ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΑ ΧΑΡΤΙΑ, ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 24-11-1945

ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΑ ΧΑΡΤΙΑ, ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ

Το Μαύρο Μέτωπο, οι δονκιχώτοι κονταρομάχοι του δεν τόλμησαν. Και δεν τόλμησαν γιατί είδαν ότι ο μπάρμπας τους άλλαξε φύλλο και αυτοί μονάχα στο μπάρμπα υπολόγιζαν και στηρίζονταν. Γιατί δεν τολμούν τώρα «με το λαό» να κάνουν στο σύνταγμα συλλαλητήρια; Τρύπωσαν οι ποντικοί και χωρίς να είναι καιρός ακόμα να χαλαρώσει η λαϊκή επαγρύπνηση, μπορούμε να πούμε ότι αν ο κ. Υπουργός της Δημόσιας Τάξης πιάσει κάπως γερά τα λουριά στην Αστυνομία Πόλεων και στη Χωροφυλακή, οι χίτες και τα χιτάκια θα μείνουν ζαρωμένα.

Αυτή η διαπίστωση επιτρέπει μια κάπως πιο ουσιαστική απασχόληση με την αποστολή και το έργο που έχει να πραγματοποιήσει η καινούργια κυβέρνηση, που σχημάτισε το Δημοκρατικό Κέντρο. Πρέπει απ' την πρώτη στιγμή να το πούμε καθαρά:Απ' την ώρα που γεννήθηκε η κυβέρνηση αυτή βαρύνεται με μια βαριά κληρονομιά: πήρε την αρχή γιατί το θέλησαν οι Άγγλοι. Αυτοί ουσιαστικά της έδωσαν την εξουσία. Αυτό φυσικά αποτελεί μια ακόμα παρέμβαση στα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού. Την κληρονομιά αυτή πρέπει η κυβέρνηση να την ξεκαθαρίσει όσο χωράει πιο γρήγορα και ν' αποκαταστήσει τα πράματα έτσι όπως αρμόζει στην εθνική μας αξιοπρέπεια. Όχι γιατί ασχημονούν οι μοναρχοαντιδραστικοί. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Χθες θεοποιούσαν και προσκυνούσαν τους Άγγλους, σήμερα τους σκυλοβρίζουν φραγκολεβαντίνους! Αυτοί οι μαύροι, δε λογαριάζονται. Είναι έξω από κάθε ηθική και εθνική αξιοπρέπεια. Πουλιούνται στον καθένα που πληρώνει, σ' αυτόν που δίνει τα πιο πολλά. Η μοναρχοφασιστική Δεξιά παραμιλά σήμερα, γιατί η επίσημη αγγλική πολιτική κατάλαβε, έστω και τόσο αργά, ότι η ενίσχυση και υποστήριξή του μοναρχοφασισμού ζημίωνε και τη Μεγάλη Βρετανία τόσο στην Ελλάδα όσο στο εξωτερικό. Προκαλούσε ακόμα διαμαρτυρίες και αντίδραση του δημοκρατικού λαού μέσα στην ίδια την Αγγλία. Και σήμερα η αγγλική πολιτική κάνει “στροφή”, αλλάζει άλογο. Και δω είναι το σημείο που μας ενδιαφέρει.

Καμιά κυβέρνηση στην Ελλάδα δε μπορεί να πιάσει, να σταθεί, να ριζώσει με την υποστήριξη απ' τα έξω, ακόμα και απ' την Αγγλία. Για να μην αναφερθούμε στα παλιότερα, φτάνει ν' αναφέρουμε τη μεταδεκεμβριανή πείρα: όλες οι κυβερνήσεις είχαν την αγγλική εύνοια και όλες, και οι πέντε, πέσανε παρά την εύνοια αυτή και παρ' όλη την αχαλίνωτη δολοφονική τρομοκρατία, γιατί δεν είχαν εσωτερικό, λαϊκό στήριγμα.

Και η κυβέρνηση του κ. Σοφούλη αντιμετωπίζει απ' την πρώτη στιγμή το ίδιο πρόβλημα. Και θα πρέπει να το λύσει δημοκρατικά. Δηλαδή να ξεχάσει και να σβήσει την αγγλική της προέλευση και να ζητήσει και να βρει ένα εσωτερικό έρεισμα. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται ο κόμπος. Τα εσωτερικά ερείσματα, που μπορεί να βρει, είναι μόνο δυο: ο κόσμος της εκμετάλλευσης και της πλουτοκρατίας απ' την μια και ο Λαός ο εργαζόμενος απ' την άλλη. Η πείρα απ' την 4η Αυγούστου (για να μην πάμε πιο μακρυά), απ' την κατοχή, το Δεκέμβρη και τα μεταδεκεμβριανά δείχνει ότι εδώ συμβιβασμός δεν χωρά. Και όποιος θα θελήσει να κάνει έναν συμβιβασμό θα γελάσει και τον εαυτό του και το λαό, για να καταλήξει όργανο της πλουτοκρατίας χωρίς να μπορέσει να διορθώσει και τα χάλια μας περισσότερο απ' ότι τα διόρθωσαν οι Βούλγαρης, Δαμασκηνός, Κανελλόπουλος. Ώστε τα πράγματα στέκουν καθαρά για την κυβέρνηση του κ. Σοφούλη. Και το ίδιο καθαρά προβάλει και η θέση η δική μας. Η δημοκρατική αριστερά υποσχέθηκε απ' την πρώτη στιγμή ανοχή στη κυβέρνηση του Δημοκρατικού Κέντρου κάτω φυσικά από ορισμένες προϋποθέσεις. Η πρώτη είναι ότι θ' αποκαταστήσει την εθνική αξιοπρέπεια αποτινάζοντας κάθε ξενική κηδεμονία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δε θέλουμε συνεννόηση με την Αγγλία. Αντίθετα, θέλουμε συνεννόηση φιλική, στενή, αδελφική μα πάνω σε βάση δημοκρατική, βάση ισοτιμίας και αμοιβαίου σεβασμού.

Η δεύτερη προϋπόθεση είναι το εσωτερικό έρεισμα που θα ζητήσει και που πρέπει να βρει η κυβέρνηση Σοφούλη, να είναι το λαϊκό και όχι το πλουτοκρατικό.

Να εξηγούμαστε. Το Δημοκρατικό Κέντρο, τώρα που ήρθε στην αρχή, θα ξαναγίνει το καταφύγιο για πολλούς απ' τους πλουτοκράτες, μεγαλοκαρχαρίες, που τώχαν εγκαταλείψει, γιατί νόμιζαν ότι βρίσκουν καλύτερη εξυπηρέτηση στην 4η Αυγούστου, στους Ράλληδες, στον Παπανδρέα -Γόνατά και Σία. Αυτού ο πειρασμός θάναι μεγάλος, γιατί θα ξαναπροβάλουν παλιοί έρωτες. Απ' τις πρώτες κιόλας μέρες στη ζωή της νέας κυβέρνησης διαγράφονται τέτοιες πιθανότητες. Ας πάρουμε, λόγου χάρη, το ζήτημα του Αντιβασιλιά. Η κυβέρνηση ψάχνει κιόλας να βρει κάποιο συμβιβασμό, που θάταν πολιτικά ανήθικος, γιατί θα πάει να καλύψει και να συνεχίσει την ανακτορική ανηθικότητα που τόσο μαστορικά κατόρθωσε να προαγάγει ο μαύρος καλόγερος. Ο Δαμασκηνός δε μπορεί και δεν πρέπει να παραμείνει Αντιβασιλέας. Το ηθικό κλίμα της Ελλάδας δε μπορεί πια να το ανεχθεί. Και έπειτα, υποχείριος όπως είναι της Δεξιάς, γιατί αυτή το κρατά στα χέρια της με τις αποδείξεις του δωσιλογισμού του που κατέχει, θα βάλει μια μέρα τρικλοποδιά στην κυβέρνηση και θα δημιουργήσει πάλι ζητήματα. Αν η κυβέρνηση επιμένει σε συμβιβασμό με τον αρχιεπίσκοπο, αυτό θα πει ότι υποχωρεί αυτή απέναντί του, δηλαδή κάνει υποχωρήσεις στον κόσμο που εκπροσωπεί ο Δαμασκηνός, κόσμο που είναι απολυτά αντιλαϊκός. Το ζήτημα της αντιβασιλείας θα πρέπει να λυθεί ριζικά: Υπάρχουν τρεις παρατάξεις: Δεξιά, Κέντρο, Αριστερά. Δημιουργείται μια αντιβασιλεία τριμερής με έναν αντιπρόσωπο από κάθε παράταξη. Και η αντιβασιλεία αυτή θα αντιβασιλεύσει ως τις εκλογές, οπότε η εθνοσυνέλευση θα τακτοποιήσει και το ζήτημα αυτό. Ύστερα υπάρχει και κάποιο άλλο ζήτημα. Γίνεται λόγος για υπουργοποίηση του κ. Κανελλόπουλου. Για ποιο λόγο; Ποιον εκπροσωπεί; Και η τέτοια διάθεση δείχνει τάση για υποχωρητικότητα προς τη Δεξιά. Και αυτό φυσικά για μας είναι απαράδεκτο.

Ένα τρίτο. Την κυβέρνηση του κ. Σοφούλη το Μαύρο Μέτωπο θα τη χτυπήσει με τη λίρα. Οπότε είτε θα υποχωρήσει μπροστά στο Μαύρο Μέτωπο, είτε μαζί με το λαό θα χτυπήσει το Μαύρο Μέτωπο.

Έτσι όλα μας φέρνουν πάλι στον ίδιο παρονομαστή: Με την πλουτοκρατία για με το λαό;

Εξηγήσαμε και αναλύσαμε τις δυο προϋποθέσεις για την ανοχή μας. Αν το Δημοκρατικό Κέντρο θέλει και στενά κομματικά να κερδίσει και την Ελλάδα πραγματικά να βοηθήσει, πρέπει, ακολουθώντας με συνέπεια τις επανειλημμένες δημοκρατικές επαγγελίες του, να στηριχθεί στο λαό και μαζί με το λαό να τραβήξει ν' αποκαταστήσει εσωτερικά την ομαλή δημοκρατική ζωή και να μας φέρει σε πραγματικά λεύτερες και ανεπηρέαστες εκλογές. Έτσι βάζει τα θεμέλια για μια ελληνική, λαϊκή πολιτική, που θα ξεκινά και θα στηρίζεται σε ελληνικές προϋποθέσεις, χωρίς να χρειάζεται την παρουσία στον τόπο μας ξένων ένοπλων δυνάμεων που θα πρέπει ν' αποσυρθούν, προσφέροντας έτσι τη δεύτερη πραγματική συμμαχική υπηρεσία στον τόπο, εφόσον τα πράγματα θα δείξουν ότι η πρώτη υπηρεσία, η άρση δηλαδή της υποστήριξης προς το Μαύρο Μέτωπο, γένηκε για να ωφελήσει πραγματικά το λαό και την Ελλάδα. Έτσι με τον πιο καλό, δηλαδή το πιο ελληνικό τρόπο, θα ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση του κ. Σοφούλη και το βαρύ φορτίο που κληρονόμησε με τη γένεσή της.

Εμείς ανοίξαμε τα χαρτιά μας. Υποσχεθήκαμε ανοχή και υποστήριξη για κάθε μέτρο που θα εξυπηρετήσει πραγματικά τον τόπο. Είπαμε και κάτι άλλο πιο σημαντικό: ότι θα υποστηρίξουμε ως τις εκλογές και την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης εφόσον θα φορτώσει τα ανάλογα βάρη και στους πλουτοκράτες.

Τώρα περιμένουμε έργα, χωρίς αυταπάτες μα και χωρίς προκαταλήψεις. Τα έργα θα κρίνουν για την κατεύθυνση της κυβέρνησης και για την τελική στάση τη δική μας. Απεριόριστη και στα τυφλά πίστωση δεν ανοίγουμε σε κανέναν.