ΔΥΟ ΣΦΟΔΡΕΣ ΑΠΑΝΩΤΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Από το ΔΕΛΤΙΟ του Ομίλου Φίλων Προβολής του Έργου Στάλιν-Ζαχαριάδη 2012

Ακόμα καλά-καλά δεν έχει κοπάσει ο θόρυβος και «σβήσει η λάμψη» και ο απόηχος των πανηγυριών της σοσιαλδημοκρατικής χρουστσο-μπρεζνιεφικής ομάδας των Παπαρηγο-Γοντικο-Μαΐληδων της φαρσοκωμωδίας της διαβόητης «αποκατάστασης» (για ψήφους προφανώς) δηλ. της προκλητικής βεβήλωσης της μνήμης του δολοφονημένου απ’ τους ίδιους μεγάλου κομμουνιστή ηγέτη, και ο Νίκος Ζαχαριάδης δέχεται απ’ τους δολοφόνους του δυο σφοδρές απανωτές επιθέσεις: η πρώτη, για πολλοστή φορά επαναλαμβανόμενη, αφορά το Ιστορικό Γράμμα του ΄40 και η δεύτερη αφορά την εντελώς πρόσφατη ανοιχτή τροτσκιστική επίθεση στις μαρξιστικές εκτιμήσεις-θέσεις του Νίκου Ζαχαριάδη.

Παλιά και νέα επίθεση στο Ιστορικό «Γράμμα» του ΄40. Η πρώτη ανοιχτή συκοφαντική επίθεση στο Ιστορικό «ΓΡΑΜΜΑ» του Νίκου Ζαχαριάδη χρονολογείται απ’ τον Απρίλη του ΄56 και έγινε απ’ την προδοτική ηγετική ομάδα των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη-Βαφειάδη κλπ. του ενιαίου τότε χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ(΄56), η οποία διαρκώς επαναλαμβάνονταν στις μετέπειτα δεκαετίες και στην οποία αναφέρονταν: «στο γράμμα όμως εκείνο κάνει ένα χοντροκομμένο πολιτικό λάθος γράφοντας ότι «στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, εμείς (δηλαδή οι έλληνες κομμουνιστές) πρέπει να δώσουμε ανεπιφύλαχτα όλες μας τις δυνάμεις» … Η υπόδειξη για ανεπιφύλαχτη υποστήριξη του φασίστα δικτάτορα Μεταξά δε μπορούσε να μη δημιουργήσει συγχύσεις για το ρόλο της μοναρχοφασιστικής δικτατορίας του Μεταξά και κείνων που βρίσκονταν πίσω της» («Σαράντα χρόνια του ΚΚΕ 1918-1958, σελ. 644), συκοφαντικός ισχυρισμός που δεν έχει απολύτως καμία βάση επειδή: πρώτο, πουθενά στο «Γράμμα» του Ζαχαριάδη δεν υπάρχει «υπόδειξη για ανεπιφύλαχτη υποστήριξη του φασίστα δικτάτορα Μεταξά», δεύτερο, ούτε «χοντροκομμένο πολιτικό λάθος» υπάρχει σ’ αυτό ούτε «συγχύσεις για το ρόλο της μοναρχοφασιστικής δικτατορίας του Μεταξά» δημιουργήθηκαν, αφού η φράση «δίχως επιφύλαξη» του «Γράμματος» δεν αναφέρεται στη «φασιστική κυβέρνηση Μεταξά» αλλά στη λέξη «πόλεμος» (Οι χρουστσοφικοί ηγέτες του «Κ»ΚΕ (’56) δεν είναι μόνο δεξιοί οπορτουνιστές και προδότες, αποδεικνύονται και αγράμματοι).

Η τωρινή, εντελώς πρόσφατη επίθεση που είναι κατά πολύ χειρότερη της πρώτης, γιατί, όπως θα φανεί, έχει επιπλέον ΛΑΣΠΟΛΟΓΙΚΟ χαρακτήρα, είδε το φως της δημοσιότητας στα τέλη Οχτώβρη του περασμένου χρόνου («Ρ» 29-30 Οκτώβρη 2011) δηλ. εκδηλώθηκε πολύ πρόωρα χωρίς καν να συμπληρωθεί μήνας απ’ τη δημοσιοποίηση της διαβόητης «αποκατάστασης» του Νίκου Ζαχαριάδη.

Σ΄ αυτή αναφέρεται: «ένα από τα πιο πολυσυζητημένα σημεία του πρώτου γράμματος είναι η φράση «στον πόλεμο αυτό που διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά». Απασχόλησε ακόμα και την 6^η Ολομέλεια της ΚΕ (1956), καθώς και την 7^η (1957) και άλλες αργότερα… δεν υπάρχει αμφιβολία πως στο σημείο αυτό ο Ν. Ζαχαριάδης έκανε ένα συμβιβασμό» («Ρ» 29-30 Οκτώβρη 2011, σελ. 13). Πουθενά όμως στο δεξιό οπορτουνιστικό «κείμενό» τους δεν κατονομάζεται το σημείο του «Γράμματος» που δήθεν εκφράζει «συμβιβασμό», γιατί απλούστατα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Και όμως οι λακέδες του ντόπιου κεφαλαίου, και επιπλέον προσφάτως «χρυσό πλυντήριο» δυο αιώνων προδοσιών της ξενόδουλης αστικής τάξης, Παπαρηγο-Γοντικο-Μαΐληδες ισχυρίζονται ΛΑΣΠΟΛΟΓΙΚΑ: «δεν υπάρχει αμφιβολία πως στο σημείο αυτό ο Ν. Ζαχαριάδης έκανε ένα συμβιβασμό».

Μια απλή σύγκριση μεταξύ των δυο εντελώς αβάσιμων και γι’ αυτό συκοφαντικών επιθέσεων των δεξιών οπορτουνιστών χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών στο ΙΣΤΟΡΙΚΟ «Γράμμα» του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ δείχνει πως η μεν πρώτη επίθεση παραμένει βασικά, παρά το συκοφαντικό της χαρακτήρα, σε πολιτικό επίπεδο, ενώ η δεύτερη έχει επιπλέον σαφή ΛΑΣΠΟΛΟΓΙΚΟ χαρακτήρα με τον ισχυρισμό ότι δήθεν «ο Ν. Ζαχαριάδης έκανε ένα συμβιβασμό» για τον οποίο μάλιστα «δεν υπάρχει αμφιβολία». Εδώ οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατικής κλίκας των Παπαρηγο-Γοντικο-Μαΐληδων ξερνούν απ’ τα σπλάχνα τους τόνους ΧΟΛΗΣ και ωκεανούς ΛΑΣΠΗΣ, που όμως δεν μπορούν να λερώσουν το μεγάλο κομμουνιστή ηγέτη και μια απ’ τους μεγαλύτερες επαναστατικές φυσιογνωμίες του πλανήτη στον 20^ου αιώνα, ΗΡΩΑ του ελληνικού και διεθνούς επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος – δεσμώτη των φασιστών Μεταξά-Χίτλερ (Νταχάου) και της φιλο-χιτλερικής φασιστικής κλίκας των ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ (φιλο-χιτλερικού χαρακτήρα ήταν η πράξη της μετονομασίας του «ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ» σε «ΒΟΛΓΚΟΓΚΡΑΝΤ» – δολοφονημένου απ’ τη σοσιαλφασιστική κλίκα των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΦΛΩΡΑΚΗ στο Σουργούτ της Σιβηρίας, τον Αύγουστο του 1973, μετά 17 χρόνια εξορία.

Αν η πρώτη επίθεση είχε μόνο ως στόχο να πλήξει-συκοφαντήσει πολιτικά το Νίκο Ζαχαριάδη, η τωρινή δεύτερη, έχει ευρύτερο και διπλό στόχο: να τον κατασυκοφαντήσει γενικά αλλά και να τον «πνίξει» στο βόρβορο πηχτής λάσπης.

Έτσι, με τον λασπολογικό ισχυρισμό περί «συμβιβασμού» του Ζαχαριάδη, που ισοδυναμεί με τόνους χολής και ωκεανούς λάσπες, μπροστά στα έκπληκτα «μάτια» των εξαπατημένων-παραπλανημένων αγωνιστών η διαβόητη «φιλο»-ζαχαριαδική «αποκατάσταση» αποκαλύπτεται ως προκλητικότατη και πιο ακραίας μορφής ΑΝΤΙΖΑΧΑΡΙΑΔΙΣΜΟΣ: ως ο πιο χυδαίος και λασπολογικού χαρακτήρα αντιζαχαριαδισμός.

Ο ψευδέστατος γκεμπελίστικος περί «συμβιβασμού» ισχυρισμός δεν είναι μόνο απλά μια πολιτική συκοφαντία αλλά είναι επιπλέον και ένας τεράστιος οχετός πηχτού βούρκου. Είναι προφανώς αδίστακτοι και δεν γνωρίζουν φραγμούς στις συκοφαντίες και στις λάσπες σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη τα «μαντρόσκυλα» του ντόπιου κεφαλαίου σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ(΄56): «δεν υπάρχει αμφιβολία» πως ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. (Για την τροτσκιστική επίθεση των Μ.Μαϊλη-«Κ»ΚΕ στο ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ βλέπε το εκτενέστερο σημείωμα).