ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΡΙΣΙΜΗ ΚΑΜΠΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 3/9/1946

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΡΙΣΙΜΗ ΚΑΜΠΗ

Το δημοψήφισμα τελείωσε. Και το αποτέλεσμά του, έτσι όπως το μαγείρεψαν και έτσι όπως μας το παρουσιάζουν οι αγγλομοναρχικοί, δυο συμπεράσματα μας επιτρέπει να βγάλουμε τώρα αμέσως, χωρίς να είναι ανάγκη να περιμένουμε και τα εκλογικά αποφάγια της κουζίνας των κ.κ. Μπόβιν και Νόρτον. Το πρώτο συμπέρασμα συντριπτικό και αδιαμφισβήτητο.. η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΙΚΗΣΕ! Το δεύτερο συμπέρασμα καταπέλτης ακατανίκητος..η αγγλομοναρχική πολιτική στην Ελλάδα απότυχε, γκρεμίστηκε για μια ακόμη φορά και πέρα για πέρα. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει μονοπάτι που μέσα από την αγγλική κατοχή και ανάμιξη στα εσωτερικά μας, μέσα από το μοναρχοφασιστικό έργο, τα εκτελεστικά αποσπάσματα, τους μαζικούς εμπρησμούς στα χωριά και τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, να βγάζει στην αγγλομοναρχική μεταδεκεμβριανή τάξη και ησυχία. Σήμερα μπροστά στο αποτέλεσμα, έτσι όπως το κατασκεύασαν και το παρουσίασαν, παρόλη την τέτοια μαγειρική όλοι οι Έλληνες είναι υποχρεωμένοι να σκεφθούν και να πάρουν καινούργιες αποφάσεις. Βρισκόμαστε για μια ακόμη φορά ύστερα από το Δεκέμβρη μπροστά σε μια νέα κρίσιμη καμπή. Αι οι άγγλοι και ο μοναρχοφασισμός συνεχίζουν την πολιτική που ακολούθησαν το Δεκέμβρη του 1944, μπορούμε από τώρα να το προβλέψουμε αλάνθαστα και να το πούμε έξω από τα δόντια. Η κατάσταση εμφυλίου πολέμου θα συνεχισθεί, θα ολοκληρωθεί, θα αγκαλιάσει όλη την Ελλάδα. Και για μια ακόμη φορά ο ελληνικός λαός μέσα από τη φωτιά και το αίμα θα φτάσει με πολλές καταστροφές και θυσίες είναι αλήθεια, μα οπωσδήποτε θα φτάσει, στο λιμάνι της Δημοκρατίας. Βέβαια, δεν ξεχνάμε ότι τον εμφύλιο πόλεμο τον υποδαυλίζουν, τον οργανώνουν και τον θέλουν πρώτα απ’ όλα οι Άγγλοι. Γιατί με το εσωτερικό χάος που μας δημιουργούν ψαρεύουν στα θολά νερά και δικαιολογούν την παραμονή τους στην Ελλάδα. Όμως και οι ίδιοι οι Άγγλοι, οι κύριοι εμπρηστές στον εμφύλιο σπαραγμό, αυτοί κυρίως τελικά θα ‘ναι, με την πολιτική που ακολουθούν, οι κάθε αυτό ζημιωμένοι. Στο λάκκο που μας σκάβουν θα πέσουν οι ίδιοι. Γιατί θα φύγουν κάποια φορά με το καλό είτε με το κακό, από τον τόπο μας και όμως πρώτα, θα έχουν εξαντλήσει και τα τελευταία υπόλοιπα από τις συμπάθειες και τα συμφέροντα που κάποτε διάθεταν στη χώρα μας. Τότε δε θα μείνει στοιχείο εγγλέζικο στα χώματα αυτά. Γιατί μπορεί να γελάν τώρα οι Άγγλοι Ιμπεριαλιστές που μας βάζουν και πετσοκοβόμαστε. Μα θα γελάσει καλά όποιος γελάσει τελευταίος. Και αυτός δε μπορεί να είναι άλλος από τον ελληνικό λαό, το μοναδικό αφέντη και κυρίαρχο στον τόπο αυτόν. Ώστε σήμερα μετά το <<δημοψήφισμα>> περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ύστερα από το Δεκέμβρη του 1944 δεν υπάρχει διέξοδος στο δρόμο που μας έβαλλαν οι άγγλοι και ο μοναρχοφασισμός. Υπάρχει λοιοόν διέξοδος. Μια μονάχα ελληνική, λαϊκή, εθνική διέξοδος υπάρχει και αυτή την επιβάλλει περισσότερο από κάθε άλλη φορά σήμερα αυτό το ίδιο αποτέλεσμα που μας δίνουν οι αγγλομοναρχικοί για το δημοψήφισμα. Και η διέξοδος είναι τούτη εδώ.. όλα τα κόμματα που μπορούν να έχουν λόγο στον τόπο αυτό, να μαζευτούν και να συμφωνήσουν για τον τρόπο που θα αποκατασταθεί η ομαλότητα στην Ελλάδα. Βέβαια σε μια τέτοια σκέψη δεν μπορούν να πάρουν να πάρουν μέρος τα κόμματα εκείνα που στέκουν πάνω στη βάση της λαϊκής κυριαρχίας και της δημοκρατικής διακυβέρνησης της χώρας. Πάνω σε ποια βάση μπορούν να γίνουν συζητήσεις για μια τέτοια συνεννόηση και συμφωνία? Πρώτα από όλα πρέπει να σχηματιστεί από τα πιο πάνω κόμματα κυβέρνηση συνασπισμού. Η κυβέρνηση αυτή θα δώσει γενική αμνηστία, θα αποκαταστήσει τη δημοκρατική τάξη στις ένοπλες δυνάμεις, στα σώματα ασφαλείας και στον κρατικό μηχανισμό, θα αποκαταστήσει τις δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες. Θα ακολουθήσει εξωτερική πολιτική πραγματικής ισοτιμίας προς όλες τις μεγάλες δυνάμεις αι ειρήνης και συνεργασίας με όλες τις βαλκανικές χώρες. Και θα κάνει τίμιες και λεύτερες εκλογές, όπου όλοι οι Έλληνες που κατέχουν τα νόμιμα προσόντα θα μπορέσουν να ψηφίσουν για να αποφασίσει έτσι τελικά ο Λαός για το πού θα τραβήξει και πώς θα τραβήξει η Ελλάδα. Να αποφασίσει κυριαρχικά και για το καθεστωτικό και για το κυβερνητικό. Υπάρχει όμως ένας πρωταρχικός όρος , μια απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνουν όλα τα πιο πάνω. ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΜΕΣΩΣ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ. Έτσι όποιος έλληνας τώρα μάλιστα ύστερα από το δημοψήφισμα, βάζει πραγματικά το συμφέρον της Ελλάδας πάνω από κάθε άλλο, δεν έχει παρά να ακολουθήσει την ιστορική επιταγή της στιγμής. Συνεννόηση, ομαλότητα, δημοκρατική λαϊκή διέξοδος από το σημερινό χάος. Η επιταγή αυτή είναι πολύ πιο κατηγορηματική και ανεπιφύλακτη για τους πολιτικούς ηγέτες και τα πολιτικά κόμματα. Μαύρα και απειλητικά σύννεφα συσσωρεύονται εσωτερικά και εξωτερικά πάνω από τον ελληνικό ορίζοντα. Για μια ακόμη φορά πρόκειται γι αυτή μας την ύπαρξη, την υπόσταση μας, την εθνική μας ακεραιότητα και ανεξαρτησία. Ο κάθε Έλληνας ας κάνει το καθήκον του απέναντι στην Ελλάδα. Εμείς θα το ξανακάνουμε ακέραιο. Είμαστε έτοιμοι για κάθε έντιμη , ισότιμη, ελληνική συνεννόηση και συμφωνία. Το συμφέρον όμως του Λαού και του τόπου, τη δημοκρατία και την εθνική μας ανεξαρτησίας δεν πρόκειται να τα παζαρέψουμε. Και θα τα υπερασπίσουμε και θα τα επιβάλουμε δίνοντας αν χρειασθεί και τη ζωή μας.

Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

ΔΥΟ ΣΦΟΔΡΕΣ ΑΠΑΝΩΤΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Από το ΔΕΛΤΙΟ του Ομίλου Φίλων Προβολής του Έργου Στάλιν-Ζαχαριάδη 2012

Ακόμα καλά-καλά δεν έχει κοπάσει ο θόρυβος και «σβήσει η λάμψη» και ο απόηχος των πανηγυριών της σοσιαλδημοκρατικής χρουστσο-μπρεζνιεφικής ομάδας των Παπαρηγο-Γοντικο-Μαΐληδων της φαρσοκωμωδίας της διαβόητης «αποκατάστασης» (για ψήφους προφανώς) δηλ. της προκλητικής βεβήλωσης της μνήμης του δολοφονημένου απ’ τους ίδιους μεγάλου κομμουνιστή ηγέτη, και ο Νίκος Ζαχαριάδης δέχεται απ’ τους δολοφόνους του δυο σφοδρές απανωτές επιθέσεις: η πρώτη, για πολλοστή φορά επαναλαμβανόμενη, αφορά το Ιστορικό Γράμμα του ΄40 και η δεύτερη αφορά την εντελώς πρόσφατη ανοιχτή τροτσκιστική επίθεση στις μαρξιστικές εκτιμήσεις-θέσεις του Νίκου Ζαχαριάδη.

Παλιά και νέα επίθεση στο Ιστορικό «Γράμμα» του ΄40. Η πρώτη ανοιχτή συκοφαντική επίθεση στο Ιστορικό «ΓΡΑΜΜΑ» του Νίκου Ζαχαριάδη χρονολογείται απ’ τον Απρίλη του ΄56 και έγινε απ’ την προδοτική ηγετική ομάδα των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη-Βαφειάδη κλπ. του ενιαίου τότε χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ(΄56), η οποία διαρκώς επαναλαμβάνονταν στις μετέπειτα δεκαετίες και στην οποία αναφέρονταν: «στο γράμμα όμως εκείνο κάνει ένα χοντροκομμένο πολιτικό λάθος γράφοντας ότι «στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, εμείς (δηλαδή οι έλληνες κομμουνιστές) πρέπει να δώσουμε ανεπιφύλαχτα όλες μας τις δυνάμεις» … Η υπόδειξη για ανεπιφύλαχτη υποστήριξη του φασίστα δικτάτορα Μεταξά δε μπορούσε να μη δημιουργήσει συγχύσεις για το ρόλο της μοναρχοφασιστικής δικτατορίας του Μεταξά και κείνων που βρίσκονταν πίσω της» («Σαράντα χρόνια του ΚΚΕ 1918-1958, σελ. 644), συκοφαντικός ισχυρισμός που δεν έχει απολύτως καμία βάση επειδή: πρώτο, πουθενά στο «Γράμμα» του Ζαχαριάδη δεν υπάρχει «υπόδειξη για ανεπιφύλαχτη υποστήριξη του φασίστα δικτάτορα Μεταξά», δεύτερο, ούτε «χοντροκομμένο πολιτικό λάθος» υπάρχει σ’ αυτό ούτε «συγχύσεις για το ρόλο της μοναρχοφασιστικής δικτατορίας του Μεταξά» δημιουργήθηκαν, αφού η φράση «δίχως επιφύλαξη» του «Γράμματος» δεν αναφέρεται στη «φασιστική κυβέρνηση Μεταξά» αλλά στη λέξη «πόλεμος» (Οι χρουστσοφικοί ηγέτες του «Κ»ΚΕ (’56) δεν είναι μόνο δεξιοί οπορτουνιστές και προδότες, αποδεικνύονται και αγράμματοι).

Η τωρινή, εντελώς πρόσφατη επίθεση που είναι κατά πολύ χειρότερη της πρώτης, γιατί, όπως θα φανεί, έχει επιπλέον ΛΑΣΠΟΛΟΓΙΚΟ χαρακτήρα, είδε το φως της δημοσιότητας στα τέλη Οχτώβρη του περασμένου χρόνου («Ρ» 29-30 Οκτώβρη 2011) δηλ. εκδηλώθηκε πολύ πρόωρα χωρίς καν να συμπληρωθεί μήνας απ’ τη δημοσιοποίηση της διαβόητης «αποκατάστασης» του Νίκου Ζαχαριάδη.

Σ΄ αυτή αναφέρεται: «ένα από τα πιο πολυσυζητημένα σημεία του πρώτου γράμματος είναι η φράση «στον πόλεμο αυτό που διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά». Απασχόλησε ακόμα και την 6^η Ολομέλεια της ΚΕ (1956), καθώς και την 7^η (1957) και άλλες αργότερα… δεν υπάρχει αμφιβολία πως στο σημείο αυτό ο Ν. Ζαχαριάδης έκανε ένα συμβιβασμό» («Ρ» 29-30 Οκτώβρη 2011, σελ. 13). Πουθενά όμως στο δεξιό οπορτουνιστικό «κείμενό» τους δεν κατονομάζεται το σημείο του «Γράμματος» που δήθεν εκφράζει «συμβιβασμό», γιατί απλούστατα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Και όμως οι λακέδες του ντόπιου κεφαλαίου, και επιπλέον προσφάτως «χρυσό πλυντήριο» δυο αιώνων προδοσιών της ξενόδουλης αστικής τάξης, Παπαρηγο-Γοντικο-Μαΐληδες ισχυρίζονται ΛΑΣΠΟΛΟΓΙΚΑ: «δεν υπάρχει αμφιβολία πως στο σημείο αυτό ο Ν. Ζαχαριάδης έκανε ένα συμβιβασμό».

Μια απλή σύγκριση μεταξύ των δυο εντελώς αβάσιμων και γι’ αυτό συκοφαντικών επιθέσεων των δεξιών οπορτουνιστών χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών στο ΙΣΤΟΡΙΚΟ «Γράμμα» του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ δείχνει πως η μεν πρώτη επίθεση παραμένει βασικά, παρά το συκοφαντικό της χαρακτήρα, σε πολιτικό επίπεδο, ενώ η δεύτερη έχει επιπλέον σαφή ΛΑΣΠΟΛΟΓΙΚΟ χαρακτήρα με τον ισχυρισμό ότι δήθεν «ο Ν. Ζαχαριάδης έκανε ένα συμβιβασμό» για τον οποίο μάλιστα «δεν υπάρχει αμφιβολία». Εδώ οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατικής κλίκας των Παπαρηγο-Γοντικο-Μαΐληδων ξερνούν απ’ τα σπλάχνα τους τόνους ΧΟΛΗΣ και ωκεανούς ΛΑΣΠΗΣ, που όμως δεν μπορούν να λερώσουν το μεγάλο κομμουνιστή ηγέτη και μια απ’ τους μεγαλύτερες επαναστατικές φυσιογνωμίες του πλανήτη στον 20^ου αιώνα, ΗΡΩΑ του ελληνικού και διεθνούς επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος – δεσμώτη των φασιστών Μεταξά-Χίτλερ (Νταχάου) και της φιλο-χιτλερικής φασιστικής κλίκας των ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ (φιλο-χιτλερικού χαρακτήρα ήταν η πράξη της μετονομασίας του «ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ» σε «ΒΟΛΓΚΟΓΚΡΑΝΤ» – δολοφονημένου απ’ τη σοσιαλφασιστική κλίκα των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΦΛΩΡΑΚΗ στο Σουργούτ της Σιβηρίας, τον Αύγουστο του 1973, μετά 17 χρόνια εξορία.

Αν η πρώτη επίθεση είχε μόνο ως στόχο να πλήξει-συκοφαντήσει πολιτικά το Νίκο Ζαχαριάδη, η τωρινή δεύτερη, έχει ευρύτερο και διπλό στόχο: να τον κατασυκοφαντήσει γενικά αλλά και να τον «πνίξει» στο βόρβορο πηχτής λάσπης.

Έτσι, με τον λασπολογικό ισχυρισμό περί «συμβιβασμού» του Ζαχαριάδη, που ισοδυναμεί με τόνους χολής και ωκεανούς λάσπες, μπροστά στα έκπληκτα «μάτια» των εξαπατημένων-παραπλανημένων αγωνιστών η διαβόητη «φιλο»-ζαχαριαδική «αποκατάσταση» αποκαλύπτεται ως προκλητικότατη και πιο ακραίας μορφής ΑΝΤΙΖΑΧΑΡΙΑΔΙΣΜΟΣ: ως ο πιο χυδαίος και λασπολογικού χαρακτήρα αντιζαχαριαδισμός.

Ο ψευδέστατος γκεμπελίστικος περί «συμβιβασμού» ισχυρισμός δεν είναι μόνο απλά μια πολιτική συκοφαντία αλλά είναι επιπλέον και ένας τεράστιος οχετός πηχτού βούρκου. Είναι προφανώς αδίστακτοι και δεν γνωρίζουν φραγμούς στις συκοφαντίες και στις λάσπες σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη τα «μαντρόσκυλα» του ντόπιου κεφαλαίου σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ(΄56): «δεν υπάρχει αμφιβολία» πως ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. (Για την τροτσκιστική επίθεση των Μ.Μαϊλη-«Κ»ΚΕ στο ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ βλέπε το εκτενέστερο σημείωμα).

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ: ΝΕΑ 3Η ΕΜΜΕΣΗ ΑΛΛΑ ΣΦΟΔΡΟΤΑΤΗ ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΙΚΟ-ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ «Κ»ΚΕ

Το ιστορικό γράμμα (31/10/1940) του Νίκου Ζαχαριάδη αποτελεί το σημαντικότερο πολιτικό ντοκουμέντο της ιστορικής περιόδου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος τόσο τοπικά όσο και πανευρωπαϊκά, γιατί υπήρξε το ΠΡΩΤΟ «κείμενο»-τοποθέτηση σ' αυτή την κατεύθυνση. Υπήρξε γι' αυτό το λόγο καίριας, μεγάλης ιστορικής μα και αποφασιστικής σημασίας «κείμενο» για το σωστό επαναστατικό προσανατολισμό του κομμουνιστικού και αντιφασιστικού κινήματος της χώρας, επειδή σε αυτό διατυπώνεται με έναν εξαιρετικά συμπυκνωμένο, αξιοθαύμαστο αλλά και σαφέστατο τρόπο η επαναστατική Λενινιστική-Σταλινική γραμμή του ΚΚΕ - η ορθότητά της επιβεβαιώθηκε από τη μετέπειτα ιστορική πορεία θετικά στο βαθμό που ακολουθήθηκε, αρνητικά όταν εγκαταλείφτηκε - και τα καθήκοντα της πάλης αντιφασιστών-κομμουνιστών για εκείνη την περίοδο σε δύο βασικά σημεία:

ΠΡΩΤΟ, καθορίζεται σωστά, από μαρξιστική σκοπιά, ο χαρακτήρας του πολέμου από την πλευρά της Ελλάδας ως «εθνικοαπελευθερωτικός»: «ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι» και προτρέπει να μετατραπούν τα «πάντα» στη χώρα σε «φρούρια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα» - επαναστατική γραμμή ένοπλης πάλης που οδήγησε μετέπειτα, υπό την καθοδήγηση του ΚΚΕ, στη μεγάλη αθάνατη εποποιία της ΕΑΜο-ΕΛΑΣίτικης Αντίστασης, της οποίας εμπνευστής και αρχιτέκτονας υπήρξε ο Νίκος Ζαχαριάδης.

ΔΕΥΤΕΡΟ, καθορίζεται με τη μέγιστη δυνατή σαφήνεια ο τελικός ΣΚΟΠΟΣ της ένοπλης πάλης, μετά την απελευθέρωση της χώρας από τους φασίστες καταχτητές, που δεν μπορεί να είναι άλλος παρά η εγκαθίδρυση Λαϊκής Εξουσίας δηλ. η απαλλαγή της χώρας από κάθε ιμπεριαλιστική εξάρτηση αλλά και η ανατροπή του καπιταλισμού σ' αυτή: «έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για τον σημερινό του αγώνα πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, με ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό», μια νέα Ελλάδα, που, κατά τους νεοφώτιστους Τροτσκιστές Χρουστσοφικούς Σοσιαλδημοκράτες τύπου Παπαρήγα-Μαΐλη-Λουκά-Μαρίνου κλπ., θα «είχε» τάχα «τα χαρακτηριστικά ενός εκδημοκρατισμένου αστικού καθεστώτος»(!). (Στο χειρόγραφο γράμμα του Ν.Ζ. μετά τη λέξη «εξάρτηση», περιέχεται και η φράση «και από κάθε εκμετάλλευση» που καθόλου δεν αλλάζει το νόημα. Βλ. «Νίκος Ζαχαριάδης: Ιστορικά διλλήματα», σελ. 30, επιμ. Γ. Πετρόπουλος, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2011).

Η αντιμαρξιστική αυτή «τροτσκιστική» άποψη πρωτοδιατυπώθηκε επίσημα στο διαβόητο  «Δοκίμιο ιστορίας του ΚΚΕ τόμος 2^ος, 1949-1968», σελ.618, Αθήνα 2011 που δημοσιεύτηκε το Νοέμβρη του 2011 και επαναλαμβάνεται-παρατίθεται και από τον τροτσκιστή σοσιαλδημοκράτη «Σ.» στο αντιμαρξιστικό αρθρίδιό του με αφορμή την επέτειο του ΕΑΜ «Η πάλη του ΕΑΜ και το ταξικό ζήτημα» («Ρ» 29/9/2012 σελ.28) και επίσης από τον αρχιτροτσκιστή Μ. Μαΐλη στο φλύαρο τροτσκιστο-σοσιαλδημοκρατικό δισέλιδο πρόσφατο αρθρίδιό του με τίτλο «Το ΕΑΜ και το σήμερα» («Ρ» 7/10/2012, σελ.16-17). Μ' άλλα λόγια αυτό που οικοδομούνταν ως το 1953 σε Αλβανία-Βουλγαρία-Ουγγαρία-Πολωνία-Τσεχοσλοβακία-Αν. Γερμανία είχε «τάχα» τα «χαρακτηριστικά ενός εκδημοκρατισμένου αστικού καθεστώτος», κατά τ' άλλα, κατ' αυτούς, υπήρχε «σοσιαλισμός» σ’ αυτές τις χώρες ως το 1990 (μετά το 1953 σ' αυτές τις χώρες, πλην Αλβανίας, άρχισε η παλινόρθωση του καπιταλισμού). Τέτοιες «θεωρητικές» ανοησίες μόνο οι χρουτσωφικοί σοσιαλδημοκράτες και νεοφώτιστοι τροτσκιστές της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ είναι ικανοί να επινοούν. Εν αναμονή λοιπόν της συνέχειας.

Ας επαναφερθεί όμως στην μνήμη όσων αγωνιστών το ξέχασαν ότι αρχές του χρόνου ο τροτσκιστής Μαΐλης ως αφρίζων δερβίσης-λεμές της ντόπιας ΞΕΝΟΔΟΥΛΗΣ μπουρζουαζίας αγανακτισμένος και εξοργισμένος διαμαρτύρονταν εκφράζοντας φανατικά την οπορτουνιστική του αντίθεση επειδή αυτή στο παρελθόν από το κίνημα «χαρακτηρίστηκε ξενόδουλη από γεννησιμιού της» («Ρ» 7-8/1/2012, σελ. 13), επιτιθέμενος σε ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ-ΚΚΕ και υπερασπιζόμενος την αστική τάξη - αρθρίδιο γραμμένο από τη σκοπιά υπεράσπισης των συμφερόντων της ξενόδουλης αστικής τάξης με ταυτόχρονο «ξέπλυμα» δυο αιώνων ΠΡΟΔΟΣΙΩΝ της.

Ενώ ο αξιοθρήνητος λακές του ντόπιου κεφαλαίου Μ. Μαΐλης στο πρόσφατο αρθρίδιό του αναγκάζεται να παραδεχθεί ότι «το ΕΑΜ με τον ΕΛΑΣ κυριαρχούσαν σχεδόν στο σύνολο της χώρας» («Ρ» 7/10/2012, σελ.16) ισχυρίζεται ότι «έφταιξε» τάχα η επαναστατική στρατηγική του ΚΚΕ εκείνης της περιόδου δηλ. το «ΔΕΥΤΕΡΟ» σημείο του γράμματος του Ν. Ζαχαριάδη ΑΝΤΙ να παραδεχθεί ότι αυτή η στρατηγική ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΦΘΗΚΕ από το Σιάντο και η επανάσταση ΠΡΟΔΟΘΗΚΕ απ’ τη δεξιά οπορτουνιστική ηγεσία των Σιάντου-Ιωαννίδη-Ρούσου-Παρτσαλίδη με τις συμφωνίες Λιβάνου-Καζέρτας-Βάρκιζας που παρέδωσαν ουσιαστικά την εξουσία στον Αγγλικό ιμπεριαλισμό και το ντόπιο μοναρχοφασισμό. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που δεν χαρακτηρίζει ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ τις συμφωνίες αλλά μιλάει απλά για «λάθη», δικαιολογώντας έτσι την προδοσία όπως και όλοι οι ομοϊδεάτες του δεξιοί οπορτουνιστές (η επίθεση στην επαναστατική στρατηγική εκείνης της περιόδου δεν περιορίζεται μόνο στο ΚΚΕ αλλά επεκτείνεται και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, θέματα στα οποία θα επανέλθουμε).

Η νέα συγκαλυμμένη επίθεση (ακριβέστερα στο «ΔΕΥΤΕΡΟ» σημείο του γράμματος του Νίκου Ζαχαριάδη) της ηγετικής ομάδας του αστικού «Κ»ΚΕ είναι η τρίτη κατά σειρά επίθεση. Έχουν ήδη προηγηθεί στα τέλη Οκτώβρη του περασμένου χρόνου – χωρίς καν να συμπληρωθεί μήνας από τη διαβόητη «αποκατάσταση» του Ζαχαριάδη άλλες δύο επιθέσεις και μάλιστα στο ίδιο «κείμενο»-μπροσούρα που αφορούσαν το «ΠΡΩΤΟ» σημείο του γράμματος. Η μια είναι επανάληψη της γνωστής παλιάς επίθεσης (Απρίλης 1956) ότι τάχα αυτό δημιούργησε «σύγχυση» στους κομμουνιστές σχετικά με το Μεταξά, ενώ η δεύτερη, εντελώς νέα, συνιστά μια επίθεση καθαρά λασπολογικού χαρακτήρα, αφού ισχυρίζονται ψευδώς κατασυκοφαντώντας τον: «δεν υπάρχει αμφιβολία πώς στο σημείο αυτό ο Ζαχαριάδης έκανε ένα συμβιβασμό» («Ρ»-μπροσούρα 29-30 Οκτώβρη 2011, σελ.13) χωρίς καν να αναφέρεται το σημείο.

Εκείνο όμως που είναι το κύριο και πρέπει ιδιαίτερα να προσεχθεί από τους αγωνιστές δεν είναι οι τροτσκιστικές θέσεις-επιθέσεις στο κίνημα, που βέβαια προκαλούν ζημιά: το κύριο είναι ότι αυτές αποτελούν το προπέτασμα καπνού για να καλυφθεί-αποκρυφτεί το οριστικό ΠΕΡΑΣΜΑ της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ στις θέσεις των μεγαλοαστικών κομμάτων αλλά και των ιμπεριαλιστών που προβάλουν ανέκαθεν αλλά και τώρα τη θέση περί δήθεν «ισότιμης συμμετοχής» της Ελλάδας στην ΕΕ (=άρνηση της ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ), εξωραΐζοντας, δικαιολογώντας και υπερασπίζοντας μα και διαιωνίζοντας την ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας, προς όφελος προφανώς των συμφερόντων των μεγάλων ευρωπαϊκών μονοπωλίων και εκείνων του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου.

Ανασύνταξη αρ.φυλ. 376 (1-31/10/2012)

ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ;

«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ», ΣΑΒΒΑΤΟ – 1 ΤΟΥ ΙΟΥΝΗ 1946

Δημοσιεύτηκε η πληροφορία ότι ανάμεσα σε διάφορους «βουλευτές» γίνεται κίνηση για να μπει το ΚΚΕ «εκτός νόμου». Μιλώντας σχετικά ο πρωθυπουργός κ. Τσαλδάρης είπε ότι «η επί του προκειμένου πολιτική της κυβερνήσεως είναι αμετάβλητη και καθορίζεται εις τας προγραμματικάς της δηλώσεις. Από το Κομμουνιστικό Κόμμα εξαρτάται αν θα προχωρήσει η κυβέρνησις»

Η αλήθεια πάνω στο «αμετάβλητο» του κ. πρωθυπουργού είναι ότι, ιδιαίτερα ύστερα απ' τις εκλογές Μπέβιν, το ΚΚΕ βρίσκεται ουσιαστικά σε διωγμό. Τα πιο χαρακτηριστικά για το διωγμό αυτό είναι ότι γίνονται επιθέσεις ενάντια σε εφημερίδες και γραφεία του ΚΚΕ, κλείνει η αστυνομία γραφεία του Κόμματός μας, όπως στην Πάτρα του Γραφείου Περιοχής Πελοποννήσου. Πιάνουν στελέχη μας, όπως χτες πάλι το 2ο γραμματέα Περιοχής Αιγαίου σ. Κώστα Βασάλο.

Υπάρχουν εξακριβωμένες πληροφορίες ότι την απαγόρευση του Κ.Κ.Ε. τη ζητάνε οι αγγλικές αρχές κατοχής με επικεφαλής τις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες στην Ελλάδα. Και την «κοινοβουλευτική πρωτοβουλία» την παίρνουν γνωστοί τραμπούκοι του μοναρχοφασισμού. Για το «ήθος» των ανθρώπων αυτών αξίζει το λόγο ν' αναφερθούν μερικά πράγματα. Στην κίνηση πρωτοστατεί ο πολύς Κουλουμβάκης. Ποιος ο άνθρωπος.

Για το ποιον του μαρτυρεί μια απ' τις αναρίθμητες περικοπές από τα άρθρα του «Αστέρα», της ίδιας δηλαδή της εφημερίδας η οποία τον «ανέδειξε».

Στις 5 του Γεναρη 19... ο διευθυντής του «Αστέρα» έγραφε απευθυνόμενος προς τον Κουλουμβάκη: «Μπορείς να διαψεύσεις ότι δεν εζήτησες ποσοστά από τας οικογενείας εκείνων που επήγαν να μεγαλώσουν την πατρίδα;
»Με παρεκάλεσες ναι ή όχι, εις το 1913 ενώπιον των συντακτών μου και έβαλες και τον κ. Πεντήρη μεσάζοντα, να παραμείνεις συντάκτης του “Αστέρα” δια να μην υποστής τας κακουχίας της εκστρατείας; ....» Και, φυσικά, ο ανήρ δεν διέψευσε !

Ένα δεύτερο περιστατικό, που δείχνει το μοναρχοφασιστικό αδέκαστο του ανθρώπου, είναι αυτό που δημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης» στις 12 του Μάη. Από κάποια εγγλέζικη αποθήκη κλάπηκαν ..00 ρολόγια. Τους κλέφτες τους πιάσανε. Την υπεράσπισή τους την ανάλαβε ο Κουλουμβάκης, που τους έσωσε κυριολεκτικά, γιατί χάρη στη μοναρχοφασιστική ιδιότητά του στραπατσάρισε και κατακουρέλιασε δικαιοσύνη, νόμους, δικαστές κατά τον κουλουμβάκικο τρόπο. Είναι ο άνθρωπος που τον Ράλλη τον ονόμασε εθνικό ήρωα και εξυμνεί τους Γερμανούς και τα τάγματα ασφαλείας. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που μας πολεμάν. Και η ανωτερότητά τους φαίνεται και μόνο στο γεγονός ότι δεν έχουν καλύτερους να μας αντιπαρατάξουν.

Γιατί συζητάν και θέλουν να βγάλουν «εκτός νομού» το Κ.Κ.Ε.;

Γιατί θέλουν να χτυπήσουν, να θέσουν εκποδών την πιο καλά οργανωμένη, την πιο πρωτοπόρα και αποφασιστική δύναμη της ελληνικής δημοκρατίας. Με την απαγόρευση του Κ.Κ.Ε. που συζητάν, θέλουν να επιστεγάσουν το έργο τους που την ολοκλήρωσή του πιστεύουν πως μπορεί να τη βρουν στην παλινόρθωση του Γκλύξμπουργκ.

Η αλήθεια είναι ότι βιάζονται γιατί τους βιάζουν τα πράγματα. Μόλις δυο μήνες τώρα για μια ακόμα φορά, ύστερα απ' το Δεκέμβρη του 1944, η αγγλική πολιτική στην Ελλάδα και οι μοναρχοφασίστες πράκτορές της δίνουν εξετάσεις, μάλιστα εξετάσεις δυτικοευρωπαϊκά κοινοβουλευτικές. Το αποτέλεσμα είναι ο γνωστός καφενές. Ταυτόχρονα και έξω απ' τη «βουλή» ο αγγλοπρεπής και δίχως κοινοβουλευτική μάσκα μοναρχοφασισμός μας δίνει το μέτρο της πραγματικής αξίας του. Η Ελλάδα χορεύει το χορό του θανάτου. Τέτοια αναρχία, τέτοια κατάπτωση και εξευτελισμό, τέτοια ολόπλευρη αποσύνθεση, ξεχαρβάλωμα και ξεπούλημα στα όσα – όσα, δεν το γνώρισε ούτε μπορούσε να το γνωρίσει στο παρελθόν. Γιατί ποτέ στο παρελθόν η πολίτικη της δε γνώρισε παρόμοιο δεξιοτεχνικό συνδυασμό από μια τόσο ξετσίπωτη αποικιακή εγγλέζικη αποχαλίνωση με ένα ανυπόβλητο πραγματικά μοναρχοφασιστικό αντιλαϊκό εκτροχιασμό και εθνικό ξεπεσμό. Δυο μόνο παραδείγματα· το αγγλικό μονοπώλιο στο εμπόριό μας και η κατάσταση που δημιουργήθηκε στο στρατό δείχνουν τι φτιάχνουν. Εάν πάρουμε υπ' όψη και το οικονομικό ξεχαρβάλωμα που μας πλημμυρίζει και φέρνει στα σίγουρα σε μια πιο μεγάλη καταστροφή απ' όσες γνωρίσαμε, τότε θα έχουμε μια ιδέα για τη «δημιουργία» των λαοπρόβλητων.

Αυτή είναι η αγγλική πολιτική στην Ελλάδα, γυμνή, δίχως μάσκα. Και αυτός είναι, σε όλο του το μεγαλείο, ο πουλημένος, δοσίλογος και δολοφόνος μοναρχοφασισμός. Δέστε τους και καμαρώστε τους. Δε μπορούν, ούτε είναι σε θέση ν' αφήσουν κάτι ορθό και κάτι ελληνικό στον τόπο αυτό. Και θα μπορούσε κανένας να γελάσει αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο τραγικά.

Αν τώρα τόσο βιάζονται για το δημοψήφισμα, καταπατώντας ξεδιάντροπα όσα λέγαν χτες, είναι και γιατί θέλουν να προλάβουν πριν ακόμα ξεγυμνωθούν πέρα για πέρα, πριν χρεοκοπήσουν ολότελα και στον τελευταίο οπαδό τους, πριν φθάσουν στον πάτο τραβώντας τον κατήφορο που πήρανε με την απεμπόληση κάθε ελληνικού, κάθε λαϊκού και εθνικού.

Και αν συζητάνε και θέλουν να βάλουν «εκτός νομού» το Κ.Κ.Ε. είναι γιατί θέλουν να παραμερίσουν το στύλο που κράτα ανοιχτό το παραπέτασμα για να σκεπάζουν το όργιο και ασχήμιες τους. Θέλουν να απομακρύνουν τον πιο αποφασιστικό παράγοντα, που τους στέκει εμπόδιο στο ακατονόμαστο αντιλαϊκό τους ξεφάντωμα.

Ούτε να μας τρομάξουν, ούτε να μας κλονίσουν πρόκειται. Γιατί δε μπορούν να τρομάξουν και να κλονίσουν την Ελλάδα και τη Δημοκρατία. Ριζωμένοι όπως είμαστε αξερίζωτα μέσα στο πιο λαϊκό, στο πιο δημοκρατικό και εθνικό, στο πιο τίμιο, όσιο και ιερό που διαθέτει ο τόπος αυτός, θα πέσουμε και θα εξαφανιστούμε μόνον όταν πέσει και εξαφανιστεί η Ελλάδα και ο λαός. Και αυτό είναι αδύνατο γιατί τόσο ο λαός όσο και εμείς ξέρουμε να παλεύουμε. Και όπως δε φοβηθήκαμε και νικήσαμε τους χιτλεροφασίστες και τους ντόπιους πράκτορές τους, έτσι και τώρα δε φοβόμαστε, θα παλέψουμε και θα νικήσουμε το μοναρχοφασισμό και τους ξένους αφέντες του όποιοι και αν είναι. Εγγύηση γι' αυτό είναι το αίμα που χύσαμε, το αίμα που χύνουμε και το αίμα που είμαστε έτοιμοι να χύσουμε για κάθε τι το ελληνικό, το εθνικό, το λαϊκό.

Δεν κάναμε ποτέ ούτε κάνουμε και τώρα τον παλικαρά. Αυτό το πράγμα δεν ταιριάζει με τη φύση μας. Αντίθετα κάναμε και πριν απ' το Δεκέμβρη και τη Βάρκιζα και μεταδεκεμβριανά όλα όσα περνούσαν απ' το χέρι μας για να εξασφαλιστεί στην Ελλάδα τάξη, ομαλότητα, ησυχία, συμφιλίωση, δουλειά και ανοικοδόμηση. Πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι το πρωταρχικό και το μοναδικό εθνικό και λαϊκό συμφέρον συγκεντρώνονται στην ομαλή δημοκρατική εσωτερική εξέλιξη που θα μας θωράκιζε και από κάθε εξωτερικό τυχοδιωκτισμό που είναι αναπόσπαστα δεμένος με σοβαρούς για την εθνική μας ακεραιότητα κινδύνους. Ακολουθήσαμε αυτό τον δρόμο γιατί συμφέρει στο λαό. Και είχαμε και έχουμε το λαό μαζί μας. Το δρόμο τον εξωπολιτικό με το μονόπλευρο σε βάρος μας εμφύλιο πόλεμο τον ακολούθησαν οι άλλοι, οι αντίπαλοί μας, ακριβώς γιατί θέλουν να εξανδραποδίσουν το λαό και γιατί δεν έχουν ούτε μπορούν να έχουν το λαό μαζί τους.

Και στο δρόμο τους αυτό φυσικά σαν κύριο εμπόδιο τους στέκει το Κ.Κ.Ε. πρωτεργάτης στην πάλη του λαού για το ψωμί, τη λευτεριά, τη Δημοκρατία και την Ανεξαρτησία του. Προσπάθησε και προσπαθεί όλη η ανοιχτή και σκεπασμένη ντόπια και ξένη αντίδραση να χτυπήσει το Κ.Κ.Ε. με όλα τα μέσα. Με τη ψευτιά, την πλαστογραφία, τη συκοφαντία, την εσωτερική του διάβρωση και υπόσκαψη, την τρομοκρατία, τη δολοφονία. Χτυπούν απ' όλες τις πλευρές, σε όλους τους τόνους, ενάντια στην ηγεσία του Κ.Κ.Ε. και όπως είναι φυσικό αποτυγχάνουν και θα αποτυγχάνουν, γιατί δεν μπορούν να κάνουν το πιο απλό πράγμα: να δώσουν ψωμί, δουλειά, λευτεριά στο λαό. Και μια που απότυχαν σ' όλα, ντόπια και ξενοφερμένα, θέλουν να δοκιμάσουν τώρα και το τελευταίο μέσο: Να θέσουν το Κ.Κ.Ε. εκτός μάχης.

Ο κ. Τσαλδάρης στις δηλώσεις του είπε «από το Κομμουνιστικό Κόμμα εξαρτάται αν θα προχωρήσει η κυβέρνησις». Μα εδώ αντιστρέφει τα γεγονότα. Όταν μέρα μεσημέρι, μπροστά στα μάτια της χωροφυλακής, δολοφονούνται, όπως δολοφονήθηκε προχθές ο δικηγόρος Φώτης Τσίγκας, γραμματέας του Α.Κ.Ε. Φωκίδας, ο κ. Τσαλδάρης δεν έχει ούτε το ηθικό δικαίωμα να μιλάει για «τρομοκρατία της Αριστεράς» και το πιο καλό που μπορεί να κάνει είναι να σιωπά. Στην πραγματικότητα μόνον απ' τους Άγγλους και τη ντόπια κυβέρνησή τους εξαρτάται αν θα πάμε καλά είτε όχι. Εμείς κάναμε και κάνουμε για τη λαϊκή συμφιλίωση όσα μπορούμε. Η αντίδραση, και εδώ πρόκειται για το Λαϊκό Κόμμα, αντιδρά με όλα τα μέσα. Να δυο παραδείγματα. Στο Κιλκίς όλα τα κόμματα υπόγραψαν σύμφωνο για τη συμφιλίωση. Το Λαϊκό Κόμμα αφού υπόγραψε το σύμφωνο μετά το τορπίλισε. Τα ίδια έκανε και στην Έδεσα. Να ποιοι καλλιεργούν τη διχόνοια και εφαρμόζουν την τρομοκρατία. Έτσι φυσικά δε μπορούμε να πάμε καλά.

Και για να πάμε καλά πρώτος όρος είναι να σταματήσει αυτή η τρομοκρατία και η δολοφονική αποχαλίνωση που οργανώνει και κατευθύνει η αγγλική κατοχή και η κυβέρνηση. Στις πόλεις και τα χωριά, σε κάθε γωνιά της χώρας έχει ξαποληθεί ένας παλλαϊκός διωγμός. Οι χωροφύλακες της αγγλικής αποστολής στα σώματα ασφαλείας κυριολεκτικά οργιάζουν. Μόνο στο Πολύγυρο της Χαλκιδικής πιάσαν, βασάνισαν απάνθρωπα και βίασαν σε μια μόνο φορά 130 πολίτες και ρήμαξαν το βιό τους. Εκκαθαριστικές επιχειρήσεις γίνονται παντού. Φυλακίζουν κι εκτοπίζουν σ' όλη τη χώρα. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει και η πιο στοιχειώδης τάξη και ασφάλεια γιατί την τσαλαπατά το κράτος. Και όταν ο λαός αυθόρμητα δίνει τα χέρια και συμφιλιώνεται, παρεμβαίνει, όπως είδαμε πιο πάνω, το κράτος και ο μοναρχοφασισμός και χαλνά τη δουλειά.

Έχουν ελπίδες έτσι να τα βγάλουν πέρα; Καμμιά απόλυτα. Και αν ακόμα σκοτώσουν, όπως λογαριάζουν, μερικές δεκάδες χιλιάδες και αν ακόμα φυλακίσουν και εξορίσουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες εαμοκομμουνιστές. Αντίθετα, όσο σκοτώνουν και φυλακίζουν τόσο θα οξύνονται τα πράγματα. Γιατί ο λαός και οι αγωνιστές του ύστερα απ' την πείρα του Γκλύξμπουργκ - Μανιαδάκη και ύστερα απ' την Εθνική τους Αντίσταση που γιόμισε την Ελλάδα με καινούργιο φως και άσβηστη ελπίδα δεν πρόκειται να σκύψουν τα κεφάλια. Αντί για την φυλακή και την εξορία θα τραβάν για το βουνό, για τον αγώνα. Και ας το σημειώσουν Άγγλοι και αγγλόδουλοι. Όσο μεγαλώνει το τρομοκρατικό τους ξεφάντωμα τόσο θα φουντώνει το αντάρτικο. ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ ΤΟ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ. Φτάνουν κιόλας μερικοί αντίλαλοι και ως την Αθήνα: «Κάπου απ' τα βουνά». Και οι αντίλαλοι αυτοί μας λεν όχι μόνον ότι παλικάρια του λαού παλεύουν για τη ζωή, την τιμή και τη λευτεριά του θυσιάζοντας και τη ζωή τους, μα ακόμα ότι όπου οι χωροφύλακες αντί για ανυπεράσπιστα γυναικόπαιδα συναντάν άνδρες και πρόκειται να παλέψουν ίσος προς ίσο, τότε πολλοί τους συνέρχονται, υποβάλλουν παραιτήσεις είτε το βάζουν στα πόδια.

Έτσι έχει η αλήθεια. Δίχως φόβο και δίχως πάθος.

Δεν απειλούμε μα και δε φοβόμαστε κανένα. Υπερασπιζόμαστε την υπόθεση του λαού και της Ελλάδας ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ.

Εμείς θέλουμε τον ίσιο το δημοκρατικό δρόμο. Μα δεν έχουμε την ελευθερία να τον διαλέξουμε εμείς. Άλλοι μας επιβάλλουν το δρόμο.

Ο δρόμος ο δικός μας είναι να πάμε για το δημοψήφισμα χέρι – χέρι μαζί με όλους τους δημοκρατικούς χωρίς αξιώσεις ηγεσίας, αν και μας ανήκει περισσότερο από κάθε άλλον, σαν απλοί στρατιώτες, για να κερδίσει ο λαός τη Δημοκρατία του. Και θα την κερδίσει γιατί τούτη τη φορά δεν πρόκειται να παίξουμε ούτε και να περάσουν τα αναίσχυντα 93%. Δημοκρατία θέλει η μεγάλη πλειοψηφία του λαού και απ' το δημοψήφισμα μόνο Δημοκρατία θα βγει, γιατί στο δημοψήφισμα θα πάμε ήσυχα αν διεξαχθεί ομαλά, μα θα το διεξάγουμε και κατεβάζοντας το λαό στους δρόμους αν θελήσουν να μιμηθούν τον Κονδύλη του 1935.

Εμείς παίζουμε με ανοιχτά χαρτιά γιατί δεν έχουμε να κρύψουμε τίποτα απ' το λαό αφού τον έχουμε μαζί μας. Αυτοί απειλούν με το «εκτός νόμου» και δείχνουν την αδυναμία και το πελάγωμά τους. Το ξαναλέμε: ούτε αυτό μας τρομάζει.

Όταν πρόκειται για το καλό του τόπου και του λαού, το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλους δρόμους.

Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ