχαριάδη, γεννήθηκε στην Πράγα το 1947.

3)            Παύλος, ο ίδιος Κύρος, γεννήθηκε το 1937. Το όνομα Κύρος του δώθηκε προς τιμή του συμφοιτητή και φίλου του Νίκου, εξέχοντα κομματικού παράγοντα του ΚΚΣΕ, Γραμματέα της Κ.Ο. του Λένινγκραντ Σ.Μ.Κύροφ που δολοφονήθηκε από την αντεπαναστατική, τρομοκρατική, τροτσκιστική ομάδα το 1934.

4)            Οι ανακρίσεις και οι έρευνες από τους Καγκεμπίτες ήταν χιτλεροφασιστικού τύπου και αποσκοπούσαν στην ταπείνωση και τον εκφοβισμό.

5)            ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ: Κομμουνιστίτσεσκαγια Ιντερνατσιονάλ-Κομμουνιστική Διεθνής

6)            KGB, Επιτροπή Κρατικής Ασφάλειας

7)            Ο σ. Νίκος Ζαχαριάδης έμεινε στις φυλακές και εξορίες συνολικά 26 χρόνια. Από αυτά: 5 στην Ελλάδα, 4 στο Νταχάου και 17 (1956 - 1973) στη Σοβιετική Ένωση. Έξη στο_ Μποροβι τσί και δυο στο Σουργκούτ, από τους αντισταλινικούς "κομμουνιστές" με περισσότερη... δημοκρατία!!!

8)            Πιτσούντα: Το αρχαίο ελληνικό θείο. Ένα από τα θέρετρα για τους εργαζόμενους στη Μαύρη Θάλασσα. Εδώ και το εξοχικό σπίτι του Στάλιν και άλλων ανώτατων στελεχών. Σ' αυτό την Πρωτοχρονιά του 1950 ο Στάλιν κάλεσε το Νίκο Ζαχαριάδη για γεύμα και συνεργασία. Ο Στάλιν σπάνια προέβαινε σε τέτοιες ενέργειες Ο σ. Νίκος αποτελούσε εξαίρεση. Τον εκτιμούσε αφάνταστα για το θάρρος την εξυπνάδα του και την απλότητά του, γι' αυτό τον καλούσε συχνά για φαγητό και συζήτηση, πράγμα που δεν έκανε ούτε για τους πολύ στενούς του συνεργάτες.

9)            Το περιβόητο αχλάδι. Πάνω στη συζήτηση για τις αιτίες της ήττας του ΔΣΕ, ο Στάλιν μίλησε αυτοκριτικά. Συμφώνησε απόλυτα με τη θέση της ΚΕ του ΚΚΕ, χαραχτηρίζοντάς την προσωρινή. Κάποια στιγμή πρόσφερε στο Νίκο ένα μεγάλο αχλάδι, με τη συμβολική έννοια, ότι πίσω έχει το αχλάδι το κοτσάνι. Εδώ ο Στάλιν υποσχέθηκε στο σ. Ζαχαριάδη ολόπλευρη βοήθεια στην επόμενη φάση του αγώνα μας που ωρίμαζε το 1951 - 1953 με τον πόλεμο στην Κορέα. Αυτό που οι εχθροί του σοσιαλισμού το ονόμαζαν πανικόβλητοι: Τρίτο γύρο.

10)          Δεν ήταν πολλοί, όπως αφήνει να νοηθεί ο ανταποκριτής παρά μια δράκα κάπου 300 - 500 όλοι κι όλοι φραξιονιστές - πράκτορες των σοβιετικών αναθεωρητών στο ΚΚΕ.

11)          Πρόκειται για την απόφαση του Προεδρείου του ΚΚΣΕ Σούσλοφ κ.α. μετά το μίνι αποτυχημένο πογκρόμ στις 9.9.1955, όπου αναγνώριζαν το Νίκο Ζαχαριάδη σαν ΓΓ του ΚΚΕ και τον εξουσιοδοτούσαν εν λευκώ να χειριστεί το κομματικό ζήτημα της ΚΟΤ. Μια απόφαση που, με μυστική υπόδειξη του Χρουστσιόφ, ο Π. Δημητρίου. με τους φραξιονιστές του σαμποτάρισαν, για να πραγματοποιήσουν το Μάρτη του 1956 το πραξικόπημα στο ΚΚΕ και να το διαλύσουν.

12)          Μουχιντίνοφ: Στο κόμμα μπήκε το 1942. Τον ανάδειξε ραγδαία ο Χρουστσιόφ. Ως τελευταία παρακολουθούσε κοκορομαχίες στο παζάρι της παλιάς Τασκένδης. Αντισταλινικός φραξιονιστής εχθρός του επαναστατικού ΚΚΕ. Διαφθαρμένο επικείμενο. Καθαιρέθηκε αργότερα για ανάμιξη σε μαύρη αγορά διαμαντιών στις Ινδίες.

13)          Δεν ήταν Διεθνή Επιτροπή, αλλά διορισμένα στελέχη από υποταχτικές ηγεσίες έξη "αδελφών" κομμάτων: ΕΣΣΔ, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Ουγγαρίας και Τσεχοσλοβακίας. Αυθαίρετα αποκλείστηκαν τα ΚΚ Κίνας, Β. Κορέας, Αλβανίας Αν. Γερμανίας κ.α. που αποτελούσαν το Γραφείο Πληροφοριών, στη Διεθνή Επιτροπή.

14)          Εννοεί το δεύτερο ένοπλο αγώνα, το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας.

15)          Διευθυντής Κρατικού Δασικού Συνεταιρισμού. Οι εξόριστοι στη Σιβηρία και το Καρακαλπάκι με πρόταση των συντρόφων Σάββα Παλαί και Γιάννη Βλαμόπουλου, για λόγους συνομωτικότητας τον αναφέραμε σαν "δασοφύλακα".

16)          Είναι κατάφορο ψέμμα, ότι το όνομά του από Ιωσήφ σε Αλέξη το άλλαξε ο ίδιος. Τα ονοματεπώνυμα των Ζαχαριάδη τα άλλαξαν οι Πανομαριόφ, Κουουσίνεν, η KGB μετά το 1956, για να μην γνωρίζουν οι σοβιετικοί ποιοί είναι και να κοπούν οι συνδέσεις με τους πολιτικούς πρόσφυγες της Τασκένδης. Απόδειξη ότι και η Φούρτσεβα αναγνώρισε τον Κύρο από τη φωτογραφία. Ο Νίκος πάντα τον φώναζε Σήφη. Όταν το 1974 συναντήθηκα στην Πράγα με την Όλγα και τη μητέρα της τους έλεγαν Γιόσα - Ιωσήφ και Κύρο.

17)          Με καφέ ή πράσινη ταυτότητα, σαν αυτές που έδιναν σε αποφυλακισμέ νους ή εκτοπισμένους εγκληματίες, κακούργους, κλέφτες, αλήτες, κ.α, με μόνο δικαίωμα την εργασία. Δεν μπορεί να μη θαυμάσει κανείς την "αποσταλινοποίηση" και το "κράτος όλου του λαού", που κατά κόρο διακήρυξαν οι Χρουστσιόφ, Μπρέζνιεφ, Γκορμπατσόφ.

18)          Τότε ο Παύλος λεγόνταν ακόμα Κύρος.

19)          Πρόκειται για το γράμμα του σ. Νίκου προς τον εισαγγελέα Αθηνών μέσω της Ελληνικής Πρεσβείας στη Μόσχα, όχι το Μάη, αλλά την 1 Φλεβάρη 1962.

20)          Για την εξομάλυνση των σχέσεων Τίτο - ΕΣΣΔ, ο πρώτος έβαλε ορισμένους όρους. Δυο από αυτούς ήταν: Να βγάλουν από το Μαυσωλείο και να εξαφανίσουν τη σωρό και όλα τα αγάλματα του Ι.Β.Στάλιν, και να εξοντώσουν το Νίκο Ζαχαριάδη, τον οποίο έτρεμε και μισούσε για το ανελέητο ξε μασκάρεμα που δημόσια του έκανε, χωρίς ο Ιούδας να μπορέσει ούτε μια φορά να τον αντικρούσει.

21)          Στις 4.6.1962 τον εξόρισαν στο Σουργκούτ. Ένα μικρό χωριό με ξύλινα σπίτια, χτισμένο το 1593 στην όχθη του ποταμού 'Ομπ. Με την ανακάλυψη πετρελαίου το 1965 άρχισε να οικοδομείται το σύγχρονο Σουργκούτ, που το 1985 αριθμούσε 203 χιλιάδες κατοίκους. Ο Ν. Ζαχαριάδης έμεινε στην παλιά συνοικία. Σ' αυτό το άγριο μέρος με το πολικό ψύχος, τους βάλτους με δισεκατομμύρια κουνούπια, εξόρισαν το σύντροφο Ζαχαριάδη για να τον εξοντώσουν βιολογικά. Είναι άξιο προσοχής το γεγονός, ότι σε κανέναν από τα σοβιετικά και ξένα στελέχη που οι αντισταλινικοί εξόρισαν, όπως το Μολότοφ, Μπουλγκάνιν, Ράκοσι, κ.α. δεν συμπεριφέρθηκαν με τόση αγριότητα όσο κατά του Ν. Ζαχαριάδη. Κι αυτό γιατί ο Ζαχαριάδης έμεινε ακλόνητος στις πιέσεις τους και πιστός στις ιδέες του κομμουνισμού. Πάλευε συνεχώς. Ενώ οι άλλοι υποτάχθηκαν στη μοίρα τους και πέθαναν στην αφάνεια. Και αυτό ήταν φυσικό, αφού ο ίδιος ο σ. Νίκος, όχι μόνο μας δίδασκε αλλά ήταν και η προσωποποίηση της αρχής: "Σκλάβος δεν γίνεται κανείς όταν του περνάνε τις αλυσίδες, αλλά όταν πάψει να πιστεύει και να παλεύει".

22)          Προσοχή στη λεπτό μέρια. Ο Νίκος δεν είπε... θα κρεμαστώ, αλλά "θα αυτοπυροβοληθώ". Η απειλή βέβαια στόχευε μόνο στο να τρομοκρατήσει τους Καγκεμπίτες γιατρούς, τύπου Πλετενιόφ, που δεν θέλαν να πεθάνει πάνω στον αγώνα του - στην απεργία πείνας.

23)          Τους ερευνούσαν με εξεφτελιστικό, κντηνώδικο τρόπο, που υποβάθμιζε τον "λογικό" άνθρωπο κάτω και από το επίπεδο κι αυτών των θηρίων. Την Όλγα, μια κοπελίτσα 20 - 22 χρόνων, την ξεγύμνωσαν και οι Καγκεμπίτες την ερεύνησαν και γυναικολογικά μήπως στην εφηβική της μήτρα είχε "κρυμμένο" κάποιο μικροφίλμ από τον μεγαλοπράκτορα... Ζαχαριάδη. Όταν αποδειγμένοι πράκτορες βρίσκονταν και βρίσκονται μέσα στο ίδιο το Κρεμλίνο.

24)          Τον Αλέξη ή Ιωσήφ του έδωσαν την ιθαγένεια μόλις το 1980. Ως τότε ήταν άνθρωπος χωρίς δικό του ονοματεπώνυμο, χωρίς εθνικότητα. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς από τους "ανανεωτές" που βάλθηκαν να διορθώσουν... τα εγκλήματα του Στάλιν!!!

25)          Του πρότειναν δήλωση μετάνοιας, πράγμα που ο Νίκος Ζαχαρώδης με οργή και αγανάκτηση απέρριψε. Βλέπετε δεν έμοιαζε με τους "νεοφώτιστους" ηγέτες... του "Κ"ΚΕ Φλωράκη και ΣΙΑ, που για να εξασφαλίσουν την καλοπέρασή τους, υποτάχθηκαν στην αστική τάξη με το νόμο 59/1974, όπου παραδέχονται μόνο την κοινοβουλευτική πάλη... και χαντάκωσαν το λαϊκό - εργατικό κίνημα της χώρας μας.

26)          Να γιατί την πολιτική δράση των κομμουνιστών - εδώ του Νίκου Ζαχαριάδη - φοβούνται οι ταξικοί μας εχθροί, οι σοβιετικοί και οι έλληνες συνθηκολόγοι.

27)          Θέλει να υπογραμμίσει, ότι αν οι συνθήκες της Σιβηρίας για έναν οποιοδήποτε ποινικό κρατούμενο ήταν πολύ σκληρές, για τον πολιτικό, μυστικό κρατούμενο Ζαχαριάδη, από το ίδιο το ΚΚΣΕ ήταν απίστευτα σκληρότερες, πιο απάνθρωπες και πολλαπλάσια πιο επικίνδυνες.

28)          Αν υπήρχε τέτοιο γράμμα η κ. Κουκούλου έπρεπε αμέσως να το κάνει γνωστό, αφού μετά το 1956 τα αποκάλυψαν όλα... μπροστά στην αστική τάξη, χειρότερα και από την Τσιτσιολίνα, στο γράμμα του Νίκου τους πήρε η ντροπή;

29)          Την εποχή αυτή δεν μπορούσε ο σ. Ζαχαριάδης να βάλει τέτοιον ανεδαφικό όρο. Η απαίτησή του για τώρα ήταν να του επιστραφεί η ιθαγένεια και να μεταφερθεί σε νοτιότερες περιοχές της χώρας για να ζήσει γιατί έβλεπε την αλλαγή.

30)          Ο δημοσιογράφος συχνά κάνει αυθαίρετες κρίσεις. Η Σοβιετική Ένωση μέχρι το 1956, ήταν για όλους μας και πρώτα για το Νίκο η δεύτερη πατρίδα μας η μάνα των εργαζομένων όλου του κόσμου. Ο σ. Ζαχαριάδης δεν μπορούσε να βάλει άλλη θέση, ότι "ποτές δεν ήταν πατρίδα του".

31)          Αγαπούσε όσο λίγοι έλληνες την πατρίδα μας την Ελλάδα, είχε πάντα μαζί του λίγο χώμα ελληνικό. Το 1953, όταν επισκέφθηκε την Τασκέντη, παρατήρησε τον πρόεδρο της 9ης Πολιτείας γιατί στην εκδήλωση για την επέτειο της 25ης Μαρτίου, υποχώρησε στις πιέσεις του Π. Δημητρίου να μην αναρτήσει δίπλα στην κόκκινη και την ελληνική σημαία. Ο Ζαχαριάδης του είπε: "Σύντροφε έπρεπε να την υψώσεις και ας σε διέγραφαν. Ο ελληνικός λαός κάτω από τη γαλανόλευκη σημαία παλεύει". Έτσι η επιθυμία του να πεθάνει και να ταφεί στην Ελλάδα είναι ανθρώπινη και απόλυτα δικαιολογημένη, και πρέπει όλοι να βοηθήσουμε στην προσπάθεια αυτή.

Νομίζω πως τόσο η εισαγωγή, όσο και η κατά λέξη σχεδόν μετάφραση, καθώς και οι διευκρινήσεις είναι απαραίτητες για τη σωστή κατανόηση από τους απλούς ανθρώπους του άρθρου της "Κομσομόλσκαγια Πράβντα"

Αλμυρός 31.3.1991 Γιάννης Β. Καραστάθης

Επανάσταση, αρ.φυλ. 106 Μάρτης-Απρίλης 1991, σελ.. 4-6

ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ - Να ανοίξουν όλα τα Αρχεία που αφορούν στον αρχηγό του ΚΚΕ

Να ανοίξουν όλα τα Αρχεία της Ασφάλειας, των ελληνικών και ξένων υπηρεσιών για τις διώξεις όλων των επαναστατών κομμουνιστών, τις διώξεις και τη δολοφονία του αρχηγού του ΚΚΕ

Να δοθούν στη δημοσιότητα όλοι οι φάκελοι Ζαχαριάδη απ' τις σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ

Να δοθούν στη δημοσιότητα ΟΛΕΣ οι καταθέσεις των αντιφασιστών και κομμουνιστών στη «Επιτροπή» (1957) για τη στάση του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ στο Νταχάου

Αρχές Αυγούστου του 1973, μόλις τρεις μήνες πριν την εξέγερση του Πολυτεχνείου και μισό χρόνο μετά την εξέγερση της Νομικής στην Αθήνα, η KGB ανακοινώνει ότι ο ηγέτης του λαού μας ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ πέθανε από ανακοπή καρδιάς. 20 χρόνια αργότερα η ίδια η KGB, αυτοαναιρούμενη και αυτοδιαψευδόμενη - γελοιοποιώντας όλους τους πολιτικούς, ιστορικούς και δημοσσιογραφους που είχαν δεχτεί τηνα αρχική εκδοχή - ανακοινώνει ότι ο Ζαχαριάδης αυτοκτόνησε. 43 χρόνια μετά οι ακριβής συνθήκες θανάτου του παραμένουν αδιευκρίνιστες.

Αφού για τους σοβιετικούς και έλληνες χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές ο Νίκος Ζαχαριάδης «αυτοκτόνησε» (!), τι φοβούνται και κρατούν ως τώρα απόρρητο το φάκελο του;

«Την 1η Αυγούστου 1973 ο χρουστσωφικός ηγέτης Λ. Μπρέζνιεφ προχώρησε σε ένα έγκλημα που δεν το τόλμησαν ούτε οι χιτλερικοί κατακτητές.

Με την ΚΑ-ΚΕ-ΜΠΕ δολοφόνησαν τον Ν. Ζαχαριάδη τον εκλεκτό ηγέτη του ΚΚΕ και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Ο Χαρ. Φλωράκης θυμάμαι τον παρουσίασε σαν αυτοκτονία...

Υπάρχει και η εκδοχή ότι όσο ζούσε ο Ν. Ζαχαριάδης δεν θα μπορούσε να σταθεί το ΚΚΕ στην Ελλάδα. Ο Χαρ. Φλωράκης φαίνεται ότι συναίνεσε με τη χρουστσωφική ηγεσία αν δεν της το ζήτησε εκείνος για τη δολοφονία του Ζαχαριάδη.

Όπως και νάχει το ζήτημα ο Χαρ. Φλωράκης υπήρξε ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Ν. Ζαχαριάδη» (Ν. ΚΕΠΕΣΗΣ, 2006)

«Το κρίσιμο αρχειακό υλικό για τον Ζαχαριάδη βρίσκεται ακόμη στο σκοτάδι» (ΣΗΦΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ, 2011)

«Οταν κουβέντιασα με τον ιατροδικαστή παραδέχτηκε ότι δεν υπήρχε καρδιακή προσβολή αλλά ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ» (Β. ΚΟΥΖΝΕΤΣΟΒΑ, 1994)

«Οι φανατικοί οπαδοί του [Ζαχαριάδη] μέχρι σήμερα δεν πιστεύουν την εκδοχή της αυτοκτονίας και επιμένουν ότι ο Ζαχαριάδης δολοφονήθηκε από την Κ.G.B. Την εκδοχή τους ενίσχυσε η δήλωση της διευθύντριας των ρωσικών κρατικών αρχείων Ν. Τομιλίνα, η οποία ανέφερε ότι ο φάκελος του θανάτου του εξόριστου ηγέτη του ΚΚΕ παραμένει πάντα στα [ρωσικά] κρατικά αρχεία ως ''άκρως απόρρητος'', και αποκάλυψε ότι ''οι Ρώσοι δεν έχουν δημοσιοποιήσει όλα όσα αφορούν τον Νίκο Ζαχαριάδη και κυρίως τα ντοκουμέντα για τις συνθήκες του θανάτου του...''. Η Τομιλίνα πρόσθεσε ότι ''κάτι τέτοιο θα έβλαπτε τα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας...''.» (Γ. ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ: «Ελευθεροτυπία», Ε Ιστορικά, 2009, σελ. 63-64.)

Σ. Ζαχαριάδης: «Να μη χαθεί άλλος χρόνος»

Σ. Ζαχαριάδης: «Να μη χαθεί άλλος χρόνος»
Ο γιος του Νίκου Ζαχαριάδη, του επί 25ετία γενικού γραμματέα του ΚΚΕ (1931-1956), του πλέον δοξασμένου αλλά και πιο αμφιλεγόμενου προσώπου στην Ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος της χώρας, έχει καταβάλει εδώ και πολλά χρόνια μεγάλες προσπάθειες, τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Ρωσία, προκειμένου να ανοίξουν τα αρχεία για τον πατέρα του.

«Ασφαλώς είμαι ένας διαφορετικός άνθρωπος από τον πατέρα μου αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι μεγάλωσα ως ο γιος του Νίκου Ζαχαριάδη. Σε κάθε βήμα της ζωής μου με ακολουθούσε η μορφή του και τα βιώματα που είχα μαζί του. Αυτό, όμως, ήταν κάτι εντελώς προσωπικό για εμένα. Στις κοινωνικές μου σχέσεις, στην επαφή μου με την κοινωνία, με ακολουθούσε και με ακολουθεί ο Νίκος Ζαχαριάδης ως το ιστορικό πρόσωπο. Ολα όσα του αναγνώριζαν και όλα όσα του καταμαρτυρούσαν οι σύντροφοί του και οι πολιτικοί του αντίπαλοι» αναφέρει ο Σήφης Ζαχαριάδης.

Και προσθέτει: «Αναζητώντας να μάθω περισσότερα για τον πατέρα μου κατέληξα πολύ νωρίς στο συμπέρασμα πως ό,τι τον αφορούσε έπρεπε να δοθεί στη δημοσιότητα. Να μπορεί να το βρει ο ιστορικός ερευνητής αλλά και ο τελευταίος έλληνας πολίτης που θα είχε το ενδιαφέρον της αναζήτησης της Ιστορίας μέσα από ντοκουμέντα και στοιχεία. Προσωπικά αυτό κάνω. Κάθε τι καινούργιο που βρίσκω γύρω από τη ζωή και την πολιτική δράση του πατέρα μου φροντίζω να το δημοσιοποιώ».

Οπως εξηγεί όμως «το θέμα δεν είναι τι κάνω εγώ ως άτομο ή τι κάνουν ιδιωτικά οι ερευνητές της Ιστορίας». «Το θέμα είναι τι κάνει το κράτος ώστε οι άμεσα ενδιαφερόμενοι ή οι συγγενείς τους, οι ερευνητές και οι ιστορικοί επιστήμονες να έρθουν σε επαφή με αυτό το υλικό και να το αξιοποιήσουν για την καλύτερη γνώση της Ιστορίας του τόπου μας» συνεχίζει ο κ. Ζαχαριάδης και καταλήγει:

«Επιτέλους έχουμε αποτέλεσμα. Χαιρετίζω την απόφαση της κυβέρνησης και των αρμοδίων υπουργών να ανοίξουν οι φάκελοι. Είναι μια θαυμάσια ενέργεια που βάζει τέλος σε μια εποχή κατά την οποία στη χώρα μας κυριάρχησαν τα πάθη και ο πολιτικός ρατσισμός σε βάρος των κομμουνιστών, των αριστερών, των προοδευτικών πολιτών.

Ελπίζω όλα να προχωρήσουν γρήγορα. Να μην κολλήσουμε στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Να μη χάσουμε άλλο χρόνο».

ΤΟ ΒΗΜΑ, 03/07/2016 05:45

Συνέντευξη Β. Κουζνετσόβα στην εφημερίδα της Αδέσμευτης Κίνησης Γυναικών 1994

 

- Πες μας τώρα για το Νίκο Ζαχαριάδη.

- Το 1962 ήμουν 11 χρόνων. Στο σπίτι της γιαγιάς της φίλης μου που ήταν απέναντι από το δικό μου ζούσε ένας άνδρας περίπου 60 χρόνων. Δεν μπορώ να καταλάβω τι με τράβηξε σ' αυτόν αλλά ενδόμυχα πίστευα ότι δεν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Αρχισε έτσι μεταξύ μας ένα παιχνίδι και τον παρακολουθούσα συστηματικά, ήταν διαφορετικός από τους άλλους ανθρώπους στο Σουργκούτ. Αρχίσαμε με δυο φίλες μου να παρακολουθούμε συστηματικά αυτόν τον όμορφο και ασυνήθιστο άνθρωπο. Πότε έφευγε και πότε γύριζε στο σπίτι, ποιος τον επισκεπτόταν, τι έγραφε. Αργότερα άλλαξε δυο σπίτια, αλλά με την παιδική μου περιέργεια ήθελα να μάθω περισσότερα γι' αυτόν τον άνθρωπο. Ηξερα ότι ήταν Ελληνας και τον έκρυψαν στο Σουργκούτ. Ηταν ένα βαθύ μυστήριο. Οταν μεγάλωσα διάβασα βιβλία και προσπάθησα να βρω φωτογραφίες και να μάθω κάτι γι' αυτόν. Κυκλοφορούσαν πολλές εκδοχές στην πόλη. Η πιο διαδεδομένη ήταν ότι πρόκειται για τον Μανώλη Γλέζο. Οταν ήμουν 16 ετών ο Νικολάϊ Ιβάνιτσι που έψαχνε το θέμα αυτό μου μίλησε για τις διάφορες αυτές εκδοχές. Λίγο αργότερα ο συγγραφέας Λιρπακώφ είδε τυχαία στην παλιά σοβιετική εγκυκλοπαίδεια του 1950-52 ένα βιογραφικό σημείωμα και τη φωτογραφία του Ζαχαριάδη. Ο Λιρπακώφ είχε αναλάβει μια εργασία για το Νίκο Ζαχαριάδη με τίτλο "Από τους Ελληνες στους Βαριάγκους". Αυτή όμως την εργασία την απαγόρευσαν.

Σκαλίζοντας δε την εγκυκλοπαίδεια ανακάλυψε ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος. Εχασα κάθε επαφή όταν έφυγα για το Πανεπιστήμιο στο Τιουμέν που απείχε περίπου 700 χιλιόμετρα από το Σουργκούτ. Οταν επέστρεψα στην πόλη μου το 1973 έμαθα από τις φίλες μου αυτές που ασχολούμασταν με την "κατασκοπεία" και την παρακολούθηση του Νίκου Ζαχαριάδη, ότι Νικολάϊ Νικολάγιεβιτς Νικολάγιεφ είχε πεθάνει αλλά ο κόσμος δεν ήξερε από τι πέθανε, πως πέθανε και κυκλοφορούσαν πολλές εκδοχές για το θάνατο του. Μετά το γεγονός άρχισε να ξεχνιέται. Εμείς όμως οι παλιές φιλενάδες το συζητούσαμε συχνά, και γενικά θυμόμασταν τα 3 Ν (έτσι είχαμε ονομάσει αυτόν τον περίεργο ξένο). Τελευταία το συζητούσαμε πιο συχνά. Ισως να ήτανε και μια σύνδεση της μοίρας, της τύχης. Ισως να ήτανε και πραγματικά γραφτό να ξαναπαρουσιαστεί, να ξαναβγεί στην επιφάνεια, να αναστηθεί αυτό το όνομα. Ενα πρωί γύρω στα 1990 παρουσιάστηκε στο "Βήμα του Σουργκούτ" μια μικρή ανταπόκριση. "Υπήρξε άραγε στο Σουργκούτ ο Μανώλης Γλέζος;". Σ' αυτό απάντησα μόνο εγώ. Πέρασε καιρός. Πολλές φορές σκεπτόμουν αυτή την ιστορία. Και τότε έγραψα ένα κείμενο με τίτλο "Από τους Ελληνες στους Βαριάγκους". Αυτό το έκανα προς τιμήν του παλιού συγγραφέα, κάτι σαν μνημόσυνο, γιατί δεν του είχαν επιτρέψει να το δημοσιεύσει. Εγώ έγραψα μια από τις εκδοχές για τα 3 Ν και πάλι μπέρδεψα τον Νικολάϊ Νικολάγιεβιτς Νικολάγιεφ με το Μανώλη Γλέζο. Το άρθρο μου έκανε μεγάλη εντύπωση σ' όλη την πόλη γιατί βγήκε στην επιφάνεια μια κρυφή ιστορία. Στη σύνταξη κατέφθασαν δεκάδες γράμματα άλλα καλά και άλλα με σκληρή κριτική. Κάποιοι έγραψαν ότι ο μυστικός δεσμώτης δεν ήταν ο Γλέζος αλλά ο Ζαχαριάδης. Και τότε αρχίσαμε να ψάχνουμε και πάλι τις παλιές εγκυκλοπαίδειες να βρούμε το όνομα του Ζαχαριάδη και να κάνουμε σύγκριση. Μόλις είδα τη φωτογραφία του, τον αναγνώρισα και κατάλαβα. Το σκοτάδι έφυγε και θυμήθηκα αυτό που μου είχε πει ο Λιρπακώφ πριν 20 χρόνια.

Και τα θυμήθηκα όλα. Και έτσι άρχισα την έρευνα. Στη διάθεση μου υπήρχαν δυστυχώς μόνο η θέληση μου, οι παιδικές μου αναμνήσεις και τα πολύ θερμά αισθήματα μου γι' αυτόν τον άνθρωπο. Αφησα τη δουλειά μου και επί τρεις μέρες έψαχνα στην πόλη και την παλιά πόλη, να βρω στοιχεία και πιθανούς μάρτυρες. Σε μια εβδομάδα μέσα συγκέντρωσα πάρα πολύ υλικό και έγραψα ένα καινούργιο άρθρο με τίτλο "Ποιος είσαι τέλος πάντων Νικολάϊ Νικολάγιεβιτς Νικολάγιεφ;". Σ' αυτό το άρθρο μιλάω καθαρά για το Νίκο Ζαχαριάδη. Εκανα αυτοκριτική για το άρθρο μου και περιέγραψα όλες μου τις αναμνήσεις. Πολλοί αντέδρασαν. Μου έλεγαν "μη χώνεις τη μύτη σου παντού" ή "θα έχεις συνέπειες". Αλλά εγώ συνέχισα. Εγραψα πολλά άρθρα και ερχόμουν σε επικοινωνία με πρόσωπα που είχαν σχέση με την παλιά ιστορία. Τότε κατά περίεργο τρόπο γράφτηκαν μικρά και μεγάλα άρθρα σε άλλα μέρη, ότι στο Σουργκούτ, αυτή την απομακρυσμένη πόλη αποκαλύφθηκε το μυστικό ενός διάσημου δεσμώτη. Μετά ακολούθησε η επίσκεψη του Γ. Μαύρου ανταποκριτή της "Ελευθεροτυπίας" Εφερα το Γ. Μαύρο σε επαφή με αρμόδια πρόσωπα όπως το φρουρό του Ζαχαριάδη, τον ιατροδικαστή που έγραψε ψέματα μετά από πίεση ότι ο Ν. Ζαχαριάδης πέθανε από την καρδιά του. Οταν κουβέντιασα με τον ιατροδικαστή παραδέχτηκε ότι δεν υπήρχε καρδιακή προσβολή αλλά ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ. Αργότερα κάναμε μια τηλεοπτική εκπομπή με τίτλο "Τα παιδιά της επανάστασης που δεν αγαπήθηκαν". Αυτή η εκπομπή έκανε το γύρο πολλών πόλεων και έφτασε μέχρι το Μποροβίτσι την πόλη που ο Ν. Ζαχαριάδης είχε εξοριστεί για πρώτη φορά κάπου 200 χιλιόμετρα από τη Μόσχα. Τώρα συνεχίζω αυτή τη δουλειά. Βρήκα παλιές φωτογραφίες του Σουργκούτ και τα σπίτια που κατά καιρούς έμεινε, μίλησα με πάρα πολλά πρόσωπα και έψαξα αρχεία. Είναι ένα έργο ζωής για μένα. Προσπαθώ να μάθω και ελληνικά για να διαβάζω μόνη μου αυτά που χρειάζομαι.

- Του είχες μιλήσει ποτέ Βέρα;

 

- Βέβαια. Τον φωνάζαμε θείο Νικολάϊ ή προσπαθούσαμε να του δώσουμε κάτι για να τραβήξουμε την προσοχή του. Αυτός γενικά ήταν ατάραχος και υπέφερε με χαμόγελο τα πειράγματα που του κάναμε. Του είχαμε γίνει τόσο "κολλιτσίδες" που τον ακολουθούσαμε και στο ποτάμι όπου πήγαινε για μπάνιο. Είχε μια περίεργη βαθιά φωνή που πάντα τη φέρνω στη μνήμη μου. Ηταν μια μαλακιά ευχάριστη φωνή. Μιλούσε τα ρώσικα πολύ καλά και καθαρά. Θάλεγα θαυμάσια. Πολλοί έλεγαν ότι είχε ένα ξενικό τόνο στην προφορά. Οπως σας είπα για μένα είναι έργο ζωής και θα το συνεχίσω, ίσως έτσι εκπληρώσω ένα παλιό όνειρο που είχα από παιδί. Τη σχέση μου με την Ελλάδα.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΤΑΦΗΣ ΤΗΣ ΣΟΡΟΥ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

«ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ», Δεκέμβρης 1991 – Γενάρης 1992, Αριθ. Φύλλου 110, σελ. 5

Η Οργάνωση σε συνεργασία με παλιούς κομμουνιστές, μέλη του ΚΚΕ 1918-1956, τύπωσε και κόλλησε χιλιάδες αφίσες σε Αθήνα και Πειραιά. όπου κατάγγελνε στο λαό τη δολοφονία του Νίκου Ζαχαριάδη από τους σοβιετικούς και έλληνες ρεβιζιονιστές και καλούσε το λαό να τιμήσει με την παρουσία του στην τελετή της ταφής της σορού στην πατρίδα του τη μνήμη του μεγάλου ηγέτη της εργατικής τάξης

Επίσης σε στενή συνεργασία με την "Επιτροπή Στάλιν" και παλιούς κομμουνιστές, κυρίως πολιτικούς πρόσφυγες από την Τασκένδη, αποδέχτηκε και υποστήριζε την ορθή πρότασή τους να μιλήσει στην τελετή μόνο ένας παλιός κομμουνιστής, που με το κύρος του και το ανάλογο περιεχόμενο της ομιλίας του (καταγγέλλοντας τους ρεβιζιονιστές) θα επιτυχάνονταν τρεις στόχοι: πρώτο, ανατροπή στην πράξη του "καπελώματος της τελετής από τους ρεβιζιονιστές ηγέτες του "Κ"ΚΕ, δεύτερο, ξεσκέπασμα της καπηλείας τους και συνάμα, τρίτο, διασφάλιση της σοβαρότητας και του απαιτούμενου υψηλού επιπέδου της τελετής που άρμοζε στο μεγάλο γιό και οδηγητή της εργατιάς και του λαού μας Νίκο Ζαχαριάδη αποφεύγοντας ταν παρέλαση "στρατιάς" ομιλητών των διαφόρων ομάδων, οι οποίοι, πέρα από τη ζημιά του υποβιβασμού της τελετής, δεν θα είχαν να προσθέσουν απολύτως τίποτε στα όσα θα αναφέρονταν στην ομιλία ενός παλιού κομμουνιστή (απλά θα είχαμε επίδειξη του γνωστού αθεράπευτου μικροαστισμού των διαφόρων οπορτουνιστικών ομάδων).

Απορρίψαμε παρόμοιες προτάσεις διαφόρων άλλων ομάδων. αλλά και την πρόταση για μια ξεχωριστή εκδήλωση, απομονωμένη από τη μάζα των συμμετεχόντων και που αναπόφευχτα θάπαιρνε περιθωριακό χαραχτήρα.

Σχετικά με την ομιλία του παλιού κομμουνιστή είναι ανακρίβεια αυτό που γράφτηκε (μάλλον από άγνοια και όχι από πρόθεση συκοφάντησης των παλιών κομμουνιστών πως τάχα οι παλιοί κομμουνιστές ζήτησαν άδειο να μιλήσουν από τους "Κύρο και Κουκούλου και ότι αυτοί "δέχτηκαν μόνο ο Τουλούδης να μιλήσει Οι παλιοί κομμουνιστές δεν ζήτησαν άδεια από τους "Κύρο και Κουκούλου" να μιλήσουν. Απλά πριν την τελετή γνωστοποίησαν μόνο στον Κύρο - και όχι στην Κουκούλου - ότι θα μιλήσει ένας από τους παλιούς κομμουνιστές (δεν γνωστοποιήθηκε το όνομα) και ότι δεν έχει νόημα να παρεμποδιστεί.

Ομιλία του συν. Γιάννη Καραστάθη στον τάφο του Νίκου Ζαχαριάδη (28/12/1991)

“Επανάσταση”, Δεκέμβρης 1991 – Γενάρης 1992

Ομιλία του συν. Γιάννη Καραστάθη στον τάφο του Ν. Ζαχαριάδη

Αγαπητέ μας σύντροφε Νίκο.

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ σε τούτη την πένθιμη συγκέντρωση για μια ασυνήθιστη ταφή παλιοί συνεξόριστοί σου, νέοι σύντροφοι και φίλοι του παλιού, μα πάντα νέου ΚΚΕ για να αποτείσουμε στερνό χαιρετισμό μαζί και όρκο, σε σένα τον εκλεγμένο, τον νόμιμο και αναγνωρισμένο, από το 90% των κομμουνιστών, των μαχητών του ΔΣΕ που για 42 ολόκληρα χρόνια ήσουνα ο Αρχηγός και Οδηγητής, του ενωμένου τότε, γι’ αυτό και ισχυρού ΚΚΕ.

Σύντροφοι, φίλοι αποχαιρετάμε σήμερα το σύντροφο Νίκο Ζαχαριάδη, τον άνθρωπο που έγινε θρύλος και τραγούδι για το λαό, για όλους τους πονεμένους και βραχνάς για τους πολιτικούς του αντιπάλους σοβιετικούς και έλληνες.

Ποιος ήταν ο Νίκος Ζαχαριάδης, που όσο βαθιά και αν τον θάψανε στην παγωμένη και αφιλόξενη Σιβηρία, όσο μελάνη και ρύπο κι αν σκόρπισαν, όσο κι αν τον διέσυραν οι φραξιονιστές, οπορτουνιστές, αντιηγετικοί, του μετά το 1956 “Κ”ΚΕ για να λησμονηθεί από τους κομμουνιστές, το λαό και να αγνοηθεί από τη νέα γενιά που δεν γνωρίζει τα πραγματικά γεγονότα, γιατί Πολιτεία και “νέα ηγεσία του ΚΚ” δεν τους τα δίδαξαν ποτέ αληθινά: Ο ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ θα μένει άτρωτος και πάντα ζωντανός στη συνείδησή μας για να φλογίζει τις καρδιές των αγωνιστών σαλπίζοντάς τους σε νέους αγώνες για ψωμί, εθνική ανεξαρτησία για Λαϊκή Δημοκρατία και Σοσιαλισμό. Για να θυμίζει ακόμα στους φραξιονιστές - αναθεωρητές το άγριο και στυγερό έγκλημά τους.

Ο Νίκος Ζαχαριάδης ήταν ιδεολόγος με σταθερές αρχές κομμουνιστής- διεθνιστής και μεγάλος έλληνας πατριώτης. “Δεν μπορεί να είσαι καλός κομμουνιστής αν πρώτα δεν είσαι καλός πατριώτης”, μας έλεγε. Κι αυτό το απόδειξε με έργα και με το πρώτο ΟΧΙ! που είπε στη Μουσολινική εισβολή στη χώρα μας με το περίφημο γράμμα του προς το λαό της Ελλάδας στις 31 Οχτώβρη 1940, το οποίο έθαψαν οι οπορτουνιστές. Θάβοντας όμως την ιστορία κόβουν τις ρίζες του ΚΚΕ με την εργατική τάξη, με το λαό. Διδάσκοντας όμως την αληθινή ιστορία, αφυπνίζονται οι λαοί κι αυτό δεν το θέλουν οι συνθηκολόγοι.

Ήταν ορκισμένος εχθρός των ιμπεριαλιστών μα και κάθε επεμβασιών. Γι’ αυτό το 1945 -1946, είπε το δεύτερο ΟΧΙ! στους αγγλο-αμερικανούς νεοκατακτητές, και οργάνωσε τη δεύτερη αντίσταση, το ΔΣΕ, ρίχνοντας το σύνθημα: “ΟΛΟΙ ΣΤ' ΑΡΜΑΤΑ, ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ!”

Με την προδοσία του Τίτο, ο συσχετισμός των δυνάμεων άλλαξε σε βάρος μας, και ο Μ. Παρτσαλίδης κ.α. πρότειναν ελιγμό... του Δημοκρατικού Στρατού προς Νότο, δηλαδή την συντριβή του. Ο Ν. Ζαχαριάδης που υπολόγιζε τη ζωή και του τελευταίου μαχητή του, σύμπτυξε ανέπαφες τις δυνάμεις του ΔΣΕ στις Λαϊκές Δημοκρατίες και τη Σοβιετική Ένωση, όπου αναπτυσσόμασταν και προετοιμαζόμασταν για τους νέους αγώνες που ωρίμαζαν και επέρχονταν.

Ο Ν. Ζαχαριάδης είναι ο κύριος εμπνευστής της ανασυγκρότησης των παράνομων κομματικών οργανώσεων στην Ελλάδα, ο δημιουργός του νόμιμου κόμματος της ΕΔΑ με την “Αυγή” και της συνεργασίας των δημοκρατικών δυνάμεων σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα: Ψωμί, δουλιά, εθνική ανεξαρτησία, όπου η “Δημοκρατική Ένωση” στις εκλογές του '56 πήρε το 55% των ψήφων του λαού και το 1958 η ΕΔΑ σημείωσε εκείνη την ανεπανάληπτη επιτυχία, βγάζοντας 79 βουλευτές. Και όλα αυτά μέσα σε 5-6 χρόνια από την ήττα του ΔΣΕ, με το Κόμμα σε βαθιά παρανομία, τις φυλακές γεμάτες από αγωνιστές και με τις δυνάμεις του ΔΣΕ στο εξωτερικό, όταν η Ισπανία και η Πορτογαλία χρειάστηκαν 40-50 χρόνια για να συνέλθουν από παρόμοιες καταστάσεις. Ήταν τότε που οι αμερικανοί δήλωναν: “Μικρός ο τόπος, πολύς ο κομμουνισμός”.

Την ανοδική αυτή πορεία του κινήματος κατάστρεψαν οι σοβιετικοί φραξιονιστές Χρουτσώφ, κ.α. μετά τη δολοφονία του Ι.Β. Στάλιν, όταν με τους υποταχτικούς τους Παρτσαλίδη, Κολιγιάννη, Βαφειάδη, Δημητρίου, Τσολάκη. κ.α. το Μάρτη του 1956, πραξικοπηματικά διέλυσαν το επαναστατικό μας ΚΚΕ και στη θέση του σκάρωσαν το σημερινό μωσαϊκό. Αυτήν τη στιγμή ο σύντροφος Ζαχαριάδης βροντοφώναξε το τρίτο ΟΧΙ!, τούτη τη φορά ενάντια στους σοβιετικούς αναθεωρητές-νεκροθάφτες του σοσιαλισμού, λέγοντάς τους: “Μην πετάτε με το βρώμικο νερό και το μωρό”. Τους οπορτουνιστές όμως δεν τους ένοιαζαν τα βαλτονέρια, μ’ αυτά έμαθαν να συνυπάρχουν. Τους ενδιέφερε, σαν τον Ηρώδη, να σκοτώσουν το μωρό, να καταστρέψουν το Κόμμα. Ήταν ο μόνος ηγέτης που αντιστάθηκε στην αναθεώρηση γενικά, στην αντιλενινιστική εισβολή στο ηρωικό μας ΚΚΕ, μα και σε άλλα αδελφά κόμματα ειδικότερα.

Ο Ν. Ζαχαριάδης πέρασε 24 χρόνια, το τρίτο μέρος της ζωής του, πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Από αυτά πέντε στην Ελλάδα, τέσσερα στο Νταχάου και δέκα επτά στη Σοβιετική Ένωση. Εδώ την 1.8.1973 συντελέστηκε το φοβερό έγκλημα από τους “κομμουνιστές με ανθρώπινο πρόσωπο” Χρουτσώφ, Μπρέζνιεφ. Κουουσίνεν. Είναι φοβερό, αυτό που δεν τόλμησαν να κάνουν οι χιτλερικοί να το πραγματοποιήσουν οι “σοβιετικοί σύντροφοι”. Η δολοφονία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλους της ΕΕ της Κομμουνιστικής Διεθνούς σ. Νίκου Ζαχαριάδη θα κηλιδώνει αιώνια τη μετασταλινική ηγεσία του Κρεμλίνου και τους διορισμένους ηγέτες του “Κ”ΚΕ.

Ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Ν. Ζαχαριάδης, την 1η Αυγούστου 1973, έντεκα μόλις μήνες πριν τη μεταπολίτευση και τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ, είναι οι Χρουτσωφικοί, Μπρέζνιεφ, Κουουσίνεν. Μπ. Πανομαριόφ, Κοσύγκιν, Ποντγκόρνι και όλο το μετά το 1956 νέο Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΣΕ. Από το “Κ”ΚΕ, οι Παρτσαλίδης, Κολιγιάννης, Βαφειάδης, Δημητρίου, Τσολάκης. κ.α.. και από την μετά του 1972 διορισμένη ηγεσία, την κρισιμότερη δηλαδή περίοδο για τη ζωή του Ν. Ζαχαριάδη είναι ο Φλωράκης, Φαράκος, Λουλές, Κουκούλου και ο τοποτηρητής του Ταπόρικοφ στο ΚΚΕ Τσολάκης.

Αυτοί οι δημαγωγοί, στο “Ριζοσπάστη” της 24.12,1991. ανακοίνωσαν ότι “εκπληρώνεται η επιθυμία του Ν. Ζαχαριάδη ν’ αναπαυθεί στην ελληνική γη”.

Τι υποκρισία στ’ αλήθεια! Αυτή άραγε ήταν η επιθυμία του Ν. Ζαχαριάδη, να τον φέρετε νεκρό στην κάσα; Λέτε ψέμματα και μάλιστα δημόσια κύριοι του “Κ”ΚΕ.

Η επιθυμία του Νίκου ήταν να επιστρέφει ζωντανός στην Ελλάδα να συνεχίσει τους αγώνες του και δω να πεθάνει. Αυτό το δήλωσε ρητά και στη συνέντευξή του το 1962, στον Ορφέα Οικονομίδη των “NEΩN”. Ο Χρουτσώφ και σεις, αντί για την Ελλάδα τον στείλατε από το Μποροβίτσι στο Σουργκούτ, πίσω από τον ήλιο. Αλλά ας πάρουμε τη δική σας άποψη σαν ειλικρινή, τότε γιατί χρειάστηκαν 18 χρόνια να εκπληρώσετε αυτή τη θέλησή του; Την απόφαση την πήρατε μόνο τότε όταν μάθατε ότι οι σύντροφοι του Ζαχαριάδη ανένταχτοι και ταγμένοι στις μαρξιστικές οργανώσεις του επαναστατικού ΚΚΕ, αποφάσισαν με δικά τους έξοδα να μεταφέρουν τη σωρό του στην πατρίδα του, που τόσο σφιχτά έκλεισε στην καρδιά του. Αν τώρα “προλάβατε” και τη φέρατε εσείς, αυτό το κάνατε όχι από αγάπη. αλλά από πολιτικό υπολογισμό. Τίποτα όμως, δεν αλλάζει τα πράγματα.

Και είναι πράγματι ιεροσυλία, τα χέρια, που έστω συμβολικά κρατούσαν την άκρη του σκοινιού και έσφιγγαν με τους καγκεμπίτες μαζί και έναν γερμανό (συμβολική σύμπτωση, Νταχάου-Σουργκούτ) τη θηλιά γύρω από το λαιμό του αρχηγού και οδηγητή του ΚΚΕ, να τολμάτε να στέκεστε δίπλα και να ρίχνετε κόκκινα γαρύφαλλα στο φέρετρό του. Τέτοια ντροπή δεν θα την αντέξει η Αττική Γη!

Σύντροφε ΝΙΚΟ, από μέρος ομάδας εξόριστων στη Σιβηρία, μα και πολλών χιλιάδων παλιών και νέων επαναστατών κομμουνιστών καταθέτω το στεφάνι και τα λουλούδια και σε διαβεβαιώνουμε, ότι οι οπορτουνιστές μπορεί να σφετερίστηκαν τον τίτλο, τα σύμβολα, το “Ριζοσπάστη”, τις παραδόσεις μας, μα ποτέ δεν θα μπορέσουν να φτιάξουν κόμμα αντάξιο του ηρωικού ΚΚΕ που εσύ ήσουνα ο φυσικός αρχηγός του. Και οι μενσεβίκοι άρπαξαν την “ΙΣΚΡΑ” από το Λένιν, όμως μ’ αυτήν μόνο έμειναν. Ο Λένιν, ο Στάλιν, ο Σβερντλόφ και οι μπολσεβίκοι πραγματοποίησαν την επανάσταση του Οκτώβρη, την οποία σήμερα, από το 1956 καταστρέφουν οι “ανανεωτές”...

Έτσι και μεις ορκιζόμαστε και σου υποσχόμαστε, ότι δεν θα κλείσει αυτός ο αιώνας και το ΚΚΕ, το κόμμα που τόσο αγάπησες και έπεσες μαχόμενος γι’ αυτό, θα ξαναγεννηθεί, μαζί με έναν ΝΕΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ που πάνω στην προμετωπίδα του θα φέρει την προτομή σου και τα αθάνατα λόγια σου: “Από τη στάχτη του θα ξαναγεννηθεί το ΚΚΕ”.

Ας είναι αλαφρό το χώμα αυτού του μικρού τάφου που σκεπάζει έναν τόσο πιστό ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ, γενναίο άντρα και μεγάλο Έλληνα Πατριώτη.

Αθήνα 28 Δεκέμβρη 1991

Γιάννης Β. Καραστάθης

Μέλος της Γραμματείας του Συντονιστικού Γραφείου
της Κ.Ο. Τασκέντης ως το 1962

Ομιλία Πέτρου Τουλούδη στον τάφο του Νίκου Ζαχαριάδη (28/12/1991)

Οι Κουκουέδες της Τασκένδης, οι χιλιάδες ανένταχτοι σύντροφοί μας, οι αγωνιστές της εθνικής αντίστασης αποχαιρετούν στην τελευταία κατοικία του τον αδιάλαχτο και αδιαφιλονίκητο ιστορικό ηγέτη του ΚΚΕ σ. Νίκο Ζαχαριάδη που απάνθρωπα και με τον πιο βάρβαρο τρόπο εξοντώθηκε από την χρουτσωφική ηγεσία και τους διορισμένους του ΚΚΕ Παρτσαλίδη, Κολιγιάννη, Βαφειάδη Μάρκο και την παρέα τους με τις σκηνοθετημένες κατηγορίες του χαφιέ, ύποπτου, αντισοβιετικού, διχτάτορα κλπ.

Τον διέγραψαν από το Κόμμα του που τόσο αγάπησε και πόνεσε και τον έστειλαν εξορία 17 ολόκληρα χρόνια στην παγωμένη Σιβηρία στο Σουργκούτ χωρίς δίκη και καταδίκη χωρίς δικαστική απόφαση, κάτω από αυστηρή παρακολούθηση σε εικοσιτετράωρη βάση έξω από το σπίτι του από τα όργανα της KGB, απαγορεύοντάς του κάθε επικοινωνία με τους συντρόφους του και με τα παιδιά του ακόμα.

“Το έγκλημά του” ήταν γιατί δεν συμβιβάστηκε με τον χρουτσωφισμό, γιατί υπερασπίστηκε τα ιδανικά του, τις αρχές του μαρξισμού- λενινισμού.

Ο σ. Ν. Ζαχαριάδης πέθανε όρθιος παλικαρίσια χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις στις αρχές και τα ιδανικά του.

37 ολόκληρα χρόνια με μαεστρία προσπάθησαν οι καθοδηγητές του ΚΚΕ Φλωράκης, Φαράκος, Καλούδης, Κουκούλου. ο μικρός Πατακός Τσολάκης, όπως τον αποκαλούσε ο σ. Νίκος στα γράμματά του, να αποκρύψουν από το κόμμα μας και τον λαό μας την αλήθεια για το έγκλημα που έγινε στο ΚΚΕ το 1956 στην 6η πραξικοπηματική ολομέλεια της ΚΕ με την αντιδιεθνιστική χρουτσωφική επέμβαση παραβιάζοντας κατάφορα αρχές και καταστατικό, διαγράφοντας χιλιάδες τίμιους κομμουνιστές και πρώτα απ’ όλα εσένα σ. Νίκο, διαλύοντας τις παράνομες οργανώσεις στην Ελλάδα, ρίχνοντας το ηρωικό Κουκουέ στο δεξιό οπορτουνισμό.

Η αλήθεια όμως για πάντα δεν κρύβεται, ήλθε η ώρα να θριαμβεύσει.

Η αποκατάστασή σου σύντροφε Νίκο έστω και μετά θάνατο, όπως και η ανοιχτή καταδίκη της 6ης πραξικοπηματικής Ολομέλειας του 1956 είναι πρώτιστη σημασία απαραίτητη και επιβεβλημένη, είναι η αποκατάσταση των αρχών στο ηρωικό ΚΚΕ.

Σύντροφε Κουκουέ Νίκο η παλικαριά σου, η διορατικότητά σου, η αδιαλλαξία σου και η πίστη σου στις αρχές σου θάναι το φωτεινό αστέρι στις επόμενες γενιές του Κουκουέ.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα της πατρίδας μας που σε σκεπάζει.

ΠΕΤΡΟΣ ΤΟΥΛΟΥΔΗΣ

Νίκος Ζαχαριάδης - Ο δεσμώτης των σοβιετικών ρεβιζιονιστών για 35 χρόνια, αναπαύεται πλέον στην πατρίδα του

“Επανάσταση”, Δεκέμβρης 1991 – Γενάρης 1992

Νίκος Ζαχαριάδης

Ο δεσμώτης των σοβιετικών ρεβιζιονιστών για 35 χρόνια, αναπαύεται πλέον στην πατρίδα του

Η σορός του μεγάλου επαναστάτη ηγέτη του ΚΚΕ 1918-1956 και δεσμώτη των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών για 35 ολόκληρα χρόνια (17 χρόνια ζωντανός και 18 νεκρός) Νίκου Ζαχαριάδη έφθασε από τη Μόσχα (νωρίτερα είχε μεταφερθεί εκεί από το Τιούμεν της Σιβηρίας) στο Ανατολικό Αεροδρόμιο στις 23 Δεκέμβρη, ημέρα Δευτέρα, ώρα 11.20 π.μ. και το Σάββατο, 28 Δεκέμβρη έγινε η τελετή της ταφής στο Α’ Νεκροταφείο.

Όπως έγινε και στο τύπο γνωστό, οι σοβιετικοί και έλληνες ρεβιζιονιστές όχι μόνο κράτησαν εξορία το Νίκο Ζαχαριάδη 17 ολόκληρα χρόνια στα βάθη της παγωμένης Σιβηρίας (στο Σουργκούτ με 55⁰ υπό του μηδέν) και τελικά τον δολοφόνησαν στις αρχές Αυγούστου του 1973, αλλά και άλλα 18 χρόνια δεν επέτρεψαν να μεταφερθεί η σορός του και να ταφεί στην πατρίδα του. Οι προδότες ρεβιζιονιστές ηγέτες τον έτρεμαν ακόμα και νεκρό.

Οι γιοι του Ζαχαριάδη, Κύρος και Ιωσήφ, τέσσερες περίπου μήνες πριν το λεγόμενο “πραξικόπημα” του Αυγούστου στην πρώην Σοβιετική Ένωση είχαν απευθύνει επιστολή στην ηγεσία του ρεβιζιονιστικού “Κ”ΚΕ και ζήτησαν να μεσολαβήσει στη σοβιετική ηγεσία ώστε να επιτραπεί η μεταφορά της σορού του Νίκου Ζαχαριάδη στην Ελλάδα. Δεν πήραν όμως καμιά απάντηση (προφανώς επειδή δεν ήθελαν τη μεταφορά του). Γι’ αυτό λίγες μέρες μετά το “πραξικόπημα” με μια δεύτερη επιστολή αναίρεσαν την πρώτη. Αυτό το επιβεβαίωσε και ο Κύρος Ζαχαριάδης σε ερώτηση του δημοσιογράφου Γ. Μαύρου ("Ελευθεροτυπία") στις 16 Δεκέμβρη κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου στην αίθουσα ανταποκριτών ξένου τύπου.

Τελικά η μεταφορά στην Ελλάδα της σορού του ηρωικού ηγέτη του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη έγινε δυνατή μόνο μετά την πλήρη και οριστική διάλυση του ρεβιζιονιστικού “Κ”ΚΣΕ. Οι προδότες σοβιετικοί και έλληνες ρεβιζιονιστές ηγέτες κράτησαν ακόμα και πεθαμένο εξορία (άλλα τόσα χρόνια όσα τον κράτησαν ζωντανό) το σύντροφο Νίκο Ζαχαριάδη και αρνούνταν να επιτρέψουν τη μεταφορά του στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και ο κύριος υπεύθυνος για τη δολοφονία του Ζαχαριάδη από την πλευρά των ελλήνων ρεβιζιονιστών (ως Γραμματέας του “Κ”ΚΕ το ’73), ο λακές της αστικής τάξης X. Φλωράκης έλεγε, με κομπασμό και προκλητικό τρόπο, πριν ένα χρόνο, σε επίσκεψη παλιών κομμουνιστών στον Περισσό ότι “εμείς βάλαμε ταφόπετρα στο Ζαχαριάδη”.

Η τελετή της ταφής της σορού (που είχε διατηρηθεί σχεδόν ανέπαφη λόγω του ψύχους της Σιβηρίας) του Ζαχαριάδη έγινε στις 28 Δεκέμβρη, ημέρα Σάββατο και ώρα 12.00 στο Α' Νεκροταφείο της Αθήνας. Από νωρίς (ώρα 10.00) άρχισαν να προσέρχονται αγωνιστές στο Νεκροταφείο για να αποτίσουν φόρο τιμής στο μεγάλο γιο και οδηγητή της εργατιάς και του λαού μας Νίκο Ζαχαριάδη.

Παρά το τσουχτερό κρύο χιλιάδες αγωνιστές, παλιοί και νέοι κομμουνιστές, μαχητές του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας τίμησαν με την παρουσία τους και συνόδεψαν στην τελευταία του κατοικία το δολοφονημένο από τους σοβιετικούς και έλληνες ρεβιζιονιστές ηγέτη του ΚΚΕ 1918-1956 Νίκο Ζαχαριάδη.

Η ΟΚΜΛΕ πήρε δραστήρια μέρος στην τελετή του ενταφιασμού της σορού του αγαπημένου και χιλιοτραγουδισμένου ηγέτη του ελληνικού προλεταριάτου και μέλους της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Διεθνούς Νίκου Ζαχαριάδη και κατέθεσε στεφάνι προς τιμήν του. Ανάμεσα σ’ άλλους πήρε μέρος και η “Επιτροπή Υπεράσπισης της Μνήμης και του Έργου του Στάλιν”, κατέθεσε στεφάνι και μοίρασε στους παρευρισκόμενους αγωνιστές το τραγούδι του Ζαχαριάδη “Το μπουντρούμι δεν τον λυγά”.

Μετά τις ομιλίες των ρεβιζιονιστών - μνημεία θράσους και υποκρισίας, καπηλείας, ψευτιάς και πολιτικού αμοραλισμού - μίλησε ο Πέτρος Τουλούδης επαναπατρισθείς πολιτικός πρόσφυγας από την Τασκένδη. Δημοσιεύουμε παρακάτω ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας του:

Οι Κουκουέδες της Τασκένδης, οι χιλιάδες ανένταχτοι σύντροφοί μας, οι αγωνιστές της εθνικής αντίστασης αποχαιρετούν στην τελευταία κατοικία του τον αδιάλαχτο και αδιαφιλονίκητο ιστορικό ηγέτη του ΚΚΕ σ. Νίκο Ζαχαριάδη που απάνθρωπα και με τον πιο βάρβαρο τρόπο εξοντώθηκε από την χρουτσωφική ηγεσία και τους διορισμένους του ΚΚΕ Παρτσαλίδη, Κολιγιάννη, Βαφειάδη Μάρκο και την παρέα τους με τις σκηνοθετημένες κατηγορίες του χαφιέ, ύποπτου, αντισοβιετικού, διχτάτορα κλπ.

Τον διέγραψαν από το Κόμμα του που τόσο αγάπησε και πόνεσε και τον έστειλαν εξορία 17 ολόκληρα χρόνια στην παγωμένη Σιβηρία στο Σουργκούτ χωρίς δίκη και καταδίκη χωρίς δικαστική απόφαση, κάτω από αυστηρή παρακολούθηση σε εικοσιτετράωρη βάση έξω από το σπίτι του από τα όργανα της KGB, απαγορεύοντάς του κάθε επικοινωνία με τους συντρόφους του και με τα παιδιά του ακόμα.

“Το έγκλημά του” ήταν γιατί δεν συμβιβάστηκε με τον χρουτσωφισμό, γιατί υπερασπίστηκε τα ιδανικά του, τις αρχές του μαρξισμού- λενινισμού.

Ο σ. Ν. Ζαχαριάδης πέθανε όρθιος παλικαρίσια χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις στις αρχές και τα ιδανικά του.

37 ολόκληρα χρόνια με μαεστρία προσπάθησαν οι καθοδηγητές του ΚΚΕ Φλωράκης, Φαράκος, Καλούδης, Κουκούλου. ο μικρός Πατακός Τσολάκης, όπως τον αποκαλούσε ο σ. Νίκος στα γράμματά του, να αποκρύψουν από το κόμμα μας και τον λαό μας την αλήθεια για το έγκλημα που έγινε στο ΚΚΕ το 1956 στην 6η πραξικοπηματική ολομέλεια της ΚΕ με την αντιδιεθνιστική χρουτσωφική επέμβαση παραβιάζοντας κατάφορα αρχές και καταστατικό, διαγράφοντας χιλιάδες τίμιους κομμουνιστές και πρώτα απ’ όλα εσένα σ. Νίκο, διαλύοντας τις παράνομες οργανώσεις στην Ελλάδα, ρίχνοντας το ηρωικό Κουκουέ στο δεξιό οπορτουνισμό.

Η αλήθεια όμως για πάντα δεν κρύβεται, ήλθε η ώρα να θριαμβεύσει.

Η αποκατάστασή σου σύντροφε Νίκο έστω και μετά θάνατο, όπως και η ανοιχτή καταδίκη της 6ης πραξικοπηματικής Ολομέλειας του 1956 είναι πρώτιστη σημασία απαραίτητη και επιβεβλημένη, είναι η αποκατάσταση των αρχών στο ηρωικό ΚΚΕ.

Σύντροφε Κουκουέ Νίκο η παλικαριά σου, η διορατικότητά σου, η αδιαλλαξία σου και η πίστη σου στις αρχές σου θάναι το φωτεινό αστέρι στις επόμενες γενιές του Κουκουέ.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα της πατρίδας μας που σε σκεπάζει.

ΔΥΟ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ σ. ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ: ΣΑΛΟΣ ΣΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ, ΠΑΝΙΚΟΣ ΣΤΗ ΣΤΡΟΥΓΚΑ ΤΩΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΩΝ

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ», Όργανο της Οργάνωσης των Κομμουνιστών Μαρξιστών - Λενινιστών Ελλάδας, Χρόνος 10ος, Αριθ. Φύλλου 105, Γενάρης-Φλεβάρης 1991
ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

ΔΥΟ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ σ. ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
ΣΑΛΟΣ ΣΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ
ΠΑΝΙΚΟΣ ΣΤΗ ΣΤΡΟΥΓΚΑ ΤΩΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΩΝ

Το ζήτημα Ζαχαριάδη θα έρχεται πάντα στην επικαιρότητα γιατί συνδέεται άμεσα με την ιστορία του ΚΚΕ και δεν θα κλείσει ποτέ όσο θα συνεχίζεται η τεχνητή κρίση στο κόμμα. Αντίπαλοι και φίλοι, άθελα ή θεληματικά θα επανέρχονται στο θέμα αυτό, γιατί ο Νίκος Ζαχαριάδης ήταν αληθινός κομμουνιστής - διεθνιστής ήταν ΦΩΣ και όχι πυγολαμπίδες σαν τον λιποτάκτη το Βαφειάδη και τους σημερινούς «ηγέτες των 2 ΚΚ». Γι’ αυτό θα ζει πάντα στις καρδιές των ελλήνων επαναστατών κομμουνιστών, στην εργατική τάξη και στη φτωχολογιά που τον γέννησε και τον τίμησε αναδείχνοντάς τον ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ.
Επειδή ο Ν. Ζαχαριάδης κατηγορείται από τους φραξιονιστές δολοφόνους του για υπαρχτά, μα κυρίως για ανύπαρχτα λάθη του ΚΚΕ της περιόδου 1931 - 1956 καθώς και για την απόφαση του να κατέβει στην Ελλάδα για να δικαστεί, παρουσιάζοντάς το σαν δειλία και λιποψυχία - ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι στο χέρι του ήταν να παραμείνει ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αν υποχωρούσε στις πιέσεις των σοβιετικών αναθεωρητών - δίνω στη δημοσιότητα τα δυο γράμματα του σ. Νίκου Ζαχαριάδη προς την Εισαγγελία πλημμελειοδικών Αθηνών, και στον τότε συντάχτη της εφημερίδας «Τα Νέα», Ορφέα Οικονομίδη.
Λίγα λόγια για τους νέους αγωνιστές που αγνοούν τα γεγονότα.
Η «6η Ολομέλεια» του 1956, συγκλήθηκε από τους σοβιετικούς αναθεωρητές με σκοπό να περάσουν την οπορτουνιστική γραμμή τους, το «ειρηνικό πέρασμα» από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό... Είναι αντικαταστατική και παράνομη, γιατί πριν 71 μέρες, στις 28-29.12.1955 είχε συνέλθει η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, που οι αποφάσεις της ψηφίστηκαν σχεδόν ομόφωνα. Καταψήφισε μόνο ο Κ. Κοληγιάννης και βασικά το σημείο που αφορούσε την κριτική στο άτομό του για τη λούφα του στην παρανομία. Είναι δε και παράνομη γιατί τη συγκαλεί ξένο κόμμα, το ΚΚΣΕ με διαγραμμένα από το κόμμα μας «στελέχη» τύπου Μ. Παρτσαλίδη, Μ. Βαφειάδη, Ζ. Ζωγράφου, Δ. Παπαδόπουλο, κ.α. Είναι ακόμα αντικαταστατική και παράνομη γιατί σ’ αυτή δεν πήραν μέρος ο ΓΓ του ΚΚΕ σ. Ν. Ζαχαριάδης, πολλά μέλη της ΚΕ που βρίσκονταν στο εξωτερικό, μα και χωρίς την έγκριση ή έστω τη συγκατάθεση των παράνομων και φυλακισμένων μελών του Π.Γ. και της ΚΕ του ΚΚΕ στην Ελλάδα.
Αυτό το ομολόγησε και ο Χ. Φλωράκης ύστερα από απαίτησή μας, σε μια συγκέντρωση στελεχών στην Τασκένδη, στις 28.12.1972 μέρα Πέμπτη και το επανέλαβε το 1973 και ο Κ. Λουλές λέγοντας: «Εμείς τις αποφάσεις της 6ης Ολομέλειας τις πληροφορηθήκαμε μέσω της ΕΔΑ ύστερα από (2) δυο χρόνια». Κι αυτό τη στιγμή που γνώριζαν, ότι μέχρι το 1956 τις αποφάσεις του Κόμματος τα μέλη της ΚΕ στις φυλακές ή στην παρανομία τις πληροφορούνταν την ίδια ή το πολύ την άλλη μέρα. Στην «Ολομέλεια» καθαίρεσαν το Ν. Ζαχαριάδη και άλλα μέλη του ΠΓ και της ΚΕ του Κόμματος. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό, για το θάψιμο της επαναστατικής γραμμής του ΚΚΕ, απαιτούνταν και διοικητικά, εξοντωτικά μέτρα και αυτό έγινε στην «7η Ολομέλεια» το 1957.
Στη συναγωγή αυτή εξαπολύθηκε ένα οργανωμένο εξοντωτικό πογκρόμ ενάντια σε όποιον αντιστέκονταν στο χρουτσωφικό αναθεωρητισμό. Κύριος πάντα στόχος ήταν ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο ατρόμητος και ο συνεπέστερος κομμουνιστής της Ελλάδας. Στην «7η Ολομέλεια» του 1957, που άρχισε κι αυτή στο Βουκουρέστι και «τέλειωσε» στο βαγόνι καθοδόν προς τη Μόσχα, γιατί οι διαφωνίες του χωρίς αρχές συγκολήματος έφτασαν σε αδιέξοδο, ύστερα από το ανελέητο ξεσκέπασμα που τους έκανε ο σ. Νίκος Ζαχαριάδης, παρά του ότι του δώσαν μόνο είκοσι λεπτά να μιλήσει για μια δράση 26 χρόνων. Εκείνον όμως που κουρέλιασε κυριολεχτικά ήταν η μαριονέτα του Χρουστσόφ, ο Φιλανδό - εβραίος Οτο Κουουσίνεν. Αυτόν λοιπόν τον «εκπρόσωπο» ο Νίκος τον «διέλυσε» μόνο με μια φράση: «Εσένα σου στείλανε εδώ να μας διορθώσεις τα φρύδια και συ μας έβγαλες τα μάτια».
Σ’ αυτήν τη συναγωγή κάθε αντικομματικού στοιχείου, διέγραψαν το σ. Νίκο Ζαχαριάδη από το κόμμα και αμέσως τον εξόρισαν στο Μποροβιτσί ένα χωριό της επαρχίας Νόβγκοροντ, τοποθετώντας τον «Δασοφύλακα». Ο Ν. Ζαχαριάδης, όντας εξόριστος ούτε στιγμή δεν έπαψε να αγωνίζεται ενάντια στη συμφορά που βρήκε το ΚΚΕ, όσο και κατά της προσωπικής του τραγωδίας. Με την ιδιότητα του μέλους του ΚΚΣΕ έγραψε πολλά γράμματα στο Προεδρείο του ΚΚΣΕ, στο «Κ»ΚΕ και στα «αδελφά» κόμματα να κατεβάσουν τα πορίσματά τους και να αποδείξουν την ενοχή του προβοκάτορα, που του καταλόγισαν στην «7η Ολομέλεια».
Τους έγραφε επίσης να του επιτρέψουν να φύγει στην Ιταλία ή στη Γαλλία και από κει θάβρισκε τρόπο να κατεβεί στην Ελλάδα παράνομα. Παρόλο που του σ. Νίκου του είχε γίνει πια συνείδηση, ότι στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα, ωστόσο στις 2 Γενάρη του 1962 ξανάγραψε στο Προεδρείο του ΚΚΣΕ με την απαίτηση να του απαντήσουν μέσα σε ένα μήνα, σε αντίθετη περίπτωση θα ενεργούσε μόνος του. Ποιός απλός θνητός έχει το δικαίωμα να στερήσει από έναν άνθρωπο να του αποδείξουν την ενοχή του; Έγραφε. Οι τυχοδιώκτες όμως Χρουτσώφ, Πανομαριώφ, Τοπόρικοφ, κ.α. θρασύδειλοι και ύπουλοι όπως είναι προτίμησαν και τούτη τη φορά να φυγοδικήσουν. Ύστερα από όλα αυτά ο σύντροφος Ζαχαριάδης προέβηκε στις ποιό κάτω ενέργειες:
Την 1 του Φλεβάρη 1962 γράφει γράμμα στην Ελληνική Πρεσβεία στη Μόσχα. Επειδή όμως δεν πήρε απάντηση, γιατί το γράμμα του κατακρατήθηκε από τις σοβιετικές αρχές γι’ αυτό στις 11 του ίδιου μήνα πήγε προσωπικά στην Πρεσβεία και επέδωσε αντίγραφο του προηγούμενου γράμματος . Δίνω αμέσως τα δυο γράμματα όπως έχουν στο πρωτότυπο:
«Προς την Ελληνικήν Πρεσβείαν στη Μόσχα.
Σας παρακαλώ αν δεν έχετε αντίρρηση να στείλετε το γράμμα αυτό στον προορισμό του. Θα σας ενοχλήσω μετά ένα μήνα όταν θα θελήσω να μάθω αν ήρθε απάντηση. Μόσχα, 1 του Φλεβάρη 1962.
Διατελώ
Νίκος Ζαχαριάδης».
«Προς τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.
Παρακαλώ να μου γνωρίσετε αν εκκρεμούν ενάντιά μου, κατηγορίες για την κομμουνιστική - επαναστατική μου δράση ενάντια στην αστιτσιφλικάδικη αντίδραση και την υποδούλωση της Ελλάδας στον ξένο, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Πιστεύω ότι στις κρίσιμες στιγμές που περνάει ο λαός και η Ελλάδα και η παραμικρή συμβολή στον αγώνα για τη Δημοκρατία, Ειρήνη, την Ανεξαρτησία και το Σοσιαλισμό, για την υπεράσπιση της τύχης και των επαναστατικών παραδόσεων του Λαού μας είναι αναγκαία και επιβεβλημένη.
Εφόσον ενάντιά μου εκκρεμούν κατηγορίες και εφόσον θα μου επιτραπεί, είμαι έτοιμος να γυρίσω στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσω και ανατρέψω ακόμα μια φορά και μπροστά στην Καραμανλική Δικαιοσύνη την υπόθεση του Λαού που με γέννησε με ανάδειξε και μου έδωσε την τιμή να με συγκαταλέξει στις γραμμές του σαν αγωνιστή.
Μόσχα, 1 του Φλεβάρη 1962.
Νίκος Ζαχαριάδης».
Στις 8 του Απρίλη 1962 ο Εισαγγελέας επέστρεψε το παραπάνω γράμμα στην Πρεσβεία με συνημμένο σημείωμα πως η αίτηση του Νίκου Ζαχαριάδη δεν έγινε δεκτή και το γράμμα να δοθεί στον αποστολέα.
Ύστερα από την αρνητική απάντηση που πήρε απ’ τον Εισαγγελέα, ο σ. Ν. Ζαχαριάδης έδωσε, στις 10 Απρίλη του 1962 στον κ. Ορφέα Οικονομίδη στο Λονδίνο, την παρακάτω απάντηση. Δίνω ολόκληρο το κείμενο της απάντησης επίσης από το χειρόγραφο:
1) «Θεωρεί τον εαυτό του υποχρεωμένο να δώσει λόγο στον Ελληνικό Λαό για τη δράση του. Και μιας και δεν έχει άλλον τρόπο, είναι έτοιμος να το κάνει αυτό και από το Βήμα της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
2) Πάντα αισθάνεται ένα βάρος, γιατί αυτός ο κύριος «ένοχος» έμεινε λεύτερος, ενώ άλλοι καλοί αγωνιστές βρίσκονται φυλακή και εξορία.
3) Γέρασε, πάτησε κοντά τα εξήντα και θέλει να πεθάνει στην Ελλάδα.
Υστερόγραφο: Ο Ζαχαριάδης ξεκαθάρισε, με το ΚΚΕ δεν έχει κανέναν ανοιχτό λογαριασμό και δεν θα επιτρέψει να γίνεται καμιά εκμετάλλευση ούτε σε βάρος του ΚΚΕ, ούτε σε βάρος του ΚΚΣΕ, ούτε σε βάρος του αγώνα του Λαού μας, ούτε σε βάρος του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος».
Γιατί ο σ. Ν.Ζαχαριάδης κατέφυγε σ’ αυτήν την ενέργεια; Απλούστατα γιατί στη θέση που βρίσκονταν ήταν ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε να υπερασπιστεί την ορθότητα της πολιτικής του Κόμματος και μαζί μ’ αυτό να αποδείξει και την αθωότητά του, μιας και στην «7η Ολομέλεια» και μετά δεν του δίνονταν τέτοια δυνατότητα.
Η σωστότητα των επαναστατικών ενεργειών του Ν.Ζαχαριάδη φάνηκε και από την άρνηση της κυβέρνησης του Κ.Καραμανλή και του Εισαγγελέα να του δεχτούνε έστω και χειροδεμένο σαν κρατούμενο, γιατί καταλάβαιναν πως ο σ. Ζαχαριάδης από κρατούμενος θα μετατρέπονταν σε δεινός κατήγορος επικίνδυνος για το καθεστώς της Αθήνας γι’ αυτό και απόφυγαν την ανοιχτή αναμέτρηση μαζί του. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η ασφάλεια απαγόρευσε τη δημοσίευση τόσο του γράμματος προς τον Εισαγγελέα, όσο και της συνέντευξης
Δεν ήταν μικρότερο το ξάφνιασμα, η σύγχυση και ο πανικός των σοβιετικών και ελλήνων φραξιονιστών - πραξικοπηματιών γιατί ένοιωθαν πολύ καλά το ανελέητο ξεσκέπασμα που τους περίμενε. Γι’ αυτό χωρίς καθυστέρηση, ενεργώντας πάλι «λενινιστικά» τον εξόρισαν τούτη τη φορά στο απομακρυσμένο, παγωμένο και άγνωστο ως τότε Σουργκούτ, αφού το 1965 χτίστηκε το χωριό αυτό και απέχει από το επαρχιακό κέντρο Τιουμέν 850 χιλιόμετρα περίπου, με τη σταθερή απόφαση να τον εξοντώσουν βιολογικά. Πράγμα που το πραγματοποίησαν την 1η Αυγούστου 1973 έντεκα μόλις μήνες πριν τη μεταπολίτευση στην Ελλάδα. Το θάνατό του μας τον ανήγγειλαν στην Τασκέντη στις 10 Αυγούστου, για ευνόητους λόγους ενώ την είδηση για το θάνατο του Γ. Παπανδρέου την δημοσίευσαν την ίδια μέρα.
Πριν κλείσω θέλω να διευκρινίσω δυο σημεία της συνέντευξης
α) Γιατί ο Ν.Ζαχαριάδης έδωσε τη συνέντευξη του σε τρίτο πρόσωπο; Οι ιδιόρρυθμες συνθήκες κράτησής του επέβαλαν αυτή την εξαίρεση από τον κανόνα. Τώρα μπορούμε να το πούμε, δεν έγιναν ερωτήσεις - απαντήσεις αλλά με ενδιάμεσο, τρίτο πρόσωπο στάλθηκαν οι απαντήσεις αφού ο ένας ήταν κρατούμενος στο Μποροβιτσί και ο άλλος ο δημοσιογράφος στο εξωτερικό.
β) Γιατί ο Ν .Ζαχαριάδης λέει δεν έχω ανοιχτό λογαριασμό ούτε με το ΚΚΕ, κλπ.; Μα γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Λογαριασμό είχε ως την τελευταία στιγμή της ζωής του, που αντίκρισε τους δήμιούς του Μπρέζνιεφ -Κοσύγκιν, με ορισμένα εκφυλισμένα σοβιετικά - κομματικά στελέχη και τις θλιβερές ηγεσίες - μαριονέτες των 2 "Κ"ΚΕ, τους φραξιονιστές.
Γιατί ακόμα ο διορατικός Ζαχαριάδης που έβλεπε 25-30 χρόνια μπροστά, ήθελε να αποφευχθεί ο διασυρμός και η κατασυκοφάντηση του επαναστατικού ΚΚΕ ειδικά, του σοσιαλιστικού συστήματος και η κομμουνιστική ιδέα γενικότερα. Καημένε Νίκο που είσαι να δεις σήμερα πολλούς από τους «συνεργάτες σου» αυτούς που έστελνες σε ανώτατες κομματικές στρατιωτικές και άλλες σχολές σαν το Φλωράκη, το Φαράκο, την Κουκούλου, τον «διαφωτιστή» Λ. Ελευθερίου και τόσους και τόσους άλλους καριερίστες - μηδενιστές που δεν άφησαν ούτε λιθαράκι όρθιο από το Κόμμα της Εργατικής Τάξης το ηρωικό Κουκουέ, που εσύ επικεφαλής με χιλιάδες πρωτοπόρους κομμουνιστές - αγωνιστές έχτιζες και στερέωνες τόσα χρόνια.
Αυτή είναι η αληθινή ιστορία των γραμμάτων του ΓΓ. του ΚΚΕ και καμιά διαστρέβλωση από τους φραξιονιστές δεν θα περάσει.
Αλμυρός, 2 Γενάρη 1991
Γιάννης Β. Καραστάθης