ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΓΓΛΙΑ

Άρθρο του Αρχηγού του Κ.Κ.Ε. σ. ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

Είναι ολοφάνερο πως για να μπορέσει να εξασφαλιστεί μια ομαλή τάξη και εξέλιξη στην Ελλάδα χρειαζόμαστε όπως διαμορφώνεται σήμερα η μεταπολεμική εξέλιξη ένα ολόπλευρο ξεκαθάρισμα των σχέσεων μας με την Αγγλία. Πρέπει από την πρώτη στιγμή να το πούμε ανοιχτά ότι με την Αγγλία μας χωρίζει κύρια και βασικά το εσωτερικό μας ζήτημα. Δίκαια είτε άδικα, η πλειοψηφία του λαού μας πιστεύει –και αυτό το αναγνωρίζει απερίφραστα και ο απεσταλμένος των «Τάιμς» στα Βαλκάνια- ότι «Η ΑΓΓΛΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΑΠΟΣΚΟΠΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΙΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΙΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΣ».

Η νεοελληνική ιστορία και τα γεγονότα και όχι μόνο τα γεγονότα του Δεκέμβρη, μια και η σημερινή στάση που κρατάν οι αγγλικές στρατιωτικές αρχές στις ληστοκρατούμενες περιοχές και άλλα πολλά επιβεβαιώνουν και δυναμώνουν την εντύπωση αυτή του λαού. Λόγου χάρη, ο κ. Ήντεν σε ανακοινώσεις του στη Βουλή των Κοινοτήτων για τις εκλογές στα εργατικά συνδικάτα στην Αθήνα, ανάφερε αριθμούς που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Δε χωράει καμιά αμφιβολία πως του κ. Ήντεν του ’δωσαν λανθασμένα στοιχεία. Μα ο κόσμος έμαθε να πιστεύει πως ένα Άγγλος υπουργός για τα εξωτερικά, είναι πάντα καλά πληροφορημένος. Όταν λοιπόν οι δημοκρατικοί εργάτες της Αθήνας διαβάζουν τις ανακοινώσεις αυτές του κ. Ήντεν ενισχύεται η δυσπιστία τους.

Άλλο ένα ΓΕΓΟΝΟΣ –απ’ τα πάμπολλα: Άγγλοι αξιωματούχοι και στρατιώτες υπάρχουν, και όχι λίγοι, στη Λαμία… όπου εδρεύει το φρουραρχείο του Σούρλα! Και ο Σούρλας οργιάζει, δολοφονεί, σφάζει, εξοντώνει, ρημάζει. Βουίζει ο τόπος και η οικουμένη. Γιατί δεν τον ’χτυπάν οι Άγγλοι; Αφού μάλιστα έχουν και την ηθική υποχρέωση, μια και εγγυήθηκαν τη συμφωνία της Βάρκιζας; Είναι αδύνατο να βγάλεις έτσι απ’ τη σκέψη του δημοκρατικού πολίτη την εντύπωση ότι η επίσημη Αγγλία ανέχεται την κατάσταση αυτή. Κάποιοι άλλοι πάνε ακόμα πιο μακριά και λεν ότι τάχα η Αγγλία έχει συμφέρον να μη στερεώσει η τάξη και η ησυχία στην Ελλάδα, γιατί έτσι δικαιολογεί την κατοχή, αδυνατίζει τους δημοκρατικούς, ενισχύει τις προσπάθειες για τη μοναρχική παλινόρθωση! Αυτοί, φυσικά, τραβάν πολύ μακριά…

Ένα είναι πάντως το γεγονός: Η ΔΥΣΠΙΣΤΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ. Μα η δυσπιστία υπάρχει και απ’ την άλλη μεριά. Η επίσημη Αγγλία σα να πιστεύει ότι η δημοκρατική Ελλάδα, πιο καλά ακόμα, η Ελλάδα της Λαϊκής Δημοκρατίας, υπονομεύει και αντιτίθεται απόλυτα στα στρατηγικά συμφέροντα που ’χει η Αγγλία στη Μεσόγειο και στην Ελλάδα. Και πρέπει να το πούμε καθαρά, ότι η ντόπια αντίδραση, κατασυκοφαντώντας με όλα τα μέσα το δημοκρατικό κόσμο, θέλει ν’ αυξήσει τη δυσπιστία αυτή για να κάνει τη δουλειά της. Αυτό το τελευταίο ζήτημα εμείς έχουμε την υποχρέωση να το ξεκαθαρίσουμε.

Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας ξετυλίγεται, πρέπει να ξετυλίγεται γύρω από δυο βασικούς πόλους: το βαλκανικοευρωπαϊκό και το μεσογειακό.

Η Ελλάδα, γεωγραφικά και οικονομικο-πολιτικά ανήκει στο βαλκανικό και γενικότερα στον ευρωπαϊκό κόσμο. Αυτό είναι αναμφισβήτητο και γι’ αυτό που αφορά το εξωτερικό της εμπόριό της –εξαγωγικό και εισαγωγικό- βλέπει τη βασική εμποροοικονομική ενδοχώρα της στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη. Αυτή η κατεύθυνση είναι η πιο σωστή γιατί είναι η πιο υγιής. Εμείς, στην Ευρώπη, κατά πρώτο λόγο πρέπει να βρίσκουμε την αγορά όπου θα τοποθετούμε τα προϊόντα τα οποία μας περισσεύουν και όπου θ’ αγοράζουμε αυτά που μας χρειάζονται.

Μα η Ελλάδα γεωγραφικά ανήκει και στη μεσογειακή θαλάσσια αρτηρία, έναν απ’ τους πιο ζωντανούς για τη βρετανική αυτοκρατορία θαλάσσιους δρόμους. Το γεγονός αυτό εμείς σήμερα, με το σημερινό συσχετισμό δυνάμεων σε ευρωπαϊκή και παγκόσμια κλίμακα, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΑΓΝΟΗΣΟΥΜΕ. Αν το παραγνωρίσουμε θα βρεθούμε όξω απ’ την πραγματικότητα.

Πρέπει λοιπόν ο κόσμος της δημοκρατικής Αριστεράς, όπως τον λένε, το ζήτημα αυτό να το αντιμετωπίσει καθαρά, για να λείψει η δυσπιστία απ’ τη μια μεριά. Μα η δυσπιστία πρέπει να λείψει και απ’ την άλλη μεριά, δηλαδή της δυσπιστίας που ’χει ο δημοκρατικός κόσμος για την Αγγλία.

Μα γι’ αυτό χρειάζεται μια ΒΑΣΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ: το δημοκρατικό ξεκαθάρισμα για το εσωτερικό μας πρόβλημα. Θα πρέπει, δηλαδή, να λείψει ο αγγλικός παρεμβατισμός στα εσωτερικά μας, μα καθαρά και ειλικρινά. Το εσωτερικό μας πρόβλημα θα το λύσουμε λέφτερα, δημοκρατικά, έτσι όπως θέλουμε εμείς, σύμφωνα με τη θέληση της πλειοψηφίας του λαού μας. Κα τότε λέφτερα, δίχως κανένα βιασμό και εξαναγκασμό, ΙΣΟΤΙΜΑ, δηλαδή ίσος προς ίσον και όχι αφεντικό με παραγιό, θα συζητήσουμε με την Αγγλία το ζήτημα για τα συμφέροντά της που έχει στη Μεσόγειο σε σχέση με τη γεωγραφική θέση της Ελλάδας και ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΟΥΜΕ μαζί της, μια και αυτό δε θα θίγει την εθνική μας τιμή, ανεξαρτησία και ακεραιότητα.

Αυτό άλλωστε είναι και το πραγματικό συμφέρον της Αγγλίας: να εξασφαλίσει, δηλαδή, τα στρατηγικά της συμφέροντα στο ελληνικό κομμάτι της Μεσογείου σε ισότιμη συνεννόηση με μια δημοκρατική Κυβέρνηση και όχι σε συμφωνία με μια αντιλαϊκή εξουσία, που θα κάνει πολύ αμφίβολη τη στερεότητα μια τέτοιας συμφωνίας. Αυτό τελειωτικά θα έβλαπτε τα ίδια τα αγγλικά συμφέροντα στην Ελλάδα και θα ανάγκαζε την Αγγλία να εξασκεί ανοιχτή βία στον τόπο μας για να στηρίξει μια αντιλαϊκή εξουσία και να επιβάλλει αντιδημοκρατικά τη θέλησή της ενάντια σ’ ένα μικρό λαό, μα που δεν το βάζει ποτέ κάτω όταν πρόκειται για την τιμή και τη λεφτεριά του.

Στη Μεσόγειο υπάρχουν και άλλα ελληνικά μα όχι ακόμα ελλαδικά σημεία, όπως τα Δωδεκάνησα και η Κύπρος. Η ελληνικότητά τους είναι αναμφισβήτητη. Η ένωσή τους με τη μητέρα Ελλάδα θα μας έδινε ακόμα πιο πλατειά και στέρεη βάση για μια ελληνοαγγλική μεσογειακή συνεννόηση. Αυτό και την Αγγλία θα εξασφάλιζε και μας θα μας βοηθούσε να βρούμε τη δημοκρατική ομαλότητα, απαραίτητη προϋπόθεση για το εσωτερικό λαϊκό ξεσήκωμα.

Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ


«Ριζοσπάστης», 5 Ιούνη 1945, σελ. 1