ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι έλληνες παλαίβουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλαίβει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δόσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.
Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θάναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.
Αθήνα 31 του Οχτώβρη 1940
ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ
(Το ανοιχτό γράμμα αναδημοσιεύτηκε και στον Ριζοσπάστη Κυριακή 28/10/1945, σελ. 1)
Διαβάστε:
- Η διπλή ιστορική σημασία του γράμματος του σ. Ν. Ζαχαριάδη
- Το γράμμα της 31ης Οχτώβρη 1940 έχει διπλή ιστορική σημασία: η πρώτη αφορά τον ορθό προσανατολισμό της πάλης του λαού μας ενάντια στους φασίστες επιδρομείς, ενώ η δεύτερη σχετίζεται με τη στάση του ευρωπαϊκού κομμουνιστικού κινήματος απέναντι στο χιτλεροφασισμό ως την επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης και τις συκοφαντικές επινοήσεις των αντιδραστικών αστών ιστοριογράφων. Α. Το γράμμα του σ. Ν. Ζαχαριάδη είχε τεράστια και αποφασιστική πολιτική σημασία κατ' αρχήν για τον ορθό προσανατολισμό της πάλης του λαού μας ενάντια στους φασίστες επιδρομείς και στη συνέχεια για το σαφή στόχο του αγώνα που έθετε για την μετά την απελευθέρωση περίοδο. Η μεγάλη, ιστορικής σημασίας συμβολή του Ν. Ζαχαριάδη έγκειται στο ότι, σ' αυτή τη σύνθετη και αρχικά εξαιρετικά πολύπλοκη ιστορική περίοδο, καθόρισε σωστά το χαρακτήρα του αγώνα ενάντια στους φασίστες ιταλούς επιδρομείς από την πλευρά του λαού της Ελλάδας ως «εθνικοαπελευθερωτικό». Υπήρξε ο πρώτος ηγέτης στο ευρωπαϊκό κομμουνιστικό κίνημα και μάλιστα σε μια περίοδο που ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος στην αρχική φάση χαρακτηρίζονταν ακόμα, και πολύ ορθά, από την ΕΕ της Κομμουνιστικής Διεθνούς ως ιμπεριαλιστικός. Δεύτερο, σε συνδυασμό με τον πρώτο στόχο του αγώνα, καθόρισε με σαφήνεια και τον απώτερο στόχο του κινήματος μετά την απελευθέρωση που ήταν: «Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι μια καινούργια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, με ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό».
- Δυστυχώς όμως η δεξιά οπορτουνιστική ηγεσία Σιάντου, παρά τη σαφή επαναστατική γραμμή του ιστορικού γράμματος Ζαχαριάδη, εγκατέλειψε τον απώτερο στόχο, προδίνοντας το μεγαλειώδες λαϊκό κίνημα με τις συμφωνίες του Λιβάνου-Γκαζέρτας-Βάρκιζας υποτάσσοντας του στην ντόπια μοναρχοφασιστική αντίδραση και τους άγγλους ιμπεριαλιστές μ' όλες τις γνωστές τραγικές συνέπειες και περιπέτειες για το λαό και τον τόπο. Β. Η δεύτερη ιστορικής σημασίας συμβολή του γράμματος του Ν. Ζαχαριάδη είναι ότι αυτό υπήρξε χρονικά το πρώτο (ύστερα ακολούθησαν και άλλων κομμάτων το πρώτο εξάμηνο του 1941) στον ευρωπαϊκό χώρο - πριν την επίθεση της χιτλερικής Γερμανίας κατά της Σοβιετικής Ένωσης - που δείχνει ότι τα κομμουνιστικά κόμματα δεν μπήκαν στον αγώνα κατά του χιτλεροφασισμού μετά την επίθεση της Γερμανίας κατά της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά πριν απ' αυτή, διαψεύδοντας έτσι τα μυθεύματα, τα ψεύδη και τις συκοφαντίες των αντιδραστικών ιστορικών της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας, σύμφωνα με τα οποία τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης ως την επίθεση της χιτλερικής Γερμανίας ενάντια στη Σοβιετική Ένωση κρατούσαν τάχα μια στάση αναμονής και δε συμμετείχαν στην αντίσταση και πάλη ενάντια στους φασίστες επιθετιστές. Το παράδειγμα του ΚΚΕ αναφέρεται ως το πρώτο στον ευρωπαϊκό χώρο από την προοδευτική αλλά και τη ρεβιζιονιστική ιστοριογραφία παρόλο που σ' αυτή αποσιωπάται ότι το γράμμα γράφτηκε από το σ. Νίκο Ζαχαριάδη και πάνω σ' αυτό στηρίχτηκε η επαναστατική γραμμή του κόμματος μας σ' εκείνη την περίοδο.
- Ανασύνταξη, Αρ. Φύλ. 25 15-31 Οκτώβρη 1997
- Ιστορικό Γράμμα Ζαχαριάδη: μυθεύματα χρουστσοφικών και άλλων οπορτουνιστών
- Είναι ασφαλώς αναφαίρετο δικαίωμα του Χρήστου Τζιτζιλώνη, επίσημου "ιστορικού" του χρουστσοφικού-σοσιαλδημοκρατικού "Κ"ΚΕ, να συνεχίζει να αυτογελοιοποιείται με την τακτική της συστηματικής απόκρυψης των παλιών "αμαρτιών"(!) του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού και της μετάθεσης των στο "Άγιο Πνεύμα"(!), όμως δεν είναι δικαίωμα του να διαστρεβλώνει την ιστορική αλήθεια όταν αναφέρεται στο ιστορικό γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη (31 Οχτώβρη 1940) ισχυριζόμενος σε δυο εκπομπές του "902" (τέλη Οχτώβρη), ότι ορισμένοι αριστεροί κατηγόρησαν το Ζαχαριάδη πως με το γράμμα του εκείνο δημιούργησε "συγχύσεις γιο το ρόλο της μοναρχοφασιστικής διχτατορίας του Μεταξά"!!!
- Είναι όμως πασίγνωστο ότι αυτοί που κατασυκοφάντησαν το ιστορικό επαναστατικό και πανευρωπαϊκής σημασίας γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη - που αποτέλεσε το πανεθνικό-πατριωτικό εγερτήριο σάλπισμα του λαού μας κατά των καταχτητών - δεν ήταν άλλοι απ' τα αφεντικά του Χρήστου Τζιτζιλώνη, δηλ. οι εκάστοτε χρουστσοφικές ηγεσίες του "Κ"ΚΕ, η τότε ενωμένη και μετέπειτα διασπασμένη αποστάτρια κλίκα των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη-Βαφειάδη-Δημητρίου-Φλωράκη-Τσολάκη-Λουλέ, κλπ. Και απόδειξη είναι το "Γράμμα της ΚΕ του ΚΚΕ" (Απρίλης 1956) στο οποίο αναφέρεται:
- "Στο γράμμα όμως κάνει ένα χοντροκομμένο πολιτικό λάθος γράφοντας ότι "στον πόλεμο αυτόν που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, εμείς (δηλ. οι έλληνες κομμουνιστές) πρέπει να δώσουμε ανεπιφύλαχτα όλες μας τις δυνάμεις"... Η υπόδειξη για ανεπιφύλακτη υποστήριξη του φασίστα δικτάτορα Μεταξά δεν μπορούσε να μην δημιουργήσει συγχύσεις για το ρόλο της μοναρχοφασιστικής δικτατορίας του Μεταξά και κείνων που βρίσκονται πίσω τους" ("Σαράντα χρόνια του ΚΚΕ 1918-1958", επιλογή ντοκουμέντων, σελ. 644, "Πολιτικές και Λογοτεχνικές εκδόσεις", 1958).
- Αυτά βέβαια τα γνωρίζει ο σοσιαλδημοκράτης Χρήστος Τζιτζιλώνης αλλά τα αποσιωπά σκόπιμα επιδιώκοντας μ' αυτόν τον τρόπο να αποκρύψει τον αντεπαναστατικό ρόλο των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών γενικά και να εξαπατήσει έτσι τους κομμουνιστές και ιδιαίτερα τους νέους που δεν γνωρίζουν επαρκώς την ιστορία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος και προπαντός το "βίο και πολιτεία" του ντόπιου χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, δηλ. τον προδοτικό του ρόλο προς όφελος της ντόπιας αντιδραστικής αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού.
- Ως σχόλιο στη διαστρέβλωση του γράμματος του Νίκου Ζαχαριάδη από τους οπορτουνιστές του "Κ"ΚΕ ας παραθέσουμε εκ νέου τις δυο παρατηρήσεις του προηγούμενου φύλλου: πρόκειται "α) για αδίστακτη και εντελώς εξόφθαλμη διαστρέβλωση και β) διαστρεβλώνοντας αυτό το σημείο του γράμματος αποδεικνύονται επιπλέον και αγράμματοι οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του "Κ"ΚΕ, επειδή το "ανεπιφύλακτα" αναφέρεται στον πόλεμο και όχι στο "φασίστα δικτάτορα Μεταξά", όπως λασπολογώντας ισχυρίζονται οι πολιτικοί νάνοι ντόπιοι χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές, που αν συγκρίνει κανείς μια ολόκληρη στρατιά από δαύτους, "παίρνοντας" τους όλους μαζί, δεν φτάνουν, όσον αφορά τις πολιτικές ικανότητες, ούτε στο ύψος του αστράγαλου του Νίκου Ζαχαριάδη. Βέβαια δεν μπορεί να γίνει καμιά σύγκριση μεταξύ των ιδεολογικο-πολιτικών απόψεων του Ν. Ζαχαριάδη και των χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών ηγετών που είναι διαμετρικά αντίθετες: επαναστατική κοσμοθεωρία του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού και χρουστσοφικός ρεβιζιονισμός (παραλλαγή της αστικής ιδεολογίας)" ("ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ" Νο 143, 1-15 Οχτώβρη 2002).
- Αλλά δεν είναι μόνο οι χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές που κατασυκοφάντησαν το ιστορικό γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη. Είναι και η νέα παραλλαγή του σύγχρονου ρεβιζιονισμού (με τη μορφή της αντισταλινικής "λαθολογίας") οι αντιζαχαριαδικοί του "ΛΑΪΚΟΥ ΔΡΟΜΟΥ" (Μ-Λ ΚΚΕ) που δεκαετίες τώρα και ως τα σήμερα δεν δημοσιεύουν ολόκληρο το γράμμα του Ζαχαριάδη, μα και επιπλέον φτάνουν στο σημείο να επιχειρούν (από τυφλό αντιζαχαριαδισμό) να μειώσουν τη μεγάλη ιστορική σημασία αυτού του γράμματος, όπως κάνει κάποιος Γιάννης Μακρίδης ("Λ.Δ." 26.10.2002, σελ. 18). Και το επιχειρεί επικαλούμενος(
- !) τις αποφάσεις της Κομμουνιστικής Διεθνούς και του 7ου Συνεδρίου της που τάχα είχαν προκαθορίσει(!) το χαρακτήρα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και για τις κατεχόμενες απ' τους ναζιφασίστες χώρες - με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε να αναφερθεί κανείς σε κείμενα του Στάλιν πριν τον πόλεμο μα ακόμα και του Λένιν για το ζήτημα του πολέμου - ενώ είναι πασίγνωστο ότι η Κομμουνιστική Διεθνής ορθά εκτίμησε ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος στην αρχική του φάση ήταν "ένας ιμπεριαλιστικός ληστρικός πόλεμος"* και αργότερα όταν εκδηλώθηκε η επίθεση του γερμανικού φασιστικού ιμπεριαλισμού ενάντια στη σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση (22 Ιούνη 1941) - επίθεση που άλλαξε ριζικά τη διεθνή κατάσταση και επέδρασε καθοριστικά στην αλλαγή του χαρακτήρα του πολέμου - τον χαρακτήρισε σωστά ως "αντιφασιστικό απελευθερωτικό πόλεμο" για τις σκλαβωμένες απ' το φασισμό χώρες και όλες τις αντίπαλες στη χιτλερική Γερμανία και τον άξονα δυνάμεις που αγωνίζονταν ενάντια στο φασιστικό άξονα, κάτι που διαπιστώνει-προσδιορίζει και ο Γκ. Ντιμιτρόφ, μετά την επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης, και εφιστά την προσοχή των κομμουνιστικών κομμάτων όλων των κατακτημένων απ' τους γερμανούς χωρών να οργανώσουν "ένα εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα ενάντια στο γερμανικό φασισμό" και επιπλέον να πάρουν υπόψη τους "ότι η Σοβιετική Ένωση διεξάγει έναν πατριωτικό και δίκαιο πόλεμο, έναν πόλεμο ενάντια στη Γερμανία που εξαπέλυσε έναν κατακτητικό πόλεμο" (ΓΚ. ΝΤΙΜΙΤΡΟΦ).
- Απ' τα παραπάνω είναι φανερό πως το Γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη που γράφτηκε στα μπουντρούμια της Ασφάλειας του φασίστα Μεταξά είναι το πρώτο (Οχτώβρης 1940) στο ευρωπαϊκό κομμουνιστικό κίνημα που χαρακτηρίζει τον πόλεμο απ' την πλευρά της Ελλάδας ως "εθνικοαπελευθερωτικό" (επιπλέον θέτει με σαφήνεια και θέμα κατάκτησης της πολιτικής εξουσίας μετά την απελευθέρωση) και αυτού βρίσκεται η μεγάλη ιστορική του σημασία για τη χώρα μας επειδή καθορίζει μαρξιστική επαναστατική γραμμή για το κίνημα που κορυφώνεται στην εποποιία της Εθνικής Αντίστασης αλλά και για τις κατεχόμενες απ' τους ναζιφασίστες κατακτητές χώρες. Συνάμα αποτελεί και την πρώτη απόδειξη αντίκρουσης των συκοφαντικών επινοήσεων των αντιδραστικών αστών ιστορικών σύμφωνα με τις οποίες η ΚΔ και τα Κόμματα-μέλη της σ' όλο το χρονικό διάστημα πριν την επίθεση της χιτλερικής Γερμανίας στη Σοβιετική Ένωση τήρησαν τάχα θέση αναμονής και δεν αντιστάθηκαν στους φασίστες επιδρομείς και ακόμα χειρότερα μιλούν για δήθεν "φιλοφασιστική πολιτική του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος 1931-41", δηλ. ως την επίθεση της χιτλερικής Γερμανίας κατά της σοσιαλιστικής Σοβιετικής' Ενωσης. Και ακριβώς επειδή το Γράμμα του Ζαχαριάδη είναι η πρώτη απόδειξη - ιστορικό ντοκουμέντο για τη δράση των κομμουνιστικών κομμάτων αυτής της ιστορικής περιόδου παρατίθεται απ' τους αντιφασίστες και μαρξιστές ιστορικούς της Ευρώπης για την αντίκρουση-ανασκευή των ολωσδιόλου αβάσιμων ισχυρισμών των αστών ιστορικών.
- * Η Εκτελεστική Επιτροπή της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ σε όλα τα κείμενα της πριν την επίθεση της χιτλερικής Γερμανίας ενάντια στη Σοβιετική Ένωση (22 Ιούνη 1941) χαρακτηρίζει τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο "ιμπεριαλιστικό", αλλά και στην έκκληση της μ' αφορμή την 22η επέτειο της μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης σημείωνε: "Στο κέντρο της Ευρώπης διεξάγεται πόλεμος. Οι κυρίαρχες τάξεις της Αγγλίας, Γαλλίας και Γερμανίας διεξάγουν πόλεμο για παγκόσμια κυριαρχία. Αυτός ο πόλεμος είναι η συνέχεια των πολύχρονων ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων στο στρατόπεδο του καπιταλισμού... Αυτό είναι το αληθινό νόημα αυτού του πολέμου, ένας άδικος, αντιδραστικός, ιμπεριαλιστικός πόλεμος" ("Κομμουνιστική Διεθνής", τ. 8-9/1939, σελ. 3, ρωσική έκδοση). "Ιμπεριαλιστικό πόλεμο" χαρακτηρίζει τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ο Γκ. Ντιμιτρόφ, Γραμματέας τότε της ΚΔ, στα άρθρα του: "Ενιαίο Μέτωπο του διεθνούς προλεταριάτου και των λαών ενάντια στο φασισμό" (7 Νοέμβρη 1936), "Η χώρα του σοσιαλισμού και η πάλη του διεθνούς προλεταριάτου" (1η Μάη 1939), "Ο πόλεμος και η εργατική τάξη στις καπιταλιστικές χώρες" (Αύγουστος-Σεπτέμβριος 1939), "Η 1η Μάη και η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο" (1η Μάη 1940), κλπ.
- Ανασύνταξη, Αρ. Φύλ. 144 15-31 Οχτώβρη 2002
Η λασπολογική επίθεση των χρουστσωφικών ρεβιζιονιστών του «Κ»ΚΕ ενάντια στο ιστορικό γράμμα του Ζαχαριάδη
- Οι χρουστσωφικοί ρεβιζιονιστές του «Κ»ΚΕ κατασυκοφάντησαν και διαστρέβλωσαν το ιστορικό γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη, ισχυριζόμενοι: «στο γράμμα όμως κάνει ένα χοντροκομμένο πολιτικό λάθος γράφοντας ότι «στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, εμείς (δηλ. οι έλληνες κομμουνιστές) πρέπει να δώσουμε ανεπιφύλαχτα όλες μας τις δυνάμεις»… η υπόδειξη για ανεπιφύλακτη υποστήριξη του φασίστα δικτάτορα Μεταξά δεν μπορούσε να μην δημιουργήσει συγχύσεις για το ρόλο της μοναρχοφασιστικής δικτατορίας του Μεταξά και κείνων που βρίσκονται πίσω τους» («Σαράντα του ΚΚΕ 1918-1958», επιλογή ντοκουμέντων, σελ. 644, «Πολιτικές και Λογοτεχνικές εκδόσεις», 1958).
- Είναι φανερό α) ότι πρόκειται για αδίστακτη και εντελώς εξόφθαλμη διαστρέβλωση, για την οποία σήμερα σιωπούν β) διαστρεβλώνοντας αυτό το σημείο του γράμματος αποδεικνύονται επιπλέον και αγράμματοι οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ, επειδή το «ανεπιφύλακτα» αναφέρεται στον πόλεμο και όχι στο «φασίστα δικτάτορα Μεταξά», όπως λασπολογώντας ισχυρίζονται οι πολιτικοί νάνοι και συκοφάντες του Ζαχαριάδη ντόπιοι χρουστσωφικοί ρεβιζιονιστές.
- Ανασύνταξη, Αρ. Φύλ. 237 1-15 Νοέμβρη 2006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου