Ομιλία του συν. Γιάννη Καραστάθη στον τάφο του Νίκου Ζαχαριάδη (28/12/1991)

“Επανάσταση”, Δεκέμβρης 1991 – Γενάρης 1992

Ομιλία του συν. Γιάννη Καραστάθη στον τάφο του Ν. Ζαχαριάδη

Αγαπητέ μας σύντροφε Νίκο.

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ σε τούτη την πένθιμη συγκέντρωση για μια ασυνήθιστη ταφή παλιοί συνεξόριστοί σου, νέοι σύντροφοι και φίλοι του παλιού, μα πάντα νέου ΚΚΕ για να αποτείσουμε στερνό χαιρετισμό μαζί και όρκο, σε σένα τον εκλεγμένο, τον νόμιμο και αναγνωρισμένο, από το 90% των κομμουνιστών, των μαχητών του ΔΣΕ που για 42 ολόκληρα χρόνια ήσουνα ο Αρχηγός και Οδηγητής, του ενωμένου τότε, γι’ αυτό και ισχυρού ΚΚΕ.

Σύντροφοι, φίλοι αποχαιρετάμε σήμερα το σύντροφο Νίκο Ζαχαριάδη, τον άνθρωπο που έγινε θρύλος και τραγούδι για το λαό, για όλους τους πονεμένους και βραχνάς για τους πολιτικούς του αντιπάλους σοβιετικούς και έλληνες.

Ποιος ήταν ο Νίκος Ζαχαριάδης, που όσο βαθιά και αν τον θάψανε στην παγωμένη και αφιλόξενη Σιβηρία, όσο μελάνη και ρύπο κι αν σκόρπισαν, όσο κι αν τον διέσυραν οι φραξιονιστές, οπορτουνιστές, αντιηγετικοί, του μετά το 1956 “Κ”ΚΕ για να λησμονηθεί από τους κομμουνιστές, το λαό και να αγνοηθεί από τη νέα γενιά που δεν γνωρίζει τα πραγματικά γεγονότα, γιατί Πολιτεία και “νέα ηγεσία του ΚΚ” δεν τους τα δίδαξαν ποτέ αληθινά: Ο ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ θα μένει άτρωτος και πάντα ζωντανός στη συνείδησή μας για να φλογίζει τις καρδιές των αγωνιστών σαλπίζοντάς τους σε νέους αγώνες για ψωμί, εθνική ανεξαρτησία για Λαϊκή Δημοκρατία και Σοσιαλισμό. Για να θυμίζει ακόμα στους φραξιονιστές - αναθεωρητές το άγριο και στυγερό έγκλημά τους.

Ο Νίκος Ζαχαριάδης ήταν ιδεολόγος με σταθερές αρχές κομμουνιστής- διεθνιστής και μεγάλος έλληνας πατριώτης. “Δεν μπορεί να είσαι καλός κομμουνιστής αν πρώτα δεν είσαι καλός πατριώτης”, μας έλεγε. Κι αυτό το απόδειξε με έργα και με το πρώτο ΟΧΙ! που είπε στη Μουσολινική εισβολή στη χώρα μας με το περίφημο γράμμα του προς το λαό της Ελλάδας στις 31 Οχτώβρη 1940, το οποίο έθαψαν οι οπορτουνιστές. Θάβοντας όμως την ιστορία κόβουν τις ρίζες του ΚΚΕ με την εργατική τάξη, με το λαό. Διδάσκοντας όμως την αληθινή ιστορία, αφυπνίζονται οι λαοί κι αυτό δεν το θέλουν οι συνθηκολόγοι.

Ήταν ορκισμένος εχθρός των ιμπεριαλιστών μα και κάθε επεμβασιών. Γι’ αυτό το 1945 -1946, είπε το δεύτερο ΟΧΙ! στους αγγλο-αμερικανούς νεοκατακτητές, και οργάνωσε τη δεύτερη αντίσταση, το ΔΣΕ, ρίχνοντας το σύνθημα: “ΟΛΟΙ ΣΤ' ΑΡΜΑΤΑ, ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ!”

Με την προδοσία του Τίτο, ο συσχετισμός των δυνάμεων άλλαξε σε βάρος μας, και ο Μ. Παρτσαλίδης κ.α. πρότειναν ελιγμό... του Δημοκρατικού Στρατού προς Νότο, δηλαδή την συντριβή του. Ο Ν. Ζαχαριάδης που υπολόγιζε τη ζωή και του τελευταίου μαχητή του, σύμπτυξε ανέπαφες τις δυνάμεις του ΔΣΕ στις Λαϊκές Δημοκρατίες και τη Σοβιετική Ένωση, όπου αναπτυσσόμασταν και προετοιμαζόμασταν για τους νέους αγώνες που ωρίμαζαν και επέρχονταν.

Ο Ν. Ζαχαριάδης είναι ο κύριος εμπνευστής της ανασυγκρότησης των παράνομων κομματικών οργανώσεων στην Ελλάδα, ο δημιουργός του νόμιμου κόμματος της ΕΔΑ με την “Αυγή” και της συνεργασίας των δημοκρατικών δυνάμεων σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα: Ψωμί, δουλιά, εθνική ανεξαρτησία, όπου η “Δημοκρατική Ένωση” στις εκλογές του '56 πήρε το 55% των ψήφων του λαού και το 1958 η ΕΔΑ σημείωσε εκείνη την ανεπανάληπτη επιτυχία, βγάζοντας 79 βουλευτές. Και όλα αυτά μέσα σε 5-6 χρόνια από την ήττα του ΔΣΕ, με το Κόμμα σε βαθιά παρανομία, τις φυλακές γεμάτες από αγωνιστές και με τις δυνάμεις του ΔΣΕ στο εξωτερικό, όταν η Ισπανία και η Πορτογαλία χρειάστηκαν 40-50 χρόνια για να συνέλθουν από παρόμοιες καταστάσεις. Ήταν τότε που οι αμερικανοί δήλωναν: “Μικρός ο τόπος, πολύς ο κομμουνισμός”.

Την ανοδική αυτή πορεία του κινήματος κατάστρεψαν οι σοβιετικοί φραξιονιστές Χρουτσώφ, κ.α. μετά τη δολοφονία του Ι.Β. Στάλιν, όταν με τους υποταχτικούς τους Παρτσαλίδη, Κολιγιάννη, Βαφειάδη, Δημητρίου, Τσολάκη. κ.α. το Μάρτη του 1956, πραξικοπηματικά διέλυσαν το επαναστατικό μας ΚΚΕ και στη θέση του σκάρωσαν το σημερινό μωσαϊκό. Αυτήν τη στιγμή ο σύντροφος Ζαχαριάδης βροντοφώναξε το τρίτο ΟΧΙ!, τούτη τη φορά ενάντια στους σοβιετικούς αναθεωρητές-νεκροθάφτες του σοσιαλισμού, λέγοντάς τους: “Μην πετάτε με το βρώμικο νερό και το μωρό”. Τους οπορτουνιστές όμως δεν τους ένοιαζαν τα βαλτονέρια, μ’ αυτά έμαθαν να συνυπάρχουν. Τους ενδιέφερε, σαν τον Ηρώδη, να σκοτώσουν το μωρό, να καταστρέψουν το Κόμμα. Ήταν ο μόνος ηγέτης που αντιστάθηκε στην αναθεώρηση γενικά, στην αντιλενινιστική εισβολή στο ηρωικό μας ΚΚΕ, μα και σε άλλα αδελφά κόμματα ειδικότερα.

Ο Ν. Ζαχαριάδης πέρασε 24 χρόνια, το τρίτο μέρος της ζωής του, πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Από αυτά πέντε στην Ελλάδα, τέσσερα στο Νταχάου και δέκα επτά στη Σοβιετική Ένωση. Εδώ την 1.8.1973 συντελέστηκε το φοβερό έγκλημα από τους “κομμουνιστές με ανθρώπινο πρόσωπο” Χρουτσώφ, Μπρέζνιεφ. Κουουσίνεν. Είναι φοβερό, αυτό που δεν τόλμησαν να κάνουν οι χιτλερικοί να το πραγματοποιήσουν οι “σοβιετικοί σύντροφοι”. Η δολοφονία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλους της ΕΕ της Κομμουνιστικής Διεθνούς σ. Νίκου Ζαχαριάδη θα κηλιδώνει αιώνια τη μετασταλινική ηγεσία του Κρεμλίνου και τους διορισμένους ηγέτες του “Κ”ΚΕ.

Ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Ν. Ζαχαριάδης, την 1η Αυγούστου 1973, έντεκα μόλις μήνες πριν τη μεταπολίτευση και τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ, είναι οι Χρουτσωφικοί, Μπρέζνιεφ, Κουουσίνεν. Μπ. Πανομαριόφ, Κοσύγκιν, Ποντγκόρνι και όλο το μετά το 1956 νέο Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΣΕ. Από το “Κ”ΚΕ, οι Παρτσαλίδης, Κολιγιάννης, Βαφειάδης, Δημητρίου, Τσολάκης. κ.α.. και από την μετά του 1972 διορισμένη ηγεσία, την κρισιμότερη δηλαδή περίοδο για τη ζωή του Ν. Ζαχαριάδη είναι ο Φλωράκης, Φαράκος, Λουλές, Κουκούλου και ο τοποτηρητής του Ταπόρικοφ στο ΚΚΕ Τσολάκης.

Αυτοί οι δημαγωγοί, στο “Ριζοσπάστη” της 24.12,1991. ανακοίνωσαν ότι “εκπληρώνεται η επιθυμία του Ν. Ζαχαριάδη ν’ αναπαυθεί στην ελληνική γη”.

Τι υποκρισία στ’ αλήθεια! Αυτή άραγε ήταν η επιθυμία του Ν. Ζαχαριάδη, να τον φέρετε νεκρό στην κάσα; Λέτε ψέμματα και μάλιστα δημόσια κύριοι του “Κ”ΚΕ.

Η επιθυμία του Νίκου ήταν να επιστρέφει ζωντανός στην Ελλάδα να συνεχίσει τους αγώνες του και δω να πεθάνει. Αυτό το δήλωσε ρητά και στη συνέντευξή του το 1962, στον Ορφέα Οικονομίδη των “NEΩN”. Ο Χρουτσώφ και σεις, αντί για την Ελλάδα τον στείλατε από το Μποροβίτσι στο Σουργκούτ, πίσω από τον ήλιο. Αλλά ας πάρουμε τη δική σας άποψη σαν ειλικρινή, τότε γιατί χρειάστηκαν 18 χρόνια να εκπληρώσετε αυτή τη θέλησή του; Την απόφαση την πήρατε μόνο τότε όταν μάθατε ότι οι σύντροφοι του Ζαχαριάδη ανένταχτοι και ταγμένοι στις μαρξιστικές οργανώσεις του επαναστατικού ΚΚΕ, αποφάσισαν με δικά τους έξοδα να μεταφέρουν τη σωρό του στην πατρίδα του, που τόσο σφιχτά έκλεισε στην καρδιά του. Αν τώρα “προλάβατε” και τη φέρατε εσείς, αυτό το κάνατε όχι από αγάπη. αλλά από πολιτικό υπολογισμό. Τίποτα όμως, δεν αλλάζει τα πράγματα.

Και είναι πράγματι ιεροσυλία, τα χέρια, που έστω συμβολικά κρατούσαν την άκρη του σκοινιού και έσφιγγαν με τους καγκεμπίτες μαζί και έναν γερμανό (συμβολική σύμπτωση, Νταχάου-Σουργκούτ) τη θηλιά γύρω από το λαιμό του αρχηγού και οδηγητή του ΚΚΕ, να τολμάτε να στέκεστε δίπλα και να ρίχνετε κόκκινα γαρύφαλλα στο φέρετρό του. Τέτοια ντροπή δεν θα την αντέξει η Αττική Γη!

Σύντροφε ΝΙΚΟ, από μέρος ομάδας εξόριστων στη Σιβηρία, μα και πολλών χιλιάδων παλιών και νέων επαναστατών κομμουνιστών καταθέτω το στεφάνι και τα λουλούδια και σε διαβεβαιώνουμε, ότι οι οπορτουνιστές μπορεί να σφετερίστηκαν τον τίτλο, τα σύμβολα, το “Ριζοσπάστη”, τις παραδόσεις μας, μα ποτέ δεν θα μπορέσουν να φτιάξουν κόμμα αντάξιο του ηρωικού ΚΚΕ που εσύ ήσουνα ο φυσικός αρχηγός του. Και οι μενσεβίκοι άρπαξαν την “ΙΣΚΡΑ” από το Λένιν, όμως μ’ αυτήν μόνο έμειναν. Ο Λένιν, ο Στάλιν, ο Σβερντλόφ και οι μπολσεβίκοι πραγματοποίησαν την επανάσταση του Οκτώβρη, την οποία σήμερα, από το 1956 καταστρέφουν οι “ανανεωτές”...

Έτσι και μεις ορκιζόμαστε και σου υποσχόμαστε, ότι δεν θα κλείσει αυτός ο αιώνας και το ΚΚΕ, το κόμμα που τόσο αγάπησες και έπεσες μαχόμενος γι’ αυτό, θα ξαναγεννηθεί, μαζί με έναν ΝΕΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ που πάνω στην προμετωπίδα του θα φέρει την προτομή σου και τα αθάνατα λόγια σου: “Από τη στάχτη του θα ξαναγεννηθεί το ΚΚΕ”.

Ας είναι αλαφρό το χώμα αυτού του μικρού τάφου που σκεπάζει έναν τόσο πιστό ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ, γενναίο άντρα και μεγάλο Έλληνα Πατριώτη.

Αθήνα 28 Δεκέμβρη 1991

Γιάννης Β. Καραστάθης

Μέλος της Γραμματείας του Συντονιστικού Γραφείου
της Κ.Ο. Τασκέντης ως το 1962