Έλληνες πολιτικοί και ξενικές επεμβάσεις

Ριζοσπάστης, Σάββατο 8 Δεκέμβρη 1945, σελ. 1

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 08.12.1945

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΞΕΝΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ

Μια απ' τις πρωταρχικές προϋποθέσεις να προχωρήσει η Ελλάδα στην εσωτερική της ανασυγκρότηση ομαλά, δημοκρατικά -ακολουθώντας το γενικό ευρωπαϊκό ρυθμό -είναι και το ξεκαθάρισμα του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας. Πρέπει ο μοναρχοφασισμός να ξεριζωθεί και απ' τις ένοπλες δυνάμεις για να γίνουν και αυτές όργανο που εξυπηρετεί το λαό και τη χώρα και όχι πράκτορας ξεπουλήματος και χαντακώματος της Ελλάδας. Και στο σημείο ακριβώς αυτό βρίσκονται οι μεγαλύτερες δυσκολίες. Για την κυβέρνηση, φυσικά. Θάταν ανόητο να πίστευε κανένας ότι το Δημοκρατικό Κέντρο από φιλοεαμισμό είτε από φιλολαϊκότητα θα έπαιρνε με την κυβέρνησή του μετρά, που θα χτυπούσαν κατακέφαλα το μοναρχοφασισμό, που χαντακώνει τον τόπο. Τέτοιες αυταπάτες θάταν πολύ απλοϊκές και μια τέτοια ευπιστία πολύ ανόητη. Όμως το μεταδεκεμβριανό γενικό ξεχαρβάλωμα, η ολόπλευρη και βαθιά μεταδεκεμβριανή αποσύνθεση - ηθική, πνευματική, κοινωνική, πολιτική, οικονομική - έχει φουντώσει τόσο πολύ, που αποτελεί πια άμεση και αντικειμενική ανάγκη να γίνει μια σοβαρή εσωτερική αλλαγή. Αλλιώς τραβάμε σε καταστροφή.

Την ανάγκη της αλλαγής αυτής την ένοιωσε και η επίσημη αγγλική πολιτική στην Ελλάδα - ο απόλυτος κυρίαρχος στη χώρα μας ύστερα απ' την ένοπλη επιβολή της στο λαϊκοδημοκρατικό εθνικοαπελευθερωτικό μας κίνημα. Και την ένοιωσε, πρώτα, γιατί η πατροναρισμένη απ' την Αγγλία Ελλάδα αποτελεί τη μοναδική νεοφασιστική παραφωνία στον ανοικοδομητικό οργασμό της μεταπολεμικής Ευρώπης και αυτό μειώνει το αγγλικό πολιτικό γόητρο στην Ευρώπη και προκαλεί αγανάκτηση και στις ίδιες τις λαϊκές μάζες στην Αγγλία που μαζί με εμάς και αυτές πληρώνουν τα σπασμένα της μεγαλοβρετανικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Και δεύτερο γιατί η χρεοκοπία του μοναρχοφασιμού στο εσωτερικό της Ελλάδας αποδείχθηκε τόσο περίτρανα και η ανικανότητά του τόσο ολοφάνερη, ώστε οδηγούσε σε καινούργια εσωτερική έκρηξη, πράγμα που θάχε για την Αγγλία και πάλι «ενοχλητικές» συνέπειες.

Αποφάσισε, λοιπόν, η Αγγλία -την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιουμένη -ν' αλλάξει άλογο, γιατί το πρώτο δεν κρατούσε και δε σύμφερνε πια. Και έκανε την αλλαγή αυτή χωρίς όμως να θέλει να κάνει και καμιά ουσιαστική παραχώρηση. Όμως η ανάγκη της αλλαγής είναι αντικειμενική, δηλαδή ζωτική για την Ελλάδα. Πρώτ' απ' όλα γιατί αν συνεχιστεί το μεταδεκεμβριανό ξεχαρβάλωμα απειλείται και αυτή η φυσική υπόσταση του λαού, θάρθει ο αφανισμός. Και δεύτερο, γιατί όσο ανασυγκροτείται η Ευρώπη και ο βαλκανικός περίγυρός μας, τόσο μεγαλώνει η καθυστέρηση η δική μας και κατά συνέπεια και η εξάρτηση και η αδυναμία μας απέναντι σε γείτονες που μεγαλώνουν, προοδεύουν και δυναμώνουν. Αυτό πάθαμε και ύστερα απ' τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο σε σχέση με την Τουρκία. Έτσι προβάλλει ολοκάθαρα ότι η ανάγκη για μια ουσιαστική εσωτερική αλλαγή είναι κάτι το πρωταρχικό για να μπορέσουμε να ζήσουμε, να σταθούμε στα πόδια μας. Απ' την ανάγκη όμως αυτή η Αγγλία πήγε πάλι να βγάλει κέρδος. Και μια που αυτή κυριαρχεί μεταδεκεμβριανά απολυτά στον τόπο μας θέλησε την αλλαγή να την κάνει έτσι που να δημιουργείται η εντύπωση ότι κάτι γίνεται, ενώ στην ουσία δεν θ' αλλάξει τίποτε. Αυτό φυσικά είναι το συμφέρον της Αγγλίας. Και για να εξηγούμαστε, πρέπει να προσθέσουμε: Όχι το δημοκρατικό, το πραγματικό συμφέρον της, μα το ιμπεριαλιστικό. Και φυσικά η ιμπεριαλιστική Αγγλία κάνει τη δουλειά της. Την Ελλάδα τη θέλει για βάση. Σα στρατηγικό στήριγμα και ακόμα σαν προγεφύρωμα. Εσωτερικά θα στηριχθεί μονάχα στα υπάκουα τσιράκια της. Και όταν βλέπει πως το λαό τον έχει εναντίον της, γιατί αυτός ζητά φιλία ισότιμη και δημοκρατική μαζί της και όχι αποικιακή κακομεταχείριση, τότε πλειοδοτεί, η Αγγλία, σε αντιλαϊκότητα. Ούτε και συμφέρει στην ιμπεριαλιστική Αγγλία γερή, οικονομικά υγιής και εθνικά πραγματικά ανεξάρτητη Ελλάδα. Αυτό δεν συμβιβάζεται με τις αποικιακές επιδιώξεις της. Γι' αυτό είναι θανάσιμο γλίστρημα και εθνική προδοσία για τον κάθε Έλληνα που πιστεύει πως η Αγγλία από αγάπη, καλή θέληση και αλτρουισμό για την Ελλάδα θα μας κάνει καλό. Αυτή μονάχα το συμφέρον της κοιτάζει. Και καλά κάνει. Κάνουν όμως άσχημα οι Έλληνες εκείνοι που αντί να κοιτάζουν το ελληνικό συμφέρον δουλεύουν το εγγλέζικο.

Και ξαναρχόμαστε στην «αλλαγή» που κάναν οι Άγγλοι δίνοντας την αρχή στο Δημοκρατικό Κέντρο. Είναι το μεγαλύτερο βάρος που βαραίνει και πιέζει καταθλιπτικά την κυβέρνηση. Γιατί την εξουσία την πήρε απ' τους ξένους και φυσικά αυτοί θα της ζητούν να κάνει όσα τους συμφέρουν. Το πραγματικό όμως συμφέρον της χωράς απαιτεί μια ουσιαστική αλλαγή. Και η κυβέρνηση Σοφούλη, ολόκληρο το Δημοκρατικό Κέντρο, είναι υποχρεωμένο να διαλέξει. Εδώ και δεκάξι μέρες δεν κάνει παρά να παραπαίει ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΣΑΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΜΕΤΑΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ.

Όμως το Δημοκρατικό Κέντρο και η κυβέρνησή του αν θέλει και τον τόπο και το κομματικό του συμφέρον να εξυπηρετήσει πρέπει να φερθεί ελληνικά και δημοκρατικά και όχι ξενόδουλα.

Το «Εμπρός» στις 4 του Δεκέμβρη δημοσίεψε ένα, εμπνευσμένο, όπως φαίνεται, απ' τους Άγγλους στρατιωτικούς, άρθρο με τον τίτλο «Ο Στρατός», όπου υπενθυμίζεται στην κυβέρνηση ότι «δεν προήλθεν από την λαϊκήν θέλησιν, αλλά διωρίσθη ΔΗΜΟΣΙΑ (υπογράμμιση του «Εμπρός». Σημ. «Ρίζου») από τους Άγγλους»και γι' αυτό δε μπορεί να κάνει μεταβολές στο στρατό δίχως την έγκρισή τους. Μα η κυβέρνηση χωρίς την άδεια των Άγγλων δε μπορεί ούτε ένα υπαστυνόμο να μεταθέσει είτε απολύσει. Οι ξένοι δεν αφήνουν να γίνει απαρχής ανασύνταξη των εκλογικών καταλόγων, αυτοί όρισαν και τη μέρα των εκλογών και δε δέχονται συζήτηση. Υπάρχουν μάλιστα πληροφορίες ότι οι αμερικανικοί κύκλοι απειλούν με οικονομικές συνέπειες αν δε γίνουν οι εκλογές όπως και όταν αυτοί θέλουν. Ακόμα και της «αποσυμφόρησης» τις λεπτομέρειες φαίνεται ότι τις κανονίζουν οι ξένοι. Έτσι η κυβέρνηση δε μπορεί για την ώρα τίποτα να κάνει από εκείνα που αποτελούν τις πρωταρχικές προϋποθέσεις για να προχωρήσει η Ελλάδα ομαλά, δημοκρατικά στο δρόμο της εσωτερικής της ανασυγκρότησης.

Είναι, λοιπόν, ολοφάνερο ότι δεν κυβερνά μα κυβερνιέται. Και κυβερνιέται απ' τους ξένους μα και από ντόπιους, τους πλουτοκράτες. Ο κ. Παπαστράτος, λογού χάρη, σαμποτέρνει την παραγωγή τσιγάρων με τη βεβαιότητα, ίσως, ότι θα μείνει ατιμώρητος μια και είναι γνωστοί οι δεσμοί του με ισχυρό κυβερνητικό παράγοντα.

Το μόνο πεδίο όπου η κυβέρνηση παρουσιάζει πρωτοβουλία είναι τα αντιλαϊκά μέτρα, όπως ο νόμος 683 που παραδίδει τους τραπεζοϋπαλλήλους στη διάθεση των αφεντικών τους. Όπως η χίτικη τρομοκρατία που εξακολουθεί να οργιάζει ανενόχλητη. Όπως οι δηλώσεις του κ. Σοφούλη ότι για την Ήπειρο «χρειάζεται να βρει ένα δυναμικό γενικό διοικητή γιατί εκεί είναι πολύ ανεπτυγμένος ο αριστερισμός»! Όπως η αθλιότητα της πτωματολογίας του κ. Καφαντάρη.

Υπάρχουν κυβερνητικοί κύκλοι που όλα αυτά τα δικαιολογούν με το επιχείρημα: για να σταθεί το Δημοκρατικό Κέντρο κομματικά θα πρέπει ν' αποσπάσει δυνάμεις απ' τη Δεξιά. Και αυτό δε θα το πετύχει αν δείξει υπέρμετρο αριστερισμό γιατί τότε αυτοί, που πάει ν' αποσπάσει, θα μείνουν στη Δεξιά. Φυσικά, με τέτοια παλαιοκομματικά τερτίπια, που θυμίζουν φαυλοκρατία, δεν πρόκειται να γίνει εθνική ανορθωτική πολιτική.

Γι' αυτό και ο λαός λέει: Και με την καινούργια κυβέρνηση δεν πάμε καλά ! Και έχει απόλυτα δίκιο. Η κυβέρνηση Σοφούλη πήρε στραβό δρόμο. Υποτάσσεται στους ξένους δουλικά και συνθηκολογεί απροκάλυπτα προς τα δεξιά. Αυτό δείχνουν τα έργα της. Και μόνον αυτά έχουν αξία και πέραση. Και μια και τα έργα της είναι αντιλαϊκά, χάνει τον καιρό της όταν ζητά ανοχή και πίστωση χρόνου απ' το λαό και όταν θέλει να μην κάνουν απεργίες οι εργάτες γιατί δυσκολεύουν το έργο της! Για να δώσουν πίστωση οι εργάτες πρέπει να δουν χειροπιαστά αποτελέσματα. Και όσα έχουν μέχρι την ώρα τους πείθουν για το αντίθετο.

Γεγονός είναι ότι η κυβέρνηση παραπαίει αντιλαϊκά. Και όπως πάει γρήγορα θα αποχρεωκοπήσει και θα πέσει κάτω απ' το βάρος των πραγμάτων, ακολουθώντας τη θλιβερή κατάντια των προκάτοχων της. Ένα πράγμα μπορεί μονάχα να τη σώσει εθνικά και κομματικά: μια αποφασιστική στροφή προς το λαό. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνον όταν στηριχθεί γερά στο ΕΑΜ, παίρνοντας εκπρόσωπους του στους κόλπους της. Έτσι και απ' την αγγλοσαξονική κυβέρνηση θα ξεφύγει και ανορθωτικό έργο θα μπορέσει να κάνει.

Μα τι θα πουν οι Άγγλοι; Αν οι Άγγλοι διαφωνήσουν, τότε όποιος έχει ελληνική αξιοπρέπεια θα τους πετάξει την παραίτησή του. Και ας ξανάρθουν να κυβερνήσουν με τους χίτες. Για να πεισθούν τότε και οι λίγοι Έλληνες που απόμειναν, ότι η αγγλική κατοχή εξακολουθεί εδώ και ένα χρόνο, να είναι το πρωταρχικό και μοναδικό ακόμα εμπόδιο για την ανόρθωση του τόπου. Και ότι το πρώτο εθνικό αίτημα της στιγμής είναι να μας αφήσουν οι Άγγλοι και να φύγουν.

Ο ελληνικός λαός που τόσες μπόρες πέρασε και τόσες θυσίες έδωσε τα τελευταία δέκα χρονια για τη λευτεριά του, δε θα κάνει «παρά πόδα» όσο δεν εξασφαλίσει την ησυχία και το μέλλον του όπως αυτός θέλει.

Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ